De jonge deernes op de werkplek noemen mij steevast ‘oldtimer’, dus waar kan ik beter gaan wandelen als bij de Old Time Stappers ? Treinreisje van 9 minuten in het gezelschap van Jules (Turnhout) en even lang wandelen naar een ruime en druk beklante startzaal. Heb geen idee wat ik van deze tocht kan verwachten, laat mij verrassen over 32 km parkoers. Booke eten en op pad voor een eerste lus, zal drie keer door de startzaal passeren. In de koude en grijze ochtend wandel ik langs een fraaie dorpskerk en loop linea recta de bebouwing uit. Bij een kapel als glasraam rechtsom de natuur tegemoet. Heerlijke holle wegen dansen door het landschap op en neer. Mollekensberg en Mollekensveld, ik geniet van het mooie onbekende groen. Even huisjes lopen dan langs een dalend kasseitje bij een temperatuur van 3°C. Open veld tenslotte richting spoorbaan en langs achterafjes naar de startlocatie. Leuke opener van iets meer dan 6 km.
Terug naar het glasraam van daarstraks. Open veld nu en dan onder de spoorbaan Leuven – Brussel door. Tijdje tarmac langs een diepliggende beek en dan de weidse akkers in langs de Sint-Jobsweg. De vroege patat steekt in de grond, koolzaad zorgt voor kleur. Achterafjes loodsen ons naar de volgende rustpost in Veltem-Beisem. Ik heb er een lokale lus van 7 km te goed. Stap langs het stemmige kerkje ter ere van Sint-Michiel over een kasseitje nattige natuur tegemoet. Heerlijk flaneren langs de Molenbeek, een schitterend biotoop. Strook open akker dan met bloesems die voor een frêle witte kleur zorgen. Nog maar eens een kasseitje dat overgaat in gras dwars door de akkers, ik geniet steeds meer van deze tocht. Strookje landelijk tarmac tussendoor en dan weer naar het groen. Bosrand wordt echt wild bos met duizenden witte bloempjes als lichtjes in het grijze zwerk. Moet wel opletten voor de hindernissen onderweg, omgewaaide bomen. Bij het verlaten van het bos opnieuw een kasseitje en vervolgens graspaden langs ontluikende populieren. Hé, hé heb er 18 prachtige kilometer opzitten.
Moet nu weer naar de overkant van de spoorweg. Voorbij de gebouwen van Vitalac en dan pittig klimmen langs Roetaard. Duik halfopen gebied in, een variatie van bossen en grasland. Blijkt Bertembos te zijn. Schitterend parkoers en stevig golvend. Een kasseitje dat ik ken van Paradijske zet mij een verdieping lager af. Blijf door het golvend bos lopen tot een manège. Even langs een drukke steenweg en ik duik onder de baan door. Loop een dijkje langs een uitgedroogde beek en ben plots weer bij de start. Heb de tijd voor een drankje en een laatste lokale lus. Zachtjes klimmen langs achterafjes de Ijzerenberg op. Vervolgens door open landschap langs een fietspad en aarden weg, plateau lopen met uitzicht op Gasthuisberg en de torens van Leuven. Bertembos komt opnieuw aan bod. Pittige afdaling in het groen en dan tergend traag klimmen naar de watertoren. We zijn met z’n zessen om adem te happen tijdens een relatief vlakke bosstrook en duiken vervolgens via een hobbelpad terug een verdieping lager. Ben daar niet zo goed in en laat mijn maatjes gaan. Kom weer bij het tunneltje onder de drukke baan uit en loop uit over de dijk langs de droge gracht. Hoog tijd voor de trein van 17:39.
Ben enorm tevreden over mijn Vlaams-Brabantse tweedaagse en zeker de tocht van vandaag. Was een schitterend en pittig parkoers, een prima organisatie ook, kortom een absolute aanrader !
Ik ben tot mijn verbazing de enige wandelaar op bus 335 van Leuven naar Aarschot. De Pinguins hebben de tocht vanuit Gelrode nooit op het niveau van hun andere wandelingen gekregen wat de deelnemers betreft. Er is nochtans geen reden voor want van hieruit kunnen ze prachtige tochten aanbieden. Vanaf de bushalte is het een ruime kilometer stappen tot de startlocatie. Herken de omgeving niet omdat ik voor het eerst achterom de parochiezaal binnen kom. Groetjes aan het Lydie team en moeizaam inschrijven, de barcode van mijn lidkaart is haast onleesbaar geworden. Bammetje eten en op pad voor 30 km. Een eerste keer langs de stemmige dorpskerk, deels opgetrokken uit ijzerzandsteen en dan de Bergstraat haar naam eer laten aandoen. Het eerste aarden pad van de dag voert mij naar de Eikelberg. Eigenlijk een duin in het Hageland. Loop dan ook een hele tijd vlak, hoog en droog, met prachtige vergezichten nog leuker nu er heel wat berk gekapt is. Niveautje zakken en de bushalte van daarnet passeren. Ik stap richting Rotselaar. Gevarieerd parkoers vanaf de spoorbaan. Soms wat villa’s dan weer velden of bossen, beekjes tussendoor. Er staat een staalblauwe hemel maar ‘op’ de wind voelt het fris aan. Kom opnieuw bij de spoorbaan uit en beklim de Hensberg, op en neer. Fruitbomen tonen stilaan hun bloesems en verspreiden subtiel hun zurige geur. Belooft voor volgend weekend in Borgloon. Ik passeer de Moedermeule, een verplicht nummer in Gelrode. Wielrenners doen massaal hun ding in omgekeerde richting. Terug naar de start nu, de eerste, lokale lus zit er op.
De innerlijke mens versterken en weer op pad. Gewoon rechtdoor tot Schaapsvijver en het Kloesebos. De natuur twijfelt er tussen winter en lente. Struikgewas oogt al fris groen, hogere bomen zijn nog in winterse pauze. Ook de heidestrook is nog in rust. Ik passeer een eerste keer een dierenkerkhof en stap vervolgens ‘klimmend’ onder de A2 door. Loop door akkers en kom er Roger en zijn dame tegen. Korte guitige babbel en vort met de bok. Tijdje villa’s kijken, hoog en droog en dan naar Nieuwrode duiken, zowat halven dans. Er staan nu 9,2 km op het menu. Aanvankelijk dwars door akkers en vervolgens op en neer langs holle wegen. Terheideveld, dat is grondgebied Holsbeek, ik stap dan naar Houwaart en weer de steenweg over. Mag kasteeldomein Horst in. Heerlijk flaneren langs dreven tot het eigenlijke kasteel van de Rode Ridder. Vervolgens door het open terrein en de kasseitjes van de Guldendelle. Dwars door de nieuwbouw van Sint-Pieters-Rode dan en dokkeren over kasseitjes naar een kleiner kasteeltje. Vervolgen door een nattige bosstrook tot akkerland waar de boer voor landelijke geuren zorgt. Vanaf de Grote Losting is het huisjes kijken tot de laatste pauze in Nieuwrode.
De laatste loodjes dan. Langs de kerk van Nieuwrode en een werf richting weilanden met een zee van paardenbloemen. Lekker pittig klimmen in een holle weg met begeleiding van wat witte hemelse vlokken. Kom uit bij de lokale voetbal en ga een heel eind parallel de A2 beton lopen van bewoning naar groen. Duiken dan naar Hellegat, onder de A2 door en weer omhoog in het groen. Genieten van prille bloesems en tenslotte over veldwegen de duik naar Gelrode City. Ik zet meteen koers naar de bushalte. Het was weer eens reuzeleuk wandelen bij de Pinguins.
