Roosje's bloemen zijn terecht...ze heeft ze vannemorgend aan haar voordeur gevonden...en ze zien er nog redelijk fris uit.
Ze was thuis, maar ik moest kloppen, want de bel deed het niet.
Heb ik gedaan, 2 keer op de venster...maar zij zat boven en Walter buiten...dan hoor je dat niet, hé!
Graag gedaan, meisje!

Maar ik heb ook slecht nieuws.
Ik kreeg foon van make's vriend Roger...ze reed met haar fiets en iemand deed zijn deur open op 't moment dat zij daar voorbij reed...het gevolg kun je al raden, zeker!
Ze heeft een dubbele bekkenbreuk ter hoogte van de schaamstreek, zeer pijnlijk!
Die pipo's hebben haar in hun auto gezet en zijn met haar naar de kliniek gereden, ipv een ambulance te bellen, dat deed er vaneigest geen goed aan (al was het goedbedoelt), ze was zelfs bijna buiten bewustzijn van de pijn.
Ze wordt nu geopereerd en Roger zei dat we er vandaag nog niks kunnen gaan doen.
Kan me niet schelen, ik ga er straks naartoe, al was het maar om er te zijn als ze uit de verdoving komt.
Jullie gaan me dus een tijdje nog minder zien verschijnen dan anders.
Misschien dat ik er nog iets over schrijf, maar verwacht me nog niet om een tegenbezoek te komen brengen...sorry daarvoor!

Ik had mijn werkend weekend, zoals ik al zei.
Ik had gisteren bijna 200 km, een 16-tal km minder.
Vandaag had ik minder patiënten en ik moest 2 keer in de straat van Roosje (Lisette) zijn.
De eerste keer ergens in de namiddag...en omdat ze vrijdag jarig was, wou ik haar verrassen met een boeketje roosjes.
Ze was niet thuis, just vertrokken, zei haar buurvrouw.
Alléé, ik moest er toch nog zijn, dus ik gans 't Waasland afgereden met die bloemen op mijn achterbank.
Ik was weer in de buurt rond 19u30...dus ik weer drukken op Roosje's deurbel...met die boekéé bloemen achter mijne rug...maar ze was nog altijd niet thuis.
Ik heb morgen normaal recuup 1 en dat had ik vorige maand ook...ene recuup 1...en ik heb hem mogen afgeven voor een zieke collega, dus betrouw ik het niet voor morgen.
Ik dacht...ze zal straks wel thuiskomen, dus als ik ze hier achterlaat...tussen haar bloemen in haar tuin...dan zal ze die wel vinden mét het kaartje aan.
Ik belde dat ook naar haar GSM...voice-mail.
Ik ben naar die patiënt gegaan, die trouwens ook niet thuis was en even later kwam afgereden met zijne zoon...just op 't moment dat ik begon te twijfelen of ik die bloemen niet terug zou gaan halen, want als Roosje in den donkeren thuiskomt en ze ziet ze niet direkt...oeioeioei!
Ik heb er dus al spijt van, want ik denk dat ze niet al te gezond uitziende bloemen voor haar voordeur gaat vinden...ik vrees dat ze er NOG liggen!
Plezant verjaardagskadoken, hé!



Dus Roosje...als ge dit leest...GA EENS EERST ALS DE BLIKSEM NAAR UWE VOORTUIN ZIEN!!!!!!!!!
't Zijn die in verschillende kleuren en ze zitten nog in de plastiek!
En ja, op de foto zijn 't geen roosjes, maar ja, ik kan er toch moeilijk morgenvroeg ne foto van gaan nemen, hé!

Geniet van jullie weekend...ik moet werken...érger nog, het is met de laten...en nu dat het eens zeldzaam schoon weer is...doeme toch!

Lees simpelweg de tekst van onder naar boven!

Dit vond ik nu wel passend bij mijn artikel hieronder...zo is het voor velen!
Gelukkig niet voor iedereen!

 

Bedankt voor deze tekst, Mieke Moma!

DE lievelingssong van mijn ex-man, denk ik!
Hij kwam de boys halen en is net terug van Turkeye.
Hij was aan't stoefen met het gerief dat hij voor zichzelf heeft gekocht, een riem, hemdje, jeansbroek, armband, halsketting en wat nog meer.
"En dat kostte zoveel en in België kost dat zoveel meer"
Ik vroeg "En wat heb je voor je jongens meegebracht?" Noppens!
Pffffffffffff begin daar maar eens tegen.
De boys vonden het wel goed wat ik zei en konden hun lachje bijna niet verbergen.
Hij begon de laatste tijd ook mijn rekeningen te maken, dat deed hij al eerder, zenne en die van Wim ook "Jullie verdienen samen zeker zoveel!"
Maar nu had hij gezegt "Jij verdient nu zéker 3 keer zoveel als toen ge nog met mij getrouwd waart"
Ik had er niet op ingegaan, waar bemoeit die zich trouwens mee...maar nu weet ik vanwaar dat komt.
Hij heeft een vriendin die zelfstandige verpleegster is en die verdient 20000 euro op één maand?!?!?!?
Die gelooft nog in sprookskes, denk ik
Ik vroeg hem of dat zijn nieuwe vriendin is "want ik kan niet meer volgen, zenne!" en de jongens lachen, vaneigest hé!
"Euh, nee, ik heb 2 vriendinnen...die schoonheidsspecialiste (is mee gegaan naar Turkeye) en een zelfstandige verpleegster die 4 verpleegsters onder zich heeft, die op zoek is naar een tweede huis om te kopen en die er goed inzit...dat zie je aan haar huis. Die schoonheidsspecialiste ook wel, maar die heeft geen goed karakter en die verpleegster is zot van mij en die meent het met mij"
"Waarom maakt ge het dan niet af met die eerste?"
"Ik moest eerst nog zien of die verpleegster dat met mij meende, nu ga ik het uitmaken!"
We hebben hem staan uitlachen, maar die beseft dat niet, zen!
Hij ziet dat als "Ziet eens wat ik kan krijgen!Ik ben nu interessant."
"Waarom begin jij niet op je eigen? Ge hebt de ervaring en de diploma's en ge verdient véél meer dan dat ge nu hebt!"
Nee...sorry...maar ik leef niet voor mijn werk...ik wil geen 70 patiënten per dag doen...no way!
Wat ik verdien dat interesseert mij niet, ik kan meer verdienen in een ziekenhuis of op mijn eigen, maar ik doe de job die ik doe véél te graag en ik zit in een fantastisch team.
Die verstaat dat dan niet, hé! Die ziet enkel de poen.
Toen ze weg waren zei Marnick "'t interesseerde je niet, hé mama!"
En Giovanni "Euro's!"
Dat klopt...euro's, spiegels en vrouwen zijn zijn leven (in die volgorde)
Laat mij mijn eigen leventje dan maar leven, zenne!
Mijn gezin en hun welzijn, mijn familie en vrienden en een job die ik graag doe!

Soms maak je een balans op
van je leven
Het zit in je kop
voor heel even

Dan denk je na,
wat heb ik bereikt,
wat komt er hierna,
wat heeft mijn leven verrijkt

Zijn het de mensen
om mij heen
Of mijn persoonlijke wensen
één voor één

Voor sommigen is dat
van materiële aard
Voor anderen is dat
geen stuiver waard

Wat het ook moge wezen
of hoe het is gestart
Wat het ook heeft bewezen
het is voor ieder apart

Wie je ook bent
wat je ook doet,
wie je allemaal kent
of je weet het niet goed

Maak een eigen balans,
wat is voor mij belangrijk
Waar miste ik een kans
en is het omvangrijk

Heb ik anderen nodig
of heb ik genoeg aan geld
Ben ik voor vrienden hardhorig
of heb ik al genoeg geteld

Hoe zal ik verdergaan
met mijn leven
Wat is het nut van mijn bestaan
Belangrijk is...om anderen blijven geven!

Ik en Marnick waren de zondag weer op stap, weer naar Lokeren.
We zaten goed, in de schaduw niet ver van het podium.
Maar om 14u begon er een andere band te zingen, waar we nog nooit van gehoord hadden.
Ik vroeg wanneer de idolen gingen beginnen, maar we zaten op het Fonnefeest, verkeerd podium, zeg!
Vermits het gratis was, dachten wij dat we goed zaten, maar 't was op het podium waar we de avond ervoor geweest waren, dus wij rap naar daar.
We hoopten dat ESTHER nog niet begonnen was, want da's onze favoriet.
Het was gelukkig uitgelopen, ze zijn maar pas na 14u30 begonnen, hadden wij sjans, zeg!
eerst kwam ANDREI het podium op en dat was héél goed.

Dan was het aan ESTHER...volgens ons toch de beste van alle idolen en da's met dit live-optreden bevestigd...supergoed!

Voor DEAN kwamen wij niet echt, maar die jonge meisjes duidelijk wél.
Niet dat hij slecht zingt, verre van, maar wij vinden Esther veel beter en da's onze menig, hé!
Het was meer dan 30 graden en je kon het bijna niet uithouden van de hitte...maar daar vonden de organisatoren al rap iets op...waterslangen...waar ik en Marnick gretig gingen gaan onderstaan...dat deed deeeeuuuugd, amai!

We waren wel rap weer opgedroogd, maar daar vonden wij dan iets op...een fontein!!
En een goeie frisse fles water in de auto, gekoeld in de koelbox met enkele vrieselementen.
Onze cola-light was echt lauw, dus dat water was welkom, alsof er een engeltje op onze tong pieste.

Ik was vrij, maar stond als eerste wacht.
Ik heb GELUKKIG geen foontje gekregen, hoewel de schrik er toch wat in zat.
Nu hebben we een supermooi VRIJ weekend gehad!

Ons weekend stond volledig in het teken van de Lokerse feesten.
Toch voor mij en Marnick...Wim is de dodentocht gaan rijden zondag (100 km) en hij moest vroeg opstaan, Giovanni bleef liever thuis...concerten zijn niet aan hem besteedt.
Eerst hebben we poker gespeeld en dat was plezant.



Ik en Marnick waren rond 18u30 vertrokken, we kochten een inkomkaart (Voor hem was het nog gratis) en we gingen eerst de kerremis rond, wat eten en wat kuieren.

't Was echt schitterend weer...eigenlijk té warm om naar een concert te gaan, maar we hadden dat ervoor over.
Het eerste optreden begon om 20u, een Belgische band die voor mij onbekend was...ARID.
Maar...dat was genieten, jong!
Voor oog en oor... !
Marnick was wel teleurgesteld, omdat de drummer zijn drumstokken in het publiek smeet en hij had ze niet kunnen opvangen.

Tijdens de pauze kwam een radioman hem intervieuwen.
Hij vroeg hoe jong hij was..."Elf jaar"
Of hij die bands kende..."Nee"
Of hij al niet in zijn bedje moest liggen op zo'n jonge leeftijd "Nee"...want het is vakantie, antwoordde de ondervragen in zijn plaats.
En ik kreeg onder mijn voeten, omdat ik er geen foto van had getrokken.
Die kerel was al zo rap vertrokken als hij gekomen was, we kregen niet eens de kans om te vragen van welke radiostation hij was.
Dan was het een optreden van THE MAGIC NUMBERS rond 21u30, een new age hippieband.
Ik dacht "Dat zal wat worden", maar dat viel goed mee.
Niet dat het mijn gerne was, maar ze hadden een supergoede stem en bespeeldden hun instrumenten met zo'n enthousiasme, dat je werd meegesleept.
De zanger is de broer van de gitariste en de drummer is de broer van de andere gitariste.
Mijn foto's van hen zijn bijna allemaal mislukt (behalve deze ene), omdat bewegende beelden in het donker moeilijk te fotograferen zijn, tot ik gelukkig op tijd ontdekte dat ik een knop kan verzetten om dat probleem te verhelpen.

Ik was wel al aan't uitkijken naar THE PET SHOP BOYS...twee gasten die ik nog kende van de jaren 80...nu toch wel duidelijk een stukske verouderd, maar nog altijd even goed.
Ze maakten er ook een grote show van die om 23u15 begon, met een scherm en dansers, echt super.

 

 


En een concert eindigt altijd met een goed pintje, natuurlijk, hé!
Gelijk ne groten
We waren pas rond 2u thuis.
Het concert was nog niet gedaan, MAGNUS kwam ook nog optreden, maar het werd al laat voor Marnick, dus maar braaf naar huis gegaan.
Maar we hebben ons echt keigoe geamuseerd, zenne!

het leven is veel aangenamer, wanneer je het bekijkt door geel...namelijk dit...

Oejoejoej...en Marnick heeft nu juist een gele bril op...wat gaat die allemaal zien onderweg tijdens het biken...de rit van zijn leven, denk ik...
Gelukkig rijden ze niet van café tot café, want dat geel vocht lust hij ook al graag...

Bedankt Mieke Moma voor deze plezante mail!

Wim en Marnick hebben de smaak van het 'biken' te pakken.
Ze zijn dinsdag gaan rijden en vandaag...daarvoor was Wim al een tijdje bezig.
Pas op, zij zijn maar een deel van de Destelbikers...ze zijn nu met 9...mannen uit onze wijk en ze noemen zich tegenwoordig de Destelbikers.
Ze zijn er zelfs al mee bezig om een sponsor te zoeken die hun uitrusting kan bezorgen...allemaal hetzelfde rijpak, zoals de echte clubs.
En Marnick kan die volwassenen heel goed volgen, en hij wordt deze maand pas 12 jaar.
Hij wil ook zo graag een koersfiets, maar hij zal daar nog wat geduld voor moeten hebben, ze zijn nogal duur, veel duurder dan mijn fietske, zenne!
Voorlopig rijdt hij met Wim zijne koersfiets.

En nu ik Marnick zijn bril zo bekijk...schiet er mij iets te binnen...

Ik lag gisteren pas rond 3u15 in mijn bed, ik had wat geblogd en wat buttonnekes zitten bijmaken.
Ik had mijne wekker om 9u gezet, maar ik had dan nog 20 minuten nodig om wakker te geraken en mijn bed uit te stappen at zijn de nadelen van een nachtuiltje te zijn, hé!
Ik ging Marnick oproepen, want die ging samen met mij mee naar de rommelmarkt te Lokeren.
Giovanni bleef thuis en Wim was met de mannen van de wijk gaan mountainbiken (zondag en soms nog 2 dagen in de week, meestal ook met mijn broer bij, maar die lag pas om 5u30 in zijn bed en reed dus niet mee)
Enfin...wij dus naar de rommelmarkt...maar alléé...waar was die?
We vonden maar één overdekt kraamke en een kippekraam...de regen was de grote spelbreker, want er stond geen rommelmarkt vandaag.
Dan maar naar het park gegaan, ook omdat ik van Marnick een spookske wilde maken.
We zagen ook 4 mannen in kayak voetbal spelen...dat was wel tof.

  


Ik sta regelmatig te Lokeren voor mijn werk en dan passeer ik telkens voorbij een brugske waar een hele hoop eendjes zitten.
Die stappen gewoon de baan over en dan kunnen auto's niet verder rijden.
Dus breng ik tegenwoordig extra brood mee als ik daar sta...ik wilde Marnick kennis laten maken met die eendjes, die echt héél dichtbij komen en zich voor niets of niemand verzetten.
We hadden geen oud brood...dan maar een bakker gepasseerd.

Terwijl we de eendjes eten aan't geven waren, kwam er ook een poes een kijkje nemen...een héle mooie met een dikke staart en lang haar...en zo'n lieve...een echt flodderke.

We konden maar niet weggaan, we hadden ons daar goed tussen de dieren...afscheid nemen was moeilijk.
We zijn op de markt nog iets gaan drinken, we kochten een pakske friet voor Marnick die het onderweg in de auto opat, en dan zijn we nog eens naar de solden gaan zien in de JBC.
We waren uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van mijn neefje Robbe en dat begon om 14u.
Maar dan waren we pas thuis en Wim moest zich nog douchen.
We zijn dan naar dat feestje gegaan bij mijn broer, waar ook make was met haar vriend Roger en familie van mijn schoonzus.
We zijn bij make blijven eten en lieten Giovanni bij haar achter...het is nu zijn beurt om een weekske bij zijn pitteken te blijven logeren.
We hebben dus weer een topweekend gehad.

Een oudje (geschreven in 1999)



De liefde is mooi, de liefde is zacht
wanneer ze in volle glorie naar je lacht.
De liefde is lekker, liefde smaakt
wanneer ze je gelukkig maakt.

Als ze volop bloeit, kan je niks gebeuren
dan zal ze alleen je hart rood kleuren.
Maar zoals de herfst in je tuin
kleurt verloren liefde je hart donkerbruin.

Je krijgt het niet altijd zoals je het wenst,
de liefde is lelijk wanneer ze is verslenst.
Wanneer de liefde van je is weggegaan
en ze je gewoon in de kou liet staan.

Dan maak je kennis met liefdesverdriet
en meestal verwacht je het niet.
Het snijd pijnlijker dan een mes in je rug
je wil alleen nog maar je liefde terug.

Maar je hebt het niet altijd voor te kiezen,
je moet je erbij neerleggen je liefde te verliezen.
Je kan er nog iets aan proberen te doen,
het terug zien te krijgen die liefde van toen.

Het zal je wel niet altijd lukken,
wanneer je hart is gereten in tientalle stukken.
En dat brengt nu juist die pijn in je hart,
dat gemene liefdesverdriet en die smart.

 

Wat vinden jullie van mijn nieuw fietske?

Ik had een oude krak, nog van Wim zijn mama gekregen.
Mijn stuur stond wat te laag en Wim wilde het hoger zetten.
Hij zetten er zijn forse op en 'krak' zei dat fietske...stuurstang middendoor
Hij heeft mij dan maar nen nieuwe gekocht.
Nu ga ik veel gaan fietsen, zenne!

Yeah...weekend!
Lui weekend!
Genieten-weekend!
Goed weer-weekend?
Of lees-weekend!
Verjaardagsfeestje-weekend!
De boys hebben ruzie en ik moet ze uit mekaar halen-weekend!
Wat het ook wordt...kan mij niet schelen...ik heb een VRIJ weekend...en da's het enige dat nu op dit moment telt voor mij!
HAVE A NICE WEEKEND!

Ik kom efkes op mijn blogske om jullie te laten weten dat ik pas vrijdagavond of in het weekend tijd ga hebben om te bloggen.
Ik heb dinsdag een stuk laten gedaan na mijn vroegen en vandaag ook (Zo'n 8 à 9 patiënten, ongeveer 2 uur extra)
Normaal hebben we dat elk 2 keer deze maand, om de drukke laat-toer op te vangen, maar omdat een collega ziek is heb ik mijn goed hart weer eens getoond en ik neem het stuk van vandaag van haar over.
Volgende week dinsdag heb ik dat dan de laatste keer.
Gisteren naar de weightwachers geweest met make en de boys...EN met de fiets...valt niet zo dikwijls voor...ikke met den bike 
Marnick logeert een weekje bij make, next week is Gio aan de beurt en omdat we erna een slanke-lijnslaatje gingen gaan eten, reden ze mee.

In Gent zijn ze op zoek naar een ander automerk om ons in te laten rijden...onze auto's gaan metdentijd vervangen worden...maar ze zijn er nog niet uit.
Ik wel, zenne!
Ik zal hen enkele suggestie's doen.

Met zo enen zoals dienen ondersten, een toyota celica, reed ik ooit...bouwjaar '76, hij was 13 jaar toen ik hem kocht.

Ik zou het in ieder geval wel weten, zenne!
Ferrari, porche, een lexus...keuze genoeg...toch?
En ik heb zo'n vermoeden dat de mannen onder jullie ook wel een voorkeur zullen hebben...

Heb ik gelijk of heb ik gelijk
Een knappe gast bij een fantastisch mooie auto is dan weer moeilijker te vinden...sorry lady's!
Toch tweetjes gevonden...alléé ja, geen knappe mannen, maar dan toch knappe gastjes, hé...hihi!

Wat je allemaal niet vindt wanneer je op zoek gaat naar een auto, hé!

Ik genoot in mijn ligzetel van de vogeltjes in de tuin en een goed boek, terwijl Giovanni op zijn computer zat en Wim met Marnick het eten klaarmaakten...

vrij weekend...het leven kan toch ook mooi zijn, hé!

Het nachtuiltje in mij haalt weer de bovenhand...ik geraak mijn bed weer niet in...en ik vrees dat ik er straks niet zal uitgeraken
Ik ga nu sloppel zeggen tegen bloggenland, want nu ga ik recht mijn bedde in, ik krijg mijne klop!

De boys gingen een weekje bij hun papa blijven, vanaf zondag 8 juli.
Vrijdag de dertiende kreeg ik een smsje van Giovanni
'Just two days and we're back where we belong! Miss you xjes boy and lieveke'
Plots kreeg ik zaterdag foon van mijn ex-man...hij wilde hen nog een weekje langer bij hem hebben.
Ik had gewed met Marnick, hij zei dat ze 14 dagen zouden moeten blijven, ik dacht eens een week en een andere keer misschien ook een week, zoals hij gezegd had...maar dat er van die tweede week niks van in huis ging komen, net zoals vorig jaar.
Ik verloor dus en moet Marnick 5 euro betalen...
Maar ik dacht "Oesje...de boys willen naar huis, maar moeten nu nog een week langer blijven."
Ik zeg niets, als ze iets aan hem willen duidelijk maken, dan moeten ze dat zelf maar doen, ze zijn al groot genoeg.
Ze zijn dan extra kleren komen halen, natuurlijk weer een dik uur later dan afgesproken, rond 22u45 en ik moest de volgende dag om 6u vertrekken.
Mijn ex-man reed samen met de boys, zijn vriendin en diens ouders naar Bobbejaanland...zoiets doet hij nu voor het eerst in zijn leven.
Ik ben alle pretparken al afgegaan met mijn jongens, zelfs tijdens mijn huwelijk, maar dan met mijn make en diens vriend Roger derbij, of mijn broer met zijn gezin...nooit was mijn ex erbij.
En die ouders en vriendin zorgden goed voor mijn boys, ze kregen ijsjes, aten achteraf op hun BBQ en het stond haar niet aan dat de jongens hun beker fanta moesten delen...ze vondt hem te zuinig.
Dat weet IK al jaaaaaaaren, meisje...zuinig voor een ander, maar niet voor zichzelf...alhoewel, hij gaat op reis aan serieuze korting en ik weet van alles de prijs, dat vertelt hij er elke keer bij, van alles dat hij koopt of doet
Maar alléé, ik kreeg weer een sms van Giovanni op 18 juli (buiten nog enkele andere)
'Kom ons zondag halen om 19.00u!! Wij willen hier weg! Miss  u! Love you!! Xjes! van ons!'
Da's het uur waarop we hen om de 14 dagen komen halen...maar ik wist al dat ze vroeger naar huis kwamen, omdat hij op reis gaat.
Om het verhaal kort te maken...ze gingen door hem rond de middag gebracht worden, maar ze kwamen maar niet af, dus ben ik ze zelf gaan halen rond 13u.
Ze hadden hun playstation mee en hebben daar een overdekt zwembad, sauna en jaccuzi (allemaal op de kop getikt en zelf geplaatst door mijn ex-man) en toch hebben ze zich maar één dag geamuseerd...in Bobbejaanland.
Toen Giovanni hem naar een papa met zijn zoontje liet zien en liet kijken hoe die ermee omging, vroeg hij kwaad "Ben ik gene goeie papa, misschien?"
Giovanni wilde hardop 'NEE verdomme!' schreeuwen, maar loog en zei 'Ja papa '
Is dat niet erg?
Gelukkig zijn ze bij ons wél gelukkig, wij zijn er wél mee bezig, wij geven hen wél aandacht, wij gaan wél overal met hen naartoe, wij denken eerst aan hen en dan pas aan onszelf, wij knuffelen hen wél...wij zien ze graag en tonen dat...en da's het verschil!