|
avondvriendin
Plots zien dat je er bent
aan de andere kant van mijn scherm.
Ik ben niet meer alleen.
Dit avonduur houdt een belofte in.
Een simfonie van niet zijn
dat zijn wordt. Bezorgdheid om
mensen die ons dierbaar zijn
en ons ontglippen.
De moedeloosheid van onbegrip
en het verdwalen bij bekenden
die wij anders willen zien, wij willen
hun geluk echter en intens.
Kwetsbaar en nog onzeker
dringen wij in elkaars ziel.
wij staan beiden in een morgen
van verwachting naar het avonduur.
Onze ontmoeting groeit
en zoekt haar weg
in de dagelijkse beslommeringen
van jou en mij.
Herman
|
dwaallicht
