tussen de regels van mijn boek heeft zij meegeschreven zonder aan mijn tekst te raken. haar zijn is een feest. ik weet niet waarom
zij plots op mijn weg is gekomen mijn hand heeft genomen en wist dat wij verder zouden gaan met leven en bij mekaar naar
binnen zouden kijken om te zien wie wij echt waren en zijn. mijn boek blijft open liggen opdat zij mijn ziel kan lezen. ik tast nog
heel onzeker haar schoonheid af in alles wat zij is, in alles wat zij onvrijwillig soms, mij geeft. ik ken haar en ik ken haar niet
in wat haar leven en het mijne raakt.
Herman
Reacties op bericht (2)
22-06-2011
In en met elkaar willen delen
kan het anders?
Om juist dat hele kleine binnenkant die wat angstig leek te zijn, naar buiten te zien gaan komen, geeft Die kracht die een mens zo nodig heeft om weer dichter bij zichzelf te kunnen komen!
Om de ander als zichzelf te kunnen zien, maakt het zo bijzonder
22-06-2011 om 23:12
geschreven door Karin
Wat fijn
dat je iemand gevonden hebt die meeschrijft in jouw levensboek en ook mee wil lezen van wat er al geschreven stond. Samen is tenslotte altijd fijner dan alleen.
dwaallicht
