onrust ligt in je denken besloten, de anderen herkennen ze niet. je zoon en je dochter worden gestuurd door hun vader die jou niet in hun wereld wil. ze houden van je en wenden zich af omdat ze geen woorden vinden die passen bij hun genegenheid. hun vader begrijpt dat niet, dat is hem vreemd, hij herkent niet wat samenhoort. blijf niettegenstaande alles jezelf, mijn denkgenoot. de jaren brengen hun terug naar jou. de onrust deint uit en vervlakt en verdwijnt. je liefde wordt weer gevoed en een glimlach schittert in je ogen. ik wil jou alleen gelukkig zien. Herman
|