woorden ploegen het rulle zand om waarin mijn hersens naar de hemel kijken. mijn bloed vloeit duister naar de zee en drinkt het zout om eeuwig van te leven.
ik zie stukken van mijn leven op de golven dwalen. sommige in helle zon, andere in ondoordringbaar duister. het uitspansel wijst naar een God die ik omarmen wil.
tussen water en hemel krimpt mijn huid steeds strakker rond mijn korter leven. wat overblijft zoekt naar wat mij steeds ontglipt: de naaktheid van de liefde.
ik verstond er geen snars van als ik het las! ken jij dat woord?: 'pc app'. ik dacht aan de woorden van mijn vader zoveel tijd geleden: 'manneke, ik versta veel woorden niet meer
in 'mijn standaard' (zijn krant die hij van a tot z las, van boven naar onder en van voor naar achter en soms ook omgekeerd). 'hij staat vol engelse woorden die ze momenteel
uitvinden. ik zou er een woordenboek moeten bijhalen'. dus dat gevoel had ik ook als ik regelmatig het woord 'app' ontmoette in allerlei teksten over computers en hun randapparatuur.
dus nu ben ik er. ik gebruik het woord 'apparatuur' in mijn gewone nederlandse taal. wel blijkbaar hebben ze dat vertaald in computertaal, want nu zijn dat 'applicaties' geworden. natuurlijk,
taal leeft en de mens zijn creatief vermogen ook. allicht speelt mijn leeftijd daar ook een rol in. want het valt mij nu op dat ik even oud ben als mijn vader toen. de applicaties van mijn brein
zijn daar nog niet op ingesteld. maar ik geef mij niet over!! nieuwsgierig blijf ik alles napluizen. en als ik ooit honderd word zal ik mijn kleinkinderen uitleggen hoe je elk raadsel moet ontrafelen.
hij zong op een boomtak een lentelied maar de lente kwam nog niet. er hing ijs aan de bloemen en ik zag het jonge groen treuren om de kou deze nacht.
mijn merels zijn kameraden geworden de mezen en vinken ook dikke vrienden die in het vogelhuis twisten om het eten dat ik dagelijks strooi. en drinken en
wassen allen dooreen, maar zelfs twintig vogels maken de lente niet. de zon weerkaatst op het groen en lokt mij naar buiten. maar zij liegt
met schijnbare warmte die kilte op mijn schouders legt. de grillen van april vieren hoogtij. de haard ligt vol brandend hout om mijn
dwaallicht
