zij weet dat hij klaar staat om naar huis te komen. het vliegtuig aarzelt, start niet. hij moet wachten. haar hart knijpt dicht. de chaos in haar hoofd gaat op de loop. de voorbije jaren krimpen tot
ondraaglijke spanning naar vandaag. een dag heeft nooit zo lang geduurd. zij wil hem in haar armen sluiten. een haven zijn waarin hij landt en van daaruit naar zijn beminden snelt.
zijn kind knijpt in haar handen. haar man lijkt onbewogen maar leeft zo zwijgzaam naar dit intense ogenblik van samen zijn. familie is nog nooit zo hecht geweest. zo voelbaar kijkend naar
de lege lucht waarin hij straks de altijd lege plaats weer vult. zij wacht hem op. de angst en het verlangen gieren onbeheerst dooreen. de tijd blijft leeg. wie zal haar zeggen dat wachten de weg naar liefde
zo pijnlijk maakt. en toch gaan haar ogen en haar handen open. de regenboog zal staks weer haar en hem verbinden.
herman
Reacties op bericht (2)
30-06-2012
Een zonnige zaterdag gewenst
Vandaag geef ik je een stukje van geluk Om samen te kunnen delen met elkaar Vandaag geef ik je een handvol met zand Om je te laten zien hoe het weg vloeit uit je handen. Nikki
30-06-2012 om 10:00
geschreven door Nikki
28-06-2012
Zomaar even een bezoekje vandaag
Hier krijg ik het even koud herman
Het muntje Eén en één is twee dat zal niemand nog verrassen Toch heb ik het idee dat je op je tellen moet passen Het verbinden is begonnen tussen wat en hoe Voorbij het onbezonnen opeens komt het je toe Nu namen en gezichten hun plek lijken te claimen In een plotsklaps belichten hun stelling nemen De rust van overzien geeft helderheid aan allen Er is zekerheid aan misschien het muntje is gevallen Nikki
dwaallicht
