ik ben zo moe van al wat binnenkomt. mijn denken past zich trager aan dan vroeger of graaft dieper naar wat echt bestaat en nog zo
onherkenbaar rondcirkelt in mij. zijn plaats niet vindt in de wereld die ik voel en niet benoemen kan in hoe ik leven wil.
woorden zijn zo onleesbaar wanneer zij wat ik niet zie moeten beschrijven. ik proef ze bitter in mijn mond ze liegen en ze weten het.
ik wil God terug zijn omege en alfa in mijn bidden weten. en voltooid zijn als mijn botten luid beginnen kraken.
maar ik ben nog te veel mens in al mijn dagelijkse dingen de rede en mijn hersens protesteren omdat ik meer wil zijn.
Herman
Reacties op bericht (5)
30-05-2011
God en de bierkaai
Zo herkenbaar Herman ook al hoeft daar niet een leeftijd op te staan, maar dan denk ik ook als "denker" dat we uiteindelijk bij God uitkomen zoals ik het me herinner van vroeger met de vraag van toen; Naar wie zouden we gaan? Het antwoord was moeder en Moeder, die ook God wordt genoemd. Of ben ik nu te veel filosoof op dit moment. Dank en groeten.
30-05-2011 om 11:50
geschreven door maarten
24-05-2011
Vriendelijke groetjes,heb je gevonden eindelijk
Velen stellen het gemakkelijk zonder waarheden maar niemand is sterk genoeg om zonder illusies te kunnen stellen
Mijn allerliefste groetjes voor
vandaag Graag geef ik je een dikke knuffel X
24-05-2011 om 12:55
geschreven door valerieke
en ik jou
Dank je Herman, soms zijn er even van die dagen hé!
Heb een fijne dag met elkaar en wiew eet zal deze jou ook weer wat meer moois brengen
24-05-2011 om 09:29
geschreven door Karin
Ja Herman,
zoektochten zijn soms zo moeilijk, vooral wanneer je niet heel duidelijk weet waar je naar zoekt en waar je het zou kunnen vinden.
Pas wanneer je het gevonden hebt wordt heel veel duidelijk en het is lastig om daarop te moeten wachten.
Ik wens je heel veel sterkte.
dwaallicht
