We hebben een nieuwe kraan gekregen vandaag. De vorige was nogal groot, ik kreeg mijn linker raam niet eens open. Kwam er nog bij dat de sproeier eruit zakte, doordat die kraan naar beneden hing, vervelend en het trok op niks. Dus vroeg en kreeg ik een nieuwe kraan.
Ik heb donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag de vroegen gehad. Ik had gisteren dubbele shift, vroegen én laten. En vandaag weer de vroegen. Ik dacht dat ik echt uitgeput zou zijn, maar het valt nog mee. Zaterdag brachten ze een nieuwe slaapkamer voor Marnick. De boys waren bij hun pa, Wim moest ook gaan werken, dus is ons make met een tante van mij, naar ons thuis gekomen en heeft ze die mannen binnen gelaten. Zondag was er in Sint-Niklaas een kruispunt afgesloten en stond er een tent op de baan, met de brandweer rondom. Wat er aan de hand was, weet ik niet goed. Dat was in de Lepelhoekstraat, de straat waar mijne pa is opgegroeid. Gisteravond was er in Sint-Gillis-Waas brand uitgebroken in een rusthuis, net naast de serviceflats waar ik voor een patiënte moest zijn. Ik mocht eerst niet passeren van een politie-agente, maar gelukkig bedacht ze zich. Ik zag iemand met een brancard naar beneden brengen en ook de brandweer stond daar. Voor die mensen is het pinksterweekend zeker niet goed verlopen. Ik ben de maandag goed doorgekomen, ik heb een dutje gedaan tussen de middag, om weer fris aan de laten te kunnen beginnen. Mijn broer is langs geweest met mijn 2 neefjes bij, Robbe en Tibo. Hij bracht oude PC-spullen van iemand mee, gekocht voor 10 voor Giovanni. Die zat daar vandaag al mee op zolder, om alles uit mekaar te halen. Joeri is het bad komen opspuiten met zwarte silliconen ter hoogte van de tegels. En hij heeft onder de venstertablet (zijkant aan de deur) wat pleister gesmeerd, da's dus ook weeral gedaan. We wonen nu donderdag al 14 dagen in ons huis, gaat snel vooruit, hé? En we zijn het hier al supergoed gewoon, zenne! Waar ik wel naar tracht...zijn binnendeuren...wanneer er s'nachts enen hoest of een scheet laat, dan hoor je dat al, haha! Ik moet er geen tekeningske bijmaken, zeker? PRIVACY!!!!!!!!! Gelukkig dat er ook nog andere oplossingen bestaan en wij beneden rolluiken hebben, hihi!
(Foto: 18 april 2005, net na de aankoop van onze grond)
Ik wil mijn ongenoegen uiten, er gebeurt zoveel in deze wereld, ook een hoop ellende...maar dat er zoiets mogelijk is, dat gaat mijn verstand te boven! Ik las er over op het blog van RIA (Miekemuis) Creariazelzate. Waar heb ik het over? In Nederland is gisteren bij de kiesraad een aanvraag voor de oprichting van een nieuwe partij neergelegd. DE PARTIJ van NAASTENLIEFDE, VRIJHEID en DIVERSITEIT, kortweg de NVD. Klinkt mooi, zou je zeggen, maar dat is het niet. Het is een partij die kinderporno wil laten legaliseren...een partij opgericht door de pedofielenbeweging, die vinden dat seks tussen volwassenen en kinderen moet kunnen. Blijkbaar gaat een radioman, ene Ruud er tegenin. Hij verzamelt protesten, gaat die afprinten en inleveren in de kiesraad. Hoewel dit gisteren was en ik niet op de PC ben gekomen, het dus niet wist, hoop ik dat het nog niet te laat is. Zo'n partij oprichten kost tijd, dus dat zal zeker zo nog niet zijn. Ik ga die Ruud een mail sturen en hem steunen. Doen jullie dat ook maar, ter bescherming van onze kinderen en kleinkinderen. Stuur een mail naar ruud@radio538.nl met als titel "stop de partij van de kinderporno!" DOE DAT A.U.B!!!!!
Dit is het Nationaal symbool tegen zinloos geweld, overgenomen van ROOSJE. Neem het symbool mee en zet het op je blog! Surf ook naar www.zinloosgeweld.net
Ik deed je pijn in het diepst van je hart ik deed tegen jou zo verdomd koel en hard ik liet jouw hart met verdriet vollopen ik liet je plots ophouden met hopen!
Ik gooide je hart tegen een muur stuk tegen een muur van versteend geluk in een plas ellende liet ik je baden ik heb je met liefdesverdriet overladen
Ik rukte mijn liefde abrupt uit je hart en vulde het op met verscheurende smart ik heb jouw dromen kapot doen knallen ik liet je pardoes de grond op vallen
Ik trok mijn liefde terug en deed gemeen zoals nooit iemand tegen je deed, geenéén ik deed je pijn, mijn liefste schat zo'n spijt heb ik nog nooit van iets gehad
Ik vraag je vergiffenis, wil je me aanhoren wil je alstublief terug mijn hart toebehoren? Ik mis je zoetje, kan je het mij vergeven en mij nog een kans in je leven geven?
Maar mijn hart bleef voor hem gesloten hij had mijn vertrouwen volledig verstoten het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn soms moet men ook wel eens hard kunnen zijn!
Twee kietelaars maken een praatje. "Heb je gehoord wat ze van ons rondvertellen? We zouden zeer onaangenaam naar rotte vis ruiken, plakkerig, koud en vochtig zijn." "Wie beweert nu zoiets?" "Boze tongen!"
Mijn verlof is achter de rug, sinds donderdag ben ik weer aan het werk. Die verhuis zit nog wat in mijn lijf, maar ik heb pas vrij de woensdag. Dit weekend heb ik de vroegen, de maandag dubbele shift en dinsdag weer de vroegen. Vandaag was ik verschillende dingen tegelijk aan 't doen en dat ging effe verkeerd. Ik weet niet of je het goed kan zien op de foto, maar mijnen bumper is wat geraakt. Ik was niet binnen geraakt bij een nieuwe patiënt en belde dat naar mijn collega, die de andere toer deed. Ik probeerde ook een omleiding te omzeilen door toch via dat stuk baan te rijden, maar dat ging niet. Dus deinsde ik al bellend achteruit en BONK...tegen een grote betonnen buis die daar lag. Ik stapte uit en de schade viel enorm mee. Mijn collega rijd met een nieuwer model en zei dat haar bumper wel in friet zou zijn geweest...die ouwe krak (mijnen toetoet hé, haha!) is ne stevigen amai!
Onze keuken is klaar, alléé...toch grotendeels. Mijn broer kwam gisteren de graniet leggen en komt vanavond wat kleinigheidjes bijwerken, ook aan het bad. Van de kraan zijn we niet content, de keukenman belde, hij wist niet naar waar hij de laatste factuur moest sturen, maar die betalen we nog niet. We willen een andere kraan, deze zakt er steeds uit, de sproeikop toch en da's vervelend. Ze is ook te groot feitelijk, dus zal er een aanpassing aan de factuur zijn, we zullen misschien nog iets moeten opleggen, te zien welke kraan we nemen. Dat gaan we straks doen en dan de sleutels afgeven aan de volgende bewoners van ons huurhuis. En...wat vinden jullie ervan?
Die heb ik scheef genomen, ik kreeg niet alles ineens op de foto. We hebben er voorlopig gazettepapier tegen gehangen, dat is een goed anti-gluurderssysteem, haha! Samen in bad?...dat is er tot nu toe nog niet van gekomen, en oefenen voor kindjes te krijgen ook nog niet, dus heb ik geen sappig verhaaltje voor degenen die er op zouden zitten wachten...haha...dus geen schrik, want wat zegt men...wie een nieuw huis gaat bewonen, daar komt gezinsuitbreiding van...dat zal er voor 't moment dus niet inzitten...maar wie weet! NEE PLEASE! Twee is al meer dan genoeg! De rest van de foto's volgt nog, mijn broer is momenteel het graniet op de keuken aan't leggen, het werkblad en de venstertablet. En die van de keuken zijn al eerder gekomen om het afremsysteem op onze keukenkasten te plaatsen en het onderstel.
Nu zijn jullie natuurlijk crieus geworden om te zien hoe het geworden is, hé! Awel, hier zijn de eerste foto's zie. Wel nog zonder binnendeuren, maar met gordijnen voor de warmte binnen te houden en wat privacy te hebben.
Ondertussen zagen JAN en Wim het met lede ogen (hoewel) aan. Wim wilde er tussen komen, maar hij hield zich in. Ik hoorde Jan tegen Wim fluisteren "Pssst...Wim, laat die meiden nou maar, dan hoeven wij lekker niks te doen." "Ja haha, da's just...!" zei Wim. Haha...nee zenne, niks van waar, het werd een gezellige babbel en de meiden zochten mijn jongens op. Marnick is zowiezo erg verlegen, Giovanni alleen als er meisjes in de buurt zijn. En hij vondt de oudste een hele knappe, maar hij verstond haar niet zo goed, haha...dat hollands, daar kon hij niet aan uit. Ingridje, zeker tot een volgende keer als je nog eens in België komt, je zou het nu niet meer herkennen, er is een einde gekomen aan onze chaos.
Ik en marnick waren boven bezig aan 't uitpakken en gerief sorteren...alléé ja...zowat overal tegelijk feitelijk...chaotisch! Ik keek door het venster en zag een auto passeren met Nederlandse nummerplaat. Blogster INGRID had gezegd dat ik moest oppassen voor die nummerplaat, want dat zij het dan wel eens zou kunnen zijn...ik was op mijn hoede, je ziet het hé! Hoewel ik hen donderdag of vrijdag al had verwacht en ik elke keer ik naar buiten moest, eerst goed rondom mij keek...op de uitkijk voor iemand met een digitje. Die auto reed wel voorbij, dus dacht ik, is zij het dan toch niet? Maar ja...het was Ingridje wél, ze stond samen met Jan en de twee jongste dochters voor mijne neus. Eerst voor Wim die zei dat hij haar niet kende, haha! En Jan kwam effectief zoals gezegd om zijn 3 bezen voor zijnen birthday van 20 mei. Ik gaf hen een rondleiding...tussen de vele dozen door...doorheen onze chaos. Ze mochten ons eerste stuntelig gebruik van de vaatwasser aanschouwen...die eerst niet werktte omdat de waterkraan nog niet open stond, haha! Daarna een gezellige babbel in het salon. Ik wilde Ingrid aan het werk zetten, met wijzende vinger zei ik "Ingridje, gij komt hier als geroepen, nu gade gij mij toch wel helpen bij mijne verhuis, hé!" Ingrid zei "mare...euh...dat heb ik je toch niet gezegd...komen kijken en een stiekeme fotootje nemen, dat wel ja, maar helpen uitpakken?" 'Ingridje" zei ik "iedereen die hier komt, komt om te werken, zie je die dozen daar achter je...daar...die ga jij uitpakken." Maar geen reactie, ze deed haar ogen dicht en deed alsof haar neus bloedde, hé zeg! Haha
De vrijdagavond zaten wij te eten aan de keukentafel, toen onze naaste buurman langskwam. Hij kreeg enorm veel water binnen en wij ook een beetje, weer in de kamer van Marnick. Hij had zijn dakwerker naar zijn dak laten zien en die zei dat het water langs de spaumuur naar binnen kwam. Hun huis is al opgevoegd, het onze nog niet en dus ook niet tussen de spleet waar de huizen samenkomen. Ik belde mijne pa, een metser en vooral kraanman, en die kwam kijken. Hij zei direct dat het niet door die muur kwam, maar door het dak. Enfin, onze loodgieter kwam gisteren onze sleutel terugbrengen en kroop eens op het dak. Buiten loodgieter is hij ook nog dakwerker. Hij zag direkt wat er scheelde, het lag inderdaad aan het dak. Dus belde ik weer naar de buurman, die verdedigde zijn dakwerker, natuurlijk en vanmorgen kwamen we samen, ook onze loodgieter, die daar speciaal tijd voor maakte, zeg! Na veel heen en weer gepraat daar boven op onze daken, moest de andere dakwerker toch toegeven en gaat hij het probleem oplossen. Hij deed er voorlopig iets aan en zou bij beter weer terugkomen. Hij heeft nog andere fouten gemaakt aan het dak, volgens onze loodgieter, maar hij dierf dat al niet meer zeggen, den anderen was niet kontent met zijn bemoeienis, amai! Onze gebuur werkt in dakmaterialen en dakwerkers, en dat is hun beste, zei hij. Ik vraag mij af wat de rest dan maar is. Het probleem is ook dat zij een speciaal dak hebben en da's hoger dan het onze. Door het slechte werk van de man, liep alles over in het gootje en dat kwam tussen de twee huizen terecht. Dit zijn feitelijk nog bouwperikelen, is 't niet? haha!
Wimmeke lag in bed, met zijn badjas nog aan, volledig knock-out! Ik kreeg mijne klop achteraf, ik werd op de zetel om 6u30 wakker, om dan te gaan slapen. gelukkig was dat de zaterdag, dan moest ik er toch niet zo vroeg uit, maar wel vroeg genoeg om er weer tegenaan te gaan. Want Wim was 'op', hij zat er efkes door en was dus het grootste deel van de uitpak voor mij. Hij deed af en toe wel iets, maar veel was het niet. Te begrijpen, hé! Hij heeft de laatste maanden niet veel geslapen en hard gewerkt, en dan die tandpijn daar bovenop. Die verhuis...dat was den druppel!
Marnick hielp ook, op zijn manier...hij offerde zichzelf op om de douche als eerste te testen. Ik moest het digitje wel hoog genoeg houden, zijn pietje mocht er niet op, haha! De doucheknop moet wel nog vervangen worden, het is nog niet de originele, die was er nog niet volgens de loodgieter. Aan het bad moeten nog silliconen komen, we mogen dus nog niet met water pletsen...daar was ik als eerste om het te testen, aja...maar waar was Wim???
De boys hielpen ook goed mee. Giovanni zette zijn slaapkamer zelf weer in mekaar, helemaal alleen en hij had dat nog nooit gedaan. Ik verschoot er wel van, hij's toch zo handig, hé! Hij hielp Dirk met ons bed in mekaar te zetten. Normaal zou Marnick zijn nieuwe slaapkamer zaterdag gebracht worden, maar het zal pas voor nu zaterdag zijn. Giovanni gaat die dan ook in mekaar steken. Hij wil nog geen nieuwe slaapkamer, over enkele jaren krijgt hij een groot bed.
En dan was het zover...de grootste verhuis! Roger heeft een grote remork en mijn nonkel danny die kwam helpen, heeft een kamionet. Raymond en Wim zijn jongste broer Dirk, hielpen ook. het feit dat Dirk net met een herstellende gekneusde rib zat, weerhield hem er niet van om erg veel te helpen. Ik reed enkele keren over en weer met een volle auto en zorgde ervoor dat de mannen te eten hadden. De ramenplaatser was nog eens moeten terugkomen, de rolluiklint hing schots en scheef en ongelijk met dat aan de achterdeur, dus moest dat hij dat eruit kappen en kon het rolluik niet omhoog. gelukkig dat de bezetters nog moesten komen, zeg! Wim kon het niet meer uithouden van de zeer en moest naar de tandarts van wacht. Hij kreeg een voorlopige vulling en slikt nu antibiotica voor zijn abces, de zwelling zit nu zelfs tot in zijn keel.
Voor de livingkast had ik schrik. Vooral ook omdat Raymond, Wim zijne pa, gedroomd had dat die naar beneden donderde, en omdat dat zo'n zware is en niet uit mekaar kan, was ik toch niet gerust. Die kast is vol eik, vanbinnen zowel als vanbuiten. Met de schuiven en ligplanken alleen al, scheelt dat al in gewicht. Maar ik had goede helpers, zeer sterke mannen, de mannenkracht samengebundeld, dat kon niet stuk...haha...mijn vrees was ongegrond...gelukkig hé!
(Foto: Roger, Raymond, Johan en Wim in volle actie)
Ik was fotograge van dienst, Ann begeleide de kast en marnick keek toe.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
.jpg)
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
