ik wordt voorzichtig met de woorden die ik schrijf. hoe ze bekeken worden en gehoord staat niet in regels neergeschreven, ze leven zonder mij in zoveel onbekenden.
de weg naar hier glijdt door mijn vingers op papier waar nog niets begon en ik blijf herschrijven hoe het kon dat ongeloof in mij begon.
ik bid niet meer. ik weet niet meer waarom de klaarte leeg werd en al wat mij het diepst vervulde
vol ongeloof naar de bekende dingen keek.
Herman
Reacties op bericht (3)
18-05-2011
Ik wandelde eens rond op je blogje
18-05-2011 om 09:54
geschreven door annie
17-05-2011
Ach Herman,
bidden doet een mens niet altijd met de woorden die hij ooit geleerd heeft.
Bidden is vaak de manier waarop je omgaat met anderen en je best doet om het voor iedereen om deze wereld zo plezierig mogelijk te maken.
Het kerkgebouw zie ik ook niet vaak meer aan de binnenkant, terwijl ik als kind zijnde daar toch braaf elke dag naar binnenging.
Toch weet ik niet wanneer ik meer en intenser bad, toen of nu.
17-05-2011 om 13:32
geschreven door thea
ook deze tekst
Ook deze tekst van je vind ik prachtig Herman...
Bedankt ook voor jouw fijne reacties
liefs
Lore (mag ik je bij mijn favorieten plaatsen?)
dwaallicht
