Via de eilandtamtam had ik vernomen dat woensdagavond ll de windjammer "Stad Amsterdam"
aan de kade lag in de haven van Santa Cruz de La Palma. Hij zou donderdagmorgen 7 november
rond 9 a 10 uur vertrekken naar Santa Cruz de Tenerife om van daaruit de Atlantische Oceaan
over te steken op weg naar het Caribisch gebied.

Dus ik donderdagmorgen "de bonne heurre" naar onze hoofdstad aan de andere kant van het
eiland, waar mij een ontgoocheling wachtte. Ik zag de clipper vanuit de auto nog juist voorbij
varen. Ter hoogte van Los Cancajos kon ik stoppen en nog enkele kiekjes maken.

Het kan jaren duren voordat we de windjammer nog eens te zien krijgen in de haven van Santa
Cruz de La Palma.




Het is een fantastische reklame als men de haven verlaat, om even verder in zee de drie masten
volledig op te tuigen en zo La Palma te verlaten richting een ander eiland. Dit als hommage aan
het prachtige eiland La Palma dat men zojuist bezocht heeft. De "Windjammer" Stad Amsterdam
verdween tuf tuf tuf op motor aan de horizon zonder maar één zeil te hijsen. Wat een teleurstelling!









The Clipper Stad Amsterdam is on her way to warmer weather. She arrived in the harbor of Santa
Cruz de Tenerife on October 31st. At this very moment she is on the eve of an exciting cruise
along the Canary Islands: Tenerife, La Palma and La Gomera. These islands will be explored by
our guests while sailing and hiking.

The ocean crossing will be next  on our schedule. On November 12th the ship will depart from
Tenerife for a sailing journey of more than 2,700 nautical miles. With the help of the northeast
trade winds, we expect to sail into the port of Fort-de-France on the Caribbean island Martinique
around December 1 st. Along the way our guests will experience that each day the temperatura
will get more enjoyable, that dolphins will accompany us for miles and that every sunrise will be
special!

Several luxury cruises have been organized in the Caribbean during the 'winter'. Sun, sea and
idyllic islands with white sandy beaches will predominate then. There is no better way to explore
this beautiful part of the world than together with the Stad Amsterdam. Only for our December
cruise there are a few cabins still available.

In March we will sail to the East Coast of America, on the way to Baltimore , New York and
Boston on behalf of our co-owner Randstad!






Toemaatje; Het jacht "Benahoare" - foto: Facebook Historia de La Palma.

Voor de scheepsbouw was de tweede helft van de 19de eeuw de Palmese gouden eeuw.
Gedurende deze eeuw werden er op La Palma meer dan 100 schepen gebouwd waarvan
velen reizen maakten tussen Europa en Amerika.

De "Benahoare" was het laatste schip dat in 1948 op het eiland gebouwd werd door Don
Armando Yánes Carrillo (een bekende Palmese handelaar en scheepsbouwer). Dit jacht
lichtte in 1950 het anker bij de vuurtoren van Fuencaliente en zette koers naar Venezuela
met 150 illegale emigranten aan boord (gedurende de Spaanse burgeroorlog en de daarop
volgende periode was de emigratie naar Amerika verboden). Het schip deed er 21 dagen
over om Venezuele te bereiken. Dit was hiermee de snelste en aangenaamste overtocht van
de gehele clandistiene emigratie.
 
Tussen de jaren 1940 en 1975 emigreerden er meer dan 30.000 Palmeros naar Venezuela.
 

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Stad_Amsterdam_(schip)   
http://www.stadamsterdam.com/   
https://www.facebook.com/pages/Historia-de-La-Palma/110593805670022   
https://www.facebook.com/StadAmsterdam   

Een dadel is de vrucht van de dadelpalm (Phoenix dactylifera), een tweehuizige palm. Dadels
groeien in trossen aan de vrouwelijke bomen. In de vruchten bevindt zich een harde pit. De dadel
is een steenvrucht. De vrucht wordt vers of gedroogd gegeten. De dadels op de foto's zijn niet
eetbaar, althans deze drie soorten worden hier op het eiland niet gegeten. Er zijn meer dan 400
soorten. Meer info over dadels, zie  bijlage. 

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dadel   

De grote 'Trans Ocean Race'  

***









Gisterochtend.
Een Belgische catamaran vaart de haven van Tazacorte binnen. Oceaanzeilers maken zich klaar
voor de grote 'Transatlantic Race' naar het Caribisch gebied die plaats vindt op 24 november 2013.

De race start in Las Palmas op de Canarische Eilanden en de vloot vaart naar het westen tot ze
op "rum" stuiten ;-) in Rodney Bay in het idyllische Caribische eiland St. Lucia.

Deze Atlantische Rally voor zeilboten is een beroemd jaarlijks evenement en is de grootste ocean
race van zijn soort in de wereld. De zeilwedstrijd brengt u over 2700 mijl Atlantische Oceaan naar
de Caraïben op de passaatwind route van Columbus met optimale spannende wind in de zeilen.   












"Wat voor kleding draag ik aan boord?"
Daar moest ik aan denken toen ik dit plaatje schoot ;-)




Prachtige boot met zijn Belgische kleuren.




Land van herkomst, de Belgische driekleur.




De catamaran laveerde totaal geruisloos, ik hoorde geen motor. Achteraf heb ik vernomen dat het
een electrische motor was die de boot aanstuurde.

Gisteren zijn we naar "Het Buitenland" geweest, zo noemen wij de oostkant van het eiland. Als
je hebt beslist om op de westkant te wonen is het niet zo evident dat je nog veel aan "de andere
kant" komt, tenzij het moet, zoals bv de luchthaven, het ziekenhuis, een dagje hoofdstad en voor
de liefhebbers een bezoek aan de Lidl en de Mac Donalds ;-). De reden dat luttele kilometers ver
weg lijken is omdat het eiland verdeeld is door een bergketen en daar moet men over of doorheen.
Vroeger was er enkel een smalle tunnel op een hoogte van +/- 1400 meter. Als die gesloten was,
en dat gebeurde vaak, moest men omrijden langsheen de zuidelijke punt van het eiland. Men was
dan voor een bezoekje aan de hoofdstad wel enkele uurtjes aan het rijden. Zonder deze oude
tunnel moet het een lange tijd een onoverkomelijke barrière geweest zijn wat betreft de
verbinding tussen oost en west van het eiland.




Alvorens Santa Cruz te bereiken komt men voorbij het natuurmonument "Risco de La Concepción".
Een oude vulkaanstructuur die landschappelijk verbonden is met de hoofdstad.














Op de rand van de halve krater ligt een schitterend uitzichtpunt met blik op de vorderingen van
"La Playa Blanca" in de oceaan vóór de hoofdstad. Ik ben benieuwd of men de dijk volledig zal
sluiten. De plannen zijn al enkele malen gewijzigd en aangepast. Mijn hamvraag is, : "Wanneer
komt het wit zand?" Want een wit strand met palmbomen gelegen voor de hoogbouw van een
stad doet denken aan Miami en dat zal zeker veel toeristen lokken ;-) of ben ik soms naief?

Gespot tussen de bananenvelden.

***


















Er zijn mensen die heel veel tijd besteden aan hun kasteel.

Echt gezond bakken, braden en wokken doe je met Carbonell Traditioneel: de eerste olijfolie met
Omega 3. Goed voor je hart en cholesterolniveau. De verfijnde en fluweelzachte smaak past bij
ieder gerecht. Dus volg je hart: bak en braad met Carbonell Traditioneel, of plant een cactus ;-)




Smaakvolle salades, dressings, pasta’s en sauzen maak je met Carbonell Extra Virgen:
een bijzonder rijke en fruitige olijfolie. Puur natuur van de eerste persing uit zorgvuldig
geselecteerde Spaanse olijven. Dus volg je hart: verrijk je smaak met Carbonell Extra Virgin!







Carbonell Extra Virgen is een olijfolie van de eerste persing en heeft een lage zuurgraad,
gemaakt van zorgvuldig geselecteerde olijven, gerijpt onder de Spaanse zon. Deze olijfolie
heeft een rijke, fruitige smaak en is ideaal voor in salades, als basis voor dressings of dips
en als smaakmaker in bijvoorbeeld pasta’s, soepen of sauzen. Carbonell Extra Virgen is
goed voor het cholesterolgehalte.

Wow!!

***

Spinnenweb als vochtvanger.


***

Chinezen weten hoe dun draadje dikke druppels vormt.
Meer lezen over dit onderwerp, zie bijlage.

Bijlagen:
http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2010/februari/Spinnenweb-als-vochtvanger.html   

Katten in El Puerto de Tazacorte.

***

Op de zeedijk in El Puerto zijn er bij tijden veel katten. Ze leven van resten voedsel die de
toeristen hen toewerpen op de terrassen van de verschillende restaurantjes. Door deze directe
menselijke hulp scharrelen ze dagelijks hun maaltje bijeen. Zo kan de populatie verwilderde
zwerfkatten snel groeien en worden de poezen nu en dan een plaag. 

De jachthaven van Tazacorte wordt meer en meer bekend bij de oceaanzeilers, zodanig dat er
voor grote onderhoudswerkzaamheden op het droge momenteel geen plaats meer is. Er komt
zeker een wachtlijst. De drukte is in ieder geval goed voor de werkgelegenheid.



Veel zeilers op de oceaan houden van een tussenstop op de Canarische Eilanden om eventueel
via Kaapverdië de kortste oversteek te wagen naar Amerika. Maar enkele oceaanzeilers blijven
hangen rond de Canarische archipel en varen van eiland naar eiland, soms wel jaren.
De zeilers wonen op hun boot en hebben geen huis aan de wal. Het is mogelijk te overwinteren
in havens op Gran Canaria, Tenerife of La Gomera, maar de nieuwe Marina van Tazacorte is
goedkoper en heeft meer faciliteiten voor onderhoud op het droge.

Deze catemaran is wel het neusje van de zalm. Hij is speciaal uitgerust om het leven op zee zo
aangenaam mogelijk te laten verlopen.



Het is nog vroeg in de ochtend en de catamaran komt aangevaren om uit het water getakeld te
worden. De rode bootlift (Links op de foto) was te smal voor deze brede catamaran daarom
wordt hij uit het water gehesen met de groene kraanwagen.




Zo'n catamaran biedt soms menig meer plaats dan een vakantiehuisje,
het zijn in feite twee boten verbonden met een brug.




Voorbereidend werk.




Zal de kabel het gewicht kunnen torsen?





Praatje.

"Hallo! Hoe gaat het? Komen jullie helemaal uit Nederland met deze zeilboot?"

"Je bedoelt de catamaran. Nee we komen uit Frankrijk"

"Gaan jullie de oversteek wagen?"

"Nee, we varen nu reeds vier jaar rond de Canarische Eilanden en wonen zo'n zes maanden per
jaar op de boot. We hadden vernomen dat hier in de haven van Tazacorte het mogelijk was onze
catamaran uit het water te halen voor groot onderhoud, niet zo evident op de eilanden. Ten
gevolge van de grote uitbreiding van de haven voor het ontvangen van cruiseschepen, zijn hier
grote kraanwagens aanwezig van het kaliber om onze catamaran uit het water te takelen."

"Het zijn grootse werken. De jachthaven is nog maar pas helemaal nieuw en heeft een goede
infrastructuur voor onderhoud."

"Hebben we ook gehoord. Allemaal met geld van Europa hé! Als het hier niet lukt moeten we
terug naar Frankrijk, daar is het een makkie, hier is het zo'n gedoe! De winter staat voor de deur
en het is niet zo evident van deze reis nu te maken. Het scheelt hem natuurlijk ook een hoop geld."









Toen de catamaran ongeveer een meter uit het water werd getild, kwam de kraanman uit zijn
cabine en riep: "De boordcomputer geeft aan dat er gevaar drijgt. De boot is te zwaar!"
Alles inpakken en wegwezen dus. Ik stond daar al twee uur te wachten voor het moment dat ik
een kiekje kon maken van de enorme in de lucht hangende catamaran. Niet dus. Ik had ook geen
zin nog langer te wachten. Het palaveren van de Spanjaarden begon nog maar net en kon nog
wel uren duren...








De dag erna ging ik kijken in de haven en lag de catamaran op het droge.
Het was uiteindlijk toch gelukt.













De romp van deze boot is niet van de catamaran maar van een boot ernaast. Een  mooi voorbeeld
van wat osmose of polyesterrot kan aanrichten. Daarom alle jaren je boot eenmaal uit het water
halen en alle antifouling verf verwijderen, door een deskundige de romp laten nazien op osmose
en zonodig de gelcaot verwijderen.

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Osmose   
http://nl.wikipedia.org/wiki/Polyesterrot   

¿Vamos a pescar? - Gaan we vissen? 

*** 



Gistermorgen hebben we het ruime sop gekozen om te gaan vissen. Het was nog vroeg en de zon
kwam amper piepen. Met 3200 toeren richting onze "geheime" visstek ;-)




El Puerto, de Barranco de Las Angustias en de Caldera de Taburiente. Altijd anders, vandaag
met blauwe hemel, toch even een kiekje maken.




"De zon!" Een van de redenen waarom we hier zijn komen wonen




Ons eerste visje.




Tazacorte Pueblo omringd door bananenplantages.
Aan de oostkant is het vaak bewolkt. Bij ons aan de westkant van het eiland is het bijna altijd
 zon. De goede kant dus.




Detailfoto van de vis.










Experimenteren met een laag standpunt van de camera.







Terug naar de haven. Het is mooi geweest

Oldtimers op La Palma.

Er zijn heel wat oldtimers op het eiland. Veel van deze antieke auto's behoren nog steeds toe aan
de familie van de eerste eigenaar. De gekoesterde oldtimer gaat over van vader op zoon of dochter
en ergens in de lijn van afstammelingen is er iemand die de auto van grootvader picobello heeft
gerestaureerd.



Een passant en liefhebber van oude wagens stapt uit zijn auto en maakt kiekjes met zijn smartphone.





De eigenaar van de auto vertelde me fier: "Dit is een Chevrolet van 1932 en dus 81 jaar oud"



Eilandbewoners hebben de neiging (zeker in vroeger jaren) om alles wat ingevoerd en bruikbaar
was te verzamelen en bij te houden voor later gebruik. Tegenwoordig is deze gewoonte fel
verminderd door een overvloed aan spullen. Wij hebben nu zelfs "Puntos Limpios"
(Milieuparken). De bovengenoemde eigenschap en ook het klimaat hebben er voor gezorgd dat
de schaarse ingevoerde auto's van voor de Tweede Wereldoorlog goed bewaard zijn gebleven. 

















Het madammeke met de vleugels is niet origineel. Het embleem doet denken aan Rolls Royce
maar is het ook niet. Chevrolet had in 1931 - 32 een arend als ornament op de motorkap.

Sardines voor menselijke consumptie en dierenvoeding worden 's nachts gevangen omdat ze
's nachts naar de oppervlakte komen en planton te eten. De vissers van Tazacorte gebruiken de
sardines o.a. ook als lokaas voor het vangen van bonitos (een kleine soort tonijn). Voor het
krieken van de dag zijn ze dicht bij het strand al druk bezig bij het vangen en verdelen van het
aas. Bij zonsopgang tijdens mijn ochtendwandeling levert het steeds mooie plaatjes op.   
 








Sardines komen bijna overal voor op de wereld, toch zijn er tijden van veel sardientjes. Ze zijn
dan waarneembaar vanaf het strand en maken sprongen in de branding. De lengte van het seizoen
van de sardinevangst neemt steeds af, bijgevolg ook het tonijnseizoen.  De vissers beginnen hun
dag dicht bij de kust met het vangen van sardines om ze achteraf dieper in zee te gebruiken als
lokaas want de tonijn jaagt op sardines. Ze worden overboord gegooid om een voerspoor te
maken voor de jagende scholen tonijnen. Met een beetje mazel vangen de vissers dan buiten de
gebruikelijke bonito ook een witte tonijn, een vis die hier vroeger veel voorkwam. Eind october
begin november loopt het bonito seizoen ten einde. De tonijnen worden lomer blijven langer in
een bepaald gebied hangen, gekend door de vissers die deze plekken voor mekaar proberen
geheim te houden ;-).

De zon op zondag.

Lang voor dageraad zijn de vissers al op zee om sardines te vangen.








De meeuwen zijn paraat en willen er bij zijn voor hun maaltje.








Een snorkelaar met duikbril en vinnen van wel een meter lang is met zijn gezicht in het water op
zoek naar een school sardines. De vissers op de boot staan klaar om hun net uit te werpen.



Visjes op het strand geworpen door de branding.








Bij gebrek aan sardientjes proberen de vissers het enkele honderden meter verder nogmaals.




De sardines worden gebruikt als levend aas en ook om een school bonitos
(een soort kleine tonijn) te lokken.

Tijarafe onder een wolkendek.


***














De Benahoaritas noemden deze plaats "Hiscaguán" , wat in de taal van de pre-spaanse bewoners
"land met frisse schaduw" betekende. Velen vinden nochtans dat het klimaat in Tijarafe precies
andersom is, namelijk droog en zonnig.

Gisterochtend vroeg.

Allicht is het vandaag achterhaald. Maar gisteren was het lanterfanten in de haven een
stukje leven in het Nu. Het rondkijken en het ervaren 'binnenin' van de mooie beelden en euh...
natuurlijk kiekjes maken.














De haven van Tazacorte ontwaakt.







Een werkboot vertrekt naar de visboerderijen die voor de kust liggen.





De zon komt piepen over de Cumbre.

Zonneharpen over de oceaan.


***

Tijdens het varen langs de kust zie je af en toe groepjes meeuwen dobberen. Mijn vriend
'de visser' zegt dan laconiek, : " Ze hebben geen honger, ze zouden moeten jagen en op zoek
gaan naar prooi, dan weten wij waar de vis zit". Soms vaar ik er heen om de slapende vogels
op te jagen zodat ze hun werk zouden doen, maar deze keer bleef er eentje achter en ging niet
vliegen. Ik vaarde langszij en mijn vriend haalde de zeevogel met een schepnet uit het water.
Hij wilde weten waarom of deze meeuw met gespikkeld verenkleed achterbleef en nazien of de
poten niet verstrengeld zaten in een kluwen van visdraad of -net.  Er was niets te zien, ook de
vleugels waren op het eerste zicht in orde. De meeuw leek geen pijn te hebben anders zou ze
proberen te bijten. Ze was in shock of te jong om te vliegen. 

Meeuwen broeden in kolonies op de steile rotsen van de kliffen langsheen de kust van het eiland.
Zou het kunnen zijn dat deze jonge meeuw uit het nest is geduwd door zijn broertje en zo min of
meer al zwevend is terecht gekomen in zee? De ouders voeren de jongen 4 á 6 weken en daarna
vliegen ze er zelf uit. Wij haden eigenlijk geen echte oplossing, dan de zeevogel de vrijheid te
geven en te hopen dat zijn ouders terugkomen om hem te voeden en te leren opstijgen.

De natuur kan wreed zijn.