mediteren heeft me steeds aangesproken en uitgenodigd. ik ben nooit meegegaan. misschien vluchtte ik de confrontatie met mezelf en vreesde ik dat de stilte
te luid zou klinken. maar de laatste dagen las ik enkele teksten over mensen die de rust en de diepte van meditatie als balsem op hun gewonde ziel ervaarden.
misschien doe ik wel een poging vanavond. even wegglijden van de dingen en mensen waar ik geen weg mee weet. weg van de pijn waarvan ik geen oorzaak ken. misschien
vind ik in meditatie de poort naar transcendentie. ik vermoed dat daarin krachten aanwezig zijn die wij niet kennen, soms vermoeden. mezelf tegenkomen en herkneden tot wie ik wil zijn:
een pijnloze geest in een pijnloos lichaam. of wil ik dat nu juist helemaal niet?
herman
Reacties op bericht (2)
10-10-2012
doen
Zoals Michelly ook al schreef, beleef ik tegenwoordig het leven ook graag vanuit mijn diepste Zijn en in stilte, waarnaast ik ook graag naar muziek luister natuurlijk.
Als je denken aan het werk gaat, kun je proberen je gedachten te laten veranderen door even snel je interesse te verleggen naar iets wat je ziet om je heen.
Meditatie kan daarbij helpen ja en elke stap is er 1.
Als de innerlijke pijn er was kan na verloop de diepte ook meer dna intens geluk laten voelen en dan komt de rust ook.
Geniet ervan! en YouTube opnemen op een cd is niet mogelijk, jammer he
gr Karin
10-10-2012 om 11:02
geschreven door Karin des Rues
09-10-2012
Raar eigenlijk
dat er zoveel mensen zijn, die absoluut niet met zichzelf alleen kunnen zijn. IK ben graag alleen en dan liefst zonder radio of ander geluid in huis, maar alleen rust en stilte. Laat mijn gedachten dan gewoon de vrije loop . Soms word ik er verdrietig van maar meestal niet, alsof ik me om mezelf plooi en verdwijn in in cocon. Is dat mediteren? Ik zou het niet weten, ik weet alleen dat ik dat nodig heb.
Groetjes van Michelly
dwaallicht
