de letters zoeken wat ik schrijven wil mijn blad blijft leeg ik kneed de vorm de dikte en de breedte van de letters en tast hun richting af. zij wijzen naar
mijn begin en en naar het wonder dat in mijn transcendente geest voelbaar maar nooit zichtbaar is. zoals de tijd waarin ik mij beweeg, schrei en schater
maar nooit sterf. ik lig met mijn hoofd in de modder naar de hemel te kijken. ik zie niet wat ik zien wil. ik zie de onbereikbaarheid van jou, de droefheid
in je ogen, de angst in je gesloten handen, de uitgespatte droom. en ik dacht alleen aan wat ik miste, niet aan je eindeloze eenzaamheid. vergeef me, ik kom terug
dwaallicht
