Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    09-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.plaatsen
    Een gedicht naar aanleiding van een ontvangen vriendelijke mail!

    Plaatsen 

    Het plaatsen van een gedicht

    Dat door een ander is gesticht

    Daar heb ik diep respect voor

    En ik wil het gedachtegoed ook niet stelen, hoor!

    Het is altijd weer verbazend

    Dat ieders inspiratie weer anders is

    En als ik het heb geplaatst wat niet

    wenselijk is door de dichter

    Dan bied ik hierbij mijn excuus aan

    Ik wil en zal ook nooit met

    een ander z’n veren pronken

    Vandaar dat ik ook ieders naam benoem

    Ik geef naar mijn idee juist zo'n gedicht een zoen!

    Een andere keer kreeg ik het wel

    eens anders voorgeschoteld

    Ook dat ik het idee kreeg

    Dat die ander er blij mee was

    Maar nogmaals sorry

    En denk niet potdorie

    Is dat mens soms aangebrand?

    Want dat ben ik niet zo snel

    Want ga je heel je leven vaak door een hel

    Dan relativeer je heel snel!

     

     

     

     

    09-11-2012 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.adel
    Een gedicht van Victor a de la Montagne 1854-1915

    Adel

    Zij eisen van ons, — want zij dragen een naam,
    in 's lands kronijken van grote faam, —
    dat we zinken voor hen op de knieen;
    verwonderen doet hun ons spotgelach ,
    ze dragen — ontwetend — hun naam van gezag,
    als een ezel... relikwieên.

    Gedichten (1913)

    schrijver

    09-11-2012 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de zaligen
    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    De Zaligen

    De gele rozen lichten langs ‘t terras.
    In diepe stoelen liggen zij te rusten,
    De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
    De toekomstlozen; heel hun leven was

    Een dringen naar de voorgeweten uren,
    Waar alles eensklaps in vergeten is;
    ‘t Verwaait nadat het stukgereten is
    Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren

    Naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen,
    Deze vervaarlijk stille eeuwigheid,
    Dit weggevaagd zijn en terust geleid,
    Waaruit zij langzaam stil en moe verrezen.

    De regen een grijs kraalgordijn, een poos
    Zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren
    Hun ’t paradijs nog zien met zijn revieren,
    Achter de vlammen van de gele roos.

    Kaleidoscoop (1927-1936)

    schrijver

    08-11-2012 om 18:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichter
    Een gedicht van Frederik van Eden 1860-1932

    De dichter en de geleerde

    De Dichter is een neuswijs kind,
    dat Leven zoekt waar 't niemand vindt.
    Hij spreekt met bergen, maan en zon
    alsof dat alles leven kon.
    De Dood zelf lijkt hem een bedrog,
    zelfs dáárin speurt hij 't leven nog.

    Maar de Natuurgeleerde
    doet juist het omgekeerde.
    Zijn hedendaagse wetenschap
    is wonder-slim, en wonder-knap,
    want die verklaart, met wijsheid groot,
    het Leven door de Dood.

    Dante en Beatrice en andere verhalen (1908)

    schrijver

    07-11-2012 om 13:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedachten
    Een gedicht van Isaac da Costa 1798-1860

    GEDACHTEN BIJ HET GRAF

    VAN

    DEN TWAALFJARIGE

    HENDRIK CHRISTIAAN CAPADOSE,

    28 MAART 1845.

    De kleinen gaan ons voor in 't koninkrijk des Heeren:
    door kindren wil ons God Zijn diepe wegen leren!
    Hier rust het stof eens kinds, in 't midden van de pijn
    gegrepen om eerlang voor eeuwig vrij te zijn.
    o Hendrik Christiaan! vrij is uw geest daar boven,
    daar 's Hemels Englen 't Lam, dat voor u bloedde, loven
    Terwijl in 's aardrijks schoot u lichaampje uitgestrekt!
    de Engel sluimrend wacht, die eens Gods doden wekt!
    o Kind van rouw en vreugd, van tranen en gebeden!
    hoe zijt gij dus de rust al lijdend ingetreden!
    Hoe dus van 's levens lust en zoetheên losgesnoerd,
    en als op vleuglen aan 't oudrenhart ontvoerd?
    U maakte Christus vrij door eigen lijdensbanden.
    Zijn liefde deed uw hart in heilbegeerte ontbranden.
    Zijn Geest was dáár, - gij leedt, beleedt en overwont,
    ggij - thans van zonde en pijn voor eeuwig zielsgezond.

    schrijver

    06-11-2012 om 19:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.éne
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Die éne...

    "Ik zou die éne willen zien
    Aan wie ik denk altijd,
    Als ik hem zag vandaag, misschien
    Was ik mijn vreugde kwijt;

    Maar ook—wie weet—misschien mijn leed,
    Want, dít is mij zo vreemd:
    Ik weet niet wat hij geeft, ik weet
    Niet wat hij van mij neemt.

    Ik weet niet wat hij met mij doet,
    Ik weet alleen maar dat
    Ik hem nog ééns iets zeggen moet,
    Maar niet wanneer of wát.

    Want altijd als ik spreken wil
    Dan bonst mij in de keel
    Mijn hart alsof het breken wil
    En zegt: "gij zegt te veel."

    En altijd als ik zwijgen wil
    Dan zegt mijn hart in mij:
    "Spreek nu, want zwijgt ge nú nog stil,
    Dan gaat het uur voorbij."

    Zo komt er nooit iets uit mijn mond,
    Dat spreekt als ik het meen,
    En vind ik wat ik straks niet vond...
    Dan ben ik weer alleen."

    Gedichten (1909)

    schrijver

    05-11-2012 om 18:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtegaal
    Een gedicht van Jacobus van Looy 1855-1930

    NACHTEGAAL

    Hoor het verheven roepen in het dagen,
    Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele,
    Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele
    Gefilomeel, dat donker is als klagen. -
    Nu tjuikt het henen over lage hagen,
    En slaperige keeltjes komen joelen:
    Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen
    De dag gemoet, de dag met al haar vragen.
    O, flonker-vochte stem die sloeg bewogen,
    Uit zwaarmoed riep mij naar de lichte hoge;
    Hoe hing mijn aandacht aan Uw diep geschater;
    Keer, zingende dwang, zacht geweld dat kliefde
    De smachting van de nacht, keer liefde, o liefde,
    Hermaak mijn hart tot een diep-orglend water.

    Gedichten, A. W. Sijthoff, Leiden.(1932)

    schrijver

    04-11-2012 om 16:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kind

    Een herfstgedicht van Toon Tellegen


    Verdrietig kind,
    verdrietig gedicht


    Ik ben de herfst.
    Ik ben de regen.
    Ik ben de storm.

    Zoek mij maar op,
    ik sta in alle gedichten.

    Houd mij maar vast,
    ik heb het koud en ik ben moe,
    en nog zoveel bladeren aan de bomen,
    nog zoveel bladeren overal.

    Toon Tellegen
    uit: Daar zijn geen woorden voor,
    een keuze uit de gedichten,
    Rainbow Pockets 2005

    03-11-2012 om 11:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jaargetijde
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Jaargetijde

    o Gij die wij beminden eens,
    wij groeten u, vol droef geweens,
    en staan rondom uw graf te gaar,
    op 't ende van uw stervensjaar.

    Waar zijt gij? Sterke en kloeke, en al,
    waar zijt gij, ach, te groot getal
    van vrienden, gij, die dacht misschien:
    'k Zal menig uwer sterven zien!

    Aleer gij iemand sterven zaagt,
    was 't gij die eerst gestorven laagt:
    en droevig staan we, uit vriendenplicht,
    bij 't graf, waar ge in begraven licht.

    Zo vaart de dood, o! doof en blind,
    ze'n spaart geen ouder, spaart geen kind;
    smijt al in 't graf, maar d'hope niet,
    die me in dit kruis hier staande ziet.

    o Zalig teken op het graf,
    o nooit ontvallen wandelstaf,
    staat bij, staat bij, in deze nood,
    en zijt remedie na de dood!

    o Kruis, daar Christi bloed aan was,
    de mens is licht en broos als glas:
    hij valt, hij breekt; gij staat en houdt
    omhoog, die op uw stam betrouwt.

    Daar liggen ze aan uw voet, o Kruis,
    onz' liefste neer, in stof en gruis:
    herleve 't stof en worde 't wat
    Gods hand het eens geschapen had.

    Herworde 't jong en stervensvrij,
    herworde 't in Gods vreugden blij,
    herworde 't in God zelf geleerd,
    herworde al 't duistre in licht gekeerd!

    o Dierbaar is het vriendengraf,
    ik schee daar met getraan van af,
    ik laat mijn hert daar aan en bij,
    en,... vrienden, dat u vrede zij!

    Kerkhofblommen (1858)

    schrijver

    02-11-2012 om 14:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dood
    Een gedicht van Giza Ritschl 1869-1942

    De dood is gekomen

    De dood is gekomen,
    De dood in mijn dromen,
    De dood nam mijn hart,
    De dood wreed en hard.

    De dood heeft genomen,
    De dood zonder schromen,
    De dood met zijn kracht,
    De dood in de nacht.

    De dood ging stil zweven,
    De dood met mijn leven,
    De dood wie het beliefde,
    De dood en mijn liefde.

    31-10-2012 om 21:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spel
    Een gedicht van Jabob Cats 1577-1660

    Grijpt gij 't wel, zo is 't maar spel

    Het brandhout en de min
    zijn twee verscheiden taken;
    Maar op gelijke voet
    door ieder aan te raken.
    Want, of men naar het vuur
    of naar de minne spoedt,
    Er is een zekere kunst
    hoe dat men grijpen moet.
    Tast waar het ligt en gloeit
    gij zult het laten vallen,
    Tast waar het niet en brandt
    zo is het om te mallen.
    De liefde, zoete jeugd!
    is "ik en weet niet wat".
    Zij dient of dient u niet,
    naar dat zij wordt gevat.

    Zinne- en minnebeelden (1905)

    schrijver

    30-10-2012 om 14:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spel
    Een gedicht van Jacob Cats 1577-1660

    Grijpt gij 't wel, zo is 't maar spel

    Het brandhout en de min
    zijn twee verscheiden taken;
    Maar op gelijke voet
    door ieder aan te raken.
    Want, of men naar het vuur
    of naar de minne spoedt,
    Er is een zekere kunst
    hoe dat men grijpen moet.
    Tast waar het ligt en gloeit
    gij zult het laten vallen,
    Tast waar het niet en brandt
    zo is het om te mallen.
    De liefde, zoete jeugd!
    is "ik en weet niet wat".
    Zij dient of dient u niet,
    naardat zij wordt gevat.

    Zinne- en minnebeelden (1905)

    schrijver

    29-10-2012 om 10:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    28-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bridge
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954
    Brent Bridge

    Een vreemd man, in een vreemd land.
    En vaak is er niets dan dit:
    Water en loof en het wit
    Van zwanen, dicht bij de rand
    Gras voor de bank waar hij zit,
    En straks aan de overkant.

    Een man die even leest,
    Het stil begin van een lied,
    Dan opkijkt en om zich ziet.
    En iets in hem denkt, bedeesd:
    Hoe vreemd, nog ken ik het niet,
    En toch is het altijd geweest.

    Vreemd, in dit vreemde land,
    Alleen, met niets dan dit:
    Water en loof en het wit
    Van een zwaan die talmt bij de kant,
    Dicht langs de bank waar ik zit,
    wat avondzon op mijn hand.

    Herwaarts, gedichten 1920 - 1945

    schrijver

    28-10-2012 om 13:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schrijven
    Een gedicht van Toon Tellegen

    Waarom schrijf ik

    Ik schrijf omdat ik wil schrijven
    dat ik gelukkig ben.

    Op een dag zal het zover zijn
    en zal ik schrijven-
    met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
    en met rode oren en rode wangen;
    ik ben gelukkig.

    Als ik daarna ooit nog twijfel
    en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
    of zelfs reddeloos verloren,
    kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
    gelukkig.

    Toon Tellegen
    Uit: Gewone gedichten
    Querido Amsterdam 1998

    27-10-2012 om 22:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwerver
    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    De zwerver

    Door de lege koude akker
    Loopt een oude, arme stakker,
    Zoekend in de harde grond
    Of-ie geen petatters vond.

    Wroetend gaan de zwarte handen,
    Klapperend de zwarte tanden,
    Gulzig glimt de grauwe mond
    of-ie geen petatters vond.

    In de avond nog, bedrogen,
    ging de moede schim gebogen,
    kroop de zwarte schaduw rond
    of-ie geen petatters vond.

    En alvorens te beginnen
    aan het maal, zei de bazinne
    hoe een grote, vreemde hond
    zocht, of-ie petatters vond.

    schrijver

    26-10-2012 om 12:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.polderland
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    Polderland

    Ik loop door ’t polderland
    onder de helle regen;
    oneindig is het land,
    oneindig zijn de wegen,

    die naar de kimmen gaan;
    in lage hemelstreken
    heerst tussen zwarte kreken
    het mistig licht der maan.

    o, dertigstroomenland,
    het volk dat u bewoont
    versombert in krakelen
    die geld en God verdelen,
    purper en doornenkroon.

    oneindig is het land,
    oneindig zijn de wegen
    die naar de kimmen gaan;
    ik loop de morgen tegen
    in ’t mistig licht der maan.

    schrijver

    25-10-2012 om 15:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zinneloosheid
    Een gedicht van Rosalie 1834-1875

    Blijken van zinneloosheid

    De koning werd zeer oud en zwak
    Hij scheen wat grillig te wezen
    Hij maakte 't al verkeerd en sprak
    Noch deed meer als voordeze.

    Hij wierp de vogeltjes in de stroom
    En deed de visjes vangen
    Opdat ze van uit de appelboom
    Hem verkwikten door hun zangen.

    Men nam het nog zo erg niet op
    Men liet hem doen naar behagen
    Zij die hem omringden schudden de kop
    Van meelij als zij dat zagen.

    Maar toen hij het verder dreef en begon
    De grootgewordene kinderen
    Te plaatsen in rijen voor het kanon
    Alsof het hun niet kon hinderen.

    Maar toen hij sprak van de hoge roem
    Die ze zich daar konden verwerven
    Indien zij, des landes schoonste bloem
    Gewillig voor hem wilden sterven.

    Toen lachten zij allen luid: O neen
    Zo spraken ze tot de koning
    Dat ware genoeglijk voor u alleen
    Wij trekken terug naar onz' woning.

    Indien gij het goedvindt, o oude man
    Ga gij zelf met uw buurman vechten
    Wij komen de kroon van lauweren dan
    U om de slapen hechten.

    Hij zag hen aan met verwilderd gezicht
    Zij lieten hem streng bewaken
    En voerden hem naar het krankzingegesticht
    Om een einde aan dat spelletje te maken.

    Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)

    schrijver

    24-10-2012 om 12:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Een gedicht van P.N. van Eijck 1887-1954

    De verlaten vrouw

    De nacht weer, de slaap weer vergleden,
    Wéér de eenzame herfst van het licht
    Aan de ruit, wéér de klem op mijn leden,
    Of mijn ganse bestaan is ontwricht.

    En mijn ogen sluitend, mijn handen
    Geperst aan mijn borst, bij mijn hart,
    Voel ik starend 't onzalige branden
    Van mijn liefde en haar vlijmende smart.

    Wat heeft mij tot u gedreven,
    Wat hebt gij met mij gedaan,
    Dat ik hier, in de kramp van mijn leven,
    Nog hijg om de droom van een waan?

    Als een man die zijn bijl aan de stronk leit
    Door een ruigte van levend loof,
    Zo trof gij de kern van mijn jonkheid,
    Die stierf met mijn stervend geloof.

    En achter bleef een die het lokken
    Van 't wrede herdenken schuwt,
    Maar toch altijd opnieuw wordt getrokken
    Naar uren waar 't hart nu voor gruwt...

    En achter bleef een, met de straten
    Ener vreemde stad tot haar deel,
    Wier ziel gij zó murw hebt gelaten,
    Dat zij waakt met geloken scheel.

    Want het droge gewarrel der blaren
    En de koorts van hun roestige rood
    Langs de stenen is als 't schurende waren
    Langs mijn slaap van een talmende nood.

    Een nood die niet uit wil breken
    Voor de laatste waanzin die hoopt,
    Als een schaduw siddrend geweken,
    Mijn laatste geloof heeft gesloopt.

    En te moe om uw wreedheid te vloeken,
    En te zwak dat mijn liefde u niet blijft,
    Is mijn leven één schuwen en zoeken,
    Tot de nacht mij naar buiten drijft.

    Dan is 't of de erinnringen sterven,
    En ik voel, daar ik àlles verloor,
    In de pijn van dat hulpeloos zwerven,
    Dat ik niemand, niemand behoor.


    ---------------------------------------
    scheel: verouderde uitdrukking voor ooglid

    schrijver

    22-10-2012 om 11:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stilte
    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Een grote stilte

    De stilte zwelt uit de ingeslapen nacht
    En zuigt ons gans en onweerstaanbaar binnen.
    Een hoornstoot gilde alsof een wilde jacht,
    losbarstend als een onweer, zou beginnen -

    En toen niets meer: de ondragelijke vracht
    van tè veel jaren, 't koele en donkre linnen
    van de eeuwge stilte op onze wankle wacht.
    De vijand zal ons altijd overwinnen!

    Wij kruisen de armen op onze enge borst,
    zwelgend het duister met de dikke dorst
    van wie om water kreunde eer hij verstomde.

    En deze vracht, dit groot benauwen wordt
    voorsmaak van het gebeente dat verdort
    onder het marmer, in de rèchte tombe.

    Parlando

    schrijver

    21-10-2012 om 10:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gezondheid
    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Gezondheid

    Gezondheid, lieve Huldgodin!
    O blijf gij, blijf ons bij!
    O wees ons, wat ons lot ook zij,
    Door zee, en wereldwoestenij,
    Een trouwe Gezellin!

    Waar de Overvloed met blijde lach
    De kostbre feestwijn plengt;
    In 't hoogste schittren van 't gezag,
    En wat de Staatzucht strelen mag;
    Waar jeugd en blijdschap wenkt.
    Waar zorg en plicht met zachte klem
    Het hart in banden sluit:
    Bij 't ruisen van de vreugdestem
    En 't klaatrend slempgeluid.
    Waar 't Vaderhart van wellust vonkt,
    Als op de Moederschoot
    Een kleine dierbre Stamgenoot
    Met dartele oogjes vleit en lonkt,
    En lieve kusjes strooit,
    Daar 't roosje op zijn wangen pronkt,
    En 't zachte mondje tooit.
    Waar Liefde-zelf de wiekjes klept
    Om 't rozenledikant,
    En 't aardrijk tot een hemel schept,
    Waar Hymen mirten plant.

    Waar, moe van 's levens lange baan,
    De Grijsheid nederzinkt,
    Terwijl vernoegdheids zachte traan
    In 't zwellend ooglid blinkt.

    Waar Lente speelt en argloos stoeit;
    Waar Zomer schatten gaârt;
    Het Najaar van zijn wijnoogst vloeit;
    Of Winter zich bij 't haardvuur gloeit,
    Met pegels in de baard.

    Daar is, Gezondheid, dierste schat!
    Uw heil de saus der lust,
    De saus die al haar smaak bevat;
    De zoetheid van de rust:
    En 't balsemrijk Nefenteblad,
    Dat alle kommer sust.

    Uw geur versterkt de bloesemdaauw
    Van Flora's Hofprieel,
    De frisheid van de Lindenschaâuw;
    Verhoogt muskaat en gemberklauw,
    En Amboïns kaneel:
    Ja, de alsemdrank der tegenspoed,
    Gemengeld met uw toverzoet,
    Vloeit zachter dan het druivenbloed,
    En haart niet in de keel.
    Gezondheid, hoogst en enigst goed,
    Dat leed en vreugde smaken doet,
    O waart ge mij ten deel!

    Nieuwe Mengelingen II

    schrijver

    19-10-2012 om 09:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!