je kan geloven en niet geloven je kan je openstellen of afsluiten je kan jezelf met zorgen omringen en je kan ook naar anderen gaan.
je kan geloven in tekens je kan toveren in de magie van het verleden die 'vandaag' maakt, en toch de essentie opzoeken.
je kan op zoek gaan naar je zielsverwant je kan haar plots ontmoeten in een vrouw die in alles anders lijkt. het voelt als thuiskomen. je komt tot rust en geniet.
de zee wordt dieper, de zon warmt op als je het koud hebt. grijs krijgt kleur en vriendschap verschuift naar graag zien zonder vragen en eisen. telkens
terugkeren naar de eerste klik. herboren worden in echt leven. gewoon zijn in echte vriendschap die hecht. en een glimlach voelen tintelen
zij weet dat hij klaar staat om naar huis te komen. het vliegtuig aarzelt, start niet. hij moet wachten. haar hart knijpt dicht. de chaos in haar hoofd gaat op de loop. de voorbije jaren krimpen tot
ondraaglijke spanning naar vandaag. een dag heeft nooit zo lang geduurd. zij wil hem in haar armen sluiten. een haven zijn waarin hij landt en van daaruit naar zijn beminden snelt.
zijn kind knijpt in haar handen. haar man lijkt onbewogen maar leeft zo zwijgzaam naar dit intense ogenblik van samen zijn. familie is nog nooit zo hecht geweest. zo voelbaar kijkend naar
de lege lucht waarin hij straks de altijd lege plaats weer vult. zij wacht hem op. de angst en het verlangen gieren onbeheerst dooreen. de tijd blijft leeg. wie zal haar zeggen dat wachten de weg naar liefde
zo pijnlijk maakt. en toch gaan haar ogen en haar handen open. de regenboog zal staks weer haar en hem verbinden.
mensen die zich moeien met anderen en op alles commentaar hebben belasten mijn leven en maken me ziek. en als je daar om de lieve vrede
toch ruimte moet aan geven leef je in een permanente stress situatie waar je na lange tijd de oorsprong niet meer van herkent. dan wordt het erg.
komen partners die al eeuwen samenwonen daar uitendelijk uit? en hoe los je dat op? selectief doof worden? of je weg zwijgzaam alleen bewandelen langs de zijkant?
is het dan zo moeilijk de eigenheid van je partner te onderkennen en hem alle vrijheid te geven die te beleven? wij verschrompelen toch niet tot het
dwaallicht
