hij sprak achter de katheder over eeuwig leven zoals ik nooit daar hoorde over spreken elke letter beklijfde in mijn ziel.
zijn grijze kop verried de jaren die hij geleefd had maar nog meer de jaren die nog moesten komen en die weg bleek klein te zijn
hij wist dus waarover hij sprak. het merkteken van zijn lang leven prentte hij in mij met de kracht van een heldere en zuivere taal.
tijd noch ruimte en geen woord om het te benoemen. voltooid leven in grenzeloze onbenoembaarheid van wie wij armzalig 'God' noemen.
onze taal past zich niet aan onze denken lijkt onvolkomen en wat met ons gebeurt nà onze zichtbaarheid
wordt door geen taal beschreven.
Herman
Reacties op bericht (1)
08-06-2011
te gek toch
Tja, ik was ook even druk met veel, maar las het wel degelijk.
We hebben allemaal zo onze eigen kijk op het hiernamaals.
Het woord beklijft... ken ik niet.
Eerder zag ik alles zoals de bijbel ons had verteld, maar er hing aan veel ook angst en akeligheid. Het boek werd ook geschreven in een hele andere tijd, herschreven vanuit de beleving van weer anderen.
We moeten echt onze eigen gevoelens hierbij gebruiken en wat we zoal meekregen in ons leven hier en nu, tevens de inzichten over het geheel.
Na mijn bijna dood ervaring werd al veel herzien en na moderne hypnose waarin ik mij tevens ook in voorgaande levens zag gaan weer.
Wij allen zijn gemaakt naar Zijn evenbeeld, vanwaar dan alle angst en verdoemenissen? zo 1 2 3 kan ik hier geen duidelijk beeld neerzetten.
Wat ik mocht ervaren was zo groots en in totale aanwezigheid, er is bij mij geen vraag en geen angst meer. Hoe dit jou te vertellen is weer iets anders natuurlijk. We hebben allemaal onze beleving van..
Misschien al gaande weg meer duidelijkheid
liefs
dwaallicht
