Vorig jaar wandelde ik een leuke tocht van de Dauwstappers in Lier. Zij verkassen nu naar Lint, een mij totaal onbekende omgeving. Proberen dus maar. Heb afgesproken met Martin (Roosendaal) rond 09:30 want de maximale afstand bedraagt slechts 25 km. Het parkoers blijkt te bestaan uit twee lussen van respectievelijk 5 en 20 km.
Eerst de korte opdracht dus. Dwars door het dorpscentrum en een best wel leuk Gemeentelijk Park. Nog meer stratenloop tot een natuurgebiedje met vlindertuin, Luitersheide. Terugkeer naar de startzaal door een nieuwbouwwijk en opnieuw het Park van daarnet. En toen was er koffie op een geïmproviseerd terras. De zon priemt zo stilaan door het grijze zwerk.
Terug op pad, langs de spoorbaan van Mechelen naar Lier (denk ik). Via een houten hek, stappen we door volkstuintjes en een nattig bos. Het pad vervolgt door weilanden waarbij Bella het gras groener vindt aan de wandelaarskant van de draad. Wij stappen dan maar letterlijk door de weides tot een paar grote boerderijen. Helaas daarna opnieuw tarmac en wijken tot voorbij het station van Kontich-Kazerne, wat tegenwoordig Kontich-Lint noemt. Pauze in een schooltje. Mijnheer de agent regelt het verkeer, een wielerwedstrijd voor dames in goede banen leidend. Hij blijkt zelf ook een wandelaar te zijn maar ‘today on duty’.
We doen opnieuw een terrasje en vervolgen onze weg langs de Willem Weg. De omgeving wordt landelijk, de bebouwing schaarser. Verhard en onverhard wisselen af dwars door de velden met patat en chrysanten. En dan is het plots feest ! We mogen zo’n 600 meter over de Oude Spoorwegberm wandelen. Pure bosstrook inclusief hindernissen bestaande uit balkjes en vlondertjes. Heerlijk ! De kerk van Waarloos komt in zicht en onder haar toren ligt het Brouwershuis. Blijkt onze rustpost te zijn en is een pracht van een staminee in grootmoeders stijl. Wij doen uiteraard een uitgebreid terras samen met heel wat wandelvrienden. Martin en Nicole (Stroboer) voeren een geanimeerd gesprek. Ik moet lachen, telkens weer ‘botsen’ zij over hetzelfde onderwerp.
Maar er moet nog gewandeld worden, we hebben nog 8 km voor de boeg. Stappen door het lokale speelbos en vervolgens over een graspad langs een paar grote hoeves. Helaas wordt het snel weer tarmac lopen in een open landschap grondgebied Duffel en Duffelshoek. Even wat afleiding bij de Boskapelletjes en een laatste strookje natuur, de finish wenkt. Een laatste wandelaarsdrankje, een laatste onderwerp van gesprek, onze zondagse wandeling zit er op. Ik ben een beetje teleurgesteld over het gebodene maar we hadden zo veel om over bij te praten. Merci Martin voor het luisterend oor en de gezellige dag.
23.09.2017 Marching Team 11de Bataljon Genie Burcht
Had ik voor vandaag een zelf uitgedachte 50 km voor ogen, mijn linkerbeen is daar niet klaar voor. Kies dan maar voor iets tussen wijs en eigenwijs in. Rond 09:00 brengt de veerboot van ’t Callebeek mij naar de overkant van de mistige Schelde. Ik vervolg mijn weg door de potpolder van Bazel tot het dorpscentrum, goed voor 3 km stappen. Geen pijltjes onderweg, dus Onze Jongens hebben een andere route uitgetekend. Neem bus 99 tot de Burchtse kazerne van de 11de Genie. Ons aller Herman zit er al van een soepje te genieten. Linda Minne was blijkbaar een vroege vogel, haar fiets staat tweede in de rij bij het inschrijflokaal. Maximaal 21 km zegt de militair bij de scanning, je zal zelf iets moeten breien indien je een langere afstand wenst. Ik raadpleeg de parkoerstekeningen en kies voor 5 km en het grootste stuk van de 21 km, die naar Kruibeke voert. Kan ik straks mijn weg verderzetten naar het veer in Bazel.
Maar eerst dus de lus van 5 km, een bewuste keuze. Ze voert vrijwel meteen naar het nabij liggende Fort en zijn wilde natuur. Heerlijk wandelen dus door haast ongerepte bossen en langs waterplassen. Behoorlijk pittig ook met zelfs een strookje trappen. Het zonnetje komt er stilaan door en dan is het puur genieten. Terug in de startzaal babbelke doen met de Hobohemmers, tegenwoordig altijd met z’n vieren. Ik waarschuw voor een ‘tricky thing’. De laatste kilometers van de langere afstanden zijn gemarkeerd als 5 – 7 km. Breng dit ook onder de aandacht van de organisatie, leidt tot verwarring bij menig wandelaar.
Op pad dan voor de 21 km. Over het tarmac in het groen van de Heirbaan, voorbij een kleiput in ontginning en parallel met de E17. Bij een aardbeienteelt in aquacultuur draaien we de polder in. Gewoon blijven tarmacjes lopen langs hoeves, hun weilanden en maïsvelden. Lange Jan loopt eventjes mee tot de volgende geo-caching hem van het parkoers haalt. Pauze centrum Kruibeke in een zaal van het gemeentehuis annex brandweer. Tijd voor een babbelke met clubmaatje Ghislaine die een rondje voorsprong heeft.
Op pad dan voor de langste etappe van ruim 8 km. Langs achterafjes en een strookje landdijk de bebouwing uit. De Polder in met de fabrieken van Umicore nadrukkelijk aanwezig op de tegenoverliggende oever. Aan onze wandelkant genieten van uitzichten op de vele Kruibeekse plassen. De dijk langs de Schelde is een redelijk drukke bedoening. Een lokale wielerclub blijkt er tussen Kruibeke en Bazel hun kampioenschap tijdrijden te houden. Veel hinder hebben we gelukkig niet van elkaar, dankzij wederzijds respect. Bij een stuw duiken we onderaf een strookje onverhard in afgezoomd met een massa gele bloempjes. Zodoende bereiken we de overzet van Kruibeke naar Hoboken. Wenden de steven en wandelen via een landdijk en prachtige uitzichten over de omgeving terug naar rustpost Kruibeke. Tijd voor een wandelaarsdrankje.
Ik wandel opnieuw een eindje van de lus maar stap bij de landdijk resoluut richting Bazel. Langs de Verkortingsdijk terug naar het veer. Lokale neringdoeners hebben er de ganse zomer en alleen tijdens het weekend een terrasje geïnstalleerd. Ik blijf er een klein uurtje zitten genieten bij een stralend zonnige namiddag. Met de veerboot van 17:00 terug naar Hemiksem, heb er een kleine 30 km opzitten, is momenteel voldoende.
Als ik in het mistige Herentals de bus neem zit Luc (Kessel-Lo) er al een uurtje op. De derde wandelaarster houdt netjes de haltes bij tot de kerk van Lichtaart, kunnen wij een babbeltje doen. Nog meer bekend volk in de startlocatie natuurlijk met onder meer Jacqueline en Sigrid. Ik zal ze geen van allen nog tegenkomen tijdens de tocht want loop weer eigengereid vandaag. Gezien mijn late start-uur en ik graag ’s avonds tijdig aan mijn Beneluxwandel-oefening begin kies ik voor 24 km zijnde 4 + 20. Loop bij de eerste bocht al fout en gewoon rechtdoor, nog niet echt bij de les. De oranje pijltjes zijn nochtans duidelijk. Er volgt meteen een eerste oefening door het nog natte sparrenbos. Eindigt met de Pastoor Dergentstraat tot de startzaal, bereikt na 50 minuutjes stappen. Zijn mijlen en geen kilometers gromt Xavier uitgebreid. De extra’s krijg je er gratis bij makker !
Ik stoom gelijk door langs Kattenhagen de volgende Kempense sparren tegemoet. Bij de lokale uit de kluiten watertoren kom ik Josée tegen (wij noemen haar de rosse van Lichtaart). Korte groet en ik loop door achteraf een camping. Ruil mulle, natte ondergrond even voor een fietspad. MTB’ers zijn hun parkoers aan het uitzetten. Krijg een afwisseling van ‘bumps’ en vlakke stroken onder de sloffen geschoven, spar en een ondergroei van jonge berk. Stilaan priemt een weldadig zonnetje door het grijze zwerk, het wordt een aangename wandeldag. Passeer het Hofke van Bayot, herinnering aan een donker lokaal gebeuren tijdens WO I. Ruil na 5 kwartier het bos in voor maïs en hoeves, de pauze wenkt bij een tomatenkweker. Blijk 2:15 onderweg geweest te zijn voor 11,5 km – Xavier blijft mompelen.
Heb een lokale lus voor de boeg van ruim 7 km. Begroet Wannes en Peter Van Der Meijs en ga op pad. Laantje langs de spoorbaan die naar Turnhout leidt en vervolgens langs de hoeves van Eindeke terug de bossen in. Halfopen terrein toont ook weilanden en plukken heide. Bij een prachtig stil ven blijven we met z’n allen even staan. Hovaardig schrijdt een grote witte reiger met uitgestrekte hals door het lage water. Hij is hier ‘the king’. Schitterende vogel. Gisteren had ik het geluk op het Noordelijke eiland van de Rupel in één oogopslag zowel een witte als vier blauwe reigers te mogen aanschouwen evenals twee jonge ooievaars. Genieten ! Ik wandel verder door heerlijke zonnige laantjes langs jonge berk en donkere spar tot bij onze tomatenboer.
Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje en dan weer op pad voor de laatste loodjes. Tussen de gehuchten Hoebenschot en Achterlee door opnieuw de sparrenbossen in. Onverhard met grote plassen en asfalt fietspaden lossen elkaar af. Mag eindelijk weg van de rechte wegen en doe wat ik graag doe, slingerpaadjes door het groen. Als ze dan ook nog speels op en neer gaan langs trapjes en boomwortels ben ik helemaal in mijn sas. Aan alles komt een eind. Vanaf de kapel Onze-Lieve-Vrouw in ‘t Zand brengt een korte stratenloop mij bij de finish. Gauw een Duvelke ‘soldaat’ maken en hop naar de bus. De omgeving is mij uiteraard super bekend maar toch was het weer een fijne wandeldag. Bedankt Jules en zijn Pompoenen.
