Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    07-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.traan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van van Isaac da Costa 1798-1860

    De traan

    De traan, die opbruist naar onze ogen,
    In liefde en vriendschap, vreugde en smart,
    Die is de ware tolk van 't hart!
    Wie door een mond ooit werd bedrogen,
    Die een geveinsde glimlach plooit,
    Een traan!..... een traan misleidde nooit!

    De traan, naar boven opgedreven
    Bij 't heimlijk slaken van een zucht,
    Geeft de geperste boezem lucht!
    Men ziet hem als een nevel zweven:
    Maar door die nevel speelt de gloed
    Van 't weder ademend gemoed!

    De traan van 't smeltend mededogen,
    Dat in des naasten lijden lijdt,
    En hem eens broeders zorgen wijdt,
    Verkondigt in de glinstrende ogen
    De Godlijke afkomst onzer ziel,
    Hoe diep zij van zich zelf verviel!

    De traan des zeemans, die gevaren,
    Noch 't naderende doodsuur vreest,
    Is 't afscheidsteken van de geest
    Aan vrouw en kind, wanneer de baren
    Van d' opgeruide Oceaan
    Het dobbrend schip verzwelgen gaan!

    Waar Roemzucht, wederzijds ontstoken,
    D' onmenselijke kampstrijd mengt,
    Ook daar wordt vaak een traan geplengd!
    En 't recht der mensheid is gewroken,
    Wanneer hij 's winnaars oog ontvloeit,
    En 't vijandlijke lijk besproeit!

    Of, als wij 't dierbaar oord begeven,
    Dat onze eerste kinderlach,
    Dat onze eerste bloeitijd zag,
    Om dieper in te treên in 't leven;
    Dan staren wij 't weemoedig aan,
    En 't droef Vaarwel spreekt door een traan!

    Maar gij, vooral, gevoel van liefde!
    Uw alveroverende tocht
    Wekt stromen van dit balsemvocht!
    Voor wie uw gloênde pijl doorgriefde
    Zijn tranen wellust van het hart,
    In liefdes vreugd, in liefdes smart!

    Ook wie de geestdrift heeft bevangen,
    Die 't moedig hart, waarin zij blaakt,
    Tot aller harten meester maakt,
    Die verft een gloeiend rood de wangen,
    Die wemelt in het oog een traan,
    Die meer dan woorden doet verstaan.

    Wie eerbied ooit de ziel vervulde
    In 't brandend tijdperk van de jeugd,
    Voor mannenmoed, voor mannendeugd;
    De traan is 's harten eêlste hulde,
    En die de nagedachtenis
    Van grote namen waardig is!

    Zo wekken Cesars lauwerkronen,
    Zo Alexanders fiere moed,
    Zo Maurits grootheid, waard zijn bloed,
    Diep uit het hart der heldenzonen
    Een traan op, die voor 't oog verraadt
    Van welk een zucht de boezem slaat!

    Het marmer is een koude hulde!
    Mijn vrienden! welle een enkle drop
    Uit uw gevoel'ge harten op,
    (Is slechts de geest die mij vervulde
    Zo liefelijk een hulde waard)
    Wanneer 'k zal rusten onder de aard!

    Da Costa's kompleete dichtwerken (1861)

     

    07-03-2011 om 11:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oplossing
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Johannes Immerzeel 1776-1841

    OPLOSSING

    Is 't wonder dat de mens, in 't leven,
    Het beste spoor zo moeilijk vindt?
    Twee gidsen, die hem voort doen streven,
    En beurtlings wenk en spoorslag geven, —
    Fortuin en Min, zijn beiden blind!

    06-03-2011 om 11:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.slaap

    Een gedicht of vers bekend bij velen...

    Slaap, kindje, slaap!

    ‘Slaap, kindje, slaap,
    daarbuiten loopt een schaap!’
    je hartje tegen mijn harte aan
    ik voel het kloppen, voel het slaan.
    ‘Slaap, kindje, slaap!’

    Daarbuiten gaan geen mensen meer,
    de huizenogen loken neer,
    de straatlichtjes zijn uitgedaan,
    boven gingen de sterren aan
    en 't is heel stil: alleen de wacht
    trommelt, hol stappend, door de nacht:
    ... slaap... kindje... slaap!...

    Je neusje zo gebogen, fijn,
    dringt zich of 't in mijn borst wil zijn,
    je oortje, als een bloem ivoor,
    drong zwarte lokjes door naar voor,
    je hoge hoofdje in mijn arm
    duikt zich en schut zich warm.

    Daar komt omhoog de witte maan
    uit wolken zwart, en ziet mij aan
    en kijkt mij door mijn ogen heen
    en in mijn ziele, of ik ween!
    als zij dan glanst op jou mijn kind,
    is 't of je 'n zilv'ren kindje bent.

    Die hoge maan die ziet zo ver
    en wijst daar aan die goudenster,
    zo blinkend op het glaskozijn,
    waar of de dode mensen zijn:
    de dode mensen zijn heel wijd,
    nog verder dan de maanglans glijdt.

    Daar zit in lichte nis een vrouw,
    zo mooi als jij en droomt van jou;
    haar witte armen saamgevouwen
    om een kindeke er in te houden,
    lonkt ze en lacht en zingt dan teer
    - haar teerte deinend heen en weer -:
    ... ‘slaap... kindje... slaap!’...

    Hoe heerlijk tikkert in de slaap
    je hartje slagjes op het mijne
    en starend in het maneschijnen
    zing ik van 't arme dwalend schaap,
    ... ‘slaap... kindje... slaap!’...

    Immortellen

    05-03-2011 om 17:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw

    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Ik ben een vrouw

    ‘'k Ben een vrouw, als alle vrouwen,
    waarom wilt ge mij omhangen
    met het kleed van Uw verlangen
    en mijn lichte lach vertrouwen?’
    ‘Om de zucht, die ik eens vond,
    om d'onuitgesproken woorden,
    die verdoolden op de boorden
    van tomatenrode mond.’

    ‘'k Weet mijn ogen zijn mijn machten,
    waarom wilt gij, dat hun stralen
    dieper zin U zal verhalen
    dan de heugenis der nachten?’
    ‘Om de schemerstille schijn
    van een nauwelijks gebeuren,
    dat ik heimelijk zag treuren
    door het wimpren kantgordijn.’

    ‘'k Zie de schoonheid van mijn leden...
    waarom wilt ge, dat mijn leven
    niet zal stralen in zijn streven,
    waar mijn lichte voet zal treden?’
    ‘Om het lusteloos gebaar,
    dat U bleef van alle lusten,
    om Uw hart, dat niet kan rusten,
    wijl Uw wanhoop is te zwaar.’

    ‘'k Hoor de woorden van de monden,
    waarom naar het hart te luistren,
    als mijn minnaars mij toefluistren,
    dat hun heilig zijn mijn zonden?’
    ‘Om de uren, die gij ducht,
    om de dwaling te genezen,
    dat gij van U zelf zoudt wezen,
    nu ge mij, in U ontvlucht.’

    ‘'k Ben een vrouw, als alle vrouwen,
    waarom wilt ge mij dan minnen,
    nu geen hart is te gewinnen,
    dat zich zuiver laat doorschouwen?’
    ‘Om de folt'ring, die gij lijdt,
    om het brandend heet begeren.
    dat door mij, gij nu moet leren
    dragen in verwachte tijd.’

    Parijsche verzen (1923)

     

    04-03-2011 om 16:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stem

    Een gedicht van Salomon Bonn 1891-1930

    IK HOORDE UW STEM

    Stemmen spraken tot mij,
    ik hoorde ze niet,
    ik hoorde uw stem
    als 'n lied, als 'n lied!

    Zoals 's avonds laat
    wen de wereld zwijgt
    over wateren, stil,
    'n boot ver tijgt.

    De wereld is stil
    de wereld is donker,
    alleen leeft de maan
    en wat stargeflonker

    Haar stem is muziek
    in de stille oren,
    zo kan ik maar niet
    uw stemme horen.

    Mijn land ligt zo ver
    en uw stem is zo zacht,
    en geen enkele ster
    schijnt mij in mijn nacht.

    03-03-2011 om 11:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Eduard Brom 1862-1935

    Aan mijne vrouw

    Je fijne gratie mij omwevend
    Als geuren delicaat,
    Je geest zo lichtend en zo levend
    Mijn geest omzwevend, saâm opstrevend .....
    Je tere vrouwlijkheid, mij gevend
    Een nieuw geluk nog laat
    Maar jong en lichtend als een avend
    Van droom en kleur en koelte lavend,
    Een avond die héél langzaam duistert,
    Maar door geen duister wordt ontluisterd .....
    Want de avond-Schoonheid wil niet marren:
    Uit dage-scheiden Zij ontluikt
    In mane-glans en gouden starren,
    In blijheid die de vogel tjuikt:
    Een avond die de nacht weerstaat
    Tot aan de nieuwe dageraad!

    Laat dan mijn avondbeê je danken
    In zacht koraal van morgenklanken,
    Alsof mijn ziel pas werd gewekt
    En nu opééns zichzelve ontdekt,
    Als zon uit wolken openbrekend,
    En met een vreemde stemme sprekend,
    Aan lang verzaamde zingens-stof
    Ontlenend plots der Liefde lof!


    20 juli 1932

    02-03-2011 om 16:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lindeboom
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Frederik Hemkes 1854-1887

    DE LINDEBOOM

    Er stond bij gindse molen
    Een linde, zwaar en groot,
    Die vaak bij 't ommedolen
    Mij dak en schaduw bood.

    Veel heb ik in haar lommer
    Gezongen en gedicht,
    En drukte me elders kommer,
    Dáár scheen mij 't leven licht.

    'k Ben laatst, toen zorgen kwamen,
    Naar de oude plek gesneld;
    Maar ach, mijn hart kromp samen:
    De linde was geveld.

    'Men heeft u omgehouwen,
    Mijn trouwe lindeboom!
    Wie zal ik nu vertrouwen,
    Waar ik al peins en droom?'

    Ik wilde een takje breken
    Van 't stervend lindehout,
    Een woord tot afscheid spreken;
    Daar rilde ik bang en koud.

    De linde hoorde ik klagen
    In felle stervenspijn:
    'Ik zal na luttel dagen
    Uw laatste woning zijn.'

    Veertig gedichten.(1882)

    01-03-2011 om 16:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterfbed
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    Sterfbed

    Ik zie de zon nog in het venster staan
    maar reeds vervaagt de schemering de uren.
    ik weet dat het niet lang meer duren kan,
    totdat ik met de dood alleen zal zijn.
    gij hebt mij lief; ik heb vergeefs getracht
    u zo volledig lief te hebben als gij mij;
    vergeef het mij: ik heb het slecht gedaan,
    en bid voor mij en ga dan van mij heen;
    hoe teer en machtig het ook is geweest
    het heeft voor mij nu alles afgedaan.
    schrei niet, ik zal u nazien totdat gij
    de deur volkomen achter u zult hebben afgesloten
    en mij alleen gelaten met de dood;
    ik heb een leven lang in lafheden verdaan, en groot
    zal het ook in het eind niet zijn,
    maar ik wil in het enige gevecht
    dat er op aan komt, trachten geen knecht te zijn.
    kom, ga nu heen, slechts dan heb ik de kracht
    dit laatste te doorstaan zoals gijzelf
    dit laatste tussen u en mij doorstaat:
    zonder veel tranen,
    woordenloos en recht.

    Verzamelde gedichten (1941)

     

    28-02-2011 om 11:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verloren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Elsa voor mij een onbekende maar wel iemand met gevoel

    Een verloren wereld

    Een wereld vol oorlog en haat,
    Weten we nog wel waar het om gaat?
    Oorlogen om geloof, macht en geld,
    Om nog maar te zwijgen van al het zinloos geweld.
    Waar is de tolerantie en de verdraagzaamheid,
    Vanwaar al deze agressie en boosheid?
    Kindsoldaten, moord en doodslag zijn heel gewoon,
    Wanneer staan verdraagzaamheid en vrede weer eens centraal?

    27-02-2011 om 13:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ochtendzon
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    De ochtendzon

    De flamboyants ontluiken groen en rood;
    Onder hun lommer zal de markt beginnen.
    Wijdbeens gaand, balanceren negerinnen
    De vruchten op haar hoofd en van haar schoot.

    In het goedkoop hotel van Boabdil
    Blijven de blinden dicht, de gangen stil;
    Alleen een boy gluurt door de gescheurde deuren,
    Maar ziet - het is te vroeg - nog niets gebeuren.

    Eindlijk, aan 't hoogste raam rekt zich, nog loom en
    Voor veertien jaar en een creoolse, groot,
    Dolores, in 't halfdonker, schouderbloot,
    En doet haar haren in de ochtend stromen.

    Serenade (1923)

    Illustratie: De flamboyants ontluiken groen en rood

    26-02-2011 om 12:37 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.interwieuw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    INTERVIEW

    Een interview? Waartoe? 'k Beeld nu al jaren,
    — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord -
    In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord
    De stemmingen, die door mij henen varen;

    En al de beelden grijp ik bij de haren,
    Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord,
    En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord —
    Mijn duistre Stijl, goddank! wat op te klaren.

    Nu wilt gij van mij horen. 'Die of die,
    Mijn meester is 't'. ''k Heb alles uit mij zelven'.
    Of. 'Dichters moeten leren mythlogie,
    Historie, Grieks'. Of: 'Laten zij maar delven
    in 't eigen hart'. Neen, vriend, ik zie u garen
    Eens bij geval, 't examen wil mij sparen.

    Verzen (1920)

    25-02-2011 om 13:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.poëzie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Alica Nahon 1896-1933

    M'N POEZIE

    O! Snaren van m'n jonge ziel
    Ik voel uw trillen zacht,...
    Wijl 't woordje op u nederviel,
    Dat door m'n tranen lacht

    O! Zacht en zangerige woord
    Waarin ik peerlen vind,
    Hebt ge m'n vreugde niet gehoord
    Toen 'k worden mocht uw kind ?

    O Gij, die m'n gedachtjes kust
    En wiegt m'n droefenis
    't Is of m'n innerlijke rust
    Door u beveiligd is.

    O lieflijkheid! o zanggetril!
    Verwarm het harte mijn
    Dat arm... verlaten hart, en wil
    M'n eeuw'ge rijkdom zijn.

    Vondelingskens

    24-02-2011 om 19:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gekrenkt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    De gekrenkte jongen

    Meen niet, dat hij te schreien stond,
    Toen hem het giftige antwoord stak.
    Hij voelde, dat iets in hem brak,
    Maar hield de glimlach om zijn mond.

    Even vertroebelde zijn oog,
    Maar daadlijk keek hij strak en koel.
    En sterk hield hij het lauw gevoel
    Ten onder, dat zijn hart bewoog.

    Hij zal de eerste stap niet doen.
    Zijn fierheid, ten begeerde zoen,
    Weigert het goede woord te spreken,
    Al zou zijn hunkrend hart ook breken.

    Maar toen hij zich vol stugheid wendde,
    Snikte hij zacht van ellende.

    23-02-2011 om 11:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwane
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albrecht Rodenbach 1856-1880

    DE ZWANE

    Des hemels spiegel, mild en fris,
    de lucht in 't ronde lavend,
    daar ligt de vijver maagdelik schoon
    in stille zomeravond.

    En kalm in hare avondlust,
    bij 't zoet gesching der mane,
    ligt langzaam drijvend op het meer
    de dromerige zwane.

    De dichterlike vogel mint
    het maagdelike water,
    en baadt wellustig, spiegelt, drinkt,
    aanhoort het lief geklater.

    En onbewust bemint hem 't meer
    en streelt zijn blanke veder,
    en klatert zacht en spiegelt hem
    zo teer zijn beeldnis weder.

    Doch weiger en bescheiden in
    bewondering verslonden,
    nooit heeft des vogels reine min
    die maagdelikheid geschonden.

    --------------------------------
    weiger - omzichtig

    22-02-2011 om 13:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klein
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van René de Clercg 1877-1932

    Klein moederke

    Moeder zit te driegen
    Aan een mantelzoom.
    Zusje moet nu wiegen:
    Zoeteke, slaap en droom.
    Broederke, broederke mijn,
    Laat mij uw moederke zijn.

    Dekken zal u zusje,
    Ligt ge blootgewoeld;
    Kussen met een kusje
    Dat ge bijna niet voelt.
    Broederke, broederke mijn,
    Laat mij uw moederke zijn!

    Moet ge mee naar schole,
    Dwars door weer en wind,
    Kom dan stil gescholen
    Onder die mantel, kind.
    Broederke, broederke mijn,
    Laat mij uw moederke zijn.


    -----------------------------------
    driegen: naaien

    Liedren voor 't volk (1903)

    21-02-2011 om 10:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moedertaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Frans de Cort 1834-1878

    Mijne moedertaal

    Mijne moedertaal, mijne moedertaal,
    Wie of haar ook kleinere,
    Min ik als mijn vaderland,
    Sta ik voor met hand en tand!
    O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands,
    Dat houd ik steeds in ere!

    Mijne moedertaal, mijne moedertaal,
    Wat andre komt daarnevens!
    Zwaardgekletter, klokkenklank,
    Snarenspel en minnezang,
    O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands,
    Dat alles zijt gij tevens!

    Mijne moedertaal is de schoonste taal,
    En zou ze 't ook niet wezen,
    Haar verkiezen zou ik nog,
    Want zij is de mijne toch!
    O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands,
    Wees eeuwig mij geprezen!

     

    20-02-2011 om 17:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gemijmer
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van E.J. Potgieter 1808-1875

    GEMIJMER

    Schoon de dag nog marre
    Schittert door 't azuur
    Vast der avondstarre
    Rozenkwistend vuur:

    Hoe zij liefdes wassen,
    In 't ontwaakt gemoed,
    Ons door haar verrassen
    Laai aanschouwen doet!

    Treffend toch gelijken,
    Zusterlijk, ze elkaar
    In 't wedijv'rend prijken
    Met een glans zo klaar:

    Dat tot zegepralen
    Beider gloor volstond,
    't Minnen noch het stralen
    Ergens weerstand vond!-

    Blinkende avondsterre!
    Die het beukenwoud
    Ginds de kruin van verre
    Tooit met vloeiend goud;

    Ziet gij uit den hogen,
    Van 't balkon, uw vaart
    Door de helderste ogen
    Peinzende aangestaard?

    Blijft ge dus die boeien
    Dat, in de eenzaamheid,
    Tranen haar ontvloeien
    Nooit zo zoet geschreid?

    Laat het lieflijkst wezen
    Uit zijn mijmerij
    U de klachte lezen:
    Vreemd is ruste mij?

    Siersel onzer transen,
    Starre van het west!
    Op wier vochte glansen
    Nimmer blik zich vest,

    Of der grijsheid harte
    Voelt, ondanks 't gemis,
    Lafenis van smarte
    Door zijn heugenis;

    Of aan hoger weelde
    Dan in wulps genot
    Ooit de zinnen streelde
    Voert de jonkheid bot;

    Tuig het, gij, die luister
    't Spieg'lend meervlak schenkt,
    Dat ze in 't schemerduister
    Mijner stil gedenkt! -

    Ster, zo dier der minne!
    Strek haar mij ten tolk,
    Vóór uw held're tinne
    Prooi wordt van die wolk;

    Eer zij zich verbrede
    Langs uw aangezicht...
    Ach! daar zijt ge alrede
    Huiverziek gezwicht!

    Om die brede zomen
    Heeft de tint'ling uit:
    Heel de rei van dromen
    Ziet haar vlucht gestuit;

    Droef de wieken strijkend
    Schoon zo blij ze rees,-
    Worst'lend maar bezwijkend,
    Heerst voor hope vrees!

    Poëzy 1827-1874. Tweede deel. Haarlem, 1890

     

    19-02-2011 om 14:37 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonnetje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Frederik Hemkes 18554-1887

    Aprilzonnetje

    Een zonnetje in de lentetijd
    heeft menig tere bloem misleid ;
    het weet zo zoet te vleien
    en wil het knopje vrijen.
    Voorzichtig, argloos bloempje in 't gras !
    Dat valse zonnetje is er pas,
    of 't wijkt voor strenge koude, en ras
    is 't knopje prijs gegeven
    en boet zijn jonge leven,
    kwijnt langzaam weg en mijmert stil
    „'k Vertrouwde op 't zonnetje in April!"

    Een zonnetje in de lentetijd
    heeft menig tere maagd misleid ;
    het weet zo zoet te vleien
    en wil het knopje vrijen.
    Voorzichtig, argloos maagdelijn !
    Dat valse zonnetje is maar schijn ;
    het kan en mag niet duurzaam zijn ;
    straks vindt ge u zelf bedrogen
    die zonneschijn is logen!
    Dan kwijnt ge weg en mijmert stil
    „'k Vertrouwde op 't zonnetje in April!"

    Gedichten (1892)

    18-02-2011 om 11:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kermisviering
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van W.J. van Zeggelen 1811-1879

    Kermisviering

    Woelige dagen!
    't Huis overhoop,
    Kindren van school af;
    Speelgoed te koop;
    Nichtjes tot gasten,
    Money op zak;
    Alle dag Zondag;
    IJs en gebak;
    't Kladboek in 't honderd,
    Eens maar in 't jaar!
    Drukte in de lommerd,
    Handen in 't haar;
    Vlooien en beren,
    Bom-bam-muziek!
    Lammen en blinden,
    Duitser en Griek;
    Paardrijderskunsten,
    Olie en smeer;
    't Woord van de zotten:
    Dát zie je meer.
    Wafelfriezinnen,
    O, wat een jok!
    Laat in de veren,
    Ná loopt de klok;
    Magen van streek af,
    Harten nog meer;
    Vrijers en vrijsters;
    Zelden mooi weer;
    Besjes van 't spinwiel,
    Wevers van 't touw;
    Ra, ra, wat is zij:
    Meid of mevrouw?
    Kantjes en kleedjes,
    Kleur en vernis;
    Loven en bieden --
    Geld bij de vis;
    Foezelberoerten;
    Vauxhall en bal:
    Jongens met zwermen --
    Weet ik het al!
    Pronkzucht en vitlust,
    Meer dan wel past;
    Schuld bij de bakker,
    't Weekloon verbrast;
    En wat verboden
    Verder geschiedt,
    'k Wil het niet zeggen,
    'k Weet het ook niet.
    Dof staan de blikken,
    't Leven verstomt,
    Weg gaan de kramen -
    Wee wat nog komt!

     

    17-02-2011 om 11:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dakloos
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Ton Rijkers

    DAKLOOS

    De nacht is stil, de nacht is pikzwart
    geen ster, die nu aan de hemel prijkt
    De diepe stilte, volkomen zonder hart
    die thans bijna mijn innerlijk bereikt

    De nacht is stil, de nacht is ijskoud
    een huivering schiet ijlings over mij
    Het koude koud maakt mij benauwd
    als ik mij in ‘t iel portiekje neervlij

    De nacht is stil, de nacht is zo ledig
    onder donkere wolken uit het grauw
    Het is doodstil, nochtans niet vredig
    ’t lijkt op mij, van binnen vol rouw

    De nacht is stil, de nacht is te zwart
    uit het oosten nadert al de dageraad
    Door het straatleven vreselijk gehard
    kijk ik wel..wat mij te wachten staat

    De nacht is stil, de nacht is van mij
    doch is een oneindige nacht van lood
    Met nauwelijks iets over mijn lazerij
    vries ik vannacht wellicht..wel dood

    16-02-2011 om 11:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!