Het MAS is af.




Antwerpen heeft eindelijk zijn MAS, het Museum aan de Stroom.

Na het grote openingsfestival dat maar liefst 4 dagen duurde, brachten Koning Albert, koningin Paola en Europees Commissievoorzitter José Manuel Barroso dinsdagochtend tijdens een laatste officieel moment een bezoek aan het nieuwe museum.      

Zowat het voltallige Antwerpse stadsbestuur stond zich  in de inkomhal van het MAS te verdringen om het koningspaar te kunnen verwelkomen.
Na de onthulling van een gedenksteen die de opening van het MAS in herinnering moet brengen kreeg het koningspaar een selectieve rondleiding langs een aantal tentoonstellingen. Antwerps schepen van Cultuur Philip Heylen (CD&V) nam hen onder meer mee langs de tentoonstellingen "Wereldhaven" en "Wereldstad". 


                   

Aansluitend volgde nog een kort persmoment waarbij koning Albert als eerste het gastenboek van het MAS ondertekende.

                   

Nadien was er nog een receptie op de negende verdieping en liet Koningin Paola zich op het panoramadak door de cultuurschepen uitgebreid informeren over Antwerpen.

Het was een feestelijke opening van het nieuwe museum,
maar het was op zijn Antwerps stadsbestuur.....
              Zou het Koningspaar dit ook gezien hebben? 

Veel bezoekers van het nieuwe Museum aan de Stroom geraakten niet uitgekeken over de stad, zowel vanop het reuzachtige dakterras als langs de indrukwekkende wandelboulevard met roltrappen.
Het prachtig gegolfde Italiaanse glas biedt een panorama over de stad, maar werkt tegelijkertijd als een soort toverspiegel. Want kijk, wat ziet u daar in zuidelijke richting?  Een tweede toren op de kathedraal!  Uiteraard een optisch trucje, maar meteen het bewijs dat het Museum aan de Stroom echt iets 'toevoegt' aan Antwerpen.

                                                           


Met de term van Antwerpen als 'wereldstad' heb ik het een beetje moeilijk.  Antwerpen in wel een 'wereldhaven', maar zeker geen 'wereldstad'.  Antwerpen is een gewone stad.
Ik herinnner me nog dat we in het middelbaar voor het vak Nederlands eens een verhandeling moesten maken met als onderwerp: 'Antwerpen een wereldstad?'.   Wij allemaal natuurlijk onze verhandeling in die richting uitgewerkt.  Maar het was fout.  Zoals ik al zei: Antwerpen is wel een wereldhaven maar geen wereldstad.


(verschillende bronnen)

20-05-2011 om 00:00 geschreven door R.A.A.

19-05-2011 om 22:40 geschreven door R.A.A.

 Om eens aandachtig te lezen: 

De aarde wordt kleiner.

Reeds lang horen we onheilsboodschappen alsdat de aarde niet meer in de menselijke behoeften zal kunnen voorzien.  Daarbij werden doorgaans de groeiende (wereld)bevolking en/of de groeiende consumptie van de mensen als oorzaken aangewezen.  Dezer dagen lijkt het erop dat we zover zijn.  

De hoge prijzen spreken voor zich.  De prijzen van de grondstoffen die we in de aardkorst aantreffen - of het nu koper of aardolie is - zijn sterk gestegen. Ook die van de landbouwproducten - de vrucht van de “landbouw” die we op de aardkorst bedrijven -  stijgen.  Dat heeft nu al tot gevolg dat meer mensen honger lijden. Wellicht voor het eerst in de menselijke geschiedenis hebben één miljard mensen niet genoeg te eten.

Ook als de prijzen niet stijgen, stoten we met onze levensstijl op grenzen. Onze hoge energieconsumptie schept nieuwe risico’s, zoals de Japanse kernramp overduidelijk heeft getoond. Energie uit fossiele brandstoffen leidt dan weer tot klimaatproblemen, omdat we meer broeikasgassen produceren dan goed is voor de stabiliteit van het klimaatsysteem.

De mensheid stoot op grenzen. De redenen hiervoor zijn inderdaad de stijgende wereldbevolking en de verspreiding van het westerse consumptiepatroon. De reuzenlanden India en China, samen goed voor bijna veertig procent van de wereldbevolking, zijn wakker geworden en imiteren onze levensstijl. De wereldeconomie wordt nu zo groot dat de aarde te klein wordt om haar te “verteren”.

Hoge prijzen hebben niet alleen maar negatieve gevolgen.  Als ontwikkelingslanden meer krijgen voor hun grondstoffen, is dat niet per se een slechte zaak.  Hoge prijzen dwingen de meeste mensen ook om zuiniger te worden: the sky is niet langer the limit.  Dat vergt voor nogal wat mensen en landen een mentale of culturele omslag. Op een “kleinere” aarde moeten we meer afstand nemen van het vrijheidsideaal dat je als mens ongestoord kan leven met de ecologische voetafdruk die jij wil. Zuinigheid moet hip worden.

De komende jaren zullen er gebalanceerde afwegingen moeten gemaakt worden. Waarschijnlijk is dat, als we ons gedrag onvoldoende aanpassen, de prijzen nog meer zullen stijgen en de milieuproblemen zullen groeien. En dat de armste mensen en landen daar het meest onder zullen lijden.

“Er is genoeg voor ieders nood, maar niet voor ieders hebzucht”, zei de Mahatma Gandhi lang geleden. Dat is nu meer dan ooit waar.

De markt produceert voor wie koopkracht heeft. Wie geen koopkracht heeft, bestaat niet. Het miljard hongerigen heeft te weinig koopkracht

Voor elk probleem zullen we onbevangen moeten onderzoeken wat een goede ecologische én sociale oplossing is. Dat is niet altijd in simpele slogans te vatten. Er zijn ook geen garanties dat het op deze kleiner wordende aarde goed zal aflopen met het mensdom. We realiseren het ons te weinig maar in feite loopt het voor zij die honger lijden door de hogere voedselprijzen, nu al slecht af.

Bron: voorwoord uit magazine MO nr83

http://www.mo.be/

18-05-2011 om 00:00 geschreven door R.A.A.

 Het Laatste Nieuws
De verwachtingen omtrent formateur Elio Di Rupo zijn niet hooggespannen, merkt Luc Van der Kelen op in Het Laatste Nieuws. Hij hoopt dat de formateur niet eerst "de gebruikelijke schare lobbyisten allerhande" ontvangt, maar "snel en gericht te werk gaat". "Slagen is niet zeker,"

 Het Nieuwsblad

 De Standaard
In De Standaard vindt Bart Sturtewagen het "betekenisvol" dat Elio Di Rupo deze opdracht aanvaardt. "Sinds hij in september zijn opdracht als preformateur teruggaf, heerste er twijfel over zijn engagement.  Door zich nu door het Paleis te laten casten als kandidaat-premier steekt hij zijn nek ver uit."  De benoeming garandeert niet dat er de komende tien weken een federale regering komt, zoals koninklijk onderhandelaar Wouter Beke bij zijn afscheid vooropgesteld had. "Het risico dat de formateur slechts een veredelde overzomeraar wordt, bestaat. (...)  Hij staat voor wat men noemt een uitdaging."

 Het Belang van Limburg
Voor het eerst sinds de verkiezingen hebben we een formateur, maar daarom nog geen regering, schrijft Eric Donckier in Het Belang van Limburg. "Ook inhoudelijk zijn we nog ver van huis. Di Rupo zei 'neen' tegen de nota Vande Lanotte en 'neen' tegen de nota Beke. Die waren een minimum minimorum voor de N-VA. (...) Het enige waar we nu zeker van zijn, is dat we overzomeren."

 Gazet van Antwerpen
In Gazet van Antwerpen merkt politiek redacteur Dirk Castrel op dat de meeste partijen maandagavond toch lichtjes verrast waren over de snelheid die de koning aan de dag heeft gelegd met de aanstelling van een formateur. "Di Rupo vertrekt niet van een wit blad. Inzake staatshervorming zijn de posities van alle partijen onderhand gekend", klinkt het. Maar de aanstelling van een formateur betekent niet dat we morgen een regering hebben. "Veel, heel veel zal afhangen van de werkwijze die Di Rupo gaat toepassen."

 De Morgen
Steven Samyn, chef politiek van De Morgen, meent dat de kansen dat Di Rupo erin slaagt een regering op de been te brengen de voorbije maanden alleen maar afgenomen zijn.  "We zijn  opnieuw vertrokken voor weken overleg.  Opnieuw zal er worden gezocht, overlegd en afgetast. (...) De kans dat er iets inhoudelijks uit de bus komt dat voldoende zal zijn voor de N-VA is nagenoeg onbestaande."

17-05-2011 om 16:22 geschreven door R.A.A.

Sluikstorten in Antwerpen

In Antwerpen werd vorig jaar 6.882 ton sluikstort opgehaald.
Ondanks dit 827 ton minder is dan in 2009 en de inspanningen van de stad om het sluikstorten tegen te gaan, blijft dit toch veel.
 
                                         

De daling is onder meer te verklaren door de snelle verwijdering van de sluikstorten.  Het is de doelstelling om elk stort binnen de 24 uur te verwijderen.  Er werd namelijk gemerkt dat een aanwezig sluikstort andere mensen aanzet hun afval er gewoon bij te deponeren.

                   

Naast het verwijderen van de sluikstorten is er nog betrappen van sluikstorters.  Op frequent voorkomende plaatsen werden camera's geïnstalleerd. 
 Draadloze camera's

Ook beschikt de stad over veertien voltijdse overlastambtenaren die, door de wet op de gemeentelijke administratieve sancties (GAS-boetes), bevoegd zijn om zelf boetes tot 250 euro uit te schrijven.  Wie betrapt wordt riskeert een boete van 150 € en wie later nog eens tegen de lamp loopt moet 250€ betalen. 
Als uitvlucht haalt men dikwijls aan dat men de regels rond de afvalophaling niet kent.  Nochthans krijgt elk gezin jaarlijks een duidelijke huisvuilophalingskalender in de bus. 
In 2010 werden er  voor sluikstorten 3.519 processen-verbaal uitgeschreven maar nog niet de helft (49%) hiervan wordt daadwerkelijk betaald.

                     

Het is opvallend dat de meeste sluikstorten voorkomen in wijken waar veel allochtonen wonen.
Topwijken: de wijk rond het Atheneum, Stuyvenberg, Luchtbal, Kiel, Oud-Merksem, Hoboken-Noord, Dam, ook het Historisch centrum, Borgerhout intra-muros en Hoboken.

Voor 'een propere stad' beschikt Antwerpen dit jaar over 444 personeelsleden voor de afvalophaling, 391 personen veegdienst en 67 personen voor het Bijzonder Interventieteam.  Dat alles kost samen 41.137.400 Euro.


                                                                                 

17-05-2011 om 16:15 geschreven door R.A.A.

“De wanhoop ten paleize bereikt ongekende hoogten.”

16-05-2011 om 23:30 geschreven door R.A.A.

Gelezen:

De vliegeraar,
debuutroman van de Afghaans-Amerikaanse schrijver en arts Khaled Hossini.

Het eerste hoofdstuk van dit boek is meer een proloog waarin het hoofdpersonage, een Afghaan die nu in San Francisco woont, vertelt van een telefoontje dat hij in 2001 kreeg uit Pakistan van Rahim Khan, de zakenpartner van zijn vader toen ze nog in Afghanistan woonden en daarbij terloops ook zegt:  “Er is een manier om het goed te maken”. 
Hij denkt terug aan zijn jeugd en aan een dag in 1975, toen hij 12 jaar was, die ‘alles anders’ had gemaakt.

Vanaf hoofdstuk twee vertelt hij, Amir genaamd, over zijn jeugd in Afghanistan en zijn vriendschap met Hassan, het ongeletterde zoontje van een huisbediende, die tot een lagere klasse behoort en waardoor deze door de andere jongens steeds gepest wordt. Hassan zou alles doen voor Amir. 

De vader van Amir, Baba genoemd, die eigenlijk nooit tijd of interesse heeft voor zijn zoon, is een rijke zakenman en een man van aanzien in Kabul.

Elk jaar wordt er een groot vliegertoernooi gehouden waarbij het er op aan komt de vlieger van de tegenstrevers uit de lucht te halen door de koorden, welke met glassplinters beplakt zijn, door te snijden, waarna de vliegeraars in actie komen om de neergehaalde vlieger te pakken te krijgen.  Dit jaar wint Amir en kan Hassan de vlieger van de laatste tegenstrever  bemachtigen, wat een eer is voor de overwinnaar.

Maar op deze dag komt er door de lafheid van Amir op een wrede wijze een einde aan de bijzondere vriendschap tussen de twee boezemvrienden.

Omdat het in Afghanistan na de inval van de Russen niet meer veilig is, vluchten Baba en zijn zoon Amir in 1981 weg vanuit Kabul naar Peshawar in Pakistan.  na daar een tijdje gewoond te hebben emigreren ze naar Amerika.

Amir vertelt over hun leven daar in Freemont, waar nog vele andere Afghanen wonen, de dood van zijn vader, zijn huwelijk en de droevige ervaring dat ze geen kinderen kunnen krijgen, het schrijven en de uitgave van zijn eerste roman.

Na hun verhuis naar San Francisco, sluit het verhaal zich aan bij het bewuste telefoontje waarvan sprake in het begin van het boek en waarin Rahim Khan aan Amir vraagt hem te komen bezoeken.

Een week later zit Amir op het vliegtuig naar Pakistan.  Aldaar vertelt de erg zieke Rahim Khan hem wat er, nadat Baba en Amir gevlucht waren voor de Russische bezetter (*), verder allemaal gebeurd is.  Ook over zijn vroegere speelkameraad Hassan en zijn vrouw die door de Russen koelbloedig neergeschoten werden.  Deze laten een zoontje, Sohrab, na.

Maar hij vertelt Amir ook een schokkend en goed bewaard familiegeheim.

Amir gaat terug naar Afghanistan op zoek naar het zoontje van Hassan dat daar in een weeshuis verblijft en wil hem meenemen naar Amerika en adopteren.  Maar dit loopt niet zo eenvoudig als gedacht.  Bij de zoektocht naar Sohrab ontmoet hij Assef, één van de vroegere pestkoppen uit zijn jeugd, die nu een plaats van aanzien heeft bij de Taliban.  Het komt tot een gevecht op leven en dood……

(*) Van 1992 tot 1996 werd het land bezet en met raketten bestookt door de Moedjahedien waarna de Taliban de macht overnam en terreur bracht.

Voor ik aan het boek begon dacht ik: Dit is niet mijn genre.

Maar toegegeven: het is een zeer goed geschreven roman,  leest zeer vlot, nergens langdradig en verveelt geen moment. 

Thema’s als vriendschap, schuld, racisme en geloof komen veelvuldig aan bod. 

Wat wel enigszins remmend werkt is dat de tekst doorspekt is met vele Afghaanse woorden en termen, waarvoor een woordenlijst achteraan in het boek opgenomen werd of welke direkt in de zin verklaard worden.  Langs de andere kant geven deze een extra gevoelswaarde aan het verhaal.

Een aanrader.

16-05-2011 om 11:36 geschreven door R.A.A.

 Nadira vertelt een mopje:





(uit Mo - http://www.MO.be)

15-05-2011 om 12:46 geschreven door R.A.A.

14-05-2011 om 00:00 geschreven door R.A.A.

    Vandaag is het Vrijdag de 13de. 


Stapte u vanmorgen wat voorzichtiger uit uw bed en gaat u op straat wat meer opletten dan gewoonlijk voor een zwarte kat, uit angst dat er u iets kan overkomen?

Dan lijdt u aan  paraskevidekatriafobie, angst voor vrijdag de 13e.

Want: Vrijdag de dertiende,
          dan dreigen er gevaren.
          Vrijdag de dertiende,
          dan vallen dingen stuk.
          Vrijdag de dertiende,
          we weten het al jaren.
          Vrijdag de dertiende,
          brengt ongeluk.
                                           Dat weet toch iedereen.

Gelukkig voor deze mensen komt de combinatie van vrijdag de 13e dit jaar maar één keer voor.  Maximaal is 3 keer, zoals dit in 2009 het geval was.

Over de oorsprong van het bijgeloof is er geen absolute zekerheid.  Een van de verklaringen is dat 13 als ongeluksgetal zou kunnen verwijzen naar het Laatste Avondmaal, waar 13 mensen aanwezig waren, onder wie Judas waardoor het getal met verraad en dood geassocieerd werd.  Vrijdag als ongeluksdag gaat terug op het feit dat Jezus op die dag gekruisigd werd.  Veel onaangename gebeurtenissen uit de geschiedenis werden in de middeleeuwen trouwens op een vrijdag gesitueerd.
                                       

Opvallend veel mensen, vooral westerlingen, hechten om onverklaarbare redenen belang aan dit bijgeloof en gedragen zich vandaag lichtjes anders dan normaal. Zo zijn er meer mensen die zich ziek melden op het werk, zijn er minder huwelijken en worden belangrijke beslissingen en vliegtuigreizen liever een dagje uitgesteld.

                                 

13-05-2011 om 11:13 geschreven door R.A.A.

In 2010 werden er in Antwerpen  8.096 baby's geboren.
Dat zijn er 335 meer dan in 2009.

Maar slechts 2.750, of één op de drie, hebben een Belgische mama en papa.
Voor de overige: - Beide ouders niet in België geboren: 3.067.
                          - Gemengd geboorteland:                   1.793.
                          - Eén of beide onbekend:                       488.

Populairste voornamen:

12-05-2011 om 11:05 geschreven door R.A.A.

 Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke  heeft zijn eindverslag voorgelegd aan de Koning  en vroeg daarbij ontheven te worden van zijn opdracht.  Deze houdt, zoals meestal, zijn antwoord in beraad.  Wouter Beke heeft ook geen duidelijke aanbeveling voor het paleis 

De toekomst van de regeringsonderhandelingen na Wouter Beke blijven een groot zwart gat.
De Wever wil dat Di Rupo de opdracht van formateur op zich neemt, maar die ziet dat niet zitten.  

                   

De Franstalige partijen zijn intussen als de dood voor een scenario waarin Bart De Wever aan zet komt.  Voor hen is Bart De Wever onaanvaardbaar.

"Een totale patstelling." Zo omschrijven adviseurs van de onderhandelaars de situatie.  "Di Rupo wil alleen formateur worden als hem geen enkele voorwaarde wordt opgelegd."  Dat is onaanvaardbaar voor andere partijen aan tafel.

"Di Rupo wil ook al het werk van Wouter Beke van tafel vegen. Hij stuurde gisteren een uitgebreide brief vol met bezwaren tegen de nota van Beke.
Met andere woorden: we staan nergens."

12-05-2011 om 00:00 geschreven door R.A.A.

Wouter Beke is begonnen aan zijn laatste rechte lijn als Koninklijk onderhandelaar.

                      

Maandag had hij een gesprek met Bart De Wever.  Vermoedelijk ging het over B-H-V.

                   

Gisteren volgde een tweede gesprek onder vier ogen tussen PS-voorzitter Elio Di Rupo en N-VA-aanvoerder Bart De Wever.

Voor hij de fakkel doorgeeft wil hij zoveel mogelijk knelpunten wegwerken.
Ook en vooral ligt de herziening van de financieringswet moeilijk.

                   


Wat nu voorligt, is een denkraam waarbij de twee grote partijen, PS en N-VA, enkele van hun stellingen zullen moeten afzwakken als ze tot een vergelijk willen komen.

Zo zou N-VA moeten inbinden wat de gezondheidszorg en vooral  wat de over te hevelen financiële middelen aangaat. CD&V zal haar houding in een aantal Brusselse kwesties moeten herzien, al was het maar om de positie van de Vlamingen in Brussel niet in het gedrang te brengen.

Bij de PS, waar ze niet van een wijziging van de financieringswet willen horen, zullen ze bijgevolg de andere Franstalige partijen moeten overtuigen dat de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde onverkort zal zijn. 


Na Beke komt in principe Elio Di Rupo aan zet. Deze heeft al laten weten dat hij beschikbaar is.
Maar welke titel hij zal krijgen is nog af te wachten.

                   

11-05-2011 om 17:04 geschreven door R.A.A.

 Explosie Brusselse bevolking.

De bevolking in Brussel groeit meer dan dubbel zo snel als in Vlaanderen en Wallonië. Dat is het gevolg van migratiestromen en van een geboortegolf onder de jonge Brusselse bevolking.

Kijk even naar de namen naast de belknopjes  van de bewoners in dit flatgebouw!

De aanwas van de Brusselse bevolking is niet gelijk over de 19 gemeenten van het gewest gespreid. Het zijn vooral de arme en nu al overbevolkte centrumgemeenten- Molenbeek, Brussel-stad, Schaarbeek, Sint-Joost-ten-Node en Anderlecht- die hun bevolking pijlsnel omhoog zien gaan.

De bevolking groeit zo snel, dat het de Brusselse beleidsmakers figuurlijk boven het hoofd groeit. Nochtans zegt Brussels minister-president Charles Picqué (PS), “De sterke bevolkingsgroei in Brussel kan een troef zijn, ‘maar alleen als er massaal in arme buurten wordt geïnvesteerd.”

“We hebben niet alleen crèches en scholen nodig, maar ook ziekenhuizen en rusthuizen, want ook het aantal 65-plussers neemt toe. Er moeten investeringen komen in infrastructuur en in mobiliteit. De demografische explosie vraagt een totaal andere visie op de toekomst van de stad. Denk ook aan de gevolgen op het vlak van huisvesting, veiligheid, netheid en onderwijs. De grote vraag is hoe we al die investeringen moeten financieren. Maar meer nog dan over het financiële aspect, maak ik me zorgen over de wijzigingen die de bevolkingsaangroei in het sociologisch weefsel van de stad teweegbrengt. De instroom van laaggeschoolde migranten met lage inkomens vergt intense sociale begeleiding. Dat is vandaag een van onze belangrijkste taken, maar tegelijk worden wij nog altijd met de gevolgen van de slecht begeleide migratie uit de jaren 1960 en 1970 geconfronteerd.”

“Die 500 miljoen euro die we extra vragen is een bescheiden bedrag in het licht van onze gigantische behoeften," zegt Picqué. “Het gebrek aan financiële middelen brengt namelijk onze leefbaarheid in gevaar.“

En van waar moet of zal dat extra geld moeten komen?  Vlaanderen misschien?

Vlamingen maken slechts 5,3 procent uit van de totale Brusselse bevolking, tegenover een meerderheid aan Franstaligen (66,5 procent) en vreemdelingen van binnen of buiten de Europese Unie (28,1 procent). Men verwacht tegen 2020 nog een vertrek van 12.000 Vlamingen.

 Charles Picqué denkt aan stoppen.

Zaterdag heeft Picqué bevestigd dat hij geen kandidaat meer is om zichzelf op te volgen als minister-president van het Brussels Gewest. Mogelijk geeft hij nog voor het einde van de legislatuur - in 2014 - de fakkel door. Mogelijke opvolgster Laurette Onkelinx hoopt dat Picqué toch nog verder werkt.

10-05-2011 om 16:11 geschreven door R.A.A.

⇒ Het botert al enkele maanden niet goed tussen de N-VA en de sp.a.
Maar nu is het 'een beetje oorlog' tussen de twee partijen na de uitspraak van sp.a voorzitster Caroline Gennez  tijdens haar 1 mei-toespraak waarin ze het had over "Nieuw-Vlaamse Arrogantie".

 Uitspraak van SP.A-senator Bert Anciaux, die het helemaal niet erg vindt dat de relaties tussen zijn partij en de N-VA de voorbije weken verzuurd geraakt zijn:

"Het is net goed dat er afstand is tussen de N-VA en de SP.A, dat er soms een beetje oorlog is. Over sociale en maatschappelijke thema's staan we erg ver van elkaar. De N-VA is een eerder rechtse, conservatieve partij"

⇒ De ongebreidelde dadendrang van Minister van Werk Joëlle Milquet (CDH)  de jongste weken zit de topman van de ondernemersorganisatie UNIZO Karel Van Eetvelt hoog.  In die mate dat hij eerstdaags zijn beklag wil doen bij premier Yves Leterme.

 Karel Van Eetvelt valt hard uit naar de 'eenzijdige beslissingen' van minister Joëlle Milquet (CDH).
"Ze is ontslagnemend, dus ik kan haar ontslag niet eisen. Ik kan alleen hopen dat er zo snel mogelijk een nieuwe regering op de been wordt gebracht waarin zij niet meer op dat departement zit. Ze gedraagt zich als anti-werkgeversminister".

Als er één minister is die het sociaal overleg bemoeilijkt, is het volgens Van Eetvelt Milquet wel. "Door keer op keer gesprekken te doorkruisen met eenzijdige initiatieven. Door iedere keer opnieuw één kant van de tafel straal te negeren."

"Dit is geen minister van werk die alle partijen hoort en oplossingen zoekt. Dit is een minister die naar één partij luistert en alle problemen voortdurend eenzijdig bij de werkgevers legt. Het is een minister die werkgevers a priori verdacht vindt", klinkt het.

09-05-2011 om 11:51 geschreven door R.A.A.

09-05-2011 om 00:00 geschreven door R.A.A.

 Op audiëntie bij de Koning van alle Belgen....

08-05-2011 om 16:05 geschreven door R.A.A.

 Redacteur Paul Geudens, in Gazet Van Antwerpen, 19 maart 2011:

“Elio Di Rupo haalt op alle fronten zijn slag thuis. Hij hoeft daarvoor slechts één tactiek toe te passen: wachten, wachten en nog eens wachten tot de gebraden kippen hem als vanzelf in de mond vliegen (…) Dat is zijn strategie. Blijven “neen” zeggen tegen een staatshervorming tot Leterme III automatisch een feit is.”

 Redacteur Guy Tegenbos, in De Standaard, 22.03.2011: 

2010 nooit heeft plaats gehad."

 Karel Vinck, voormalig gedelegeerd bestuurder van Eternit, Bekaert, Umicore, Sibelco en de NMBS, in Knack, 04 mei 2011:

"De Franstalige politici hebben me enorm ontgoocheld. (…) Ze willen het behoud van het consumptiefederalisme en ze willen niet horen van een responsabilisering van de deelstaten.  We kregen wel een lange opsomming van bevoegdheidsoverdrachten, waarbij het federale niveau steeds een vinger in de pap houdt.  Zo kom je nooit tot een minder complexe en meer homogene bevoegdheidsverdeling, wat toch een van de redenen van een nieuwe staatshervorming moet zijn. In de kern willen de Franstaligen vooral geld, en dat Brussel een volwaardig derde gewest wordt." 

07-05-2011 om 11:52 geschreven door R.A.A.

Aan Vlaamse kant echter wordt de rol van het staatshoofd opnieuw in vraag gesteld.

(Bron: Knack)

06-05-2011 om 22:28 geschreven door R.A.A.

 Dat de Koning zijn politieke voorkeur heeft is ons al enigszins bekend.
Maar nu zijn er bewijzen.

Deze staan te lezen in het boek ‘'Koning Zonder Land'
  van Wetstraatjournalisten Steven Samyn van De Morgen en Martin Buxant van La Libre Belgique, dat donderdag verschijnt en die een interessante inkijk geven in de rol van de koning in deze regeringsonderhandelingen en in de manier waarop de koning aan politiek doet.

La Libre Belgique en De Morgen  publiceerden daar vandaag (donderdag) al enkele fragmenten uit.

Het is een ongescheven wet, de ‘colloque singulier’, die bepaalt dat niemand naar buiten brengt wat de koning gezegd heeft. Over de inhoud van een audiëntie bij de koning wordt niet gecommuniceerd, over informele gesprekken al helemaal niet. De colloque singulier is voor de koning de ultieme garantie op discretie in zijn gesprekken met politici. Deze werd zelden of nooit verbroken.

Het feit dat de koning zo ongewoon scherp reageert op de publikatie van uitspraken in het boek ‘Koning zonder land’ is zonder voorgaande. Het is een bevestiging van de feiten en een bewijs dat het nieuws in het boek aan het hof een gevoelige snaar geraakt heeft.

 Rik Van Cauwelaert, directeur van Knack, schrijft hierover:

Koning Albert liet tijdens zijn voorbije gesprek met koninklijk onderhandelaar Wouter Beke verstaan dat hij hem niet wenst terug te zien voor eind juni, zo beweren insiders. Wat er op neer zou komen dat de regeringsonderhandelingen voorbij de zomer worden getild.
In hun boek ‘Koning zonder land’ bevestigen de twee voortreffelijke journalisten, dat koning Albert en zijn kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou de PS-lijn van Elio Di Rupo volgen: te allen prijze nieuwe verkiezingen vermijden.

Begin dit jaar al zei PS-voorzitter Di Rupo dat hij en de andere Franstalige onderhandelaars zich in de Kamer zullen blijven verzetten tegen nieuwe verkiezingen. De daarop volgende paleismanoeuvres werkten in die richting.

Meteen na de verkiezingen van juni 2010 heeft het paleis alles ingezet op Elio Di Rupo en de PS. Daarmee werd de fout herhaald die in 2007 werd gemaakt toen koning Albert en kabinetschef Van Ypersele alles zetten op Didier Reynders en op het falen van Yves Leterme. Naar de gevolgen daarvan zitten we vandaag te kijken.
Albert en zijn entourage weten duidelijk geen raad met de N-VA-factor. Daarom werd Bart De Wever begin oktober vorig jaar de wei ingestuurd als ‘verduidelijker’. ‘Onderhandelaar’ was volgens Di Rupo en de koninklijke entourage te veel eer voor de N-VA-voorzitter. Met die zet had het paleis, geïnspireerd door de PS, geen andere bedoeling dan Bart De Wever in de vangrails te jagen – waarna alles weer in de Belgische plooi zou vallen.
De Wever mocht dus vooral niet slagen. Daarom ook werd de tekst met diens bevindingen door CDH-voorzitter Joëlle Milquet al afgewezen nog voor het document bij de koning was afgeleverd.

De opeenvolgende peilingen die de electorale vooruitzichten van Bart De Wever steeds rianter voorstellen, zorgen in Laken en omgeving voor grote nervositeit..

Voor de PS en het paleis komt het er nu op aan de huidige regering in het zadel te houden, ten minste tot oktober 2012, tot de gemeenteraadsverkiezingen. Een plan dat ook premier Yves Leterme aanstaat, want hij hoopt tijdens de komende maanden het electorale tij te kunnen keren.

En zo wordt koninklijk onderhandelaar Beke dezer dagen aan het lijntje gehouden, niet alleen door Elio Di Rupo, die duidelijk niet opgewassen lijkt tegen zijn taak, maar ook door het paleis.
Dat laatste is een heel gevaarlijk spel dat verstrekkender gevolgen kan hebben voor de monarchie en de toekomst van het land dan de weigering van Alberts broer Boudewijn om de abortuswet te tekenen. Misschien moet een van de vele ministers van staat ten paleize eens gaan uitleggen dat als het hof zich met partijpolitiek inlaat, daar altijd brokken van komen.

Vive la république! , om maar iets te zeggen.

(Bronnen: De Standaard en Knack)

05-05-2011 om 00:00 geschreven door R.A.A.