het zomert buiten veel te vroeg. ik hoor de vogels fluiten en de avond vallen wanneer mijn nacht begint.
ik weet niet wat ik denken moet. ik voel me goed en zò verlaten; mijn hoofd is leeg en barstensvol gedachten die niet mogen
binnenkomen. ze stoppen niet als ik ze afwijs, ongevraagd zetten ze zich in de beste zetel en drinken mijn rust langzaam op.
ik wil naar buiten maar ik vind geen deur, geen raam schuift open. klaarte verdrinkt in mijn angst om weer dezelfde van gisteren te zijn.
Herman
Reacties op bericht (1)
09-06-2011
Dezelfde van gister?
die zul je nooit meer Zijn, je begint anders te kijken naar oude gewoontes. Je wordt wakker op een bepaalde manier.
Maar op dit moment van je schrijven voelt het ff echt niet fijn.
Wens je dus een zorg en angst minder voor deze komende nacht toe
dwaallicht
