wij zoeken met twee naar elkaar al zoveel jaren en het lukt ons niet om te vragen waarom wij dit doen en waarom wij samen blijven.
wij houden van dezelfde kinderen die wij wilden zolang voorbij wij wenen en lachen met hen als zij weggaan en anders leven
buiten de droom die wij droegen van in het begin. wij blijven alleen met verdriet en verlangen dat wij van elkaar niet verstaan.
en toch liggen wij samen in bed met andere dromen. wij horen bijeen zoals twee vogels die in dezefde boom naar een ander nest zoeken
en niemand ziet de pijn in ons pogen om anders dezelfden te zijn.
Herman
Reacties op bericht (3)
13-06-2011
wens
Als ik dit lees, dan wens ik je een lichtbaken toe... dat vanuit je hart en je gevoel vertrekt, zonder het denken achter te laten... hoop dat je wegwijzers ontmoet... die je naar een goed pad leiden.
liefs
Lore
13-06-2011 om 14:14
geschreven door Lore
Ach Herman
Het doet me zo'n verdriet om te lezen dat twee mensen, die eens voor elkaar kozen en hoopten altijd gelukkig samen te zijn, tot de ontdekking lijken te zijn gekomen dat hun leven niet meer samengaat.
Het moet beslist pijn doen voor allebei om te voelen dat 'twee zielen ... een gedachte' niet meer bij jullie van toepassing is.
Natuurlijk zijn er in elk huwelijk strubbelingen, want zelfs twee mensen die van elkaar houden blijven twee mensen. Met ieder zijn eigen karakter, mogelijkheden en ideeën. En wanneer de liefde aan beide zijden groot genoeg is, dan zullen de strubbelingen geen onoverkoombare problemen opleveren. Maar wanneer de liefde een ander diepgang heeft gekregen, dan ligt dat anders. Dan kunnen er moeilijke besluiten genomen moeten worden. Ik wens jullie dan ook heel veel wijsheid, moed en sterkte om samen de juiste beslissingen te nemen.
13-06-2011 om 08:48
geschreven door thea
12-06-2011
Hoe eenzaam kan dit zijn
Dit herken ik maar al te goed van jaren en nog eens jaren.
Vanuit liefde hebben wij toen elkaar losgelaten, zodat ieder van ons de ruimte naar anders kon gaan krijgen.
We werden vrienden en gingen ieder ons eigen weg.
Vandaar dat ik Nu dan wel alleen ben, maar nooit eenzaam meer.
All 1 voel ik mij en herboren.
Ik begrijp jullie stiltes in deze naar elkaar's ware Zijn.
WEns jullie wijze besluiten en nieuwe kansen toe.
Mocht dit niet de weg zijn, dan de neus dezelfde richting uit
Slaap goed
dwaallicht
