Of het allemaal nog niet genoeg is zijn er ook nog schrijvers die komen aandraven met archeologische bewijzen à la Erich von Däniken.
In het boek Erfenis der Goden heeft de schrijver het over een nog niet ontdekt ondergronds complex onder het Egyptische plateau van Gizeh, bestaanda uit twaalf kamers rond een dertiende centrale kamer waarin zich het Bnnt-embryo, het zaad van de schepping bevind.
Met dit verhaal werd dan weer de link gelegd naar legenden van Midden-Amerikaanse indianen en kwam men tot de vaststelling dat in beide tradities de sterrengroepen Orion en Sirius centraal stonden. Volgens berekeningen komt men er op uit dat de mensheid al vier cruciale periodes achter de rug heeft en zich tegen 2012 moet voorbereiden op een vijfde tijdperk.
Die overgang zou gepaard gaan met enorme aardbevingen, spectaculaire vulkaanuitbarstingen en woedend uit hun voegen barstende zeeën.
Hier ook: exit mensheid.
Vergaat de wereld in 2012? Niemand weet het.
Toch worden er in alle culturen sporen van teruggevonden en alle lijnen schijnen samen te vallen in 2012.
Na 2012 zal deze datum ongetwijfeld weer vervangen worden door een andere ultieme datum waarop de mensheid zogezegd aan haar einde komt .
Naast de allerhande theorieën over het einde van de wereld in 2012 is er een astroloog die onze aandacht erop vestigt dat in dat jaar een aantal ongebruikelijke astronomische verschijnselen zullen plaatsvinden, waaronder de bijzondere positie die de planeet Venus zal innemen ten opzichte van de sterrengroep Plejaden. Volgens deze astroloog zijn de Plejaden een soort galactische katalysator van energie en informatie uit het galactische centrum dat in die constellatie rechtstreeks naar de aarde zal worden doorgestuurd. Zon gebeurtenis vindt maar om de 6.500 jaar plaats en heeft altijd enorme gevolgen voor de evolutie op aarde. Het was op zon moment dat de mens op aarde verscheen. En zoals ge al kunt raden: de volgende cyclus voltrekt zich in 2012.
Over de stand van de planeten, de bewegingen van sterrengroepen aan de hemel en de koers van een aantal al dan niet nog onbekende kometen wordt veel gediscussieerd en heel wat op het eerste zicht wetenschappelijk ogende argumenten worden daarbij ook gestaafd met citaten uit de Bijbel en andere religieuze of mystieke geschriften.
Hoewel, niet alle wetenschapslui houden zich afzijdig.
In zijn boek Earth under Fire van astrofysicus Paul LaViolette combineert de schrijver recente wetenschappelijke gegevens met mythen en legenden om te ontdekken waarom oude beschavingen ons voor een dreigende ramp trachten te waarschuwen. Deze wetenschapper beweert ook dat de kern van ons melkwegstelsel geen zwart gat is maar een massief iets dat ongeveer elke 26.000 jaar explodeert, waardoor een galactische supergolf van kosmische straling wordt uitgezonden, een soort ruimtetsunami die, in botsing met de aarde het effect zou hebben van een reeks zware atoomontploffingen op grote hoogte.
Gevolg: exit mensheid en zowat zijn hele leefwereld. 26.000 jaar is, toevallig of niet, toch ook de periode waarop de stand van de aardas een volledige omwenteling maakt.
Eén van de theorieën in het boek De voorspellingen van de Mayas ontsluierd (van Adrian Gilbert en Maurice Cotterell) luidt dat het einde van de in de Mayakalender gebruikte cyclus het hoogtepunt is van een reeks zonnevlekkencycli over een lange periode, die het magnetisch veld van de zon zullen laten omkeren en daarmee ook dat van de aarde, waardoor wereldwijd aardbevingen en immense overstromingen zullen volgen.
Hierover kom ik in een later vervolg nog terug.
Het einde van de wereld zou niet enkel in de Mayacultuur voorspeld zijn, maar ook in tal van andere overleveringen.
In het boek The Invisable Landscape (van Terence en Dennis McKenna) uit de jaren 70 wordt beweerd dat het Chinese orakel I Tjing aanvankelijk gebruikt werd als een maankalender waarmee alle complexe veranderingen van het universum via een golfstructuur konden worden voorspeld. Op die golfstructuur zijn belangrijke momenten zoals de zondvloed of de ontploffing van de eerste atoombommen duidelijk aanwijsbaar en staat er ons in 2012 een enorme piek van alle referentiegolven te wachten . Waarna er niets meer volgt.
De samenloop van al die omstandigheden zette dan weer een zekere Geoff Stray aan de website www.diagnosis2012.co.uk te starten waaraan iedereen zijn bijdrage kan leveren en informatie uitwisselen.
De meest uiteenlopende verhalen en theorieën werden gebundeld in het boek Voorbij 2012.
Daarin worden zowel de oude kalendersystemen, profetieën, de aanwijzingen dat oude culturen iets wisten over een gebeurtenis in de verre toekomst en waarvoor ze ons wilden waarschuwen, evenals de diverse theorieën en recentere bronnen van Nostradamus tot hedendaagse visioneurs en profeten.
In heel wat culturen overal ter wereld is er sprake van een dag waarop de wereld zal vergaan.
Zon dag des oordeels wordt al verwacht van in het begin der tijden en komt ter sprake in tal van religieuze en spirituele geschriften en werd ook in onze tijd al talloze keren voorspeld.
Wij zongen vroeger toch ook het liedje:
De 30ste mei zal de wereld vergaan Dan is het met ons allemaal gedaan.
Al verschillende religieuze sekteleiders waarschuwden voor het naderende einde der tijden met soms de dramatische gevolgen waarbij de secteleden al dan niet gezamenlijk kozen voor zelfmoord. We herinneren ons hierbij de massamoord van de Peoples Temple secte van Jim Jones en de Heavens Gate secte waarvan 39 leden collectief zelfmoord pleegden.
Hoe dan ook: nu staat het jaar 2012 voor de deur.
Volgens sommigen zal dit jaar gepaard gaan met enorme rampen. Hiervoor baseert men zich o.a. op de kalender van de Zuid-Amerikaanse Mayas en op diverse Oosterse filosofieën.
De mythe van het jaar 2012 begon bij het boek van José Argüelles The Mayan Factor uit 1987. Daarin ontrafelt deze de Mayakalender. Deze bestaat in feite uit drie in elkaar roterende tijdsindelingen die rekening houden met kosmische cycli. Hij stelt ook vast dat de Mayakalender abrupt ophoudt op 21 december 2012 en dat dit wordt gekoppeld aan alles behalve leuke voorspellingen die er op wijzen dat de aarde drastische veranderingen zal ondergaan.
Over wat dat einde betekent en in welke zin de voorspellingen moeten worden geïnterpreteerd, daarover is niet iedereen het eens, maar dat het een ingrijpende verandering zal betekenen, daarover bestaat binnen de wereld van de 2012-believers, wel een overeenkomst.
Wordt vervolgd.
De 89-jarige Amerikaanse predikant Camping had voor afgelopen zaterdag 21 mei het einde der tijden voorspeld. Ten onrechte blijkt. Hij heeft nu een nieuwe datum voor de Dag des Oordeels: 21 oktober 2011 en geeft toe dat hij een 'rekenfout' heeft gemaakt.
Volgens hem was 21 oktober altijd al het beoogde eindpunt van de ondergang van de wereld. Hij excuseert zich voor de fout en meent nu dat 21 mei een 'spirituele Dag Des Oordeels' was. Dat de apocalyps later begint wijdt Camping aan de menslievendheid van God, maar het zal dan versneld verlopen.
- 28 In de periode 2006-2010 werden 28 postbodes betrapt op diefstal, waarvan 6 vorig jaar.
- 130 Ieder jaar stijgt het aantal treinmachinisten die een rood stoplicht negeren. Vorig jaar werden er 130 incidenten geregistreerd. In 2006 waren dat er 'amper' 48. Vorige week maandagavond nog negeerde de machinist van een passigierstrein aan het station van Ottignies een rood sein. De bestuurder van de trein die uit Waver kwam had nog geclaxonneerd om de bestuurder van de andere trein te verwittigen, maar deze reed toch door. Een aanrijding werd maar nipt vermeden. Tien jaar geleden gebeurde in dezelfde buurt door het negeren van een stoplicht een zwaar treinongeval waarbij 8 passagiers omkwamen en tientallen anderen gewond raakten. En vrijdagochtend rond 11 uur reed in Mechelen een Thalis-trein voorbij een rood stoplicht. De machinist was zich vlug van zijn fout bewust en kon de trein al vlug tot stilstand brengen. Er zou op geen enkel moment gevaar geweest zijn voor de reizigers of voor andere treinen.
- 5.606.129 in 2010 werd door Lotto-winnaars 5.606.129 euro niet binnen de gestelde termijn opgehaald. Dit bedrag zal waarschijnlijk nog oplopen vermits een aantal winnaars nog tijd hebben tot het einde van deze maand.
- 137.100.000 Vorig jaar ontving de vervoersmaatschappij De Lijn 137,1 miljoen aan vervoersinkomsten, zijnde slechts 15% van de werkingskosten. Verder blijft zij volledig afhankelijk van overheidsdotaties en -subsidies. Zo ontving De Lijn in 2010 een dotatie van 825 miljoen euro van de Vlaamse regering. De vroegere minister Johan Sauwens (CD&V) en tegenwoordig Vlaams parlementslid, de man van 'alles gratis', zingt nu een andere toon en vindt dat het hoog tijd wordt dat De Lijn meer eigen inkomsten genereerd. "Zelfs TEC in Wallonië en MIVB in Brussel halen 30 to 40% uit eigen inkomsten" zegt Sauwens. Eén van de oorzaken zijn de gratis abonnementen. Van de 2 miljoen abonnementen van De lijn zijn 1,6 miljoen (80%) gratis.
- In de Europese luchtvaart werden er in 2010 zon 160.000 vluchten geannuleerd.De belangrijkste oorzaak hiervan was de uitbarsting in april van de Ijslandse vulkaan Eyjafjallajökull, waardoor grote delen van het Europese luchtruim gesloten werden.
- Tweemaal in de geschiedenis van de luchtvaart is een groot passagiersvliegtuig bijna verongelukt door vulkaanas. In 1982 vloog een Boeing 747 van British Airways boven Indonesië in een wolk vulkanische as, waardoor alle vier de motoren uitvielen. Op lagere hoogte lukte het de bemanning de motoren te herstarten. Zeven jaar geleden overkwam een Boeing 747 van KLM hetzelfde boven Alaska, maar het toestel kon een geslaagde noodlanding maken.
- In 2010 zijn er wereldwijd 816 mensen omgekomen door vliegtuigongevallen. Dat is iets minder dan het jaarlijks gemiddelde, dat op 830 doden ligt.
- Alle natuurrampen samen hebben het afgelopen jaar 295.000 mensenlevens geëist en voor 98 miljard euro schade veroorzaakt. De dodelijkste natuurramp was de aardbeving in Haïti in januari. Die eiste 222.570 doden. De bosbranden en de hittegolf in Rusland zorgden voor 56.000 overlijdens en de aardbeving in China, in april, voor 2.700.
Verder waren er o.a. nog de aardbeving in Chili in januari waarbij 520 doden te betreuren waren en de doortocht van de storm Xynthia in Europa waarbij 65 doden vielen.
In totaal werden er in 2010 950 natuurrampen geregistreerd. De voorbije dertig jaar was dat gemiddeld slechts 615. Het aantal slachtoffers ligt zelfs vier keer zo hoog.
- In de Oostenrijkse bergen zijn vorig jaar 170 mensen om het leven gekomen. Het hoogste aantal in vijf jaar. Ook waren er meer interventies en meer gewonden. De meeste doden - 124 - moesten geborgen worden op gemakkelijk begaanbare plaatsen doordat mensen door overschatting dikwijls lichtzinnig fatale beslissingen nemen.
De jaarlijkse dodentocht van Bornem vindt dit jaar plaats op 12 augustus.
Vorig jaar vertrokken er de vrijdagavond 10.605 deelnemers waarvan er 6.510 de dag later in Bornem weer toekwamen. Hiermee had 61,4procent van de deelnemers de finish van de 41ste honderd kilometer van de Dodentocht bereikt.
Alsof de Dodentocht in Bornem nog niet lang genoeg is, heeft een groep van 109 wandelaars een dubbele Dodentocht gepland in Lommel.
Gedurende veertig uur zullen ze 200 kilometer afleggen. De wandelaars willen een tempo van zes kilometer per uur aanhouden. "Wie niet kan volgen, laten we achter" vertelt organisator Jean Jansen. "Het is extreem, maar we willen tegen de limiet gaan."
Sportartsen waarschuwen voor de risico's, vooral omdat de wandelaars geen voorbereidingsprogramma of medische omkadering hebben. Vorig jaar kwam een deelnemer van de Dodentocht in Bornem om het leven na een hartaanval op 300 meter van de eindstreep.
"Ronduit dom. Mensen onderschatten zo'n tocht omdat het tenslotte 'maar' wandelen is. Maar 200 kilometer fietsen is zonder voorbereiding al erg lastig."
De dubbele Dodentocht in Lommel is gepland op vrijdag 3 juni.
Antwerpen heeft eindelijk zijn MAS, het Museum aan de Stroom.
Na het grote openingsfestival dat maar liefst 4 dagen duurde, brachten Koning Albert, koningin Paola en Europees Commissievoorzitter José Manuel Barroso dinsdagochtend tijdens een laatste officieel moment een bezoek aan het nieuwe museum.
Zowat het voltallige Antwerpse stadsbestuur stond zich in de inkomhal van het MAS te verdringen om het koningspaar te kunnen verwelkomen. Na de onthulling van een gedenksteen die de opening van het MAS in herinnering moet brengen kreeg het koningspaar een selectieve rondleiding langs een aantal tentoonstellingen. Antwerps schepen van Cultuur Philip Heylen (CD&V) nam hen onder meer mee langs de tentoonstellingen "Wereldhaven" en "Wereldstad".
Aansluitend volgde nog een kort persmoment waarbij koning Albert als eerste het gastenboek van het MAS ondertekende.
Nadien was er nog een receptie op de negende verdieping en liet Koningin Paola zich op het panoramadak door de cultuurschepen uitgebreid informeren over Antwerpen.
Het was een feestelijke opening van het nieuwe museum, maar het was op zijn Antwerps stadsbestuur..... Zou het Koningspaar dit ook gezien hebben?
Veel bezoekers van het nieuwe Museum aan de Stroom geraakten niet uitgekeken over de stad, zowel vanop het reuzachtige dakterras als langs de indrukwekkende wandelboulevard met roltrappen. Het prachtig gegolfde Italiaanse glas biedt een panorama over de stad, maar werkt tegelijkertijd als een soort toverspiegel. Want kijk, wat ziet u daar in zuidelijke richting? Een tweede toren op de kathedraal! Uiteraard een optisch trucje, maar meteen het bewijs dat het Museum aan de Stroom echt iets 'toevoegt' aan Antwerpen.
Met de term van Antwerpen als 'wereldstad' heb ik het een beetje moeilijk. Antwerpen in wel een 'wereldhaven', maar zeker geen 'wereldstad'. Antwerpen is een gewone stad. Ik herinnner me nog dat we in het middelbaar voor het vak Nederlands eens een verhandeling moesten maken met als onderwerp: 'Antwerpen een wereldstad?'. Wij allemaal natuurlijk onze verhandeling in die richting uitgewerkt. Maar het was fout. Zoals ik al zei: Antwerpen is wel een wereldhaven maar geen wereldstad.
Reeds lang horen we onheilsboodschappen alsdat de aarde niet meer in de menselijke behoeften zal kunnen voorzien.Daarbij werden doorgaans de groeiende (wereld)bevolking en/of de groeiende consumptie van de mensen als oorzaken aangewezen. Dezer dagen lijkt het erop dat we zover zijn.
De hoge prijzen spreken voor zich. De prijzen van de grondstoffen die we in de aardkorst aantreffen - of het nu koper of aardolie is - zijn sterk gestegen. Ook die van de landbouwproducten - de vrucht van de landbouw die we op de aardkorst bedrijven - stijgen. Dat heeft nu al tot gevolg dat meer mensen honger lijden. Wellicht voor het eerst in de menselijke geschiedenis hebben één miljard mensen niet genoeg te eten.
Ook als de prijzen niet stijgen, stoten we met onze levensstijl op grenzen. Onze hoge energieconsumptie schept nieuwe risicos, zoals de Japanse kernramp overduidelijk heeft getoond. Energie uit fossiele brandstoffen leidt dan weer tot klimaatproblemen, omdat we meer broeikasgassen produceren dan goed is voor de stabiliteit van het klimaatsysteem.
De mensheid stoot op grenzen. De redenen hiervoor zijn inderdaad de stijgende wereldbevolking en de verspreiding van het westerse consumptiepatroon. De reuzenlanden India en China, samen goed voor bijna veertig procent van de wereldbevolking, zijn wakker geworden en imiteren onze levensstijl. De wereldeconomie wordt nu zo groot dat de aarde te klein wordt om haar te verteren.
Hoge prijzen hebben niet alleen maar negatieve gevolgen. Als ontwikkelingslanden meer krijgen voor hun grondstoffen, is dat niet per se een slechte zaak. Hoge prijzen dwingen de meeste mensen ook om zuiniger te worden: the sky is niet langer the limit. Dat vergt voor nogal wat mensen en landen een mentale of culturele omslag. Op een kleinere aarde moeten wemeer afstand nemen van het vrijheidsideaal dat je als mens ongestoord kan leven met de ecologische voetafdruk die jij wil. Zuinigheid moet hip worden.
De komende jaren zullen er gebalanceerde afwegingen moeten gemaakt worden. Waarschijnlijk is dat, als we ons gedrag onvoldoende aanpassen, de prijzen nog meer zullen stijgen en de milieuproblemen zullen groeien. En dat de armste mensen en landen daar het meest onder zullen lijden.
Er is genoeg voor ieders nood, maar niet voor ieders hebzucht, zei de Mahatma Gandhi lang geleden. Dat is nu meer dan ooit waar.
De markt produceert voor wie koopkracht heeft. Wie geen koopkracht heeft, bestaat niet. Het miljard hongerigen heeft te weinig koopkracht
Voor elk probleem zullen we onbevangen moeten onderzoeken wat een goede ecologische én sociale oplossing is. Dat is niet altijd in simpele slogans te vatten. Er zijn ook geen garanties dat het op deze kleiner wordende aarde goed zal aflopen met het mensdom. We realiseren het ons te weinig maar in feite loopt het voor zij die honger lijden door de hogere voedselprijzen, nu al slecht af.
Driehonderzevenendertig dagen na de verkiezingen van 13 juni vorig jaar heeft koning Albert IIElio Di Rupoals formateur aangeduid.
VolgensWouter Bekebreekt er met de aanstelling vanDi Rupoeen "belangrijke fase" aan en is het "nu tijd om kansen te grijpen".
Ontslagnemend premier Yves Leterme (CD&V) wenst formateur Elio Di Rupo "veel succes". Dat zei hij deze ochtend op Studio Brussel. "Ik hoop voor het land dat er snel een regering met volheid van bevoegdheid komt."
Wat lezen we zoal in de verschillende kranten over de aanstelling van Elio di Rupo als formateur:
Het Laatste Nieuws De verwachtingen omtrent formateur Elio Di Rupo zijn niet hooggespannen, merkt Luc Van der Kelen op in Het Laatste Nieuws. Hij hoopt dat de formateur niet eerst "de gebruikelijke schare lobbyisten allerhande" ontvangt, maar "snel en gericht te werk gaat". "Slagen is niet zeker," Het Nieuwsblad In Het Nieuwsblad vindt chef politiek Liesbeth Van Impe het moeilijk om niet cynisch te zijn "over episode 338 in de soap die wij formatie noemen". "Het ziet het er naar uit dat Elio Di Rupo eindelijk weer beseft dat hij eigenlijk premier wil worden. Na alle intermezzi heeft er weer iemand de leiding die in staat zou moeten zijn akkoorden te forceren én te sluiten. Hij kan dat intussen veel beter voorbereid doen, want de tussenopdrachten hebben tenminste duidelijker schema's, voorstellen en tabellen opgeleverd." Tot zover echter het goede nieuws want "de kloof tussen N-VA en PS is nog altijd groot, het wantrouwen nog groter."
De Standaard In De Standaard vindt Bart Sturtewagen het "betekenisvol" dat Elio Di Rupo deze opdracht aanvaardt. "Sinds hij in september zijn opdracht als preformateur teruggaf, heerste er twijfel over zijn engagement. Door zich nu door het Paleis te laten casten als kandidaat-premier steekt hij zijn nek ver uit." De benoeming garandeert niet dat er de komende tien weken een federale regering komt, zoals koninklijk onderhandelaar Wouter Beke bij zijn afscheid vooropgesteld had. "Het risico dat de formateur slechts een veredelde overzomeraar wordt, bestaat. (...) Hij staat voor wat men noemt een uitdaging."
Het Belang van Limburg Voor het eerst sinds de verkiezingen hebben we een formateur, maar daarom nog geen regering, schrijft Eric Donckier in Het Belang van Limburg. "Ook inhoudelijk zijn we nog ver van huis. Di Rupo zei 'neen' tegen de nota Vande Lanotte en 'neen' tegen de nota Beke. Die waren een minimum minimorum voor de N-VA. (...) Het enige waar we nu zeker van zijn, is dat we overzomeren."
Gazet van Antwerpen In Gazet van Antwerpen merkt politiek redacteur Dirk Castrel op dat de meeste partijen maandagavond toch lichtjes verrast waren over de snelheid die de koning aan de dag heeft gelegd met de aanstelling van een formateur. "Di Rupo vertrekt niet van een wit blad. Inzake staatshervorming zijn de posities van alle partijen onderhand gekend", klinkt het. Maar de aanstelling van een formateur betekent niet dat we morgen een regering hebben. "Veel, heel veel zal afhangen van de werkwijze die Di Rupo gaat toepassen."
De Morgen Steven Samyn, chef politiek van De Morgen, meent dat de kansen dat Di Rupo erin slaagt een regering op de been te brengen de voorbije maanden alleen maar afgenomen zijn. "We zijn opnieuw vertrokken voor weken overleg. Opnieuw zal er worden gezocht, overlegd en afgetast. (...) De kans dat er iets inhoudelijks uit de bus komt dat voldoende zal zijn voor de N-VA is nagenoeg onbestaande."
In Antwerpen werd vorig jaar 6.882 ton sluikstort opgehaald. Ondanks dit 827 ton minder is dan in 2009 en de inspanningen van de stad om het sluikstorten tegen te gaan, blijft dit toch veel.
De daling is onder meer te verklaren door de snelle verwijdering van de sluikstorten. Het is de doelstelling om elk stort binnen de 24 uur te verwijderen. Er werd namelijk gemerkt dat een aanwezig sluikstort andere mensen aanzet hun afval er gewoon bij te deponeren.
Naast het verwijderen van de sluikstorten is er nog betrappen van sluikstorters. Op frequent voorkomende plaatsen werden camera's geïnstalleerd. Draadloze camera's
Ook beschikt de stad over veertien voltijdse overlastambtenaren die, door de wet op de gemeentelijke administratieve sancties (GAS-boetes), bevoegd zijn om zelf boetes tot 250 euro uit te schrijven. Wie betrapt wordt riskeert een boete van 150 en wie later nog eens tegen de lamp loopt moet 250 betalen. Als uitvlucht haalt men dikwijls aan dat men de regels rond de afvalophaling niet kent. Nochthans krijgt elk gezin jaarlijks een duidelijke huisvuilophalingskalender in de bus. In 2010 werden er voor sluikstorten 3.519 processen-verbaal uitgeschreven maar nog niet de helft (49%) hiervan wordt daadwerkelijk betaald.
Het is opvallend dat de meeste sluikstorten voorkomen in wijken waar veel allochtonen wonen. Topwijken: de wijk rond het Atheneum, Stuyvenberg, Luchtbal, Kiel, Oud-Merksem, Hoboken-Noord, Dam, ook het Historisch centrum, Borgerhout intra-muros en Hoboken.
Voor 'een propere stad' beschikt Antwerpen dit jaar over 444 personeelsleden voor de afvalophaling, 391 personen veegdienst en 67 personen voor het Bijzonder Interventieteam. Dat alles kost samen 41.137.400 Euro.
De vliegeraar, debuutroman van de Afghaans-Amerikaanse schrijver en arts Khaled Hossini.
Het eerste hoofdstuk van dit boek is meer een proloog waarin het hoofdpersonage, een Afghaan die nu in San Francisco woont, vertelt van een telefoontje dat hij in 2001 kreeg uit Pakistan van Rahim Khan, de zakenpartner van zijn vader toen ze nog in Afghanistan woonden en daarbij terloops ook zegt: Er is een manier om het goed te maken. Hij denkt terug aan zijn jeugd en aan een dag in 1975, toen hij 12 jaar was, die alles anders had gemaakt.
Vanaf hoofdstuk twee vertelt hij, Amir genaamd, over zijn jeugd in Afghanistan en zijn vriendschap met Hassan, het ongeletterde zoontje van een huisbediende, die tot een lagere klasse behoort en waardoor deze door de andere jongens steeds gepest wordt. Hassan zou alles doen voor Amir.
De vader van Amir, Baba genoemd, die eigenlijk nooit tijd of interesse heeft voor zijn zoon, is een rijke zakenman en een man van aanzien in Kabul.
Elk jaar wordt er een groot vliegertoernooi gehouden waarbij het er op aan komt de vlieger van de tegenstrevers uit de lucht te halen door de koorden, welke met glassplinters beplakt zijn, door te snijden, waarna de vliegeraars in actie komen om de neergehaalde vlieger te pakken te krijgen.Dit jaar wint Amir en kan Hassan de vlieger van de laatste tegenstreverbemachtigen, wat een eer is voor de overwinnaar.
Maar op deze dag komt er door de lafheid van Amir op een wrede wijze een einde aan de bijzondere vriendschap tussen de twee boezemvrienden.
Omdat het in Afghanistan na de inval van de Russen niet meer veilig is, vluchten Baba en zijn zoon Amir in 1981 weg vanuit Kabul naar Peshawar in Pakistan. na daar een tijdje gewoond te hebben emigreren ze naar Amerika.
Amir vertelt over hun leven daar in Freemont, waar nog vele andere Afghanen wonen, de dood van zijn vader, zijn huwelijk en de droevige ervaring dat ze geen kinderen kunnen krijgen, het schrijven en de uitgave van zijn eerste roman.
Na hun verhuis naar San Francisco, sluit het verhaal zich aan bij het bewuste telefoontje waarvan sprake in het begin van het boek en waarin Rahim Khan aan Amir vraagt hem te komen bezoeken.
Een week later zit Amir op het vliegtuig naar Pakistan.Aldaar vertelt de erg zieke Rahim Khan hem wat er, nadat Baba en Amir gevlucht waren voor de Russische bezetter (*), verder allemaal gebeurd is. Ook over zijn vroegere speelkameraad Hassan en zijn vrouw die door de Russen koelbloedig neergeschoten werden. Deze laten een zoontje, Sohrab, na.
Maar hij vertelt Amir ook een schokkend en goed bewaard familiegeheim.
Amir gaat terug naar Afghanistan op zoek naar het zoontje van Hassan dat daar in een weeshuis verblijft en wil hem meenemen naar Amerika en adopteren.Maar dit loopt niet zo eenvoudig als gedacht.Bij de zoektocht naar Sohrab ontmoet hij Assef, één van de vroegere pestkoppen uit zijn jeugd, die nu een plaats van aanzien heeft bij de Taliban.Het komt tot een gevecht op leven en dood
(*) Van 1992 tot 1996 werd het land bezet en met raketten bestookt door de Moedjahedien waarna de Taliban de macht overnam en terreur bracht.
Voor ik aan het boek begon dacht ik: Dit is niet mijn genre.
Maar toegegeven: het is een zeer goed geschreven roman,leest zeer vlot, nergens langdradig en verveelt geen moment.
Themas als vriendschap, schuld, racisme en geloof komen veelvuldig aan bod.
Wat wel enigszins remmend werkt is dat de tekst doorspekt is met vele Afghaanse woorden en termen, waarvoor een woordenlijst achteraan in het boek opgenomen werd of welke direkt in de zin verklaard worden.Langs de andere kant geven deze een extra gevoelswaarde aan het verhaal.
- Karel Vinck, voorzitter van BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) en voormalig gedelegeerd bestuurder van Eternit, Bekaert, Umicore, Sibelco en de NMBS:
De Franstaligen beseffen nog steeds niet hoe groot de wil tot verandering bij veel Vlamingen is.
-Tom Lanoye (schrijver):
De Gordel illustreert perfect hoe de flaminganten over Brussel denken: één keer per jaar rijden ze er met de fiets omheen.
- Benoit Cerexhe(CDH) Brussels minister van Economie:
Ik heb mijn buik meer dan vol van het beeld dat men in Vlaanderen soms geeft van Brussel.Brussel is geen rampgebied geleid door onbekwamen.
Stapte u vanmorgen wat voorzichtiger uit uw bed en gaat u op straat wat meer opletten dan gewoonlijk voor een zwarte kat, uit angst dat er u iets kan overkomen?
Dan lijdt u aan paraskevidekatriafobie, angst voor vrijdag de 13e.
Want: Vrijdag de dertiende, dan dreigen er gevaren. Vrijdag de dertiende, dan vallen dingen stuk. Vrijdag de dertiende, we weten het al jaren. Vrijdag de dertiende, brengt ongeluk. Dat weet toch iedereen.
Gelukkig voor deze mensen komt de combinatie van vrijdag de 13e dit jaar maar één keer voor. Maximaal is 3 keer, zoals dit in 2009 het geval was.
Over de oorsprong van het bijgeloof is er geen absolute zekerheid. Een van de verklaringen is dat 13 als ongeluksgetal zou kunnen verwijzen naar het Laatste Avondmaal, waar 13 mensen aanwezig waren, onder wie Judas waardoor het getal met verraad en dood geassocieerd werd. Vrijdag als ongeluksdag gaat terug op het feit dat Jezus op die dag gekruisigd werd. Veel onaangename gebeurtenissen uit de geschiedenis werden in de middeleeuwen trouwens op een vrijdag gesitueerd.
Opvallend veel mensen, vooral westerlingen, hechten om onverklaarbare redenen belang aan dit bijgeloof en gedragen zich vandaag lichtjes anders dan normaal. Zo zijn er meer mensen die zich ziek melden op het werk, zijn er minder huwelijken en worden belangrijke beslissingen en vliegtuigreizen liever een dagje uitgesteld.
In 2010 werden er in Antwerpen 8.096 baby's geboren. Dat zijn er 335 meer dan in 2009.
Maar slechts 2.750, of één op de drie, hebben een Belgische mama en papa. Voor de overige:- Beide ouders niet in België geboren: 3.067. - Gemengd geboorteland: 1.793. - Eén of beide onbekend: 488.
Populairste voornamen:
Jongens
Meisjes
Mohamed 98 Adam 54 Rayan 42 Mohammed 36 Imran 26
Lina 42 Sara 42 Noor 37 Aya 32 Lena 25
Geboorte Top vijf volgens Nationaliteit:
1. België: 2. Nederland 3. Marokko 4. Polen 5. Turkije
6.233 518 232 153 62
In Genk zijn één op de twee baby's die er geboren worden van Marokkaanse of Turkse afkomst.
Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke heeft zijn eindverslag voorgelegd aan de Koning en vroeg daarbij ontheven te worden van zijn opdracht. Deze houdt, zoals meestal, zijn antwoord in beraad. Wouter Beke heeft ook geen duidelijke aanbeveling voor het paleis
De toekomst van de regeringsonderhandelingen na Wouter Beke blijven een groot zwart gat. De Wever wil dat Di Rupo de opdracht van formateur op zich neemt, maar die ziet dat niet zitten.
De Franstalige partijen zijn intussen als de dood voor een scenario waarin Bart De Wever aan zet komt. Voor hen is Bart De Wever onaanvaardbaar.
"Een totale patstelling." Zo omschrijven adviseurs van de onderhandelaars de situatie. "Di Rupo wil alleen formateur worden als hem geen enkele voorwaarde wordt opgelegd." Dat is onaanvaardbaar voor andere partijen aan tafel.
"Di Rupo wil ook al het werk van Wouter Beke van tafel vegen. Hij stuurde gisteren een uitgebreide brief vol met bezwaren tegen de nota van Beke. Met andere woorden: we staan nergens."
Aanvankelijk was ik van plan mijn Weblog gewoon onder mijn echte naam te starten. Maar als ik zo eens naar de andere reeds bestaande keek, viel het mij op dat de meeste ervan met een schuilnaam werken. Vandaar dat ik uiteindelijk beslist heb dat ook maar te doen.
.../raa. is het geworden. R.A.A. is in feite niet zo geheimzinnig als het op het eerste zicht lijkt. Het zijn namelijk de eerste letters van mijn voornamen.