Ik heb er mijn vinger kunnen opzetten...nee, niet op het attributje van Jean (Hoewel dat juist bedekt zou zijn met mijn pink, zoals hij ons zelf opbiechtte te Hechtel), maar op de betekenis en de onderliggende lusten en verlangens van zijn droom.
Je weet immers dat het menselijk brein, of het uitspitten van de psyché, een interesse van me is.
Het zal wel met beroepsvorming te maken hebben, dat laat ik in het midden.
Het is niet omdat ik niet als psychiatrisch verpleegkundige tewerkgesteld ben, dat dan de interesse in de materie verdwenen zou zijn.
Nee, deze keer heeft hij niet mijn aandacht getrokken door te beginnen spreken over zijn lichamelijk gebrekje, maar wél aan de psychische kant ervan.
Beste Jean, ik ga mij nu tot jou richten en je proberen te helpen.
Ik vroeg mij af "waarom droomt een man over zijn goede vriendinnen?"...dat is normaal, dat doet iedere gezonde man wel eens, tot daartoe maakte ik mij nog geen zorgen.
Maar "waarom droomt een man over zijn goede vriendinnen in de gedaante van sexy begijntjes?"...daar zat het probleem.
Wel, lieve vriend, ik ben dat in het belang van het behoudt van je psychisch welzijn, eens beginnen te analyseren.
Ten eerste moet je wel een fanatiek godsdienstige opvoeding hebben gehad, dat je niet kan zwijgen over God de Heer en alles wat met het geloof te maken heeft, zoals begijntjes.
Als tweede punt merk ik op, dat je een zéér strenge opvoeding hebt gekend, met een taboe rondom seks, er werd niet over gepraat, je moest het zelf ontdekken.
Ik weet het, zo zijn vele mensen opgevoed en die zijn er niet seksueel gefrustreerd uitgekomen.
Maar jij kan 'godsdienst' en 'seks' niet los van mekaar kan zien.
Jij associeert begijntjes met seks...je vriendinnen als sexy begijntjes, en wie weet wat nog allemaal.
Tot hiertoe leek mijn redenering wel logisch...maar er ontbrak nog iets aan.
"Wat was dan de oorzaak van je frustratie?"
Je attributje, natuurlijk!
Je schreef het immers zelf in je gedicht "Hij verandert niet, blijft klein geschapen. Bid God, laat de vrouwen verschieten en hem aangapen"
En daar viel mijn eurootje...dat 'aangapen' van vrouwen.
Je had gedroomd dat we ergens aan een straathoek je 'grote aanhangsel' in de mond hadden genomen, verkleed als sexy begijntjes.
We hebben waarschijnlijk onze monden open getrokken te Hechtel, Jean...maar in een geheel andere context.
Toen je ons dat courgetteke liet zien en ons opbiechtte hoe klein van omvang en grootte hij wel was...zijn we geschrokken, en zullen we daar voor je met open mond hebben gestaan.
Als dat waar is Jean, dat geef ik je in naam van ons beiden onmiddelijk onze excuses, dat is onvergeeflijk zoiets.
We hadden je niet één of ander menu van libido-opwekkende groenten en fruit mogen geven, maar we hadden moeten zien dat het fout met je ging.
We hadden je als goede vriendinnen moeten opvangen en beter moeten luisteren naar je verhaal.
Daar zijn we tekort in geschoten, en dat beseffen we nu ten volle.
Nee, we hebben het erger gemaakt.
Je begreep ons verkeerd en je zag ons ineens als twee wulpse begijntjes...daar zijn we de mist in gegaan.
Sorry voor ons gebrek aan empathie, het zal niet meer gebeuren, dat beloven we je.
Hieronder een beetje troost...enkele foto's van mannen met hetzelfde probleem als jij...goede vriend...JE STAAT ER NIET ALLEEN VOOR, ER BESTAAN NOG ZULKE MANNEN...dus schaam je niet, alstublieft!
Met wat ben je dan beter?
Ik kan me wel voorstellen dat je de tips van Magda ten zeerste kon waarderen en dat je er als dank een gedicht over schreef.
Mijne pa verjaard vandaag en ik heb een fotoke van vroeger ingescand. Ik werd in mei geboren, deze foto is in het ziekenhuis genomen in 1968. Mijne pa was dan 17 jaar jong. Mijn make dacht dat hij ouder was, zij was 20 jaar. Vroeger deed mijne pa zich ouder voor dan dat hij was...nu is dat het tegenovergestelde Maar ik heb dat ook, ik voel mij ook jonger dan dat ik ben, meestal toch op de topdagen, wie niet, hé! Hij wordt nu 56 jaar...ne jonge pa...PROFICIAT pa! Dikke xxx van ons alle vier.
Van werkperikelen gesproken...ik heb het aan mijne schreper (op zen sinnekloases)...ik mag 12 dagen na mekaar werken.
Ik kreeg foon van onze hoofdverpleegster met de melding dat ook zij terug ziek is. Ze is de vorige keer blijkbaar te vroeg terug gaan werken en is hervallen...2 zieken! Daarstraks ook vergadering gehad in Zwijnaarde, met de directie deze keer. Het ging een beetje zo "de sektor geeft jullie een droog koekske (dat hebben we blijkbaar altijd gekregen), de vakbond en 't personeel willen een taart mét een kers erop, wij bieden jullie een taart aan zonder kers."...ik zal dat bakkersjargon even vertalen, ik denk dat de grote bazin van een bakkersfamilie afkomstig is...een compromis, een tussenweg, dat wordt ons aangeboden. Weten jullie wat ik ervan denk?
We krijgen een beetje choco op dat droog koekske, om het beter te kunnen inslikken. Mensenlief...wij kunnen niet in de min gaan, maar we kunnen ook geen overuren maken. Tis te zeggen, je hebt overuren en meeruren. We hebben een 36-urenweek, maar kunnen meeruren maken tot 50u/week. Boven de 50 zijn overuren en die worden aan 150% betaald...ooit al van zoiets gehoord? Onze sektorverantwoordelijken moeten onze uren 4 weken op voorhand plannen, de eventuele meeruren bij gerekend. Ze is nu ziek, maar als ze dit gaat horen, zal ze pas goed ziek worden, denk ik. Wat kunnen we er tegen doen, niet veel! We krijgen ook niet-oproepbare dagen en dan mag je naar het buitenland gaan, bij wijze van spreken, je bent zeker dat je thuis bent. Schoon in theorie, natuurlijk...maar niet te realiseren in de praktijk...toch niet al te dikwijls...en zeker niet aangenaam voor degenen die dan wél moeten werken, een stuk laten na hun vroegdienst of op zondagsdienst. Vorige keer 3 zieken, nu momenteel 2...wat volgt er nog? Ik mag den boel draaiende houden...maar of ik er de energie voor ga hebben, da's de vraag. Het is een zware week geweest, ook buiten mijn werk om, veel in Dendermonde en Lebbeke gezeten...maar dat vertel ik later nog wel (ook een serieuze boterham). Je zal mij nu echt moeten padoneren, mensen...maar ik ga mijn beentjes nu omhoog leggen in mijn zetelken en ik ga er de eerste uren al niet afkomen. 't Zal voor morgen zijn, dan kom ik zeker bij jullie langs...belooft!
Vinden jullie niet dat wij een schoon en sexy lijfje hebben, ik en Magda? Jean vindt dat toch. Hij zag ons als begijntjes verschijnen in zijn dromen en maakte er een realistische foto van. Hij kon er niet beter 'op' zijn, zo dicht bij de waarheid. Een begijntje ben ik in het minst...misschien een B engeltje of een duiveltje...wie kan het zeggen. Maar met ons 'figuurtje' zit hij er plak op, is het niet, Magda? In die droom wil ik mij toch meer verdiepen...er klopt iets niet aan...ik kan er momenteel mijn vinger niet op zetten, het komt nog niet. Morgen misschien, ik mail je daar dan wel eens over, is dat goed?
Ik heb een érg druk weekend achter de rug, pas rond 22u45 thuis. Regen, regen en nog eens regen, met de zondag daar nog eens confetti bij. Ik moest St-Gillis-Waas centrum rondrijden om ter plekke te geraken en reed dan noodgedwongen achter die carnavalkarren. Ik kon afslaan en via een andere weg naar St-Pauwels, maar toen ik naar Stekene reed, zag ik diezelfde wagens op mijn weg. Ook in Moerbeke mocht ik omrijden en tot bijna in Lokeren achter 2 wagens met hun gevolg rijden...pffff! We hebben ook 2 patiënten bij, die geen maag meer hebben of een stukje en waar we dus lang mee bezig zijn om de wonden te verzorgen. Die ene patiënt heeft zijn specialist een proces aangedaan, omdat die niet gezien had dat zijn maag geperforeerd was. Allebei een gevolg van maagringen. Ze waren wel erg tevreden van hun verzorging. Vandaag was het mijn achtste werkdag, de vroegen...en ik ben MOE, zo na die 2 drukke lates. Ik was morgen thuis, recuup 1 met wel die vergadering van 13u tot 15u. Wat raden jullie? Nu is ons 'discogirltje' ziek (zie foto personeelsfeest aan de zijkant) en ik moet inspringen. Ik heb donderdag ook recuup 1 en als ons meisje dan nog ziek is, gaat onze hoofdverpleegster één van haar administratiedagen opgeven. Maar is er nog iemand ziek, dan mag ik 12 dagen na mekaar werken. Op hoop van zegen...want ik heb een rustdagje nodig, zenne!
De week vakantie zit er bijna op. De boys zijn 3 dagen naar mijn make gegaan, maar ze kon gisteren en vandaag niet op hen passen. Dus bleven ze alleen thuis en ik kwam tijdens mijn toertje eens piepen. Nu hadden ze gestofzuigd, opgeruimd, ook hun kamer, de afwas gedaan...plezant hé! Thuiskomen en niks meer moeten doen...ZALIG! Ik trek straks met hen naar de smossenwinkel en dan gaan we een broodje of een croqueje eten.
Dinsdag moeten we weer naar Zwijnaarde ivm die CAO, maar nu van de directie uit. Wat zouden ze te zeggen hebben? "Geloof die kerels van de vakbond niet, er is geen geld van jullie aan onze vingers blijven plakken. En jullie hebben die CAO niet nodig, want jullie hebben toch geen overuren meer?" Ik ben eens crieus!
Ik heb dit weekend de laten, veel gaan jullie mij dus niet zien verschijnen. Maar straks kom ik nog wel eens langs.
wij willen hier ook onze eigen inbreng hebben in de ware toedracht.
Waarom wij 2 wulpse meiden ons lieten verleiden om op je nek te springen?
Lieve vriend, de enige en echte ware toedracht is deze:
We spreken over ons gesprek te Hechtel tijdens de meeting die op 21 januari door Mieke Moma werd georganiseerd.
Daar heb je mij en Magda ingelicht van je probleemPJE (remember?) en heb je een klein courgetteke genomen ter illustratie van de grootte van je...euh...attributje.
Je zei "Ik draai er geen doekjes om, ik zal rechtuit zijn. Tegen jullie durf ik dat, jullie zijn 2 wulpse dames die een vriend in nood zullen helpen."
Je nam dan een courgette uit je zak en je toonde die aan ons,en je had er zelfs geen bezwaar tegen dat ik er een foto van nam.
Magda was er helemaal ondersteboven van.
"Sandra, help! Jean is een héle goede vriend van mij, en vrienden delen hun geheimen, maar BEDgeheimen...dat gaat me toch wat ver."
Ik antwoordde "Magda, trek het je zo niet aan. We zullen de Jean wat wijsmaken en dan zijn we er vanaf."
"Jullie zien deze courgette" zei je.
"Deel die nu in twee, zo klein is hij" vertelde je ons al fluisterend.
"Je ziet het, hij's aan een verlenging toe, maar een operatie of een pompje in mijn lijf, dat zie ik toch allemaal niet zitten. Dus kom niet af met medische jargon Sandra, ik ben daar allemaal al van op de hoogte via internet."
We moesten dus iets verzinnen, we wilden je niet kwetsen, lieve vriend.
We hebben je dan de raad gegeven om meer courgetten en bananen te eten...dat bevordert de libido, waardoor hij zich rechter zou oprichten en een centimeter of 3 langer zou maken.
Magda gaf je via de chat een tip om de beste courgetteschotel klaar te maken, eentje waar je zelfs bananen op stukjes in kon snijden, en die bovendien ook erg lekker is.
Jean, je nam het totaal verkeerd op.
En blijkbaar had je ons ook te Hechtel verkeerd begrepen, zal door het goede optreden van Rude Roots zijn geweest.
Je was misschien wat teveel afgeleid.
Je paste je gedicht aan en stuurde deze per mail naar Magda.
Ze was gegeneerd en stuurde het naar mij door.
"Sandra, moet je eens lezen wat Jean mij nu weer doorstuurd. Hij heeft een gedicht geschreven om mij te bedanken. Wat moet ik hier nu mee doen? Ik weet het niet meer, echt niet!"
"Dat zal wel overwaaien, Magda! Je zal het wel zien."
Plots kreeg Magda het heuglijke bericht dat je in België was gearriveerd en meteen naar de Limburg ging komen.
Je had je 'nieuwe' attribuut bij en je was zo fier als een gieter.
Ik werd ook uitgenodigd en ik nam een foto van je 'nieuw speeltje'.
Jean, nu ben je natuurlijk verlegen, omdat we de ware toedracht openbaar hebben gemaakt.
Dat is te begrijpen.
Een man heeft het er altijd moeilijk mee als het over de grootte van zijn...euh...attribuut gaat.
Je hoeft je niet te schamen en paranoia te worden, als zouden wij 'samenzweerders' het voorzien hebben op je ego.
Je schreef het immers zelf in je gedicht "het overheerst je ego, het maakt je verward"...laat het je niet overheersen, lieve vriend...laat het los (alleen opletten dat die courgetten niet op je tenen terecht komt)
BTW...sandra 69, dat is nog geen slecht idee!
De gedachte alleen al...mmm...en die roze banaan...mmm...het zou je verdorie naar een courgette doen grijpen.
Jammer dat ik enkel kleine courgetten in huis heb, die dan nog in azijn zijn opgemaakt ook...nee, geen goed idee.
Maar je moet toegeven...fruit en groeten zijn gezond, en bovendien kost het je geen batterijtjes, EN het maakt geen vervelend, zinontnemend ronkend geluid...pffffffffff...geef mij maar PUUR NATUUR...wat gij Magda.
Ik had deze tekst in een mailtje naar Magda gestuurd, met de vraag om het, mits ook inbreng van haarzelf, op jullie blog te zetten. Ik weet niet of ze het ontvangen heeft, ik kreeg nog geen antwoord. Maar ik zet het in ieder geval ook op mijn blog.
Ik was van plan om een gedicht over carnaval te schrijven, maar ik heb er geen goesting voor. Als je hoort wat er ondertussen allemaal al gebeurd is, dan is de fun over. Ik ben zowiezo al geen carnavalfan, is niet aan mij besteed...niet dat ik een zuurpruim of een droogstoppeltje ben, maar ik moet al gans 't jaar energie steken in het 'zot doen'...mij daarbij dan nog verkleden??? Nee, dank je Trouwens, ik HEB mij dit jaar al verkleed in een hippie, en 1 keer is genoeg. Nee, er gebeuren teveel ongelukken, tijdens een stoet of door dronkenschappen, want amai...dan zie je wat zatte mensen samen, zenne! Ik denk vooral aan die steekpartij...weeral een jong gastje vermoord met messteken...laf in zijn rug nog wel...aangevallen door een 30-tal jongeren...30 racisten...gewoon schandalig zoiets. En tegenwoordig hoor je niets anders meer, vinden jullie niet?
Wie krijgt daar niet mee te maken in zijn/haar leven... De ene keer is de teleurstelling groter dan de andere... Ik ben tot de vaststelling gekomen dat ik mijn studeerplannen beter in de ijskast opberg. Via het werk doen ze dat niet. Ze geven verpleegassistenten de kans om alsnog hun diploma van verpleegster te behalen. Maar een verpleegster financieel steunen om een hoger diploma te behalen, dat doen ze niet. En feitelijk had ik dat zelf al moeten bedenken...ofwel zoeken zij dan een andere job, ofwel moeten ze die daarna dan meer loon uitbetalen...ze verliezen eraan. En het zelf financiëren zou ook kunnen, educatief verlof kan ik krijgen, maar de studie's kosten enorm véél geld...iets dat we wel hebben, waarvoor we gaan werken, maar dat nu een ander doel moet dienen...ons huisje. En ook niet onbelangrijk...kan ik die studie's wel aan? Die A2 ging, maar wat als ik faal? Geen jaar verlies, je leert erbij hoegenaamd, maar ik denk dat ik dan efkes een zaagpreekje ga krijgen van Wimmeke Ik heb ook nog niks van mijn vriendin gehoord en mijn collega ziet het financieel ook al niet zitten. Dus...de ijskast...effen opzij zetten in mijn hoofd (want als ik iets in mijn hoofd heb...encetera) Plannen voor onbepaalde duur uitgesteld!
Ik kreeg vandaag NOG een teleurstelling te verwerken. Wij zijn naar Zwijnaarde gereden om een onderhoud te hebben met de vakbondsafgevaardigden. Zij zeiden ons efkes dat ze onze overuren wettelijk hadden moeten uitbetalen aan 150%, en niet aan 100% zoals nu gebeurt. De directie heeft hen gevraagd om plannen voor een CAO iv de overuren en recupen waarop we van wacht zijn, even in de ijskast te steken (nee, niet de die waar mijn plannen in liggen)...terwijl ze de sektors overrompelen met nieuw personeel...nieuwe patiëntenrondes worden aangemaakt...minder uren worden dan gepresteerd...met de bedoeling om onze overuren te doen slinken. Geen overuren...dan geen CAO! Een simpele redenering van een sluwe directeur! Wij hebben de afgevaardigden na een algemene stemming (hopelijk) een mandaat gegeven en startsein om er nu een beetje straffer tegenaan te gaan. Zij vroegen ook een vergoeding voor de oproepbare recupen (we krijgen ook niet-oproepbare), omdat je de ganse dag hoort bereikbaar te zijn in geval van zieken. Daar wil de directie niet van horen...we krijgen dan wél 35% toeslag. (Dat zal zeker van die pot zijn dat ze achter onze rug hebben opgespaard door ons die 150% niet te geven) Pffffffffff! Ik weet één ding...ook de goeden worden geslagen...weeral eens het zoveelste bewijs!
Mijn broer zijn jongste zoontje werd 7 jaar en dat hebben we gevierd bij mijn schoonzus haar ouders. Make en Roger waren er ook en een zus van mijn schoonzus, met haar gezin.
De 2 zoontjes van mijn broer, Tibo en Robbe.
Make, Roger en mijn 2 boys.
De twee oudsten van mij en van mijn broer, Giovanni en Robbe (8 jaar) en mijnen bro met zijn schoonma.
Mijn schoonzus wil nooit op de foto...maar mijn digietje was rapper. Toen ze dat servetje wegdeed, had ik haar liggen En er werden gezelschapsspellekes gespeeld. We zijn met make meegereden en daar blijven eten. En momenteel logeren de boys bij haar. Het is hier dus SUPERRUSTIG...alhoewel...Wimmeke profiteerde er al van...hihi!
Zaterdag ben ik met de boys naar de cinéma geweest, KEIGOEIE film gezien, Night at the museum. We kwamen in de zaal en er zat een vroegere klasvriendin van mij met haar man, Tessa en Mehmet. We gingen naast hen zitten en we hadden nog tijd om eerst wat te babbelen, voordat de zaal stampvol met volk was geraakt, zaal uitverkocht. We gingen na de film nog ene gaan pakken en we haalden herinneringen op aan de verpleegsterschool. Tessa heeft 2 jaar bij mij in de klas gezeten en we hebben héél wat meegemaakt samen. Enkele sfeerbeelden...
Dit is een foto uit mijn eerste jaar algemene verpleging, net 30 jaar geworden, en ik deed mee aan de studentendoop. Het blonde meisje naast mij is Tessa. Zij moest haar tweede jaar overdoen en kwam zo bij mij in de klas terecht. We werden de beste vriendinnen.
En dit was één van mijn maatjes...onze oefenpop
Deze foto is van in het tweede jaar, genomen tijdens onze 24-uur-lesmarathon ten behoeve van mucovisidose-kindjes die op therapie gingen aan zee. We haalden toens 75000 BF op en zijn de cheque met de ganse klas gaan afgeven. Zij konden er 3 pompen van kopen, terwijl ze gehoopt hadden dat we geld zouden inzamelen voor 1 pomp. Zo'n pomp kostte 25000 BF 't stuk en werd 's nachts gebruikt.
In ons derde lesjaar tijdens een sportdag en de voltallige groep.
Ik deed er nog een jaartje bij, mijn vierde jaar was in het derde jaar psychiatrische. Hier in een stapelbed voor 10 personen, 5 vanboven en 5 vanonder, net genoeg voor ons klasje. Dat was tijdens de 'final test' te Wibrin in de Ardennen.
Waarom haal ik die herinneringen weer boven? Omdat ik erover nadenk om terug naar school te gaan, maar dan 1 avond per week voor 2 jaar, om mijn A1 te halen. Tessa gaat info vragen aan een collega die er nu mee bezig is. Die zat bij ons op school en woont nu in dezelfde wijk. Eerst wilde een andere vriendin dat doen, maar nu ze in de kinderpsychiatrie werkt, spreekt ze er niet meer van. Dan sprak er een collega van, en die ga ik morgen vragen of ze nog geïnteresseerd is. Als er iemand meegaat, want alleen is niet zo tof...dan ga ik dat ook doen. Ik hoop maar dat de info meevalt, hé!
Wim en zijne pa Raymond, zijn weer aan het werk. Ze hadden de buizen aan de terras al in de cement gelegd, aan de zijkant ook en nu aan de voorkant. Dit ter voorbereiding op de aanleg van het terras, zijpadje en de oprit.
Buurman Patrick kwam ook eens kijken. Ik dacht dat hij ging komen helpen, vermits hij zijn werktpak al aan had, maar nee...dat was om zijn auto te wassen , een toffe kerel.
We zijn wel nog aan't twijfelen hoe we de oprit gaan leggen...ik heb al een gedacht...maar Wim ook en dat komt niet overeen met het mijne...we zien wel wat het gaat worden, hé!
Ik lag niet alleen vooraan het huis met mijn digietje op de loer...ook achteraan, waar ik de vogeltjes op de gevoelige plaat heb vastgelegd.
Nu ga ik mij een badje pakken, om 20u gaan we naar een film kijken in de cinéma, ik en de boys 'Night at the museum'. Ik denk dat er veel volk gaat zijn, dus heb ik 3 kaarten gereserveerd. We worden om 19u30 verwacht, en als we er niet zijn, dan verkopen ze die verder. Misschien tot straks, vanavond of morgen.
Een week is niets meer en ook het weekend gaat tekeer Een maand is zo voorbij voor jou en ook voor mij Een jaar vliegt keer op keer nee echt, tijd is niks meer Het vliegt voorbij voor jou en mij.
Maar alléé...dat gaat ons toch niet tegenhouden om er in het weekend eens goed in te vliegen, hé! En ik heb vrij weekend...uitziekweekend...dat zal ik zaterdag zeker doen met mijn boys in de cinéma
Vorige maand kreeg ik een brief van Marnick zijn school, in naam van het zorgteam, zijn meester en de directeur. Zij maakten zich zorgen om zijn 'schoolse toekomt' en vroegen een bijeenkomst op 8 februari om 8u30. Indien ik niet kon komen door mijn werk, zouden ze mij een attest geven, zodat ik vrijaf kon nemen. Ik had de laten die dag. Op het ouderkontakt de dag ervoor, hoefde ik niet aanwezig te zijn. Ikke dus bellen naar die school, hé! Ze konden mij niets meer vertellen aan de foon, noch Marnick wist wat er scheelde. Ik maakte mij dus ook al zorgen, hé...en dan is een maand wel lang. Ikke dan op 8 februari met een klein hartje naar die bijeenkomst. Wat was het grote probleem? Niet zijn resultaten, want hij had 73% en was zelfs voor wiskunde met 12% gestegen. Nee, dat was het niet, noch zijn gedrag. Maar hij deed vaak zijn huiswerk niet, hoewel hij vanaf januari daarin verbetert was. Ik zag hem bij ons aan tafel zijn huiswerk maken en vroeg geregeld naar zijn agenda, ik wist daar dus al van...waarom kon dit niet op het ouderkontakt worden besproken? "Dat gaat niet op 10 minuten, mevrouw!" Ik heb hen gezegd dat ik die brief zéér verontrustend vond, dat ik dacht dat er iets ernstigs aan de hand was, hoe zou je zelf denken na zo'n brief, hé! Vandeweek kwam hij naar huis vertellen over een incident op school, hij wist wat er met die jongen in Oostende was gebeurd, wij praten ook over zulke zaken thuis. Een jongen uit het vierde leerjaar had op school een mes getrokken en had er een andere jongen mee verwond aan zijn hand. Watte????????????????????? Nu maak ik mij pas GROTE zorgen om zijn schoolse toekomst...wat zeg ik...ik maak mij GROTE zorgen om allebei mijn jongens hun TOEKOMST!!! Waar gaat dat toch naartoe met die agressie? Die jongen is van school gestuurd...ik vind dat normaal, ik zou anders wel hebben geprotesteerd moest die er nog zitten, zenne! Marnick betrapte een jongen enkele maanden geleden op het willen stelen van zijn fiets en ging dat melden. Die jongen werd aangesproken, samen met Marnick en hij mocht staf schrijven. Nogalwel dat ze deze jongen geen straf lieten schrijven...zou nogal protest van alle ouders hebben uitgelokt, zeker zo kort na het voorval met Bart. Ge maakt toch nogal wat mee als ouder! Amai!
Wat 'werkperikelen' betreft...daar heb ik ook weer iets over te vertellen. Je weet dat ik vandaag normaal recuup had, maar ik mijn zieke hoofdverpleegster moest vervangen. En dat ik gisteren zelf vervangen werd door mijne collega. Nu belden ze mij den toer door die ik maandag heb en nu is MIJN vervanger vandaag ziek...39 graden koorts...griep. We waren vandaag dus met 3 ziek, de anderen moesten dubbele shift werken en hij moet ook dit weekend worden vervangen. Mijn hoofdverpleegster werkt ook dit weekend en hopelijk is ze terug genezen...of we zitten weer in de grote shi... En nogalwel dat we nu al 3 nieuwe collega's hebben, eentje begon in november, eentje midden januari en eentje op 1 februari...aaaaamai!
Ik heb nu weer iets anders aan de hand...eerst aan het been, dan aan de maag en darmen, nu aan de hand... Nee serieus nu, ik kan niet mailen...t'is te zeggen, wél naar skynet, gmail en soms ook hotmail, maar niet naar telenet of pandora...en da's neig ambetant! Ik krijg dikwijls de melding 'de inkomende mailserver 'pop.telenet.be' reageert niet, probeer het later nog eens'...ik ontvang hierdoor ook niet alle mails. Dus ikke foontje naar telenet, na wat zoekwerk te hebben verricht in mijn norton system works. Ik zocht naar 'persoonlijke firewall', zou daar aan kunnen liggen, maar dat vond ik niet. Bij telenet zeiden ze "Mevrouw, u bent niet de enige. We hebben wat problemen met de antispam" (om mijn eigen woorden te gebruiken)...diene kent het verschil niet tussen gewone mails en virusmails. Hij houd dus al mijn mails naar telenetgebruikers tegen. "Ik zal het voor u oplossen en u mag aan de andere gebruikers naarwie u een mail stuurde zeggen, dat zij naar 'mijn telenet' moeten gaan om de antispam aan te passen"...en wat denkt ge? Probleem opgelost? Bijlange niet...en ikke maar mails proberen sturen, zeg! Ik kon dat niet blijven doen, was het beu en keek naar een héle schone...euh...film...the postman, die wel héél lang duurde...was niet erg...knappe...euh...film Sandra, ge zijt weer aan't afwijken, doeme toch! Nu dat weer, hé...alsof ik al niet genoeg peeceeprobs heb gehad!
VIRUSALERT
Ik had ook een paketje in 'verwijderde mails'. Ik had een 'Flash-postcard' gekregen en gelukkig verwijderd...bleek volgens mijn norton antivirus om een virus te gaan. Misschien werkt die ook wel te straf. Ik heb die na het formateren weer op mijn peecee gezet. Mijn abonnement was normaal al verlopen, ik zette norton erop voor de andere program files, maar nu werkt die antivirus weer...raar! En elke keer dat ik een mail stuur, verschijnt er een witte envelop met blauw pijltje, dan worden die gescand, terwijl die al lang in 'verzonden mails' zitten. Pffffffff 'k heb nog véél te doen, hé!
Door de valentijnsfeer zit ik in een dichtelijke roes...een oudje een klein beetje aangepast...here i go again...
De hemel is opnieuw voor mij open gegaan van het moment dat ik je daar zag staan. Ik stond daar met mijn mond open de liefde kwam in mijn hartje geslopen
De hemel heeft voor mij haar poort open gedaan alle ellende lijkt van mij weg te gaan. Het leven kan toch zo heerlijk zijn met jou lijken mijn problemen zo klein.
Ik wil samen met jou de hemel betreden ik ben al te vaak verloren gereden. Jij hebt mij de weg naar de poort getoond je hebt me met de hemel beloond
Wij zouden voor altijd moeten samenblijven ons immer op wolkjes laten voortdrijven, ons op wolken laten voorbijzweven die hemelse poort laten openstaan in ons leven
Jij blijft mijn zaligste levensdoel want jij geeft mij dat hemels gevoel Ik hoor nu enkel engelenmuziek want jij brengt mij liefde en romantiek
Ja...jij bent een hemels romantische man ik geef mij over, ik geniet ervan Ik wil jou ook een hemels vol liefde geven en jij mag de engel zijn in mijn leven
Ik reed deze morgen 7u naar mijn eerste patiënte en ik stond te Sint-Niklaas vandaag. Niks aan de hand, een sigaretje tijdens de rit en op 't gemakske, omdat de toer niet druk was. Ik kreeg ineens maagkrampen, echt niet te doen. Ik laat mij zo rap niet kisten, dus deed ik mijn werk voort..."Zal wel overgaan!" Ik die overlaatst met koorts en maagpijn ging werken, met een pijnlijke knie al hinkend een week lang, nadat ik mijn auto op zen dak in een gracht had geparkeerd...ik ben een sterke vrouw en van ijzer...ik kan alles aan...zo dacht ik. Ik geraakte niet vooruit en had ook geen macht. Steunkausen aandoen bleek al een zeer moeilijke karwei te zijn. Waar was ik toch mee bezig? Een patiënte gaf me iets voor de maagpijn, nadat ik bijna van de zeer op mijn knieën zat. Ik moest het uiteindelijk opgeven en naar mijn collega bellen die recuup had om den toer aan hem door te spelen...ik KON niet meer, ik MOEST naar huis. Dokter gebeld en ikke de zetel op. Ik was rond 9u thuisgekomen en heb tot 15u aan één stuk door geslapen. Rond 16u kwam de dokter, bleek buikgriep te zijn. Ik nam mijn medicijntjes als een brave patiënte, die ze geven tegen maagzweren...en amai, die werken supergoed, zenne! De pijn is NEIG verminderd en ik ben nu wel niet moe kan ook niet anders, hé! Ik had normaal morgen recuup, maar ik moest inspringen voor onze hoofdverpleegster, ook een harde, die thuis is met griep (en haar gezin volgde)... de inspringer is nu zelf ziek Ik vond het wel vervelend voor mijn collega die zijn recuup kwijt was. Het ging echt niet! Maandag zal ik wel weer paraat zijn...mijn eigen sterke zelve!
Ik heb ook mijn telenet-adres in orde gekregen en sommige mails zijn wel toegekomen. Ik moet het nog wel eens bekijken, want als ik een mail stuur, schakelt dat over en gebeurt dat niet via incredimail. Ik zal die als hoofdmailer moeten nemen en dan zal dat ook wel goed komen. Ik kom er wel weer...stapke voor stapke hé! Maar nu ga ik mijn bedje in...slaap lekker!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
