Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    13-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorzang
    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Voorzang

    Er onstaat in mijn hart een nieuwe liefde,
    Stil en groot,
    Die, evenals een bloem verhief de
    Stengel en kelk, zo schoot
    Door mijn borst, en door mijn ogen kliefde
    Zich de weg, en bood
    Zich aan mijn ogen bloot: een nieuwe liefde.

    En nu zie ik mijn nieuwe liefde,
    Die zich ontweefde
    Aan het kristal
    Van mijn ogen, door het Heelal
    Gaan, alsof een Wezen daar zweefde,
    En ik roep uit met zachte schal:
    ‘Wie zijt gij, mijne liefde?’

    En zij zegt tot mij
    met een stem zo helder als kristal
    En goud, recht staande:
    ‘Ik ben de liefde
    Van uit uw borst gekomen,
    De Liefde voor 't Heelal.’

    En zacht gaat henen mijn klare Geliefde,
    Henen naar de Mensheid.
    En zij schijnt als waaraan geen grens leit,
    Liefde.

    En zal ik 't u vertellen? - mijne liefde,
    Die is de Alles omvattende Liefde,
    Gaat voor mij uit, heen door de grote zaal -
    En ik volg haar - van het stralend Heelal.

    En toen is 't of zij, als een gordijn, hief de
    Lucht, en ik zag daar voor ons als kristal,
    Stralend en donker, en donker als de straal
    Van licht in sneeuw en regen, Mensen die leefden.

    ‘Ziet gij die slaven in hun zwarte ellende?’
    Zei zij tot mij met een stem klaar van liefde, -
    En zij werd één met hen in zachte liefde, -
    ‘Die was het die uwe liefde niet kende.’
    En ik werd één met haar oneindige liefde,
    En met haar zelve, liefde zonder einde.

    Zij is de Nieuwe Liefde.
    Zij is de Zon
    Van uit de Bron
    Der Menschheid.

    Pan (1912)

    schrijver

    13-06-2012 om 12:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorjaarskoelte
    Een gedicht van J.P.Heije 1809-1876

    VOORJAARSKOELTE

    Zoele, koele Zuidenwind,
    Bode! wie ons hart bemint,
    Draagt gij op uw vleuglenpaar
    Niet de schoonste tijd van 't jaar?

    Bloemengeuren, fris en zoet,
    Brengt gij, als der Lente groet;
    Vogelfluiten, bladgeruis,
    Smelten in uw wiekgesuis.

    Goede vriend, zo lang verwacht!
    Zeg ons! waait ge dag en nacht?
    Kom dan 's nachts ook zonder schroom,
    En omzweef ons in de droom!

    schrijver

    12-06-2012 om 16:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hart
    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    En hoort uw hart

    En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
    Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
    Niet wen gij waart met weelden overlaên
    of dronken van een overmoed'ge waan,
    stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.

    Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
    leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
    al de geheimen die, nog ongeboren,
    zich voeden als aan een aren-zware voren
    gesneden door uw pijn, o klare ploeg.

    Niet gij beschikt de zwaarte van de schoven
    en buiten u wordt alle zaad gekeurd.
    Tracht in u-zelf berustend te geloven,
    aldaar ge uw hart, aldaar ge uw bloeme beurt,
    indachtig dat geen roos in de ijlte geurt.

    God aan zee (1926)

    schrijver

    11-06-2012 om 16:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefde
    Een gedicht van Frederik Hemkes 1854-1887

    HEIMELIJKE LIEFDE (Spaansch liedeken)

    Toen 'k gister, als de nacht begon,
    Zacht klopte aan liefjes deur,
    Ontwaakte een bloem in haar balkon
    En spreidde zoete geur,
    Maar eer de liefde aan scheiden dacht
    Bij 't scheemrend morgenlicht,
    Sloot stil de priesteres der nacht
    Haar purpren bloemkroon dicht.

    Wanneer de zoete nacht verdwijnt,
    De zon in 't Oosten gloort,
    En heel de buurt opnieuw verschijnt
    En snapt aan deur en poort,
    Dan schenkt mijn liefste op markt en straat
    Haar minnaar blik noch groet:
    De schalke zegt, dat ze om de praat
    Gelijk de nachtbloem doet.

    Astrea, 1(1881)

    schrijver

    10-06-2012 om 18:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de hulst
    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    De Hulst

    Hij is vol waardigheid de dorpsschoolmeester,
    Staat glanzend aan de rand der maatschappij,
    Betuttelt alles en hoort nergens bij,
    En is van komaf een gewone heester.

    Hij heeft zich dan maar prachtig opgewerkt!
    Daarom heeft hij zo’n stekelige glimlach.
    Hij zag alleen wat in de lijn der klim lag.
    En verder is zijn kennis maar beperkt.

    Hij neemt de ruimte op zijn geboortegrond,
    Waarop ook anderen hun voordeel zoeken.
    Zeker, hij gunt hun dat, máár – er is rang!

    Hij zegt niet veel, docht heeft een kwade mond,
    En die tot oppositie zich verkloeken
    Krijgen een grauw, en worden klein en bang.

    Spiegelbeelden (1937 - 1938)

    schrijver

    09-06-2012 om 19:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kindje
    Een gedicht van C.S. Adma van Scheltema 1877-1924

    Kindje

    Kindje! Dat zacht met je vlasblonde popje
    Speelt, je rein stemmetje kan nog niet schreien,
    't Lacht nu en zingt in moederlijk verblijen
    Tederlijk voor popje een liedje, - je kopje

    Wiegt als een bloemetje, dat bij het glijen
    's Avonds van de avondwind, 't zijige knopje
    Deint, en vleiende van de zon nog 'n dropje
    Krijgt van haar wijn, om welig te gedijen.

    Kindje! Nu wiegt het leven je in zijn
    Brede armen, als een popje zo zacht, je
    Ogen zijn bloemen, het daglicht dat lacht je
    Moederlijk toe - het sterke leven wacht je,

    Mocht eenmaal - o! Kindje moge altijd mijn
    Liefde als 'n krans muziek om je hoofdje zijn!

    Verzamelde gedichten (1934)

    schrijver

    08-06-2012 om 13:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.volksheld
    Een gedicht van Rosalie en Virginie Loveling
    1834-1875 en 1836-1923

    Onze volksheld

    Wij voelen het vaderlands harte
    Wel fier in de boezem slaan,
    Als we aan de voet van zijn standbeeld,
    Op zijn geboortegrond staan;
    Wie herroept zich niet in 't geheugen
    Zijn feiten, zijn heldendaân?

    Wij roemen zijn hoge gaven,
    Zijn burgerdeugd, zijn moed:
    Hij offerde aan 's lands belangen
    En rust en goed, zijn bloed.
    Wat wonder als 't zicht van zijn beeltnis
    Ons harte kloppen doet?

    Wij gieten zijn trekken in 't koper,
    Wij beitlen ze in marmersteen;
    Hij ligt in het graf onverschillig,
    Sinds eeuwen in 't graf alleen.
    Hij is vóór zijn tijd gestorven:
    Wie zond hem zo vroeg daarheen?

    In 't leven slecht begrepen,
    Veracht, miskend, gehoond,
    En na de dood met lauwren
    Door 't nageslacht gekroond:
    Ziedaar hoe men de daden
    Van grote mannen loont.

    0 laat ons liever de blikken
    Beschaamd ten gronde slaan,
    Wanneer wij zitten gebogen
    Over onze geschiedenisblaân;
    Of aan de voet van zijn standbeeld
    Met vriend of vreemdling staan.

    Onze volksheld sluimert in de aarde,
    Zijn rust zij er niet gestoord,
    Want wat wij hem misdeden
    Is schandlijk, ongehoord:
    Wij hebben hem vals beschuldigd,
    Wij hebben hem wreed vermoord.

    Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)

    schrijver

    07-06-2012 om 13:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterkte
    Een gedicht voor mensen die ziek zijn of het moeilijk hebben
    Ergens gelezen en nu hier geplaatst

    Sterkte ..

    Een kaartje om te laten weten
    wie ziek is wordt hier niet vergeten
    Deze kaart en deze bloemen
    doen hun warme werk
    ze fleuren je op
    ze laten je leven
    ze maken je weer gezond en sterk
    het is geen pretje om ziek te zijn
    maar lachen is toch het beste medicijn

    Hierbij een bont boeketje
    Van alles door elkaar
    En mocht je piekeren, lieve ....
    Dan kijk je hier maar naar
    Wij hopen dat je heel, heel snel
    Weer helemaal hersteld
    Want heus, alleen gezondheid
    Is wat in 't leven telt

    Een warme wens
    en een bloemenboeket
    om je een beetje op te beuren
    wij hopen voor jou een spoedig herstel
    zodat je snel weer op zult fleuren

    Ook al zit 't even tegen
    blijf vertrouwen in jezelf
    blijf geloven in de goede dingen
    je herstel komt dan vanzelf

    Je voelt je vermoeid
    je voelt je niet prettig
    het ontbreekt je vandaag aan moed
    daarom stuur ik je dit lieve kaartje
    dan gaat het je morgen
    vast wel weer goed                       



    bloemen

    06-06-2012 om 21:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.woorden

    Zomaar een gedichtje...ergens gelezen


    bloemen

    Woorden in de stilte

    Hier loop ik alleen op straat
    de woorden die in mijn hoofd zitten zeggen niks
    Niks omdat ze mijn gevoel niet omschrijven
    De mysterie ligt diep verborgen
    Sluipend als een wezen door mijn ziel
    En de minuten op de klok tikken weg
    zodat ik weet hoe laat het is

    05-06-2012 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de speleman
    Een gedicht van Omer Karelde Laey 1876-1909

    De speleman

    's Avonds op de markt en in de
    zoelte, met 'n volle kan
    gerstebier, bezijds z'n voeten,
    zat 'n vreemde speleman.

    En hij vlocht z'n vlugge vingers
    door het spannig snarenspel,
    dat z'n gulden harpe bromde,
    lijk 'n zware kerkebel.

    Lustig zong hij, en z'n kele
    zwolg en zwol in 't groen gestraal
    van de volle mane, lijk de
    gorgel van 'n nachtegaal.

    Rond hem, op de lippen van de
    mensen, speelde 'n blij gelach,
    en de jongens klepten hun san-
    dalen mee, op mateslag.

    't Lied was ten einde, en z'n harpe
    trilde stervend uit en zweeg.
    Dorstig greep hij naar de kan en,
    smekkend trage, dronk ze leeg.

    "Het Werk van Omer K. De Laey". Uitgeverij Lannoo, Tielt (1941-1942).

    schrijver

    04-06-2012 om 12:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    03-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ander
    Een gedicht van Wilhelm G. van Focquenbroch

    Ander

    Hier ligt in 't onderaardse hok,
    Het rift van d’arme Mr. F.
    Begraven onder deze koorsteen:
    Hij was geboren t' Amsterdam,
    Zo zwart als een Westfaalse ham,
    Doorrookt gelijk zijn besjes schoorsteen.
    De rook was ook zijn element,
    Waardoor hij menig parkement
    Heeft om de damp aan stuk gekorven.
    Hij hemeld' op een donderdag;
    Had hij gewacht tot zaterdag,
    Hij was zo vroeg nog niet gestorven.

    -------------------------------------
    ander - nl. een ander grafschrift
    hok - ruimte
    rift - lijk
    koorsteen - grafsteen in het koor van de kerk
    besje - grootmoeder
    ook - dan ook
    parkement - tabaksblad

    schrijver

    03-06-2012 om 19:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafschrift

    Een gedicht van Wilhelm G. van Focquenbroch

    Grafschrift

    Van Mr. F.

    Van Mr. F. ligt 't lichaam in dees kas;
    Die veel van rook en damptuig heeft geschreven.
    Die steeds met rook geleek 's mensen leven,
    't Geen als een rook verdwijnt en wordt tot as.
    Zijn geest is ook als rook omhoog gedreven,
    Gelijk zijn rif hier is tot as gebleven;
    Alsof het maar verbrande toebak was.

    ---------------------------------------------------------
    Mr. F. - Focquenbroch was meester in de medicijnen.
    kas - kist
    rif - lijk
    toebak - tabak

    schrijver

    02-06-2012 om 14:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.konijntje
    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    Konijntje

    Konijntje kan zijn oortjes stellen,
    Konijntje kan zijn oogjes schuinen,
    heeft al zeven springgezellen
    om te hollen op de duinen.
    Langoor, Schuinoog, Huppelbeentje
    droomt nu in zijn eentje.

    Onze baby's (1920)


    schrijver

    01-06-2012 om 10:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    31-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twintigste eeuw
    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Twintigste eeuw

    Wij zijn zo jong niet als wij doen geloven.
    Ik ben: hoe oud wel? jij haast twintig jaar.
    Achter dit lage voorhoofd, onder 't kroezig haar
    dat al je kammen breekt, drijft wèlk bereeknen boven?

    Je weet, men moet niet altijd geven na beloven,
    't gevaar van geven is dat elk bezit weegt zwaar.
    Je hoofdje waakt, waakt sedert lang, nietwaar?
    De droeve dwaas, die meent je hart te roven!

    De najaarsvliegen laten zich niet vangen
    door de belijmde strook die van de lamp afhangt -
    en 't leven heeft zo véél niet uit te hangen!

    Een kind als jij en ik mag vrijuit spelen,
    overal, met de zekerheid dat niets hem vangt,
    overal, met de vrees zich elders te vervelen.

    ----------------------------------
    uit: Rose en geel (Parlando 1930)

    schrijver

    31-05-2012 om 14:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een kind
    Een gedicht van Virginie Loveling 1836-1923

    Ter nagedachtenis van een kind

    Het was een engeltje uit Gods tuin,
    Dat hier kwam neergevlogen,
    Met zoet gelaat en kroeselhaar,
    En hemelglans in de ogen.

    En de oudren juichten om dat kind,
    Het enig hun gegeven ;
    Zijn lach, zijn kus, zijn schaterend spel,
    Zijn liefde was hun leven.

    Zij drukten 't aan hun kloppend hart,
    Zij wilden 't hier behouden.
    Zij zeiden, dat zij 't volst genot
    Der aard hem schenken zouden.

    0 moederliefde, o vadermin,
    Wat kon het meer behoeven
    Maar... 't hoorde aan hoger sferen toe :
    Het mocht hier niet vertoeven.

    Het heeft zijn vlerkjes weer ontplooid,
    Het is u gaan verbeiden,
    En 't heil, dat gij hem geven woudt,
    Zal 't ginds u voorbereiden.

    Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)

    schrijver

    30-05-2012 om 14:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    29-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meidag
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Meidag.

    Nu draaide 't windje, met de zon,
    Door 't oosten heen naar 't zuiden;
    Dat is zo goed als 't wezen kon,
    Voor boer en buitenluiden.
    Het blaadje rolt zich uit de knop,
    Het veld wordt groen, het zaad schiet op,
    De nachtvorst zal 't niet plagen;
    Wij krijgen warme dagen.

    Wij hebben lang genoeg gezucht,
    Als werden wij vergeten;
    Daar komt opeens de zachte lucht...
    Nu willen wij 't niet weten,
    Maar menigeen heeft vaak gezegd:
    Die kou is naar, dat weer is slecht!
    Als moesten wij 't niet loven,
    Als kwam het niet van Boven.

    Nu staan wij daar beschaamd, niet waar?
    Hoe zullen we ons verschonen?
    De lucht is warm, de lente is daar,
    Het groen komt zich vertonen.
    Och, lieve Heer! zie gunstig neer!
    Wij klagen nooit ons dagen meer;
    Wij willen dankbaar leven;
    Och Heer! wil ons vergeven!

    Gedichten (2005)

    schrijver

    29-05-2012 om 10:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dag
    Een gedicht van Rhijnvis Feith 1753-1824

    De dag breekt spoedig aan

    De dag breekt spoedig aan, de grote dag der dagen,
    Die dood en grafkuil uit de schepping weg zal vagen.
    Dan zal de teedre gâ, voor een onsterflijk leven,
    De vriend van hare ziel in de open armen zweven,
    Hem drukken aan de borst, en juichen dat het graf
    De toevertrouwde schat zo heerlijk wedergaf!
    Dan zinkt op nieuw de vriend aan 't hart zijns vriends ter neder,
    Dan vindt de moeder haar geroofde zuigling weder !

    schrijver

    28-05-2012 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. de lente
    Een gedicht van Elisabeth Maria Post 1755-1812

    De lente

    Daar is nu de lente:
    De vrolijke lente,
    Die heuvlen en dalen,
    Die akkers en weiden,
    Die bosjes en wouden
    Met groen overkleedt.

    Nu juichen de bossen,
    Nu leven de weiden;
    Wat aantal geluiden
    Doorgalmen het luchtruim;
    En roemen als goedheid
    De Schepper der lente,
    Die de aarde verheugt,

    Nu loeien de koeien;
    Nu briesen de paarden;
    Nu blaten de lammren,
    En geitjes en schapen;
    Nu snorren de insectjes;
    Nu zingen de vogels;
    't Geroep van de koekkoek,
    't Gefluit van de merel,
    Het kirren der duifjes,
    Het orglen der leeuwrik,
    Vermengt zich harmonisch;
    De nachtegaal tovert
    Door roerende liedren:
    De bosjes weergalmen,
    Van liefde en geluk!

    Deze invloed der lente
    Bezielt heel de schepping
    Met wonderlijk leven;
    Het dode verrijst weer;
    Het koude verwarmt zij;
    Haar vuur stroomt door de aarde,
    Met groeikracht en wording;
    En duizenden planten,
    Met duizenden bloemen,
    Zo prachtig, zijn daar!

    Hoe geuren die planten!
    Hoe gloeien die bloemen!
    Hoe trillen de bladen!
    Hoe suist al de lommer,
    Als Zephyr zo zachtjes
    Loopt spelen door 't groen!

    Nu springen de bronnen;
    Nu ruisen de vallen;
    Nu weemlen de beekjes;
    Nu zwellen de vijvers;
    Nu stromen rivieren
    In prachtiger schoonheid,
    Door 't vruchtbare land.

    Het vuur van de lente
    Doorstroomt alle wezens,
    Met leven en liefde,
    En schepping en wording
    Verrijst door die kracht.

    De dieren der aarde,
    De vooglen der wouden,
    De vissen der stromen,
    De insecten der poelen,
    Gevoelen die werking;
    En alles vermeert.

    Dit vuur van de lente
    Sluipt gloeiend in de adren
    Des moedige jonglings;
    Onrustig en kwijnend
    Vervelend en smachtend
    Verlangt hij geluk.

    Het vuur van de lente
    Doorstroomt ook de boezem
    Van 't jeugdige meisje,
    Vertedert haar harte;
    Hoe zuchtend, hoe peinzend,
    Hoe zacht melancholisch
    Gevoelt zij de vreugde
    Der juichende schepping;
    En juicht toch niet mee.

    Ik, vrolijke lente!
    Heb nooit uwe invloed,
    Zo zacht, en zo strelend,
    Zo teder, zo roerend,
    Als nu aan de zijde
    Mijns jonglings, gevoeld.

    Ook hij, die uw invloed
    Zo dikwijls, al zuchtend
    En eenzaam, gevoelde,
    Was nimmer zo rustig,
    Zo vrolijk genietend,
    Als nu zijn Elize
    Met hem uw vermogen,
    Met hem uwe schoonheid
    Ook zalig gevoelt.

    schrijver

    27-05-2012 om 19:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nimmermeer
    Gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Nimmermeer

    Ik wind de wollen sjaal zo warm
    Haar om de schouders, buig mij neder
    En kus haar; leunend aan mijn arm
    Loopt zij de herfstlaan heen en weder.

    Had ik haar ogen toegedrukt,
    De handen op haar borst gevouwen,
    En lag ik voor de steen gebukt
    Waarin haar naam stond uitgehouwen,

    Zou zij niet zó verloren zijn,
    Zó hooploos voor mijn hart gestorven,
    Als nu waar beide in vlammenschijn
    Wij door het dorrend lover zworven.

    Waarom? Is dan die rode mond
    Niet even lief geplooid gebleven,
    Kronen haar lokken minder blond
    De speelse gratie van haar leven?

    Neen, maar wat hiér gescheiden heeft,
    Is het onnoembre dat gevleugeld
    In ons naar verre ruimten streeft,
    Doch sterven moet als men 't beteugelt.

    Wij stegen twee in 't grondloos licht,
    Als duiven die de morgen groeten,
    Toen sloeg zij moe de wieken dicht,
    En nooit zal ik haar weer ontmoeten.

    Liederen en balladen (1911)

    schrijver

    26-05-2012 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tuin
    Een gedicht van Marie Metz-Koning

    Ik weet een tuin

    Ik weet een tuin in de zonneschijn
    Waar mooie bloemen en bomen zijn;

    Ook witte stenen met gouden schrift
    En schone woorden er in gegrift;

    Waar blanke beelden staan opgericht
    Met klagende ogen in treurgezicht.

    Veel vlinders fladdren er heen en weer
    Of zitten stil op de bloemen neer.

    Daar, in een donker, klein kamerkijn
    Sprei mij een bedje van wit satijn.

    Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt
    Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt,

    Bij bijtjes zoemen en mugge-dans,
    En wind van bloemen me een wilde krans.

    Leg zacht die krans op mijn haren neer,
    En ga weer Leven .... en ween niet meer.

    Een bundel letterkundige bijdragen (1900)

    schrijver

    25-05-2012 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!