|
Vandaag donderdag 22 december 2011, om 06.30 uur, begint officieel de winter van 2011/2012.
Vandaag moet ik weer voor een dagopname naar het ziekenhuis voor een baxter met 1 gram solumedrol (cortisonen). Dit is in één keer 125 x de dagdosis die ik ook nog steeds moet nemen.
Ik hoop dat ik er op tijd geraak (zie (*) onderaan) en kan geholpen worden, want: xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag hebben de vakbonden weer al eens een staking georganiseerd. Ditmaal uit protest tegen de hervormingsplannen voor de pensioenen.
Vandaag gaat het om een algemene staking in alle takken van de overheidsdiensten, zoals onder meer bij het openbaar vervoer, de post (alhoewel, ik heb post gekregen vandaag) openbare besturen, havendiensten, scholen en ziekenhuizen.
Ook is er al een volgende algemene staking voorzien op 30 januari.
Waar zijn die vakbonden in godsnaam mee bezig?
Hebben die dan niet meer verstand dan in tijden van crisis het land weeral eens plat te leggen.
Beseffen die vakbonden dan niet dat er iets moet gebeuren om de crisis te lijf te gaan. Het is trouwens niet enkel bij ons, maar ook in de omliggende landen dat er op dat gebied maatregelen genomen worden.
En wie is weeral de dupe?
Juist ja, de gewone werknemer, die moeilijk of niet op zijn werk geraakt of terug thuis.
Veranderingen zijn nooit aangenaam en lokken meestal protest uit. Maar de vakbonden, met meestal de socialisten op kop, is het er precies enkel maar om te doen die onrust nog aan te wakkeren in plaats van eens constructief mee te werken. Maar ze willen laten zien dat ze opkomen voor de rechten en het welzijn van hun leden en velen hebben niet veel nodig om zich te laten meeslepen als een kuddedier.
Bedenken we eens dat de pensioenleeftijd bepaald is geworden ten tijde dat de mensen amper maar die leeftijd bereikten en toen veel harder en veel meer uren moesten werken dan heden ten dage het geval is. Dikwijls veel langer onderweg van en naar het werk, te voet of met de fiets, zodat ze amper thuis waren om te eten en te slapen en terug te vertrekken. We kunnen het ons bijna niet meer voorstellen.
Wat hebben wij het toch goed!
Deze staking zorgt weer voor extra verlies voor de staat en de werkgevers. Verlies dat toch op een of andere manier zal moeten gecompenseerd worden.
Eigenlijk hebben de vakbonden geen reden van bestaan meer, want alles waarvoor ze 100 jaar of meer geleden werden opgericht, is al lang verwezenlijkt en bereikt. Ze moeten dus wel veel lawaai maken om hun leden te behouden. Dat betekent immers inkomsten voor hen. Ook meer werklozen stoort hen niet. Hoe meer hoe liever zelfs, want voor elke werkloze die ze aan hun loketten helpen met inschrijving en uitbetaling, krijgen ze van de staat een vergoeding toegewezen. Kassa, kassa, daar is het de vakbonden tegenwoordig enkel nog om te doen.
Neen, van mijnentwege krijgen ze niet de minste sympathie.
(*) Het verkeer ging werkelijk vlot. Nergens file gehad. Het terugkomen vanuit Woluwe om daar op de autostrade te geraken richting Antwerpen, is zelfs nog nooit zo vlot gegaan. Zelfs niet moeten aanschuiven. Ook op de ring van Antwerpen, waar anders alles strop zit rond dat uur, bleef het vlot rijden.
|
