Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    31-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oudejaarsavond
    Een gedicht van Frederik Hemkes 1854-1887

    OUDEJAARSAVOND IN DE STAL

    Geerte, kom, gaan we de stal nog eens rond,
    Alles is binnen en 't vee is gezond,
    Neem onze Janbaas maar mee op de arm,
    't Zal hem niet schaden; daar binnen is 't warm.

    Ziet ge de Witkop in 't hoekje wel staan?
    Hemel, wat kijkt zij ons wonderwijs aan!
    Weet je nog, hoe ik na weken beraad
    's Ochtends ter markt ging? Wat werd het toen laat!

    't Wou maar niet vlotten; mijn beurs was niet zwaar;
    Dit beest te prijzig en dat weer te naar;
    Wis, dat de avond u lang viel, mijn schat!
    Toen gij de nieuwkoop verwachtte uit de stad!

    Dikwijls al heb ik in stilte gedacht:
    "t Beest heeft geluk in de woning gebracht;"
    Nu geeft ze weinig meer, dat is wel waar -
    Geerte, we melken ze toch nog dit jaar!

    Eerst stond ze alleen bij de bles, dat was al!
    Nu staan er waarlijk al zeven op stal;
    Loopt het gewas in het voorjaar wat mee,
    Dan koop ik vast er vóór Pinkster nog twee.

    Hopen wij op een gezegend Nieuwjaar,
    Dat het ons drieën niet scheidt van elkaar;
    Zie eens, hoe Janbaas de Witkop daar aait!
    Wat zijn ze maatjes - Hoor aan, hoe hij kraait!

    De Banier, 4(1878)

    schrijver

    31-12-2011 om 15:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    30-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jaar
    Een gedicht van J.H.Leopold 1865-1925

    Nu dat het jaar is oud en wit

    Nu dat het jaar is oud en wit
    En elk in zijn behuizing zit
    Over het vuur gebogen,
    Nu zal een wakkre zang opgaan
    En dreunend aan de zolder slaan
    Rumoerend in den hoge.

    Hoe zit de huisman breed en goed
    Op zijnen stoel en welgemoed
    Keert hij de rug naar buiten
    En tegen kou en overlast
    Noodt hij de vrolijkheid te gast
    Met neuriën en fluiten.

    En dan op een gegeven woord
    Zet in hij en onverstoord
    Een bas met zware gangen,
    Terwijl de vrienden honderd uit
    Met tierelierend keelgeluid
    Opvolgen en vervangen.

    Tuinkoningen in wintertijd
    Die al de strenge vorst ten spijt
    Hun helder liedje zingen;
    Wat ook voor leed heeft aangerand
    Of dreigen mag, houd stand, houd stand,
    Kloek hart zal ’t al bedwingen.

    Gemengde verzen

    schrijver

    30-12-2011 om 15:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje
    Een gedicht van Frans de Cort 1834-1878

    Wil ik u eens wat vertellen, meisje?

    Wil ik u eens wat vertellen, meisje?
    Uw hart is net een duivenkot:
    Gij doet het deurke nooit in 't slot,
    En niemand klopt een tweede reisje...
    Maar even licht als 't zich voor elk ontsluit,
    Zo laat het ook de rappe vogels weder uit!

    Dat gij schoon zijt, wil ik mee belijden -
    En waarom zou ik 't ook niet doen?
    Doch welke waarde heeft uw zoen,
    Zo andren u de mond ontwijden?
    Wat zou ik geven om uw liefdewoord,
    Waarmede gij ook anderen dan mij bekoort?

    Ware ik rijk, zo wilde ik gaarne delen,
    En sprake niet van mijn en dijn;
    Wat mijn, zou mijner vrienden zijn,
    Al waren ze ook nog zo met velen...
    Doch liefde is niet als brood en wijn, o neen!
    En die ik minnen zal wil ik voor mij alleen!

    Liederen (1868)

    schrijver

    29-12-2011 om 13:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zoek heil

    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

    Zoek heil...

    Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik
    en denk om roem en eer geen ogenblik,
    maar vind in verzen vrede en zielsgeluk.

    Veracht de wereld en zijn vals behagen
    in afbreuk doen, wat groot is te verlagen
    en al het kleine en slinkse hoog te dragen.

    Verzen (1926)

    schrijver

    28-12-2011 om 21:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mannetje

    Een gedicht van Willem Kloos 1859-1931

    Mann'tje, onbenoemelijk van wanbegrip

    Mann'tje, onbenoemelijk van wanbegrip
    En zwaklijk voelen, kerel haast te deerlijk
    Van gans geen mens zijn. Gij die 't eerlijk, heerlijk
    Mens-zijn verknoeit, tot een lafhartig, sip,

    Naarstig, naargeestig lelijk-doen en smeerlijk
    Grijpen met groeslig hand-paar wilt hip, hip,
    Naar 't schone dat u aanspuwt en dan wip
    Weer troont in haar Hoog-heerlijkheid Ondeerlijk.

    Kom, wees waarachtig man en waarlijk eerlijk
    Kom uit voor uw vermaledijde streken
    Lafhart'ge, die niets zijt als een indringend

    In 't allerheiligste der heilgen, zeerlijk
    Vertoornd op u, klein katertje dat zingend
    Des nachts op 't dak zit in miauwend preken.

    -------------------------------------------

    Redactie:

    Rond 1894 schreef Willem Kloos een groot aantal schimpsonnetten, waarin hij voormalige vrienden ervanlangs gaf. In bovenstaand gedicht moest Arnold Aletrino het ontgelden.

    schrijver

    27-12-2011 om 19:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de stad
    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    De stad

    De stad ligt in de avondgloed:
    de torens en de tinnen blinken,
    maar 't laag gedaalde zonlicht doet
    wat kleurig was in schaduw zinken.

    De schemerige wegen zijn
    nog vol, en in de nauwe stegen
    Ziet men zich in den vale schijn
    een vage mensendrom bewegen:

    Chinezen met hun onbehaard
    gelaat, en rustige Javanen.
    en Arabieren, trots-bedaard,
    in hun wijdzeilende soutanen.

    De bruggen over de rivier
    bespannen met haar smalle bogen
    het bleke water, waarin hier
    en daar iets donkers wordt bewogen.

    De vrouwen komen af en aan,
    die in de kruiken water halen,
    en met een doek gesluierd gaan
    als in de Bijbelse verhalen.

    De kooplui zitten op de grond
    bij lampen, die nu de gezichten
    der stille kopers, in het rond
    gebukt, beginnen te verlichten.

    Een enkele beweging slaat
    nog uit de menigte naar voren,
    en vlamt in 't rosse licht, en gaat
    weer in de menigte verloren,

    En vreemder wordt, nu 't avonduur
    opnieuw de mensen komt vertroosten,
    in 't licht, dat zwicht na 't middagvuur,
    de vreemde wereld van het Oosten.

    Uit het Oosten in: De Beweging (1908)

    Illustratie: Marrakech bij nacht

    schrijver

    26-12-2011 om 11:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstlied
    Ere zij God, ere zij God

    In den hoge, in den hoge, in den hoge.

    Vrede op aarde, vrede op aarde,

    In de mensen een welbehagen

    Ere zij God in den hoge,

    Ere zij God in den hoge

    Vrede op aarde, vrede op aarde

    vrede op aarde, vrede op aarde

    In de mensen, in de mensen, een welbehagen

    In de mensen, een welbehagen, een welbehagen

    Ere zij God, ere zij God

    In den hoge, in den hoge, in den hoge.

    Vrede op aarde, vrede op aarde,

    In de mensen een welbehagen

    Amen

    Amen.

    25-12-2011 om 12:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.velden
    Een gedicht van Albert Verwey 1865-1935

    De velden, bossen

    De velden, bossen, dorp en stad
    Zijn achter mij: de zee
    Is voor me en lokt en troost mij wat
    Van wat mij 't land misdeê.
    Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint,
    Zij murmelt: mee, kom mee,
    En als uw voet op 't land u pijnt
    Wees dan een golf in zee.

    Het blank heelal (1908)

    schrijver

    23-12-2011 om 12:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zucht
    Een gedicht van Virginie Loveling 1836-1923

    De zucht naar 't schone

    Gij weert het onkruid uit uw tuin,
    Gij doet uw park bewaken,
    Gij velt de bossen in het rond,
    Gij wilt de barre heidegrond
    Tot vruchtbren akker maken.

    De geestdrift fonkelt in uw oog
    Voor wetenschap en kennis;
    Gij schikt u op, gij siert uw woon,
    De nietigste inbreuk op het schoon
    Schijnt u een heiligschennis.

    Toch blijft uw hart een wilde plek,
    Waar veel is uit te roeien:
    Daar laat gij al het goed vergaan,
    Daar laat gij braam en distels staan,
    En al de netels groeien!

    Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)

    schrijver

    21-12-2011 om 18:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schillen
    Een gedicht van Bernard van Meurs 1835-1915

    ONDER 'T APPELEN SCHELLEN

    De moeder zat appelen te schellen;
    Mien huushouwing, docht ze, wordt groot;
    Ik heb er genoeg mee te stellen,
    Al hêt ook mien man goed z'n brood.

    Zij zag ze um de taofel daor zitten
    Zes kienders - 'en aorige trop! -
    Die speulden heel zuut met de pitten,
    Went ielk had z'n appeltje al op.

    Ze zag op hun wengskes 'en kleurtje,
    Deur 't heldere lamplicht bestraold -
    Nee, docht ze, gen één bellefleurtje
    Da daor ien de verte bij haolt.

    Toen de oudste, het krullige Mientje,
    Veur ielk nòg 'en appeltje vroeg,
    Gaf ze aonstonds weer 'n hallef dozientje,
    "Maor nou, zei ze, nou is 't genoeg!"

    Ze had met die zes wa te stellen:
    De zurg van 'en moeder is groot...
    Toen rustte ze 'en bietje van 't schellen,
    Lei efkes de hand' ien de schoot;

    En 't heuf kwiem veurover gebogen,
    En 't schiemerde haor veur 't gezicht _
    Toen viel' et gordientje der ogen,
    Zo zwaor van de slaop, zachtjes dicht.

    Zo zat ze daor nog geen minuutje,
    Of de ondeugden hadden 't gezien -
    Eén lei, st! de vinger op 't snuutje
    En fluusterde de andren wat ien...

    En ielk dee de schoen' van de vuutjes,
    Liep langzaom en stil naor haor toe,
    En vroeg dan heel zuutjes, heel zuutjes:
    "Zeg, mag 'k nog 'n appeltje, moe?"

    As moeder dan slaopende knikte,
    Alschoon ze niks heurde en niks zag,
    Nam ielk da veur jao op - en pikte
    Een appel - en schoot ien de lach.

    Carillon, Tjeenk Willink, Zwolle, 1963

    schrijver

    20-12-2011 om 10:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verloren jeugd
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Verloren jeugd

    - Zie mij niet aan, ik ben zó oud geworden!

    - 't Is heimwee, heimwee dat u kwelt,
    't Is heimwee naar uw jeugd en ge snelt
    De drempel over om uw verdriet
    Te vergeten, maar 't leed vergeet u niet.
    Het volgt u, volgt u op ál uw schreden
    En het klaagt met de stem van een arrem kind
    En ge ziet uzelv' weer, als lang geleden,
    Met bloemen drie in uw gordellint,
    Met bloemen twee in uw haar.

    - Zie mij niet aan, ik ben zó oud geworden!

    - Ik zie u áan om uw smart te zien.
    O zie de rivier door de velden vliên
    En zet u neder bij de rivier
    En bid haar, uw smart te voeren van hier,
    Hier ver vandaan, over de aarde voort,
    Dat ge nooit meer over haar spreken hoort!

    - Zie mij niet aan, ik ben zó oud geworden!

    - Laat blijven mijn smart tot aan mijn dood,
    Zij werd mij een trouwe huisgenoot.
    'k Weet niet wat ik op de wereld deed,
    Zo ik niet had mijn harteleed.
    Mijn smart brengt me elke morgen klaar,
    Bij morgenrood en morgenwind,
    Drie bloemen voor mijn gordellint,
    Twee bloemen voor mijn haar.
    En ik zeg tevergeefs: - ‘O lief verdriet!

    Ik word zo oud al, zie je dat niet?’

    De bloemen zelf, die zijn mij moe
    En ik doe vóor het venster mijn ogen toe.
    Maar ik kan niet slapen meer als ik plach
    En komen zie ik de nieuwe dag.
    De dag verwondert zich over het schoon
    Van de aarde, maar vroeger spande ik de kroon
    En de dag, die was over mijn schoonheid verheugd,
    In de tijd van mijn jeugd.

    - Zie mij niet áan, ik ben zó oud geworden!

    ‘Roemeensche volksliederen en balladen (De Gids 1903)

    schrijver

    19-12-2011 om 12:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wissewasje

    Een gedicht van Bernard van Meurs

    'T IS MAAR EEN WISSEWASJE

    Een scheepskapitein, een ouwe rob.
    Een afgod der matrozen,
    Had nooit gevreesd op 't pekelsop,
    Bij storm of waterhozen;
    Hij floot, hoe slecht de zaak ook stond -
    En tienmaal daags kwam 't uit zijn mond:
    "'t Is maar een wissewasje!"

    Een passagier, die maar aan boord
    Amand'len zat te knabb'len,
    Begon die spreuk, zo vaak gehoord,
    Heel aardig na te babb'len,
    Bij elk geroep, bij elk gefluit,
    Riep Lorretje heel droogjes uit:
    "'t Is maar een wissewasje!"

    Eens werd het vaartuig op een klip,
    Bij felle storm, gesmeten;
    En wat men deed, het koppig schip
    Wou van geen stuur meer weten.
    "Het is te laat! Verloren boel!"
    Riep al het volk. En Lorre koel:
    "'t Is maar een wissewasje."

    En daag'lijks hoger steeg de nood,
    Het schip stond op een zinken,
    Men had gebrek aan vlees en brood
    En niets meer om te drinken.
    De kapitein schudt droef de kop:
    Maar Lorre schreeuwt met lege krop:
    "'t Is maar een wissewasje?"

    Het laatst gevogelt' is geslacht,
    Niets rest er meer te bikken.
    Men heeft aan Lorre wel gedacht,
    Maar durft er niet van kikken.
    Daar grijpt ook hem de kapitein, -
    En Lorre zong zijn laatst refrein:
    "'t Is maar een wissewasje!"

    Carillon, Tjeenk Willink, Zwolle, 1963

    17-12-2011 om 19:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwaar
    Een gedicht van Felix Timmermans 1886-1947

    Zwaar

    Voor een lange voermanswagen,
    volgeladen met kareel,
    wordt een hooggebouwde hengst gespannen
    in zijn sterk gareel.

    De oude voerknecht trekt geweldig
    met de toom en schreeuwt het uit.
    't Kloeke beest spant al zijn spieren,
    zet zijn poten achteruit;

    en het snokt uit al zijn kracht en
    witte schuim komt op zijn mond,
    maar de wagen roert niet, blijft lijk
    vastgenageld aan de grond.

    De oude knecht, vol razernije,
    grijpt de djakke en met getier
    van een duivel, slaat hij rond de
    buik van 't machtig dier.

    't Peerd schudt waaiend met zijn manen
    trekt en snuift en grinnikt, wringt
    met zijn poten dat een vuurvonk
    uit de harde stenen springt.

    En dan rolt de wagen, raatlend
    lijk de donder, deur de straat,
    wijl de ruwe knecht gedurig
    vloekend met de djakke slaat.


    --------------------------------------
    kareel: vierkant gebakken steen
    djakke: zweep

    Dietsche Warande en Belfort (1906)

    schrijver

    16-12-2011 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waar
    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Het is niet waar

    Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
    Gij zijt het.
    Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt,
    Die is zo zacht niet,
    Gij zijt het.
    Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
    Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.

    Liedjes

    schrijver

    15-12-2011 om 12:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maannacht
    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Maannacht

    Over de tuinen schijnt de maan,
    'k Hoor een zucht door de bomen gaan,
    Eenzaam ligt de brede laan
    In de kalme nacht.

    Twijgen trillen in 't blauw-wit licht,
    Hoge kruinen verdringen zich dicht
    Achter 't lange vergezicht
    Van der lane pracht.

    Stil verdroom 'k de milde tijd,
    Nu de maan haar zegen spreidt,
    Nu het land, door hààr gewijd,
    Rustig slaapt en wacht.

    Tonen en tinten (1900)

    schrijver

    14-12-2011 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waarom
    Een gedicht van Antony Winkler Prins 1817-1908

    Waarom

    Als na de kalme zomernacht
    Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen
    Door veld en weiden om gaat dolen
    En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen,
    De onbestemde tred verzacht,
    Dan boeien fris ontloken rozen
    En hemelsblauwe veldviolen
    En witte leliën der dalen
    Het meest mijn boezem door haar pracht.

    En daalt de zon in ’t westen neer,
    Verspreidt zich ’t liefelijk schemerduister
    En heerst er stilte langs de dreven,
    Terwijl de maan, zo statig blinkend,
    Zich spiegelt in het zilvren meer,
    Dan hoor ik gaarn ’t zephirgefluister
    En hoe de tedere snaren beven
    Der windharp, door het woud weerklinkend
    Als tonen uit een reiner sfeer.

    En vraagt ge, waarom wel dit schoon
    Het allermeest mijn hart kan boeien?
    Ik vind ’s viooltjes blauwe glansen
    In de ogen van mijn meisje weder;
    Ik zie, dat op haar zachte koon
    Ook frisse lenterozen bloeien,
    Dat lelies ’t voorhoofd haar omkransen,
    Terwijl haar stem, zo zielvol teder,
    Zo zacht klinkt als der windharp toon.

    ---------------------------------------------
    zephir: zachte, zuidwestelijke zomerwind

    Dichterlijke mengelingen (1880)

    schrijver

    13-12-2011 om 10:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lachen en schreien
    Een gedicht van Albert Verwey 1865-1936

    LACHEN EN SCHREIEN.

    Ik wenste dat mij mocht gebeuren,
    Nu en voortaan,
    Heel goed te zijn voor hen, die treuren,
    Nu en voortaan.

    Want als ik blijf behou'en
    Gezang en de vreugd daarvan,
    Dan weet ik, dat ik al wie rouwen
    Oneindig troosten kan.

    Want al mijn zangen in mij
    Zijn boodschappers van vreugd :
    Zij dragen goede tijdingen,
    En hemelse verblijdingen,

    En 't vlieden van hun Licht gewaad is liefelijk gewin mij,
    Daar ik ze alleen in 't vlieden zie en 't vlieden mij
    slechts heugt.

    De mensen klagen,
    Dat vreugde vliedt:
    Laat vreugden vlieden, laat mensen jagen,
    Wij zien ze vlieden en klagen niet.

    Want al wat schoon is,
    Is schoon wijl 't vliedt,
    Want schoonst van een citer zijn toon is
    't Sterven, het stijgen niet ...

    En daarom staren
    We op 't vliedend-schone,
    En zeggen zacht: na vreugd zal 'k vreugd ontwaren,
    Die 't leven lone.
    Veel zang en schone dromen,
    Om zoet te slapen tot het ochtend-domen:
    Want vreugden vlieden opdat vreugden komen.

    Schrei daarom niet, want als gij schreit,
    Dan zal ik zelf gaan schreien wij1 ik schrijf,
    En al die schonen bloemen van mijn zang
    Zal 't zijn of er een dauw van tranen drijv'
    Om hen, om mij, tot 'k eindlijk lang, heel lang,
    Zal moeten wenen en geen trooster blijf,
    En niet meer schrijf en enkel lijd.

    Schrei niet, schrei niet: mijn zang is veel te teer:
    Daar blinkt een traan in de ogen van mijn zang,
    Zijn wangen zijn zo bleek, ik zend hem u:
    Trek 'm aan uw knie en zeg: kind, ween niet meer,
    Want ik ben ook niet somber, 'k was 't te lang,
    Zit neer en glimlach nu.

    Dan zal hij lachen door zijn tranen heen,
    En zeggen: zie, 't verdriet zelfs is een vreugd;
    Want grootste vreugd is lachen na geween,
    En dat doe 'k veel en dat 's mijn deugd.

    schrijver

    11-12-2011 om 22:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verbittering
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    Verbittering

    De namen van wie eens mijn vrienden waren
    werden tot as tussen mijn tanden, en ik spuw ze uit.
    eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen,
    het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.

    Porta Nigra (1934)

    schrijver

    07-12-2011 om 11:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.respect
    Een hartenkreet van An Terlouw...

    En weet u wat ik hier over zeggen wou?
    Soms voel je wel de kou van dat gejij en gejou
    Maar gaat men kil het u uitspreken...
    Dan moet je gaan oppassen wie er tegen je spreken
    Hoewel vroeger het respect wel in de aanspreekvorm zat
    Omdat we als jonge mensen diep ontzag voor leeftijd hadden
    Maar dat is allemaal op de tocht komen staan
    Dus spreekt men bijna iedereen met jij en jou aan!
    De mensen zijn wat respect diep in de kou komen te staan!
    Zo zijn we jaren voort gegaan
    En spreekt de jeugd een oudere van 70 jaar gewoon met jij aan!
    In mijn oren klinkt het raar
    Maar de maatschappij maakte dit allemaal waar!

    Nu ga ik even naar God
    Wat heeft die weinig respect ontvangen
    Maar Hij daalde diep af naar mensen met grote zonden
    Hij toonde daarin respect voor het leven van ieder mens
    Maar de mens blijft een onopgevoed stuk vlees
    Zo is het van de beginne af altijd geweest!


    schrijver

    JIJ, JOU en Respect

    Zeg maar U
    als jij dat vindt,
    zeg maar jij
    als U vindt,
    dat het gepaster is
    om jij te zeggen,
    maar hoe ga je
    in vredesnaam
    kinderen uitleggen
    dat jij,
    ineens U
    moet worden,

    ’t Zit ‘m niet
    in de woorden
    jij en U,
    nee,
    het zit hem in alles
    wat ernaast staat,
    dat is precies,
    waar het bij ’t jijen
    en jouwen
    niet over gaat,
    want respect,
    zit ‘m niet
    in de aanspreekvorm!



    06-12-2011 om 09:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.met
    Een hartenkreet van Hans Uding


    MET ELK/ANDER

    Geef je hand aan een hand
    om je eigen hand te ontdekken

    geef je hart aan een hart
    om je eigen hart te ontdekken

    geef je ziel aan een ziel
    om je eigen ziel te ontdekken

    geef je geest aan een geest
    om je eigen geest te ontdekken

    eigenlijk is dit geven van liefde aan een ander
    om te ontdekken, dat dit kan met elk/ander



    05-12-2011 om 13:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!