Sculptuur van zeeijzer
***
Het enige stukje strandwandelen op de westkust van La Palma kun je langs de kust van Tazacorte, tussen de antieke en de nieuwe havendam. Er liggen geen zichtbare wrakken in de oceaan maar ze moeten er wel zijn. Af en toe vindt men restanten verwrongen verroest ijzer van wat waarschijnlijk eens toebehoorde aan een schip.
Zeezouten hebben de neiging om zich te verbinden met ijzeratomen uit staal. Daarom laat ik eerst de ijzerresten in een bak met zoet water een weekje rusten, daarna overvloedig spoelen met zoet water. Dan de bovenste roestlaag en de aaneengekoekte geoxideerde kalkaangroei verwijderen met een pikhamer. Opschuren en polijsten met een koperen borstel.
Het eindresultaat heeft dan een aanblik van een bronzen sculptuur. Om verder roesten enigszins zo veel mogelijk te voorkomen bedekken met paraffinewax of een speciale acryl vernis. In huis blijft de sculptuur lang haar glans behouden. Ik heb er hier enkele meer dan 15 jaar staan en ze zijn nog steeds zonder roest. Zet men de sculptuur buiten dan roest ze in 'no time' rustig verder.
In bovenstaand geval met zeer veel aantasting en corrosie, kan men meten hoeveel metaal er nog rest door te testen met een magneet. Als er geen magnetische aantrekkingskracht meer is, dan is het voorwerp geoxideerd (in staat van ontbinding). Lassen is dan helemaal niet meer mogelijk.
Overvloedig spoelen met zoet water.
Om een lasnaad te leggen heeft men nog wel wat ijzer nodig. IJzer in ver gevorderde staat van ontbinding is niet meer te lassen.
Zeeijzer heeft een door het zoute water en de natuur een spannend oppervlak ontwikkeld.
Niet noodzakelijk om te weten of te lezen
In zijn "A Letter on Art in Reply to André Daspré" beschrijft Louis Althusser de taak van wat kunst volgens hem zou moeten zijn. http://nl.wikipedia.org/wiki/Louis_Althusser
...... "Kunst (en hiermee bedoel ik authentieke kunst en niet het middelmatig werk) verschaft ons geen kennis in de strikte zin (ze vervangt geen kennis in de zin van wetenschappelijke kennis), maar wat zij ons biedt, handhaaft niettemin een zekere specifieke relatie met kennis. Deze relatie houdt niet een identiteit in maar een verschil. Laat me dat uitleggen. Ik geloof dat het bijzondere van kunst is dat ze "ons iets te zien geeft ", "ons iets laat waarnemen", Ons iets doet voelen" dat zinspeelt op de werkelijkheid ....
Eigenlijk situeert Althusser de kunst als een "allusie" op de werkelijkheid tussen de wetenschap als systematische kennis en de ideologie als onvermijdelijke illusie. Wat kunst ons geeft in de vorm van 'zien, 'waarnemen' en 'voelen' (wat niet de vorm van kennen is), is de ideologie waaruit ze ontstaat, waarvan ze zichzelf losmaakt en waarop ze zinspeelt.
|