ik zoek mijn eigen denken
in mijn ontspoorde ziel
ik zie mijn morgen wenken
die uit mijn leven viel

mijn leugen wordt steeds groter
de herfst verdiept mijn pijn
de nachten worden roder
de liefde een refrein

ik blijf de morgen zoeken
in mijn verward verhaal
ik lees wel duizend boeken
en vind wel duizend maal

de waarheid van mijn leven
in een verdoken woord
maar vlucht langs alle wegen
uit dit bedreigend oord.


Herman

' je moet met geluk blij zijn'
zei M. geluk is heel gewoon.
die woorden dringen langzaam
door. ik zoek geluk waar het

niet is. geluk zit in mezelf.
M. heeft gelijk. geluk moet
je niet zoeken. geluk is thuis.
ik interpreteer het verkeerd.

ik moet stoppen met geluk
na te jagen. althans wat ik
geluk noem. dat is alleen
verlangen, verlangen naar

wat buiten mij ligt. begeerte
allicht naar onbereikbaarheid.
en daarna  de kater omdat
er niets overblijft. alleen

onvrede met mezelf en onrust
omdat ik verloren loop. mijn
thuis en mijn vrienden, mijn
boeken en mijn muziek.

geen leegte meer creëren
maar wat ik heb koesteren
en er blij mee zijn. mezelf
niets  meer wijsmaken maar

weten dat ik verkeerd keek
en alles wegsnijden wat onecht
is en mij ziek maakt. ik begin
de eenvoud van geluk te zien.

ik voel er de kracht in om te genezen!



Herman