We zijn vroeg uit de veren, nemen de eerste bus richting Koekestad. Hebben 10 minuutjes tot de trein richting Mechelen en daar 5 minuutjes overstaptijd. Exact 1:30 reizen tot Wespelaar met een startzaal op 350 meter van het perron. Wat een luxe ! Tot onze verrassing Yvan (Landen) in de zaal, ook hij op verkenning van het onbekende. Nog voor 08:30 zetten wij er de pas in, verlaten de dorpskom langs kerkwegeltjes. Verslikken ons bijna in de eerste splitsing maar ik ben wakker, corrigeer snel. De 5 en de 30 km worden naar het Haachts Broek geloodst een oase van rust in het groen. De zon geeft al duchtig van jetje, om de paar minuten zakt een grote grijze vogel uit de staalblauwe hemel. Wij zien het goed zitten. Worstelen ons door een paar stille Haachtse straten tot het volgende natuurpunt. Halfopen terrein met weilanden en natte bosjes van populieren. Moeten even langs de spoorlijn stappen maar geen nood, na de overweg wacht het volgende groen al. Het is er druk, is haast treintje lopen van de vele wandelaars. Het pad langs het kanaal is veel breder en de meute waaiert uit. Net voor de nieuwe tunnel in Tildonk halen we Rik (Bornem) in die een uurtje later startte maar een kortere afstand loopt. Het is erg druk in de rustpost, wij posteren ons in de gang, zijn na 10 kilometer wandelgenot toch wel aan een pauze toe.
Komt JPD daar binnen vallen, rood aanlopend en goedlachs als altijd, onzen Brusseleir. Ook hij doet wat minder kilometer want net terug uit een heupblessure. Wij gaan op pad voor ons tweede tientje. Langs achterafjes het dorp uit en vervolgens over tarmacjes de weidse akkers in. Goudgeel stro en donkergroen maïs, haast volgroeid. Waar de 30 km zijn eigen weg gaat waden we door het hoge gras over een krakkemikkig pad. De Kleine Kerkweg is dan weer een alleraardigst en lommerrijk eenmanspaadje. Het voert ons naar een haast verlaten steenweg met fietspad aan weerszijden. Even verder duiken we links de wilde natuur in. Hadden bijna de afslag gemist en ik roep een jonge deerne terug die ruim 100 meter voor ons uitgaat. Heerlijk strook donker bos zet ons af bij een zandweg tussen weiden door. Dan volgt de Groenstraat, immer gerade aus richting dorp. Een man van de organisatie wacht ons op met de vraag of er een parkoersprobleem is. We wijzen hem op de delicate afslag zo’n kilometer terug. Blijkt dat wel meer wandelaars deze gemist hadden. Hij gaat op pad voor correctie, prima service dus. Even wat straatjes, we duiken terug de akkers in over een hobbelig pad tussen muren van maïs. Pikken de kortere afstanden op en wandelen langs de voetbalterreinen richting dorpskern en rustpost. Grappig om zien hoe wandelaars netjes op een rijtje zitten aan de lommerrijke kant van de straat. Wij sluiten aan.
Nemen een wat langere pauze dan gewoonlijk, de twee tientjes gelopen in de zomerse warmte laten zich gevoelen. Wandelen voorbij het immense Ursulinenklooster het dorp uit richting vaart. Even langs het water en dan een tarmacje op voorbij herenhoeve ’t Kasteeltje en de akkers tegemoet. Op de achtergrond een grijzig kerkje, naar ik vermoed Wakkerzeel. Dorsmachines oogsten de goudgele tarwe. Het doet mij denken aan een leuk Vlaams liedje :
De oogst was rijp en binnen
De boer zijn hoogste wens
Men zei mij dat dit alles een paradijs was voor de mens
En zo voelen wij ons ook telkens wij mogen wandelen. Al wordt het nu even hard labeur. De zon beukt in op onze koppetjes, het asfalt geurt en wij kreunen ons een weg door de stille akkers. Een grindpad stuurt ons richting bomen. Heerlijk die verkoeling langs de verweerde antitankgracht. Even verder wacht opnieuw het Haachts Broek. Ondanks het lommerrijke fraaie biotoop moet ik vaart minderen. Mijn zuurstofaanvoer is te beperkt om een stevige inspanning te blijven leveren. Toch is het genieten stappend over vlondertjes, langs droge grachten en weelderige plantengroei. Bij het verlaten van het bos pikken we de andere afstanden terug op en zetten samen koers langs de bosrand richting dorp en finish. Leuke tocht gelopen al dient gezegd dat de 5 en de 30 km het best bedeeld waren met groene, bosrijke stroken. Volgend weekend is het onze beurt om de wandelaars te verwennen, pijltjes hangen tussen Overijse en Eizer met misschien een extraatje in Puurs. Tot dan.
Wandelen in eigen streek, het gaat nooit vervelen. De tocht van de Vosbergstappers die slaan we nooit over. Streekgenoot Mark denkt er net zo over en dus tekenen M & M ook present. Voor Zottemie en Bart is het dan weer een eerste kennismaking. We hebben vandaag de keuze uit meer dan 10 verschillende afstanden. Maar Patrick zou Patrick niet zijn of hij bedenkt een 11de alternatief ! Wij zijn niet zo happig op lussen naar Waarloos en Duffelshoek. Rivierenland daarentegen vinden wij heerlijk. Kiezen dus voor het parkoers van de 42 km minus de eerste 10 km.
Een lommerrijk achterafje voert ons zachtjes klimmend langs een schapenweide. Kunnen we genieten van een vergezicht dat reikt tot de Mechelse Sint-Romboutstoren. Zakken terug af naar de vallei en dokkeren over een kasseitje Alfred (Bornem) achterna tot de E19. Onderaf de snelweg ligt een ruig pad, meestal erg nattig nu echter kurkdroog. De majestueuze Kapellenlei zet ons af bij TC De Zwaluw. Hebben nog maar 3 km in de kuiten en langer dan een plaspauze blijven we er niet. Rechtsomkeer opnieuw wandelend door de fraaie dreef tot voorbij de E19. De langere afstanden mogen heerlijk zwerven langs de Oude Nete arm, over vlondertjes en langs metershoge balsemien. De Blauwe brug van Rumst is afgebroken voor onderhoud en dus kan de parkoersmeester niet anders dan ons over de Netedijk naar Walembrug te sturen. Erop en erover en langs de overkant terug richting Boom. Zo ver gaat de reis vandaag niet, we duiken puur natuur in wandelend over graspaden tot Battenbroek. Vanaf een oud kapelletje is het één straat lopen tot centrum Walem. Rusten doen we zoals elk jaar op het terras van de Slijkvissers.
Komen er een dame uit Heeze tegen die nu in Kontich woont. Hebben we al maanden niet meer gezien hoewel zij een vaste waarde is. Blijkt een lichte beroerte gehad te hebben maar wandelt vandaag al terug 42 km. Van een blij weerzien gesproken ! Katrien wordt onze gezel, Bart blijft nog even verDuvelt genieten. Stappen gezellig keuvelend richting Roosendael en het jonge bos. Beslissen de twee lussen in omgekeerde volgorde te lopen, de langste het eerst. Deze voert langs de villa’s van de Beukendreef recht naar het Fort van Duffel. Heerlijk wandelen rond de grote plas en dan wacht de Mosterdpot, een jong natuurgebied met eik en een ondergroei van varens. Katrien wipt fluks mee met een koppeltje dat sneller is dan wij. Wandelen onder ons tweetjes langs de AWW plas met zijn veelheid aan watervogels en vervolgens over de Netedijk terug naar de Slijkvissers.
Hebbe nog 13 kilometer voor de boeg. Keren terug naar domein Roosendael en stappen vervolgens over een prachtige landdijk richting Elzestraat. Moeten wat straatjes lopen om vervolgens voorbij de velden van een groenteboer het Fort van Walem te bereiken. Opnieuw heerlijk koel en lommerrijk langs het water. De Emmaüsdreef dokkert ons dan langs de watertoren van Mechelen Noord richting Battenbroek. Vosberg kent hier een paadje langs een bruine gracht afgezoomd met metershoog riet en balsemien. Passeren een tweede keer het oude kapelletje en gaan dus ook een laatste keer rusten bij de vissers.
Wandelen nu rond de vijver en terug de Netedijk op tot Walembrug. Aan de overkant wacht de Lazarusstraat genoemd naar de gelijknamige witgeschilderde kapel. Het straten lopen wordt beloond met een prachtige afsluiter : de Oude Spoorwegberm. Een strook van nauwelijks een paar tientallen meter breed maar mits een heerlijk slingerpad te doorkruisen langs poeltjes en door het kreupelhout. Een geïmproviseerd bruggetje, door de boer zijnen akker, een groet aan de ruime veestapel, de Duvel wacht. Maken het gezellig aan de rand van de tent met Zottemie & Bart, M & M. Hoe dichter bij huis hoe later we thuis komen. Het is al ruim 20:30 als we aan de dis gaan. Er volgt een ver Duvelt zalige nachtrust …
