De stilte schildert hier

de felste kleuren. De slierten mist

omkransen de toppen en alles wacht

hier op een nieuw begin.

Ik klim geruisloos op de toren

en mijn adem stokt als ik boven

kom. Ik voel het wachten van

een schitterend vergezicht.

En dan gebeurt het. Een zacht rood,

een vaag geel, een streep belofte aan

de hoogste top. Ik zie de wereld

ontstaan. Ik zie kleur uit zwart

een nieuwe dag ontplooien. Mijn

leven raakt zijn bodem en zijn hoogte.

Ik schrei naar de eindeloosheid toe

zonder tranen. Mijn leven drijft

vóór mij op de eerste stralen waarmee

de dag begint. De streep wordt vurig rood,

breekt alles open wat ooit gesloten bleef.

Ik drink met volle teugen mijn vreugde

en tegelijkertijd dringt mijn verdriet naar binnen . De voorbije jaren knopen

zich tot al het verlangen dat in mij huisde

en legen zich in de vuurgloed waarin ik

huiver en verwarm. Ik word opnieuw

geboren met alles wat ik weet, met alles

wat ik niet weet, met alles wat ik verlang,

met alles wat ik ooit verloor, met alles

wat ik ooit begeerde en nooit kreeg.

Hier word ik wie ik wil zijn voor één

ogenblik. Dan lost zich alles op. Ik ga

traag de trappen naar beneden met

een ander leven dat hier begon.


herman