|
ik las deze tekst van Luc Verbeke op de categorie cultuur met als nick: 'lucenmaria!
ik vond deze tekst zo indringend dat ik hem aan de passanten en vrienden hier niet wilde onthouden. dus geniet er van!
In het bewogen
heelal van jouw ogen
lees ik angst en verdriet
om de dag die vervliet
en het vlees dat verdort.
Maar je lacht en je praat
of er niets aan jou schort
en je zingt als een vink
in z'n blinde kooi
- hoe lang reeds gevangen
in het net van eigen verlangen -
doch enkel een wijl
overstemt jouw lied
het trieste klagen
van dieper verdriet,
en ik zie door het raam
van jouw glanzende ogen
de hoge muur
van de zwijgende nacht
wijl jij lustig praat
en zorgeloos lacht.
Luc Verbeke
1956xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
dwaallicht
