Slechts mijn derde en tevens laatste tocht deze maand of toch net niet. Was vorig weekend van pijltjesdienst in Hoeilaart. Werd een boeiende belevenis. Het avontuur begon in het station van Brussel-Centraal. Geen metrostellen wegens terreur dreiging in de hoogste graad. Haast evenveel patrouillerende militairen, politiemannen en NMBS Security als onthutste reizigers. Ik moet slechts een uurtje wachten tot het boemeltreintje. Ben wel erg vroeg uit bed gestapt voor niks. Ook het pijltjes aanbrengen is anders dan anders. Baan mij in het Zoniënwoud drie uur lang een weg door een heuse sneeuwstorm. En zeggen dat zulks mijn hobby is ! Maandag ben ik al gerodeerd. Neem de trein tot het zwaar beveiligde Etterbeek en dan de bus over Jezus-Eik. Papieren pijltjes verwijderen blijkt de eerste kilometer onbegonnen werk. Ze zijn eerst nat geworden en dan letterlijk in de bomen ingevroren. Nog nooit meegemaakt ! Ik waarschuw Roland dit stukje nog eens over te doen bij minder koud weer. Eens de bebouwing uit en met het opkomen van de zon vorder ik gestaag, ken nog nauwelijks problemen. Moet op zondag anders geweest zijn voor Danny want hij heeft ruim 2 km opnieuw moeten doen wegens vandalisme in het Zoniënwoud. Van Bunzingenpad tot Tamboerdreef vind ik nauwelijks nog enige markering van mijn hand terug. Inderdaad een bewogen weekend.
Maar vandaag neem ik dus nog eens een dagje vrij en reis met Lindake naar Hulshout over Mechelen. Wachttijd van 40 minuten inbegrepen. Beetje het onbekende tegemoet maar Linda heeft er een goed oog in en zij faalt zelden. Het is guur en donker als we de gezellige cafetaria van de lokale sporthal verlaten. Beginnen onze 25 km met een lokaal lusje van 5 km. Zal hoofdzakelijk beton zijn over de bedrijfsterreinen van transportgigant Hendrickx, langs kampeerterreinen en een industriële zone. Een opwarmertje dus.
Na de koffie duiken we vrij snel weiland in. Eerst een smal paadje en vervolgens langs, soms vettige, prachtige dreven door het halfopen landschap. Het zwerk is druilerig. Waar de grotere afstanden hun eigen gang gaan zijn we plots absoluut alleen, stappend tussen bedrijven aan onze linkerhand en een gracht met bos aan onze rechterhand. Aan de overkant van de Wiekevorstsesteenweg wacht uitgebreid een chalets zone met opvallend toch veel stenen gebouwtjes. We duiken deelgemeente Bruggeneind in en zetten koers naar de Kaasstrooimolen en de wandelaars van de kortere afstanden. De laatste kilometer tot de kleine rustpost ’t Vloeisel worden we copieus begoten met hemelvocht. Zottemie en Chris maken er zowaar hun opwachting. Zij zijn aan een marathon bezig waarvan we tot gisteren het bestaan niet eens af wisten !
Hebben een lus van ruim 5 km voor de boeg en dat wordt een beauty. Wisselen voortdurend af tussen de dreven van de Herebossen en de Netedijk. Passeren het Toreke (1839) herinnering aan de ontsluiting met wegen van deze omgeving. Gaan een laatste keer pauzeren in een nu al veel stiller ’t Vloeisel. Nog ruim een uur te gaan. Zwerven door halfopen terrein met onder meer een zanderige paardenrenbaantje tot we opnieuw de Nete bereiken. Stroomopwaarts kronkelt ie veel minder dan we van hem gewend zijn. Verlaten het water en ruilen voor een fietspad in het groen, een oude spoorwegzate. Immer gerade aus dus tot bij de Camping van de eerste lus vanmorgen. We zijn bijna ter aankomst, laten ons door stormachtige wind over de finishlijn drijven. Hebben ruim de tijd voor ons favoriete drankje en koersen bij valavond terug naar het Hulshoutse marktplein en de bus naar Mechelen. Een Duvelke later, genoten in de bruine kroeg en met Chrissie, voert bus 500 ons terug naar Hemiksem. Niks dan lof voor deze organisatie, ook van de jongens & meisjes van de marathon. Leuke tocht waar duidelijk energie in gestopt was. Staat al in ons geheugen gegrift voor volgend jaar.
