Vrijdag rijden we nog steeds langs de kust van de Stille Oceaan, het weer is betrokken en de hemel grijs.
Plots zien we langs de weg een kudde Wapiti herten die rustig naar het verkeer kijken. Bij Crescent City werpen we nog een laatste blik op de oceaan en verlaten definitief de westkust op weg naar Yellowstone.
De weg begint te stijgen en na korte tijd verlaten we Californië en komen in Oregon. De heuvels worden bergen. Oregon is veel groener dan Californië en de rit gaat door mooie berglandschappen. Hier is er vooral veel veeteelt waarbij de koeien vrij kunnen rondlopen op de ranches. Ons einddoel voor vandaag is Grants Pass waar we bij de Rogue rivier een plaats vinden op een mooi verzorgde camping.
Zaterdag weer verder en we willen het Crater Lake park aandoen we nemen de “scenic route” langs Klamath Falls waar we ook nog langs een erg groot meer rijden.
Nadien gaat de weg echt de hoogte in. Over een afstand van 20km stijgt de weg voortdurend. De weg rond het kratermeer ligt op gemiddeld 2400m hoog. Het meer zelf heeft een diepte van meer dan 600m en is het diepste meer in de VS. Wanneer we bij het uitzichtpunt komen wacht ons een adembenemend zicht op het meer met een prachtige blauwe kleur.
De kleur komt doordat het water zo zuiver is. Het meer wordt enkel gevoed door regen en sneeuwval die hier in deze bergen uitzonderlijk hoog is. Langs de weg ligt de sneeuw nog meters hoog, het smeltwater uit deze bergen voedt vele rivieren in Oregon waaronder de Rogue die wij deze morgen verlieten.
We dalen terug naar de vlakte en in La Pine stoppen we op een eenvoudige camping.
Woensdag verlaten we Petaluma en zetten koers naar Mendicino. We kiezen voor de route die langs de oceaan voert. De weg slingert zich aan de voet van de bergen met aan onze linkerkant de oceaan. Het gaat op en af langs stranden en kliffen en levert prachtige zichten op.
Het weer is zonnig maar er staat een flinke wind en de temperatuur is koud. Wanneer we lunchen op een plek met zicht op het water merken we onder ons een troep zeeleeuwen die voorbij zwemmen.
De camping ligt voorbij het stadje Mendicino aan het strand. Wanneer we bij een glas bier en nootjes zitten komen blauwe gaaien op de nootjes af.
Ze zijn erg brutaal en enkele uitgestrooide nootjes worden in geen tijd binnen gehapt. ’s Avond wandelen we nog naar het strand om de zon te zien onder gaan in de oceaan.
Donderdag is onze bestemming Eureka en we rijden weer langs de oceaan met opnieuw schitterende zichten.
Later voert de weg doorheen het Redwood State Park met ontelbare reuzengrote redwood bomen. In het bezoekerscentrum is er veel informatie over deze bomen te vinden er zijn zelfs bomen in het park die meer dan 2000 jaar oud zijn.
Eureka is vooral bekend voor zijn mooie verzameling oude Victoriaanse gebouwen en één ervan is het Carson Mansion dat waarschijnlijk het meest gefotografeerde gebouw is in Amerika van deze stijl. Meer dan 100 ambachtslui hebben lange tijd gewerkt aan dit gebouw met zijn sierlijke decoraties.
Het is leuk om in dit stadje rond te lopen en te genieten van de rustige sfeer. Vooraleer naar de camping te rijden genieten we in een stemmige koffiebar van een lekkere espresso en cappuccino.
Wanneer we maandag rond de middag de agglomeratie van San Francisco bereiken wordt het verkeer erg druk en onze GPS leidt ons feilloos naar onze bestemming via een tolbrug, net over de brug zien we aan onze linkerkant de beruchte gevangenis San Quentin. Aangekomen in het receptiekantoor van de camping schrijven we ons meteen in voor een geleid bezoek aan de stad San Francisco voor de volgende dag.
Dinsdagmorgen staat het busje klaar en met een gezelschap van 12 personen gaan we op weg. Het weer is zeer zonnig maar er staat een frisse wind. De gids, Johnny, geboren en getogen in San Francisco geeft ons onderweg zeer veel informatie over alles om ons heen. We rijden doorheen Sausolito met exclusieve woningen met uitzicht op de baai, volgens Johnny kost het een vermogen aan huur per maand. Dan langs het Presidio een voormalige legerbasis vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de Golden Gate brug.
Dan voert hij ons doorheen het park van San Francisco, waar hij vele uren van zijn jeugd doorbracht.
Bij het Young museum wordt halt gehouden voor een sanitaire stop en geeft hij ons een tip om de lift te nemen tot op de 9de verdieping vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de stad.
Dan de stad in, die gebouwd is op de helling van de bergen met vele echt steile straten met hellingen tot 36%. In vele straten zien we prachtige Victoriaanse woningen die mooi gerestaureerd zijn en nu zeer prijzig zijn.
We nemen dan de tram die door een ondergrondse kabel wordt voortgetrokken en duiken de helling af, werkelijk een apart vervoermiddel. Beneden aangekomen zijn we dicht bij Fishermans Wharf waar de kunnen lunchen en ruimschoots tijd krijgen om er rond te lopen.
Bij pier 39 horen we reeds van ver het geluid van de zeeleeuwen die er liggen te zonnen op pontons. Van op de uiterste punt van de pier zien we in de verte het eiland Alcatraz. Heel de lengte van de pier is als een kermis vol met souvenirwinkeltjes eethuisjes en attracties.
Nadien bezoeken we Chinatown, de grootste Chinese gemeenschap buiten China ter wereld. Hier ook vele winkeltjes die allerlei souvenirs en prullaria verkopen. Daarna vatten we de terugtocht aan en houden aan het einde van de Golden Gate brug nog even halt om enkele laatste foto’s van de brug en zicht op de stad aan de overkant van de baai te nemen.
Teruggekomen op de camping wordt Johnny uitvoerig bedankt door iedereen voor de erg leuke rondrit, doorspekt met allerlei anekdoten uit zijn jeugd in San Francisco.
Zaterdagmorgen vertrekken met schitterend weer we naar het Yosemite park. Op de vijfbaans wegen is het flink druk. We bevinden ons nog steeds in de vlakte waar het erg droog is, alle rivieren die we over rijden hebben uitgedroogde beddingen. De weg wordt, vier en drie baans en tenslotte een gewone landweg. We bereiken stilaan de bergen en de weg begint te stijgen. Onze GPS stuurt ons op een zeer smalle kronkelige weg die na enkele kilometers onverhard is voor de volgende 15km. We komen terug op de goede baan en kort daarna komen we op de camping aan. De ingang van het park ligt nog een 60km van hier vandaan maar is te bereiken met openbaar vervoer. Het is voor de Amerikanen een lang weekend want maandag is het Memorial Day en bijgevolg is de camping goed gevuld en zal het morgen beslist druk zijn in het park.
Zondagmorgen nemen we om 6u30 de bus naar Yosemite waar we rond kwart voor 8 aankwamen bij het bezoekerscentrum dat nog geslotenis. In de verte konden we reeds een waterval zien.
Het park is een reusachtige kloof waarvan de wanden in graniet steil omhoog torenen. In het park rijden shuttle bussen rond die je rond het park voeren en waar je op vaste plaatsen kan af en opstappen. Het is nog vroeg en rustig en vlakbij de bushalte zien we een kleine kudde reeën over het pad stappen.
Van ver zien we de langgerekte Yosemite Falls naar beneden stromen. We wandelen tot aan de voet van de waterval waar het water met geraas in de rivier terecht komt.
Het begint inmiddels drukker te worden en de bussen voller. Met de bus rijden we naar El Capitan de hoogste en grootste bergwand in graniet. Volgens de gids zou dit de grootste monoliet ter wereld zijn. Het is in elk geval erg imponerend. Hoog op de steile bergwand zien we met de verrekijker klimmers als vliegen aan de wand kleven.
Na de middag begint het park echt vol te lopen en alle parkeerplaatsen zijn benut. De bussen rijden nu frequenter en zitten echt propvol. We maken nog een mooie wandeling door het bos, waar een fijne geur hangt van de cederbomen, naar het Mirror Lake.
Dit weerspiegelde oorspronkelijk de omringende bergen. Maar het meer geraakt dichtgeslibd en droog. Er staat weinig water in en van een weerspiegeling is niets te merken. Voor de mensen is het lekker plonsen in het ondiepe water.
Overal op de vloer van de vallei liggen rotsblokken, sommigen zo groot als een huis, die in de loop der tijden van de wanden zijn afgebrokkeld. In 1996 is er van een bergwand een stuk rots afgebroken met de afmeting van twee voetbalvelden waarbij één dode en enkele gewonden vielen, ook een natuurstation werd vernield. We hebben weer een fijne dag gehad en moe en tevreden nemen de bus terug naar de camping.
Woensdag na het ontbijt verlaten we Pomona richting Visalia om een bezoek te brengen aan Sequoia en Kings Canyon parken. Het is op de snelweg erg druk maar het rijdt vlot iedereen houdt netjes zijn baan, de Amerikanen rijden vrij gedisciplineerd. Verder van de stad gaan we van 5 rijstroken naar 2 rijstroken in elke richting.
We rijden door een landbouwgebied met veel citrusvruchten en druiven plantages. De grond is er erg droog want het weinige gras is overal even bruin.De boeren smeken er werkelijk om betere watervoorzieningen. De planten zelf zijn mooi groen, dank zij een systeem dat de wortels van water voorziet. Onderweg doen we nog wat in kopen in een reusachtige supermarkt. Zonder probleem komen we aan op de camping in Visalia. Ons plan was om de eerste dag Kings Canyon te bezoeken en de volgende dag naar Sequoia. Dus donderdagmorgen op weg naar Kings Canyon. De rit er naar toe is meer dan 70mijl en gaat doorheen nog meer citrus- druiven- en notenplantages. Het is ook hier erg droog. Langzaam begint de weg te stijgen en we rijden nu de bergen in. Bij de ingang van het park bekomen we een folder met plan van het park. We besluiten om naar het einde van de canyon te rijden. Maar eerst rijden we een stuk doorheen Sequoia Park en maken kennis met deze reusachtige bomen.
Voordat deze bomen bekend waren bij het grote publiek geloofde niemand dat er zulke grote bomen bestonden. De eerste settlers die in het bos werkten huisden aanvankelijk in een omgevallen en uitgeholde boom.
Onze weg slingert zich verder doorheen de canyon met indrukwekkende vergezichten. Bij twee mooie watervallen houden we even halt en genieten van de natuurlijke schoonheid.
Wanneer we aan het einde van de canyon komen en de weg ophoudt moeten we terugkeren. De dag is reeds ver gevorderd want al bij al was het een lange rit. Morgen nog eens terugkeren vinden wat teveel.
De vrijdag gebruiken we dan om naar het nabij gelegen Fresno te rijden om enkele gebreken aan de camper te laten herstellen. Rond de middag zijn we terug, het is vandaag erg warm en we maken er een luie dag van. Even in het zwembad om af te koelen en de airco in de camper op volle kracht.
Na een vlucht van 8 uren landden we in de luchthaven Newark van New York. Op de vlucht naar Las Vegas moesten we 5 uren wachten, na eerst naar verschillende gates te zijn gestuurd konden we eindelijk aan boord gaan. Het was erg druk op de startbanen en er waren nog 16 vliegtuigen voor ons om op te stijgen, nog een uur vertraging. Toen we eindelijk ons hotel bereikten in Vegas waren we reeds 29 uren op de been en was het hoog tijd om te gaan slapen. De volgende dag werden we om 9u opgehaald door een taxi die ons afzette bij Cruise America om onze camper op te pikken. Onze eerste halt was bij een supermarkt om voorraden in te slaan en dan op weg naar Los Angeles. De route er naartoe was vrij saai want die voerde ons doorheen de Mojave woestijn met een dor landschap. Hoe nader we bij Los Angeles kwamen werd het landschap groener en de verkeer drukker. Met vijf en zes stroken in elke richting was het goed uitkijken want je wordt zowel rechts als links ingehaald. Maar onze GPS leidde ons feilloos naar de camping in Pomona. Het was ook hoog tijd want we waren doodmoe. Om 9u het bed in en hebben geslapen tot 8u ’s morgens, goed uitgerust konden we de stad intrekken. Los Angeles is een enorm grote gebied van verschillende aaneengesloten steden. Om naar Hollywood te gaan maakten we eerste een wandeling van 2km naar het station van Pomona voor een treinrit van bijna een uur naar Union Station, daar de metro in voor nog een rit van 20 minuten om uit te stappen op Hollywood Boulevard waar alle sterren hun naam hebben in het voetpad de “Walk of Fame”.
In de verte zagen we de bekende reuzengrote letters HOLLYWOOD. We liepen de hele boulevard af, over de namen van alle bekende sterren, tot aan het Chinese Theater. Daar was het erg druk met allerlei personen verkleed in bekende filmiconen die samen op de foto wilden tegen vergoeding. Dan maar terug de trein op en naar de camping.
Pontivy wordt in tweeën gedeeld door de rivier Le Blavet
die hier samenloopt met het kanaal van Nantes naar Brest. In de oude stad is
niet veel te zien uitgenomen het machtige militaire slot dat Pontivy moest beschermen.
We hebben een plaatsje vlak aan de rivier en ik heb er met succes verschillende
uren vermaak met vissen gehad. Maandagmorgen gaan we naar de markt gelegen op
een zeer groot plein. De waren zijn wel mooi maar aan de hoge prijs en we doen
onze aankopen dan maar in de superette. In de namiddag fietsen we langs het
kanaal richting Nantes. Het kanaal slingert doorheen het heuvelachtige
landschap en via 55 sluizen tot Rohan overwint het kanaal de hoogteverschillen.
Het is flink trappen en we kunnen de maximum ondersteuning van onze fietsen
goed gebruiken. Sommige oudesluiswachters woningen zijn bewoond en het lijkt alsof de bewoners
wedijveren voor de mooiste bloemendecors. In Rohan is alles gesloten want het
is maandag, in een winkel kunnen we nog extra water kopen en daar moeten we het
mee doen. Het is nu vooral bergaf en dat loopt vlot.
In Guichen staan we weer aan het water bij een
jachthaven. Het weer is nog steeds mooi en we fietsen weer langs de stroom. De
rivier meandert door het dal doorheen de bossen en velden. Bij enkele kleine
sluizen staan nog de oude watermolens die echter niet meer in gebruik zijn. In
het gehucht Le Courbe moeten we over de sluispoorten heen om aan het
plaatselijke café te komen om er een lekkere koffie te drinken. Terug in de
jachthaven gooi ik nog de hengel uit echter zonder succes.
We zetten nu koers naar huis en aan de oever van de Seine
stoppen we in St. Nicolas de Bliquetuit. De Seine is daar erg breed en wordt
eroverspannen door de brug van
Brotonne. Aan de overzijde hebben we een mooi uitzicht op de stad Caudebec en
Ceaux, waar riviercruise boten aangemeerd zijn. We stappen op de fiets om wat
langs het water te rijden, maar het fietspad is van zo een bedenkelijke kwaliteit
dat we het na 10km voor bekeken houden.
We zetten nu koers naar huis en aan de oever van de Seine
stoppen we in St. Nicolas de Bliquetuit. De Seine is daar erg breed en wordt
eroverspannen door de brug van
Brotonne. Aan de overzijde hebben we een mooi uitzicht op de stad Caudebec en
Ceaux, waar riviercruise boten aangemeerd zijn. We stappen op de fiets om wat
langs het water te rijden, maar het fietspad is van zo een bedenkelijke kwaliteit
dat we het na 10km voor bekeken houden.
We rijden verder huiswaarts en onze laatste stopplaats is
in Catillon sur Sambre, een plaats die we enkel jaren voorheen gecontroleerd
hadden. We staan weer aan de boord van het water en de hengel wordt erbij
gehaald. Helaas lukt het me niet om maar één enkele vis te haken. Aan de
overzijde, zo een 50 meter verder, zit er een man te vissen en die haalt de ene
vis na de andere boven. Hij zit op privégrond en daar kan ik niet bij, jammer
maar zo gaat het nu eenmaal bij het vissen.
We rijden verder huiswaarts en onze laatste stopplaats is
in Catillon sur Sambre, een plaats die we enkel jaren voorheen gecontroleerd
hadden. We staan weer aan de boord van het water en de hengel wordt erbij
gehaald. Helaas lukt het me niet om maar één enkele vis te haken. Aan de
overzijde, zo een 50 meter verder, zit er een man te vissen en die haalt de ene
vis na de andere boven. Hij zit op privégrond en daar kan ik niet bij, jammer
maar zo gaat het nu eenmaal bij het vissen.
Voor het bezoek aan Vannes zoeken we de camping Le
Conleau op. Met een pendelbusje geraken we in de stad . Via de Porte de
Vincent, waar het erg druk is, komen we de stad binnen. De stadbiedt vele mooie hoekjes met vakwerkhuizen
waar het stemmig lopen is. Mooie winkels met een persoonlijk karakter trekken
de aandacht en prijzen hun waren aan. Aan de rand van de binnenstad, onder de
restant van de omwalling ligt een prachtig aangelegde Franse tuin met de oude
lavoirs en een machtige toren.
Rond de middag komen we aan in Caumont sur Garonne, een
mooie camperplaats gelegen aan het kanaal dat evenwijdig loopt met de Garonne.
Het zijn mooie plaatsen aan het water..
s Namiddags gaan we de fiets op om langs het kanaal te
fietsen. Een mooi geasfalteerd fietspad maak het fijn fietsen. Het kanaal is
aan beide zijden afgeboord met eeuwenoude platanen die welgekomen schaduw
verschaffen. Terug aan de camper neem ik mijn visgerief en kan toch een zestal
vissen aan de haak slaan.
De volgende dag fietsen we de andere kant uit en genieten
weer van de route langs het kanaal.
Ons doel voor vandaag is Sarlat la Canéda met een mooi
bewaarde middeleeuwse stadskern. Wanneer we de stad naderen zien we reeds van
ver dat er campers staan op alle mogelijke plaatsen. We vrezen dan ook dat er
op de camperplaats volzet zal zijn. We gaan toch kijken en kunnen toch nog een
goede plaats bemachtigen. Het is er marktdagen de hoofdstraat van de Cité is een langgerekte markt van wel 1km lang.
Het is er zeer druk en levendig. Bij het toeristenkantoor krijgen we een
stadsplan en trekken de oude straten in. Er zijn mooie hoeken en straten in
overvloed en we kijken bewonderend naar de goed bewaarde en gerestaureerde
gebouwen. Op een terras in de hoofdstraat nemen we een rustpauze met wat
lekkers.
Zondag 18 augustus Decamperplaats
van Bourdeilles ligt ook aan het water maar in het snel stromend water van de
Dronne is het erg moeilijk vissen en ik breek er mijn werphengel op. De
voornaamste attractie van het oude stadje is het kasteel dat schitterend
gelegen is aan de Dronne. Het zijn in feite twee kastelen naast elkaar, het ene
is een middeleeuws gebouw en het andere is opgetrokken in Renaissance stijl.
Van op de kasteelmuren hebben we een prachtig uitzicht overhet dal.
Brantôme is weer zo een oude stad, zoals er zo vele zijn
in Frankrijk. Deze stad is gekend als het Venetië van de Périgord. De
camperplaats is ook weer aan de Dronne gelegen. We wandelen naar het stadje en
om een bocht van de rivier krijgen we een zeer mooi gezicht op het water en de
brug naar het oude klooster waaraan de stad haar ontstaan dankt. Het is er echt
mooi en we weten niet waar eerst kijken. We volgen een rondleiding door het
klooster en de kerk en beklimmen dan de vrijstaande klokkentoren,een unicum in Frankrijk. De toren is
gedeeltelijk in en op de kalkrotsen gebouwd. De eerste kloosterlingen leefden
er in de grotten van de kalkrotsen. In de rotsen zijn er verschillende ruimtes
uitgehouwen die dienden als leef- en werkruimten. In dit soort rotswoningen
leefden de eerste mensen in deze streek, die er voor bekend is.
Saint Jean dAngely is een wat slaperige stad met een
enorm stadhuis. De camperplaats is gelegen aan de rand van een mooi park met
een meertje, gevoed door de rivier de Boutonne. Het is een flinke wandeling tot
in het centrum. We zien er een oude stadspoort en wat een enorme kerk lijkt
maar verder dan de façade zijn ze niet gekomen. In 1741 begonnende paters
Benedictijnen aan de bouw, maar door gebrek aan fondsen werd de bouw meermaals
onderbroken en de revolutie zette er voorgoed een punt achter. Voor het
indrukwekkende stadhuis ligt een groot plein met aan de overzijde het
gerechtsgebouw.
Om op het eiland Oléron te komen moeten we over eenlange brug die over de zee-engte ligt. Reeds
van voor we op de brug komen zitten we in de file. Onze bestemming, Saint Denis
dOléron, ligt bijna aan het einde van het langgerekte eiland en de volgende
40km worden aan een slakkengangetje afgelegd. Na de middag fietsen we tot het
uiterste puntje van het eiland waar een hoge vuurtoren staat. Voor ons ligt de
Atlantische Oceaan mooi blauw te zijn. Het fietspad slingert zich langs de kust
en overal ruiken we de zilte zeelucht. Op een meertje zien we verschillende
vogels zitten maar de meerderheid zijn zwanen. Weer een leuke dag aan zee.
Wanneer we in de buurt van Marans zijn stoppen we steeds
bij een kanaal waar we nu voor de derde maal komen. Het is er leuk staan hoewel
het geen officiële camperplaats is staan er toch vele campers. Het is er fijn
om aan het kanaal te kunnen vissen. s Avonds genieten wij van weer een mooie
zonsondergang.
