letters zien staan en er woorden van maken en die woorden tot zinnen aaneenrijgen. ze lezen en er over nadenken. en mijn denken omzetten in woorden die ik hier neerschrijf. anderen lezen dit en denken er misschien even over na. lezen en denken is één van de grootste menselijke raadsels. ik lees vandaag wat ooit iemand, jaren geleden, neergeschreven heeft na een lang denkproces. ik interpreteer de woorden en geef er misschien een heel andere betekenis aan. telkens als ik een boek lees of een gedicht, verbaas ik mij over de band die mij bindt met de aueur, verbaas ik mij over de overdraagbaarhed van gedachten, verbaas ik mij over de schitterendste uitvinding van de mens: letters die werelden kunnen creëren in mijn hoofd. werelden waarin ik ronddwaal met de eigenheid van mezelf in de gedachten van de ander.
de stemmen zijn geteld, de posten bijna toegewezen. wie won doet niet terzake, de macht grijpt elke kans om haar tentakels vast te hechten. wie wordt daar nu in godsnaam beter van?
zij geven alles waarvan wij kunnen dromen zijn hun beste vrienden tot wanneer de zo begeerde zetel onder kun kont geschoven wordt, dan scheiten zij de goegemeente vol.
niet allemaal natuurlijk. wie mij genegen is, is goed, die mag regeren. zo ben ik ook de hypocriet die meehuilt met de wolven in het bos; het dorp waarin gij leeft kneed ik
dwaallicht
