ik ontmoette een vrouw die niets vroeg maar veel gaf en luisterde naar mijn verhaal en het niet beter wist
maar aandacht gaf en meezocht naar wat er ontbrak bij mij en bij haar. ik voel me nog vreemd in het schrijven naar onbekenden
die mij nemen zoals ik ben dat ik kan schrijven zoals ik ben en mij voelen zoals ik ben bij wie ik graag ben en mag blijven
en mij niet anders moet voordoen en de woorden schrijven die uit mijn ziel komen en zich niet schamen om hun naaktheid.
en zo ken ik hier, gelukkiglijk!!! veel lieve vrouwen in mijn blog en wonderlijk of niet! geen enkele man, en daarenboven
vind ik dat helemaal niet raar! al kan ik het nu niet verklaren, ik vermoed het toch: zij zien me graag!!!!
al zullen zij natuurlijk duizend redenen om juist dat nu niet te zeggen hier bedenken. in mijn armzalig leven
vol liefde en verdriet vol tederheid en schroom maar met jou, mijn liefste lezer een diepmenselijke droom!
Herman
Reacties op bericht (2)
01-06-2011
Hai Herman
Wat een mooie ode aan een onbekende, die voor jou zoveel betekent. Fijn toch dat je die gevonden hebt! Geniet ervan.
01-06-2011 om 19:07
geschreven door thea
31-05-2011
fijn ja
Hoe kun je werkelijk mens zijn
en er zijn voor elkaar
als je niet het allerkleinste, diepste, zwaarste omhoog
en naar buiten durft te laten komen
dat wat zo diep ligt, lijkt vaak zo groot
je kunt alleen maar mens zijn, als je die angst opzij gaat zetten
Weet je Herman
Doordat wij onze zielen bloot durven te leggen voor de ander
geef je juist die ander een groot cadeau en de ruimte
om ook zichzelf te durven gaan tonen
Het maakt je tot een groot en innerlijk rijk mens
vreemd of niet
ik geniet!
dwaallicht
