het water krimpt ineen tot ijs de jonge scheuten sterven de vogels zoeken eten op en water dat ik regelmatig warm.
de kou kruipt in mijn botten ongevraagd. ik voel het bibbergeld nu letterlijk mijn lijf inkrimpen dat rilt met al die graden onder celcius.
de haard wordt nu mijn metgezel met boeken en gedichten die van binnenuit het ijs van buiten smelten. hoe plots kan alles anders worden!
ik ben een zomermens, ik wil mij wentelen in zonnestralen en een hemel die als een deken mij verwarmt. maar ook mijn hart en ziel zoeken
de warmte op. ik wil mij koesteren in wie mij wiegt, mijn bloed doet jagen naar mijn hart, mijn hart ontdooit en mij een huis bouwt
waarin mijn winter altijd zomer wordt!
Herman
Reacties op bericht (1)
02-02-2012
geniet
geniet maar heerlijk van je boek, de kachel en en lekkere tas koffie of thee. 't is veel te koud buiten. Je voelt de vrieskou zo door je neus in je lijf trekken.
dwaallicht
