De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
28-01-2014
Bange, Verdraagzame Vlamingen
Stijn Meuris, muzikant, regisseur en journalist, vertelt zijn verhaal over een incident op de trein Hasselt-Brussel. Gisteren gebeurd.
"Toen ik in Hasselt op de trein stapte, stond er in het portaal van de wagon een gigantische buggy geparkeerd die de doorgang compleet versperde. Ik wandelde het treinstel binnen en in de hoek zat een vrouw met een baby die enorm aan het huilen was. Tegelijkertijd was de vrouw ook nog eens heel luid aan het bellen. Ik merkte dat er veel irritatie was in de wagon en besloot de vrouw aan te spreken. 'Please let the baby shut up', zei ik in het Engels tegen de vrouw van buitenlandse origine. Ik wilde haar zeggen dat het gekrijs van haar baby heel storend was voor de mensen die in de trein aan het lezen of werken waren. Maar de vrouw onderbrak mij en reageerde heel agressief. Er vielen woorden en na enkele minuten arriveerden er 2 treinbegeleiders in de bewuste wagon. Ik moest mijn verhaal doen aan de conducteur die een verslag opmaakte van het incident. Toen die begeleiders arriveerden, had plots niemand in de wagon nog last van de vrouw. Dat is zo'n typisch Vlaams verschijnsel, waar ik mij mateloos aan erger. Maar goed, we moeten dit niet opblazen, er is hier niemand in elkaar geslagen."
Heer Meuris, dit incident moet wél opgeblazen worden, want die 'typisch Vlaamse verschijnselen' vormen allemaal sameneen bejubeling van 'de allochtoon' en een onderdukking van 'de autochtoon'!
Juf Marleen had haar hele loopbaan in het derde kleuterklasje van een wijkschool gewerkt. Met hart en ziel bereidde ze haar kleutertjes voor op het lezen, schrijven en rekenen, werkte ze deskundig aan de ontwikkeling van hun sociale, zintuiglijke en motorische vaardigheden, ze stimuleerde hun creativiteit, hun zin voor schoonheid en harmonie, hun gevoel voor rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid. Zij leerde hen aandachtig 'kijken' en 'luisteren', prikkelde hun nieuwsgierigheid en leergierigheid, kende de kneepjes van straffen en belonen. Zij wist als geen ander door te dringen tot het kinderzieltje!
Met tranen in de ogen vertelde juf Marleen mij haar ontroerende verhaal. Schooljaar 1991-1992.
"Ik heb de neergang van onze school lijdzaam moeten toezien vanaf het moment dat de eerste Turk hier binnenviel totdat de laatste Vlaming vertrok. De vernieling gebeurde zoals in een vertraagde film. Ik kan niet meer normaal werken in mijn klas met die bende ongedisciplineerde wildemannen, daarvoor ben ik niet opgeleid om met dat soort om te gaan. Ze weten niet eens wat het betekent om stil te zitten en aandachtig naar mij te luisteren, ze kunnen geen opdrachten uitvoeren, begrijpen geen instructies, doen ook niet de minste moeite om een woordje Nederlands in zich op te nemen, ze zijn echt onwillig. Niéts krijg ik hen bijgebracht... En ik kan hen ook niet straffen, want dan staan er boze vaders aan mijn deur... De directeur zegt dat ik verplicht ben om alle ouders te spreken die daar om vragen, maar hoe komt het dan dat er zo weinig Turkse vaders naar een ouderavond komen?!... De hele tijd heb ik in mijn klasje bekraste en versleten stoeltjes en bankjes gehad, kladderig behang, en mijn lessenaar stond op instorten. Nu het laatste Vlaams kleutertje vertrokken is, en ik alleen nog met Turkse kleuters zit, nu krijg ik eindelijk nieuw meubilair, nieuwe gordijnen, en behang. En dan het didactisch materiaal! Het kan niet sjiek en niet duur genoeg zijn. Als het dan nog aan hen besteed kon worden, maar dat betwijfel ik. Het gezellige ouderwetse speelgoed in de gammele kasten werd vervangen door gesofisticeerd spul, totaal onbruikbaar voor die bruin gasten, zonde van de verspilling! Voor die vreemden is er altijd geld in overvloed, geen besparingen... Nu heeft mijn dokter mij ziekteverlof voorgeschreven, spanningssyndroom, en ik moet pillen nemen om overeind te blijven... Ze krijgen je wel kapot!"
Waarom zoveel Allochtoontjes het Eerste Leerjaar moeten overdoen
Taalachterstand en zwakke thuismilieus zijn de afgezaagde excuusjes om het zittenblijven van allochtone leerlingen te verschonen. De toekomst van de zittenblijvertjes zal er nóg somberder gaan uitzien omdat het aantal allochtoontjes alsmaar blijft stijgen. Alsof ze aan de bomen groeien, of uit de hemel vallen.
Door hun talrijke afwezigheden missen de kleine allochtoontjes hele brokken van het kleuteronderwijs en daardoor zijn ze onvoldoende voorbereid op het eerste leerjaar. Het dure gesofisticeerde didactisch materiaal en de intensieve begeleiding door migrantenwerksters en tolken kunnen het niet goedmaken. Verloren geld en verspilde energie!
Daarbij komt nog dat de allochtone ouders vaak het advies om hun kind het derde kleuterklasje te laten overdoen, in de wind slaan, met een enorme achterstand in het eerste leerjaar als gevolg.
Het is bekend dat de taalachterstand te maken heeft met de verknochtheid aan eigen thuistaal. En die is niet te breken, met geen enkel miljoenenproject. "Dweilen met de kraan open", zo beschreef taakleraar Jos S. zeer treffend zijn activiteiten bij de achterblijvers die thuis én op school constant omringd worden door hun moedertaal. De paar woordjes Nederlands die ze leren, zijn ze dan ook nog vergeten als ze van een lange vakantie in hun thuisland terugkeren naar hier.
Dan zijn er de 'zwakke milieus' waaruit allochtone kinderen komen. Ik herinner me nog goed de allochtone huishoudens, waar moeder Nederlandsonkundig was, en vader geen tijd maakte om zijn kindjes te helpen met huiswerk omdat ie het te druk had in de moskee of in het café.
Het is begrijpelijk dat vele scholen het zittenblijven aanmoedigen. Dat zit zo: als leerlingen 2x blijven zitten en ze worden 12 jaar, dan mogen ze het vijfde en zesde leerjaar overslaan (!). Logisch vervolg: beroepsonderwijs. Met een hopeloze taalarmoede loop je toch verloren in het ASO. Opgeruimd staat netjes. Zo werd de zwakke allochtone meerderheid geweerd uit het ASO. Anders was het onderwijsniveau in het middelbaar nóg lager!
Thuis en overal Turks blijven tetteren, afkerigheid tov het Nederlands, afwezigheden op school, niet opvolgen van adviezen, geen schoolse begeleiding thuis, blijven kleven aan eigen taal en cultuur... Nog verwonderd dat ze niet meekunnen met de leerstof? Het leek er ook op dat de allochtone ouders zich genoegzaam wentelden in hun 'achtergestelde' situatie, ze maakten er geen probleem van. Het was de Vlaamse overheid, in haar hang naar gelijkheid in het multiculturele landschap, die er zélf een probleem van maakte!
De VRT noemt het Eurovisie Songfestival het "Feest der Verscheidenheid"...?!?! Ik zou het eerder een "Feest van de Decadentie" willen noemen.
De Oostenrijkse deelnemer, Conchita Wurst, als symbool van de Verwording van de Mens, lijkt op een 'tussen-mens', een seksloze tussensoort, noch man, noch vrouw, een kaakslag voor gezonde mannen en gezonde vrouwen, een kaakslag voor de normale mens.
Beelden van deze wanstaltige karikatuur van 'de mens' zetten aan tot het tolereren van idioterie. Het lijkt er op dat men via het Eurovisiegebeuren perversies en afwijkingen wil legaliseren.
Het Centrum merkte op dat ik té vaak de allochtonen in een kwaad daglicht stelde in mijn blogberichten, dat er teveel negatieve verhalen over hen verspreid werden op mijn blog. Daarop kan ik alleen maar zeggen dat het de allochtonen zélf waren die mij stof leverden om herhaaldelijk te vertellen over hun misstappen, over hun onwil om te presteren, over hun onwil om resultaten te bereiken, enz.
Witte scholen, zwarte scholen, gemengde scholen, concentratiescholen... Ik heb ze allemaal gezien en meegemaakt, daarom is het mij gegund om erover te vertellen, over mijn belevenissen en over mijn gedachten en gevoelens die ik daarbij had. Het is mij gegund dat ik in herhaling val, dat deden allochtone leerlingen zélf ook, dagelijks in herhaling vallen, dagelijks dezelfde fouten maken, dagelijks dezelfde foute attitude aankleven. Het is mij gegund om te vertellen over het contrast tussen de Vlaamse leerling en de allochtone leerling. Het is mij gegund om te vertellen over de voorrangsbehandeling die allochtonen kregen in een multiculturele klas. Dat is mij allemaal gegund.
Als allochtonen in herhaling vallen, dan mag Lieve dat ook. Daarom volgt er nu de herhaling van een oud blogberichtje over de toetakeling van het onderwijsniveau als er allochtonen in de klas zitten.
Studies over gemengd onderwijs wijzen allen in dezelfde richting: "Gemengde scholen zijn niet bevorderlijk voor de onderwijsprestaties", "Autochtone leerlingen scoren slechter in een klas met allochtonen"... Die studies zijn een wetenschappelijke bevestiging van wat ik al 25 jaar geleden vaststelde toen multiculturele klassen een hype begonnen te worden. De start van de uitholling van ons onderwijs! De uitbouw van multiculturaliteit in het onderwijs werd een prioriteit en dwarsliggers werd het zwijgen opgelegd.
Overal om me heen zag ik het lesniveau dalen, daar waar allochtonen in de klas zaten. Vlaamse leerlingen kregen geen volwaardig onderwijs meer, omdat leerkrachten hun leerstof aanpasten aan de zwakke allochtone groep. De overheid ontkende met klem dat allochtonen iets te maken hadden met een verlaging van het lespeil.
De Jantjes en de Miekes die tot hun twaalfde naast een Turk in de klas zaten, konden daarna in een witte school niet meer volgen met de leerstof, omdat ze te weinig bagage meekregen vanuit het basisonderwijs! Ik heb niet één leerling gekend die de overstap van een multicul-klas naar een witte klas overleefde... Dat zegt genoeg over de kwaliteit van een multicurele klas...
Door het streven naar multiculturaliteit wilde men allochtone leerlingen zich laten optrekken aan autochtonen, maar dat deden die allochtonen niet. Wél sleurden ze Vlaamse leerlingen mee in de afgrond. Beiden tuimelden naar beneden. Niemand werd er beter van. Dat kan ook niet in een smeltkroes waar uiteenlopende geaardheden bijeenzitten. Voorbeeldje van de onverenigbaarheid van verschillende godsdiensten binnen één school: na de islamles komen de moslimleerlingen als een bende losgeslagen wildebrassen naar buiten gestormd, na de les katholieke godsdienst gedragen Vlaamse leerlingen zich als ingetogen misdienaars...
Multicultureel onderwijs is een utopie. Omdat allochtonen ons niets kunnen bijbrengen, ons niets te leren hebben, ze hebben niets om ons te verrijken, en zeker de moslims niet.
De islamcultuur is bezig met langzaam binnen te dringen langs de gastvrije poriën van de westerse samenleving om daar een plekje te veroveren, maar het blijft wringen, en in mijn glazen bol zie ik nu al wie de verliezers en wie de winnaars zijn...
Atheneum, 1990, deliberatietijd. Dus voldoende gelegenheid om tijdens de pauzes wat te kletsen met collega's, over vakantieplannen en zo. Simpel en gemoedelijk.
Maar er was ook een moeilijk gesprek met de islamleraar die mij wou duidelijk maken dat hij zéker niet aangesloten was bij de Grijze Wolven, dat hij geen radicale islamiet was, en dat hij zich distantieerde van extreme aanhangers van de islam.
Waarom moest ik dat weten? Er was geen enkele aanleiding hiervoor, niet één reden om mij dat te vertellen. Dus ik kwam uit de lucht gevallen, van de wolken afgetuimeld, uit de hemel naar beneden gevallen, omdat ik niet wist waarover die man het had. De geluiden over de 'Grijze Wolven' hoorde ik toen voor het eerst.
Zo vlug als ik het hier schrijf, zo traag en moeizaam ging het gesprek met de islamleraar. Geduldig en nieuwsgierig luisterde ik naar de man met de dikke volle snor. Hij beheerste de Nederlandse taal nauwelijks, een vlotte dialoog was onmogelijk, een beetje onverstaanbaar brabbelen met zelf uitgevonden Turkse zinsconstructies, zo ging dat.
Maar mijn nieuwsgierigheid verrichtte wonderen, mijn geduld en belangstelling ook. Met deze deugden kon een uitzichtloos gesprek toch nog fatsoenlijk afgerond worden.
Nu zit de islamleraar bij Allah en zijn huishouden thee te slurpen uit een gouden kopje met daarin een zilveren lepeltje om in de thee te roeren. Ik zie hem zitten naast de andere islamleraren uit andere scholen. Ze vergrijpen zich aan gemarineerde varkenshapjes in rode wijnsaus. Kistjes havannasigaren zijn er ook in overvloed. Samen zitten ze ijverig een snelcursus Nederlands te volgen. De engelen uit de hemel, die zich infiltreerden in het hiernamaals van Allah, dwongen alle islamleraren tot deze inburgering, een inburgering die ze tijdens hun aardse leven verwaarloosd hadden. De engelen uit de hemel organiseren een enkele reis naar de hel voor alle islamleraren die niet slagen voor hun examen Nederlands. En dan helpt het stuntelige gezeur over "Grijze Wolven' niet meer!
Mijn blog is stuurloos geworden. Het dobbert maar wat rond op de woeste golven die het gemunt hebben op mijn zieltogende blogje. Het wordt heen en weer geslingerd tussen aantijgingen en dreigementen, tussen wanhoop en hoop, tussen vrees en onzekerheid. Het roer is geblokkeerd, het is zijn koers kwijt en belandt op dwaalsporen die nergens toe leiden. Er zit geen structuur meer in mijn blogje, het is een warboel geworden.
Nu ben ik op zoek naar nieuwe vaargeulen om mijn blogje nieuw leven in te blazen, om het weer de vertrouwde gestalte te geven, die werd gestolen, van me afgepakt. Mijn blogje is vernield en in de prak geslagen, kruipt daarna weer overeind, maar wordt weerom neergesabeld door 'de vijand'.
Ik wil mijn blog weer in het gareel krijgen, ik wil weer vertellen over mijn belevenissen van vroeger, weer vertellen over griezels die me gedwarsboomd hebben, om hen genadeloos door het slijk te sleuren. Ik wil weer nieuwe frivole tussendoortjes, nieuwe erotische verhalen, nieuwe fantaserietjes... Dat zijn mijn verzuchtingen.
Nu ben ik bij Blokker een nieuwe weegschaal gaan kopen, heel secuur afgesteld, om mijn woorden op te leggen, om mijn woorden te wikken en te wegen, om ze daarna 17 keer om te draaien, te wijzigen, te herzien, te verwijderen.Wikken en wegen!... Mijn muze protesteert tegen deze werkwijze. Uiteraard.
Morgen zwaaien de deuren open van het autosalon in Brussel. Het Autosalon doet me telkens denken aan een voorval van vroeger in een multiculturele school.
Een groepje allochtone leerlingen had iets mispeuterd op de speelplaats en daarom kregen ze allen strafstudie en mochten ze niet mee met de daguitstap naar het autosalon in Brussel.
Allochtone leerlingen heb ik altijd ervaren als vindingrijk wanneer ze in het nauw gedreven werden. Zij gingen in groep hun beklag doen bij de plaatselijke migrantendienst en daar hingen ze het slachtoffer uit van onrechtvaardige en racistische bejegening.
Natuurlijk kregen ze gelijk, en zonder overleg met de school besloot de migrantendienst hen geld toe te stoppen voor de inkomtickets van het autosalon.
Met de auto van een 18-jarige leerling (kansarmoede?) reed het gezelschap toen vrolijk naar Brussel waar ze volop genoten van al het moois dat er tentoongesteld werd.
Ik heb toen nooit goed begrepen waarom de school zich neerlegde bij het initiatief van de migrantendienst. Gratis inkom voor de allochtonen-met-strafstudie, terwijl hun Vlaamse klasgenoten elk 50 frank moesten betalen!
Een uitstekende gelegenheid voor mij om nogmaals eens te wijzen op de sprookjes die vroeger wijsgemaakt werden aan scholen, leerkrachten en leerlingen. De islam werd er voorgesteld als een godsdienst, evenwaardig aan de katholieke godsdienst.
En ook nog: "De islam is een vredelievende, verzoenende en verdraagzame godsdienst"... "Het is meer dan een godsdienst, het is een levenswijze, het regelt de hele moslimse samenleving, het geeft vorm aan de identiteit van de moslims. Omdat het meer is dan een overtuiging, is het onvoorstelbaar dat iemand het geloof zou verlaten"... "Er zijn signalen dat er zich een westerse islam aan het ontwikkelen is. Het behoud van een westerse islam kan op termijn de integratie bevorderen"... Ja, ja, integratiebevorderend!
Ook nog: "De moslimcultuur en het islamitisch geloof zijn verenigbaar met onze cultuur." En dan hebben ze het over rituele plichten, zoals het vermoorden van arme schaapjes die overgeleverd zijn aan de barbaarse praktijken van achterlijke dierenbeulen... "Er is geen reden waarom deze islamitische plichten het samenleven van migranten en Belgen zou bemoeilijken"...
Vandaag is het precies één maand geleden dat ik een gesprek had met 2 afgezanten van het CGKR. Nu nog altijd geen nieuws gekregen. Ze zouden alles schriftelijk op een rijtje zetten en een vraag van mij beantwoorden.
Ik denk dat ze mij vergeten zijn. Of is het niet eerder een psychologisch trucje, een strategie om de intimidatie te versterken: op de lange baan schuiven, uitstellen, afspraken niet nakomen... En ondertussen komen gluren op mijn blog om opnieuw in de aanval te kunnen gaan, om nieuwe overtredingen te kunnen vaststellen, om hun bloedende slachtoffers nog méér het gevoel te geven dat ze zich op het criminele pad bevinden.
Ach, laten we opteren voor de optimistische versie: ze zijn me vergeten! De absolutie zal later wel volgen en ook de excuses voor de emotionele ravage die ze bij me aangericht hebben.
Er zijn trouwens zoveel échte criminelen die aan de justitie ontsnappen. Het zal Lieve, de crimineel, ook wel lukken...
Farid Bamouhammad, alias Farid Le Fou, krijgt 11.000 euro schadevergoeding voor de onmenselijke behandelingen die hij na een incident in 2007 in de gevangenis moest ondergaan.
Farid, de Verschrikkelijke, is de meest gevreesde gangster en de schrik van alle cipiers. Al 35 keer is hij overgeplaatst naar andere gevangenissen. Moord, gewelddadige overvallen en gijzeling staan op zijn strafblad. Cipiers hebben hun handen vol aan de gangster die al enkele bewakers in het ziekenhuis geslagen heeft. De advocaat van de gevangenis vroeg om de cipiers buiten vervolging te stellen omdat het gedrag van de gedetineerde de 'onmenselijke behandeling' uitgelokt zou hebben.
Hoe is het mogelijk dat een zware crimineel, afkomstig uit een of andere verre woestijn, hier in ons land de misdadiger mag uithangen en dat op zijn klachten ingegaan wordt?! En dat hij bovendien gelijk krijgt ook nog?!
Dat geboefte moet zwijgen en stilletjes alle isoleercellen van alle gevangenissen een nieuwe behangbeurt geven samen met een couchke verf! Levenslang!
Er kan een verband bestaan tussen mijn blogbericht van 7 oktober 2013 ('Discriminatie van Hetero's') en de overrompelende mail die ik 's anderendaags ontving van het CGKR. In het verleden heb ik ook al herhaaldelijk gewezen op het misbruik van het woord 'fobie' door het Centrum.
Discriminatie van Hetero's
Het begint er op te lijken dat homo's superwezens zijn, homo's als een bovenmenselijke rassoort, begenadigd met bijzondere gaven en talenten. Zij zijn de oogappels van de media en wetenschappelijke studies.
Heeft er iemand al gehoord van een onderzoek naar heterofobie? Hetero's worden gediscrimineerd en tellen niet mee. Zij zijn te gewoontjes. Tegenwoordig moet alles afwijken van norm en traditie om in het nieuws te komen of om wetenschappelijk onderzocht te worden. Hebben ze iets tegen hetero's?
Nu start er vandaag aan de Universiteit Antwerpen een nieuw onderzoek naar homofobie, seksisme en transfobie. De studie wordt uitgevoerd in samenwerking met het CGKR. Er zal onderzocht worden hoe mensen denken over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, holebi's en transgenders. Zo wil men de attitude van de algemene bevolking in beeld brengen. Er is een website gelanceerd waarop iedereen anoniem de bevraging kan invullen.
Het CGKR werkt samen met Universiteit Antwerpen om 'homofobie' te onderzoeken... Maar dan moet het CGKR wel eerst haar opvattingen over het psychiatrische begrip 'fobie' herzien. Het CGKR zegt dat "Homofobie staat voor alle uitingen of vormen van discriminatie, afwijzing, uitsluiting, haat en geweld gericht tegen individuen of groepen wegens hun seksuele geaardheid". Nu heeft die definitie van het het CGKR toch niets te maken met een onbeheersbare angstaanval? Of met een oncontroleerbare paniek? Of met een ongegronde homo-angst?
Lezer, kijk eens naar de angst van de dame op de foto, die is oprecht. Dát is fobie! Dat is onberedeneerbare angst. En niet een valse surrogaat-fobie waarover het CGKR het steeds heeft. Hoe is het mogelijk dat het CGKR het psychiatrische 'fobie' zomaar mag blijven misbruiken om mensen schuldgevoelens aan te praten, om aanbevelingen te geven om homo's in ons hart te sluiten? Homo's als uitverkorenen van het CGKR?!... Ik zou zo graag eens een onderzoek zien naar HETEROfobie...
We kennen het CGKR als een allochtonenfanclub. Nu is het Centrum ook al uitgegroeid tot een volwaardige fanclub van geslachtsverwisselaars, geslachtslozen, seksuele twijfelgevallen, halfslachtige amfibieën zonder seks-identiteit, en andere overhoop gehaalde sekslozen.
Van: Nieuwsbrief - Partij voor de Vrijheid [mailto:noreply@pvv.nl] Verzonden: vrijdag 10 januari 2014 22:28 Aan: marnix.sap@telenet.be Onderwerp: Eerste videoboodschap van Geert Wilders
Om u van deze nieuwsbrief af te melden bezoek deze link
PVV-Nieuwsbrief
Beste vrienden,
Vanavond plaatste ik een eerste videoboodschap online. In het kader van de Europese verkiezingen wil ik vanaf nu regelmatig dergelijke videoboodschappen brengen. Klik op de foto om het eerste filmpje te bekijken.
Deze week heb ik het over de gevaarlijke uitspraken van EU-commissaris Viviane Reding die van de EU een Verenigde Staten van Europa wil maken. De Europese verkiezingen van 22 mei bieden een unieke om nee te zeggen tegen deze wilde plannen en Brussel te laten weten dat Nederland van ons is.
Ik reken op u om samen met ons van 2014 het jaar van de bevrijding te maken. U kan ons helpen door de video verder te verspreiden onder familieleden, vrienden en kennissen.
Het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding heeft kennis genomen van uw blog. We hebben over uw blog een aantal meldingen ontvangen. Na grondige analyse concludeert het Centrum dat bepaalde boodschappen die u plaatst mogelijk in strijd zijn met de anti-discriminatiewetgeving, die het aanzetten tot haat, geweld en discriminatie verbiedt.
Gelet op het mogelijk strafbaar karakter van uw discours, vragen wij u met aandrang om met ons contact op te nemen (via onderstaande gegevens) zodat we de afloop van dit dossier kunnen bespreken. Uw dossiernummer is DOS-13-01503.
Met vriendelijke groeten,
Medewerker Dienst Tweede Lijn - Departement Discriminatie e-mail: stde@cntr.be (gelieve uw telefoonnummer te vermelden in uw e-mail) telefoon: 02/2123035 (rechtstreeks lijn, vragen naar Stijn)
