ik heb ooit woorden weggestopt die ik nooit wou spreken. maar ze waren er en ik bleef het weten. ze voelden aan als sintels vuur
in een vulkaan die even rustte. ze zijn gesproken nu omdat mijn lijf en ziel geen keuze lieten. mijn hel is toegedekt, opengelegd
aan degene die er dichtst bij leefde en zich schroeide aan het ongewilde vuur. de weg terug ligt nu weer open. we stappen
traag met heel wat vragen naar elkaar. niemand wijst iemand af en we herkennen wat we zolang voor elkaar
verzwegen.
Herman
Reacties op bericht (3)
14-10-2011
Kracht
Juist dat wat zo moeilijk is te zeggen, als dat omhoog komt en je laat het naar buiten borrelen...daar si dus moed voor nodig.
Blijf zo doorgaan, want de reactie na deze is Kracht en dan volgt Licht.
Zo blij dit te lezen, al zal het stapsgewijs zijn weg moeten gaan vinden, geweldig en Chapeau. Je maakt de lezers mede blij met jouw stappen. goed weekend Herman
14-10-2011 om 20:44
geschreven door Karin des Rues
Een mens weet zo goed
wat gedaan moet worden, maar waarom is het dikwijls zo moeilijk en waarom willen de woorden, die daarvoor nodig zijn dan niet komen.Geblokkeerd en verstard in je binnenste. Is het niet kunnen, of eigenlijk vooral niet willen???
Warme groet.
Michelly
14-10-2011 om 18:44
geschreven door Michelly
Hai Herman
Dat is in elk geval mooi om te lezen, die weg terug die weer gevonden is. En nu vasthouden aan die weg, dan wordt misschien alles weer zoals je het graag wilt. Succes in elk geval.
dwaallicht
