het proces in mij begint met mij als de andere mij betrekt in zijn tijd. als ik ja zeg komen al de stoffen vrij die mijn denken omzetten in beelden
van nu en tastbaar maken wat bestond en nog niet zichtbaar was. de liefde woont in mij zolang ik wil. zij is te groot voor maakbaarheid door stoffen.
zij heeft geleiders nodig om kenbaar te zijn aan wie ik ontmoet, net zoals mijn ogen je vertellen hoe schitterend ik jouw zijn in mij ervaar.
wie god in mij verlaagt tot tastbaarheid en mijn transcendentie tot stof herleidt dwaalt en ontkent mijn eigenheid en ook, wat erger is, zijn eigen zijn.
Herman
Reacties op bericht (3)
23-05-2011
blog
Dag herman:ik vind het ook raar dat op mijn blog altijd mijn dochter komt,
vroeger heb ik eens een blog aangemaakt ,maar dat is lang geleden,die bestaat zelfs niet meer en toch komt dat er nog altijd op, ik snap dat zelf niet. ik volg cursus in aalter en ik ga het eens vragen hoe dat komt, ik ben nog maar een leerling, en kan dat allemaal nog niet goed. Vele groeten Annie vandeputte
23-05-2011 om 19:39
geschreven door annie
een mooi stukje erkenning van eigen waarden herman
prachtig als mensen dit kunnen...
groetjes van bo
23-05-2011 om 16:56
geschreven door boomer
22-05-2011
Bijzonder omschreven en herkenning ten over
Hoe intens gelukkig kun je zijn als een ander een stuk van zichzelf wil laten zien en durft te delen!
Ook mijn hart springt dan steeds weer op, daar zit duidelijk de ware liefde verscholen.
Staat totaal los van wat een chemie kan doen.
Zelf kan ik intens geluk ervaren door anders geluk, heerlijk!
fijne zondag wens ik jullie
dwaallicht
