Onze keuken is klaar, alléé...toch grotendeels. Mijn broer kwam gisteren de graniet leggen en komt vanavond wat kleinigheidjes bijwerken, ook aan het bad. Van de kraan zijn we niet content, de keukenman belde, hij wist niet naar waar hij de laatste factuur moest sturen, maar die betalen we nog niet. We willen een andere kraan, deze zakt er steeds uit, de sproeikop toch en da's vervelend. Ze is ook te groot feitelijk, dus zal er een aanpassing aan de factuur zijn, we zullen misschien nog iets moeten opleggen, te zien welke kraan we nemen. Dat gaan we straks doen en dan de sleutels afgeven aan de volgende bewoners van ons huurhuis. En...wat vinden jullie ervan?
Die heb ik scheef genomen, ik kreeg niet alles ineens op de foto. We hebben er voorlopig gazettepapier tegen gehangen, dat is een goed anti-gluurderssysteem, haha! Samen in bad?...dat is er tot nu toe nog niet van gekomen, en oefenen voor kindjes te krijgen ook nog niet, dus heb ik geen sappig verhaaltje voor degenen die er op zouden zitten wachten...haha...dus geen schrik, want wat zegt men...wie een nieuw huis gaat bewonen, daar komt gezinsuitbreiding van...dat zal er voor 't moment dus niet inzitten...maar wie weet! NEE PLEASE! Twee is al meer dan genoeg! De rest van de foto's volgt nog, mijn broer is momenteel het graniet op de keuken aan't leggen, het werkblad en de venstertablet. En die van de keuken zijn al eerder gekomen om het afremsysteem op onze keukenkasten te plaatsen en het onderstel.
Nu zijn jullie natuurlijk crieus geworden om te zien hoe het geworden is, hé! Awel, hier zijn de eerste foto's zie. Wel nog zonder binnendeuren, maar met gordijnen voor de warmte binnen te houden en wat privacy te hebben.
Ondertussen zagen JAN en Wim het met lede ogen (hoewel) aan. Wim wilde er tussen komen, maar hij hield zich in. Ik hoorde Jan tegen Wim fluisteren "Pssst...Wim, laat die meiden nou maar, dan hoeven wij lekker niks te doen." "Ja haha, da's just...!" zei Wim. Haha...nee zenne, niks van waar, het werd een gezellige babbel en de meiden zochten mijn jongens op. Marnick is zowiezo erg verlegen, Giovanni alleen als er meisjes in de buurt zijn. En hij vondt de oudste een hele knappe, maar hij verstond haar niet zo goed, haha...dat hollands, daar kon hij niet aan uit. Ingridje, zeker tot een volgende keer als je nog eens in België komt, je zou het nu niet meer herkennen, er is een einde gekomen aan onze chaos.
Ik en marnick waren boven bezig aan 't uitpakken en gerief sorteren...alléé ja...zowat overal tegelijk feitelijk...chaotisch! Ik keek door het venster en zag een auto passeren met Nederlandse nummerplaat. Blogster INGRID had gezegd dat ik moest oppassen voor die nummerplaat, want dat zij het dan wel eens zou kunnen zijn...ik was op mijn hoede, je ziet het hé! Hoewel ik hen donderdag of vrijdag al had verwacht en ik elke keer ik naar buiten moest, eerst goed rondom mij keek...op de uitkijk voor iemand met een digitje. Die auto reed wel voorbij, dus dacht ik, is zij het dan toch niet? Maar ja...het was Ingridje wél, ze stond samen met Jan en de twee jongste dochters voor mijne neus. Eerst voor Wim die zei dat hij haar niet kende, haha! En Jan kwam effectief zoals gezegd om zijn 3 bezen voor zijnen birthday van 20 mei. Ik gaf hen een rondleiding...tussen de vele dozen door...doorheen onze chaos. Ze mochten ons eerste stuntelig gebruik van de vaatwasser aanschouwen...die eerst niet werktte omdat de waterkraan nog niet open stond, haha! Daarna een gezellige babbel in het salon. Ik wilde Ingrid aan het werk zetten, met wijzende vinger zei ik "Ingridje, gij komt hier als geroepen, nu gade gij mij toch wel helpen bij mijne verhuis, hé!" Ingrid zei "mare...euh...dat heb ik je toch niet gezegd...komen kijken en een stiekeme fotootje nemen, dat wel ja, maar helpen uitpakken?" 'Ingridje" zei ik "iedereen die hier komt, komt om te werken, zie je die dozen daar achter je...daar...die ga jij uitpakken." Maar geen reactie, ze deed haar ogen dicht en deed alsof haar neus bloedde, hé zeg! Haha
De vrijdagavond zaten wij te eten aan de keukentafel, toen onze naaste buurman langskwam. Hij kreeg enorm veel water binnen en wij ook een beetje, weer in de kamer van Marnick. Hij had zijn dakwerker naar zijn dak laten zien en die zei dat het water langs de spaumuur naar binnen kwam. Hun huis is al opgevoegd, het onze nog niet en dus ook niet tussen de spleet waar de huizen samenkomen. Ik belde mijne pa, een metser en vooral kraanman, en die kwam kijken. Hij zei direct dat het niet door die muur kwam, maar door het dak. Enfin, onze loodgieter kwam gisteren onze sleutel terugbrengen en kroop eens op het dak. Buiten loodgieter is hij ook nog dakwerker. Hij zag direkt wat er scheelde, het lag inderdaad aan het dak. Dus belde ik weer naar de buurman, die verdedigde zijn dakwerker, natuurlijk en vanmorgen kwamen we samen, ook onze loodgieter, die daar speciaal tijd voor maakte, zeg! Na veel heen en weer gepraat daar boven op onze daken, moest de andere dakwerker toch toegeven en gaat hij het probleem oplossen. Hij deed er voorlopig iets aan en zou bij beter weer terugkomen. Hij heeft nog andere fouten gemaakt aan het dak, volgens onze loodgieter, maar hij dierf dat al niet meer zeggen, den anderen was niet kontent met zijn bemoeienis, amai! Onze gebuur werkt in dakmaterialen en dakwerkers, en dat is hun beste, zei hij. Ik vraag mij af wat de rest dan maar is. Het probleem is ook dat zij een speciaal dak hebben en da's hoger dan het onze. Door het slechte werk van de man, liep alles over in het gootje en dat kwam tussen de twee huizen terecht. Dit zijn feitelijk nog bouwperikelen, is 't niet? haha!
Wimmeke lag in bed, met zijn badjas nog aan, volledig knock-out! Ik kreeg mijne klop achteraf, ik werd op de zetel om 6u30 wakker, om dan te gaan slapen. gelukkig was dat de zaterdag, dan moest ik er toch niet zo vroeg uit, maar wel vroeg genoeg om er weer tegenaan te gaan. Want Wim was 'op', hij zat er efkes door en was dus het grootste deel van de uitpak voor mij. Hij deed af en toe wel iets, maar veel was het niet. Te begrijpen, hé! Hij heeft de laatste maanden niet veel geslapen en hard gewerkt, en dan die tandpijn daar bovenop. Die verhuis...dat was den druppel!
Marnick hielp ook, op zijn manier...hij offerde zichzelf op om de douche als eerste te testen. Ik moest het digitje wel hoog genoeg houden, zijn pietje mocht er niet op, haha! De doucheknop moet wel nog vervangen worden, het is nog niet de originele, die was er nog niet volgens de loodgieter. Aan het bad moeten nog silliconen komen, we mogen dus nog niet met water pletsen...daar was ik als eerste om het te testen, aja...maar waar was Wim???
De boys hielpen ook goed mee. Giovanni zette zijn slaapkamer zelf weer in mekaar, helemaal alleen en hij had dat nog nooit gedaan. Ik verschoot er wel van, hij's toch zo handig, hé! Hij hielp Dirk met ons bed in mekaar te zetten. Normaal zou Marnick zijn nieuwe slaapkamer zaterdag gebracht worden, maar het zal pas voor nu zaterdag zijn. Giovanni gaat die dan ook in mekaar steken. Hij wil nog geen nieuwe slaapkamer, over enkele jaren krijgt hij een groot bed.
En dan was het zover...de grootste verhuis! Roger heeft een grote remork en mijn nonkel danny die kwam helpen, heeft een kamionet. Raymond en Wim zijn jongste broer Dirk, hielpen ook. het feit dat Dirk net met een herstellende gekneusde rib zat, weerhield hem er niet van om erg veel te helpen. Ik reed enkele keren over en weer met een volle auto en zorgde ervoor dat de mannen te eten hadden. De ramenplaatser was nog eens moeten terugkomen, de rolluiklint hing schots en scheef en ongelijk met dat aan de achterdeur, dus moest dat hij dat eruit kappen en kon het rolluik niet omhoog. gelukkig dat de bezetters nog moesten komen, zeg! Wim kon het niet meer uithouden van de zeer en moest naar de tandarts van wacht. Hij kreeg een voorlopige vulling en slikt nu antibiotica voor zijn abces, de zwelling zit nu zelfs tot in zijn keel.
Voor de livingkast had ik schrik. Vooral ook omdat Raymond, Wim zijne pa, gedroomd had dat die naar beneden donderde, en omdat dat zo'n zware is en niet uit mekaar kan, was ik toch niet gerust. Die kast is vol eik, vanbinnen zowel als vanbuiten. Met de schuiven en ligplanken alleen al, scheelt dat al in gewicht. Maar ik had goede helpers, zeer sterke mannen, de mannenkracht samengebundeld, dat kon niet stuk...haha...mijn vrees was ongegrond...gelukkig hé!
(Foto: Roger, Raymond, Johan en Wim in volle actie)
Ik was fotograge van dienst, Ann begeleide de kast en marnick keek toe.
I'M BACK...EINDELIJK!!!!!!!!!! Vanaf vandaag weer foon, TV én INTERNET...JOEPIE! Ik zal nog niet iedereen kunnen bezoeken, maar ik ga wel al wat verslag uitbrengen en al een deel bezoekjes afleggen. Allereerst de verhuis uit ons huurhuis. Roger, onze 'verhuisopzichter' en makes vriend, belde mij met de mededeling dat hij zaterdag de verhuis niet kon doen, omdat hij vrijdag naar de kliniek moest voor een knie-operatie. Dat viel serieus tegen, maar gelukkig kon hij het wel donderdag doen, de 25 ste mei op de feestdag. De vrienden die mij de vorige keer hielpen (Wim kende ik toen nog niet) konden niet. San en peter zaten aan de zee. Mijn broer moest gaan vloeren bij een vriend van hem. Ann en Johan zaten met het lange weekend in de Ardennen. Ze zijn wel de woensdag al komen helpen. Roger was de lift komen installeren (belle-etage) dus living op de eerste verdieping, dan is er natuurlijk een lift nodig. Hij had de ballustrade aan het balkon weggenomen en de meubels werden via een katrol en balken naar beneden gegleden. Dan stond het zwaarste gerief al klaar in de garage en hoefden ze dat de volgende dag maar op de remork te zetten en naar den Destelwijk te voeren. Wim zat met enorme tandpijn en geen enkele tandarts die hem kon helpen. Hij liep er al een week en enkele dagen mee rond, zich nog geen tijd gegeven om er naar te laten kijken. Hij was dus maar nen halven. Een vriend belde mij, zijn vrouw is verliefd op een andere, en net nu zij een communicantje hadden. Nu zat ik daar nogal mee in, tijdens die verhuis kon ik hem moeilijk naar ons leten komen om naar hem te luisteren. Als ik een koppel mocht noemen waarvan ik zou denken, die gaan nooit uit mekaar, dan zijn zij dat wel...'t is erg! De barkast, het salon, de tafel, de salonkist, de TV-kast en PC-kast gingen vlot naar beneden, maar mijn grootste vrees was de livingkast.
(Foto: Giovanni die erop toekeek hoe Wim en Johan de barkast beneden aanpakten)
Ik kom jullie efkes zeggen dat wij verhuizen en ik gedurende een ganse periode niet op de blog kan komen. Telenet komt op dinsdag 30 mei naar ons nieuw adres om alles te installeren en tot zolang zitten wij zonder internet. Bedankt voor jullie begrip! Wanneer ik terug ben, zal ik de bezoekers terug met een bezoekje vereren, maar tot zolang...sorry daarvoor. De deuren staan wagenwijd open, je kan mijn blog binnen, maar mijn mailbox is gesloten. Tot volgende week...DADA!
De verhuis is bijna in zicht, nog 3 nachtjes in ons huurhuis slapen en dan is het zover. We hebben alles al een keertje opgekuist. Het gaat wel weer vuil worden, maar dan is het meeste zand er al af. De ramen waren supervuil en de vloeren ook, maar ik kreeg gelukkig hulp van mijn make. Wim zijn ouders waren er vandaag ook weer bij en we hebben ons binnen geïnstalleerd, buiten ging niet deze keer door dat rotweer. Nee, we aten geen taart, daar zaten boterkoeken in die taartdoos. De koffiezet hadden we ook al meegenomen. Morgen is het weer een drukke dag, er komen enkele aannemers langs en s' avonds komt mijn broer de graniet op de keukentoog leggen. Donderdag is de grote verhuis...ik ga dan wel een hele tijd zonder PC zitten, internet komt alles pas op 30 mei aansluiten. En omwille van de vorige problemen, heb ik de afspraak maar zo gelaten. Ik heb dan nog wel een aansluiting in het huurhuis, maar ik kan moeilijk de PC laten staan, hé...dat zou te zot zijn en ik zal toch geen tijd hebben voor mijn verslaving...dus op de tanden bijten en het 6 dagen zonder uithouden. Ik zal het tegen die tijd nog wel eens op mijn blogje zetten, dan weten jullie waarom ik plots niet meer op bezoek kom. En dan nu mijn bedje in...ik slaap alleen deze nacht...in het weekend ook al. Nee, ik en Wim hebben genen ambras, maar anders moet hij helemaal terug van Pepingen komen en morgenvroeg weer naar daar om zijne pa te gaan halen, kwestie van tijd en diesel uit te sparen, hé! SLAAPWEL!
De laminaat is al voor een groot deel in de kamers gelegd. Ik nam er een foto van op onze kamer. Daar ligt het al volledig, en op Giovanni zijn kamer ook al voor een groot deel. Morgenvroeg gaan ze verder doen. De plinten gaan we samen met de binnendeuren laten doen, zo juist voor de winter. Raymond is het WC-muurtje aan't opmetsen, maar da's geen lachertje. De trap is scheef onderaan, is ook niet simpel om er een plaat tegen te hangen. De mensen die bij dezelfde firma bouwden, hebben een rechte trap en ook zij hebben een hoekje dat vanachter de WC-deur komt piepen. We zijn naar de schade aan dat ene huis gaan kijken, waar die kraan is tegen gevlogen. Die mensen hebben wel sjans dat er aan de binnenkant niet veel schade is, de buitenmuur moet wel worden hermetst. We zijn bij de buren blijven plakken, een echt sympathiek koppel. De kraan is over hun waterput gesukkeld en die moet eruit gehaald worden, niet te doen hé! Dat allemaal door een fout van een kraanman. Het is gelukkig verzekering, maar je zit er toch maar mee.
"Teddy...Teddyyyyy where are you, i want to go to sleep...TEDDY! Have you seen my Teddy? I want my Teddy! I can't sleep without him...ah there you are! Sleep tide everybody!"
Ik kom tijdens het dozen-vullen eens efkes bloggen om jullie op de hoogte te houden van de vorderingen. Ik ben al zeer goed opgeschoten, het begint hier al leeg te geraken. Wim en zijne pa...die zijn niet ver geraakt. De plannen waren om het WC-muurtje onder den trap op te metsen, maar da's er niet van gekomen. De mannen zijn wel om gerief gegaan en Raymond heeft ons iets gekocht...een mini-serre. We hebben nog geen tuin, maar binnenkort wel sla of tomaatjes, haha! Ze zijn ook eens naar de andere klanten van onze bouwfirma gegaan wat verder in de wijk, om daar naar den trap te gaan zien. Wij hebben een verweven trap, maar die loopt schuin en nu kunnen wij daar geen plaat tegen slaan, omdat die dan ook scheef zou lopen en wij anders met ons hoofd daar tegen zouden stampen na het doen van onze behoefte... Ze hebben daar 4 huizen gezet, 3 in dezelfde stijl van ons, maar met een andere gevelsteen. Welke verhalen ze daar gehoord hebben, jongens toch, dat houden jullie niet voor mogelijk! Het ene koppeltje liet een kraan komen om zand aan te brengen om op te hogen. Die reed tegen de waterput, kantelde opzij met als gevolg, de kraan in het raam en een stuk van de muur weg! Zij zouden normaal ook gelijk met ons verhuizen, dat gaat nu nog 2 maand langer duren. Een ander koppeltje woont al in hun huis. Zij hebben een grote watervlek ter hoogte van een binnenmuur aan de trap, die steeds maar groter wordt en er normaal niet hoort te zijn. Resultaat...de binnenmuur moet eruit en worden heropgemetst. Een derde koppeltje kreeg een steen in een ruit, vandalen of jaloerse mensen, dat is een raadsel. Mijn toekomstig buurmeisje heeft mijn blog ontdekt en schreef al eens in mijn gastenboek. Ik leef met deze mensen mee, zoiets meemaken, moet verschrikkelijk zijn! Dan weet ik nog niet hoe het met mijn naaste buren is gesteld en hun trage bezetter. Je bouwt aan je droom en dat verandert in een regelrechte nachtmerrie...da's echt niet te doen! Wim en zijn pa waren naar ons huurhuis gekomen, we hadden om 16 u met mijn nonkel afgesproken die de balken zou komen brengen voor de verhuislift die we zelf gaan maken. Hij kwam niet opdagen...hij was in slaap gevallen, zal dus voor morgen zijn. Dan komen de schrijnwerkers de laminaat leggen. Wij houden al hout vast en doen de rolluiken naar beneden uit schrik voor het onheil dat ons misschien nog kan overkomen, als je zoiets hoort, je zou voor minder, hé!
(Foto: Wim, Raymond en Marnick vorige week zondag)
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje