kromgebogen en steunend op zijn stok slofte hij door het hoogkoor al biddend naar zijn eeuwenoude plaats waar hij als jonge monnik duizend psalmen zong.
er zijn zoveel plaatsen leeg naast hem. in wierook en gezangen heeft hij zijn hoofd veel jaren gebogen aan het kruis vooraan. zijn pij blinkt in het licht van opgebrande kaarsen.
zijn lippen prevelen nog de lofzang en het gebed dat hij zo lang geleden van zijn moeder leerde. en bij geconsacreerde woorden buigt hij nog dieper zijn moegebeden hoofd voor wie hij God noemt
in alle riten die hij meebeleefde. de galm hangt hoog in het ogief waarin hij naar zijn hemel keek. nu bidt hij met gesloten ogen in zijn ziel voor al zijn broeders die hij niet meer ziet maar wéét. de klokken luiden
in zijn plaats. hij weet dat God hem zegent.
Reacties op bericht (2)
01-03-2012
rakend
stilmakend mooi je dicht
lieve groetjes,
01-03-2012 om 01:20
geschreven door verhavert
27-02-2012
fijn
fijn om hier even rustig bij jou te mogen zijn, genietend van je tekstje en je muziek. Fijne dag nog. grtjs
dwaallicht
