Ben verbaast alleen uit de trein te stappen in Pepinster-Cité, startlocatie Espace Nô ligt nauwelijks 250 meter verwijdert. Parkoerstekening en gratis inschrijfbon oppikken, ik kan op pad voor wat ik een pittige tocht verwacht. Meteen langs piepende poorten rivier de Vesder over en de bossen in. Golvend pad en aan een slakkengang want de koploper van onze groep is aan de trage kant. What goes up must come down en we wandelen opnieuw de rivier over voor wat stedelijk tarmac. Langs ’t spoor dan voorbij de tunnel uit 1841 en daarna pittig klimmen de gemeente uit en het groen tegemoet. Aanvankelijk een vlak grindpad, mind the recuperation ! Stilaan echter gaan we klimmen en genieten van prachtige vergezichten met vele torens van kerken en profane bouwsels op elke heuveltop. Het blijft maar ‘soft’ omhoog gaan en vele van mijn medewandelaars lassen een pauze in. Ik heb blijkbaar goede benen en blijf aan een rustig tempo stappen, minuut na minuut na minuut. Bereik gehucht Tancrimont na zowat 4,4 km en krijg een magistraal groen uitzicht cadeau. Koetjes in de diepte zijn niet meer dan bruine stippen. Wat is dit mooi ! Ik duik de vallei in langs een pittig paadje van keien afgezoomd door meidoorn. Na 800 meter en wat tarmac bereik ik Rondehaie en gaat de 20 km zijn eigen weg. Ben dus meteen alleen. Loop kilometers lang golvende tarmacjes aan de rand van de groene zone. Buizerd zweeft rondjes hoog in de lucht. Leuk kruisbeeld met bankje, dame wil niet op de foto staan, alle begrip. Plots afdaling, ik stap naar Theux of toch de rand van de stad. Bij de fraaie kerk van Juslenville mag ik weer klimmen tot het kerkhof, is bijna halven dans voor vandaag. Pittig dalen naar grasland en dan heel technisch klimmen. Losse keien en gelukkig ook paal en draad waar ik mij kan aan optrekken. On top een kudde luie longhorns, ik sluip voorbij. Merk dat mijn medewandelaars allen de beschikbare bankjes inpalmen, pittig parkoers inderdaad en l’ été Indien. Ik ben goed en blijf maar stappen. Lange helling tussen twee rijen meidoorn naar het volgende dorp. Wegdraaien dan bij een kerkhof en het wat donkere bos in. Zalig wandelen tussen loofbomen links en sparren rechts. Immer gerade aus en het pad wordt ‘une piste de cailloux’, stenenweg dus. Ik verslik mij even in de bepijling en sta voor een beekje, eigen schuld dikke bult en kier nekier were. Even verder moet ik echt wel door een beekje waden, op het rechte pad, één natte voet als resultaat. Blijk zachtjes te klimmen en dat blijft maar duren, is wel prachtig. Net voor de top open terrein en even verder een schitterend vergezicht met veel menselijke aanwezigheid en zowaar een terril, denkelijk van het Luikse steenkoolbekken.
Ik ben intussen al meer dan drie uur non-stop onderweg en loop moederziel alleen te genieten van zon en natuur (had startnummer 35 vanmorgen). Zachtjes dalen nu tussen de weilanden en kleine bosstrookjes tot de bewoning van Ensival, deelgemeente van Verviers. Op halve hoogte gaat de tocht verder parallel de spoorbaan en de Vesder. Krijg een fantastisch uitzicht cadeau op een kerk die op een pedestal lijkt te staan. Nog een keienpad en dan een volgende bosstrook. Vlak is hier niet vlak maar golvend met een pittige helling om uit het bos te geraken. Ventje begint moe te geraken. Loop nu door de obligate witte wijk, dus ook in Wallonië en dan een bepaald technische afdaling naar het station waar de trein naar Verviers van 14:08 net weg is. No big deal, ik had sowieso 15:08 gepland.
Wandelaarsdrankje en nagenieten van een prachtige tocht. Perfecte mix van verhard en onverhard, pittig en vlak, open landschap en bossen. Haast perfecte bepijling ook, echt mijn ding en ik vertel dat bij aankomst aan de organisatie. Een heuse verrijking dus vandaag van de nadagen van mijn bestaan. In Leuven aangekomen blijkt er een wielerwedstijd aan de gang te zijn voor beroepsrenners. Ik blijf hangen in de bocht aan het station naar de Bondgenotenlaan. De heren komen aan een rotvaart naar beneden maar gaan gedisciplineert door de 90°. Iemand herkennen is er niet bij maar de kleurrijke bende en dito karavaan is wel een leuk schouwspel. Denkelijk ga ik komende dinsdag op bezoek bij Jules, ken het parkoers van buiten maar een mens moet wat met zijn vrije tijd.
Het verhaal van Google Maps vanaf bushalte Peerdeke brengt mij compleet in de war. Gelukkig pik ik een ‘wandeltocht’ bord op dat mij afzet bij Daverlo, de startlocatie van vandaag. Zat tot mijn verrassing als wandelaar moederziel alleen op de bus, maar ja vanaf station Brugge heb je tot hier een plejade aan mogelijkheden. Inschrijven en weg wezen, het is al na den tienen, heb 21,23 km voor de boeg en de verwachtingen zijn hooggespannen. Mijn gastheren ken ik niet dus ben benieuwd wat ze in petto hebben.
Meteen weg van een steenweg over het erf van een oude hoeve met rode luiken. Langs de voetballende jeugd dan en aan de overkant van de Astridlaan langs het Bergjesbos. We draaien er rond, het groen wordt serieus uitgedund. Wat landhuizen, een weiland en dan een fietspad op richting ziekenhuis Sint-Lucas. 1x gaat er voor puur natuur, weilanden en populieren, strookjes maïs en riet tussendoor, waterpartijen ook. Daarom wou ik persé deze tocht lopen. Wolken kleurend loodgrijs, zwanger van de regen maar worden weggewaaid, goed zo. Naar meer dan 6 km zwerven door het groen kom ik in Ver – Assebroek uit in een mij heel bekende rustpost met dank aan Oostkampse tochten. Moet er even mijn persoonlijke infrastructuur nakijken. Ja hoor, gat in de zool van mijn linker hiel. Wordt spannend.
Toch op pad voor een extra lus van ruim 8 km. Zoals ik hoopte haast linea recta naar Domein Ryckevelde. Een eerste strook met meterhoge planten die ik niet ken en dan heerlijk zwerven door prachtige dreven in Sint-Kruis. Een nieuw aangelegd half verhard pad, een zandbak, gewoon onverhard en grint parallel kassei, alles komt aan bod. Passeer een kasteel dat volgens mij Tudor is. Heb soms nogal wat hinder van de inconsistente afpijling en loop dan ook twee keer fout. Door een dreef met weerskanten dubbele bomenrij, noblesse oblige, en langs weilanden tot randje Oelegem. De polder in dan, langs leuke bankjes met dieren in houtsnijwerk. De kerk van Ver steeds in het vizier maar toch ruim 15 minuten over tijd bij de rustpost. Ergens het midden tussen kilometer en miles dit parkoers maar tot zover prachtig.
Hoog tijd voor de Brugse topper, de blonde Zot, echt wel één van mijn favorieten. Nog ruim 6 kilometer voor de boeg. Duik vrij snel de Gemene- en Loweiden in, graspaden in nattig gebied en dus met veel populieren. Kom opnieuw bij Sint-Lucas uit en moet dra wat straten lopen met uitzondering van kinderboerderij de Zeven Torentjes. De laatste rustpost hoeft voor mij niet meer, ik stoom door. Ben teleurgesteld over de laatste drie kilometer. We lopen een vierkantje rond een imposant kerkhof waar duidelijk veel te zien is. Doorkijkjes tonen oude praalgraven en militaire eer. Een gemiste kans toch om de wandelaars er dwars doorheen te sturen !
Vlotte reis terug naar Leuven, ben al met al tevreden over de tocht op drie kilometer na dan. Zelf was ik fysisch niet super, zal morgen in Pepinster anders moeten zijn !
Wegens succes hernieuwt, dat is mijn motto vandaag. De NMBS denkt daar anders over. Heb volgens het boekje 20 minuten overstaptijd bij Gent-Sint-Pieters maar mis de bus naar Ursel van zo’n 30 seconden. Balen helpt niet, dan maar een klein uurtje rondkijken in het erg drukke en in alle opzichten kleurrijke Gentse station. Op naar Ursel dan, uurtje rijden in een lege accordeon bus. Geen pijlen bij de Urselse kerk deze keer, twee keer pech dus want 2,8 km langs een vervelende steenweg tot de startlocatie op het vliegveld. Het is intussen 10:45 en ik kort mijn tocht in tot 20 km. Heb twee mogelijkheden en twijfel, zal onderweg beslissen. Op pad dus bij een zonnig maar winderig weertje over betonbaantjes in het groen, dit was ooit een luchtmachtbasis. Samen met de schaarse MTB-ers over een erg hobbelig bospad dan tot het tarmacje van Schapersbos. Eerste rustpost na 2600 meter. Ik stop zowaar, suis battu par la fringale. Babbeltje met medestanders. De lokale lus van 8,1 is beton, ik schakel dus naar plan B.
Meteen 20 tweede maal dus en over kiezelpaden langs weilanden de bossen tegemoet. Heerlijk genieten van lange dreven in het Drongengoed. Wordt wel voortdurend aangevallen door eikels die gelukkig slecht mikken, kom er ongeschonden doorheen. Moet enkele keren over boomstammen kruipen, stormschade is ook hier duidelijk zichtbaar. Duik een open strook in waar ik vorig jaar fout liep. Pijpenstrootje, ontluikende heide, prachtig toch het Maldegemveld. Sluit deze lus af met een strookje beukenbos. Kom Marije & Willy tegen die mij waarschuwen een ‘knooppuntenblad’ op te pikken voor de lokale lus. Drankje halen en aanschuiven bij Conny Lenaert & Dirk Cornelis. Zo leer ik stilaan steeds meer medewerkers van Beneluxwandelen kennen. Gezellig !
Zeven kilometer knooppunten lopen nu, lijkt mij het omgekeerde van vorig jaar. Opnieuw genieten van prachtige rechte stroken door het Maldegemveld. Kijk verrast op als Micky met zijn dames mij kruist, doet blijkbaar zijn eigen ding via zijn mobieltje. Enkele vennetjes en verder door halfopen terrein. Ik heb er zin in, voer de snelheid op. Schitterend gebied, deels over vlonders, langs prachtige varens en wild uitzaaiende berk. Soms wel wat vervelend de vele houten dwarsliggers, Natuurpunt in de leer bij de NMBS denk ik dan. Kom weer op het heidepunt en -poortje van daarstraks uit en loop terug naar de Drongengoedhoeve. Heb er ruim de tijd voor een Duvelke. Prachtige omgeving om een terrasje te doen overigens en zo denken alle wandelaars er over.
Heb nog ruim 4 km voor de boeg. Opnieuw lange rechte dreven in het groen. Wordt plots afgezet op een landingsbaan van de luchthaven. In auto taal gesproken zes baanvakken brede beton met nog eens twee in kort gemaaid gras aan weerskanten. Ik voel mij hier een nietig persoontje, kan mij het bulderend zo voor de geest halen. Paar kilometer beton en ik bereik de finish. Heb er nog net de tijd voor een heerlijke Filou van ’t vat, zeer geslaagd biertje. Terug langs de steenweg tot Ursel kerk en over Gent, deze keer zonder vertragingen naar Leuven. Kijk terug op een zeer geslaagde wandeldag, hier ben ik volgend jaar weer. Weekendplanning dan : zaterdag Assebroek en zondag Adeps in Pepinster, zalig reizen vanuit mijn nieuwe heimat.
