Konijntje sukkelt weer met de lage rug. We houden krijgsraad en besluiten de 50 km van Gooik maar te vergeten. Vermits Annie voorgelopen heeft kent ze de mooiste stroken en bouwen we een eigengereid parkoers van 27 km. Het is erg druk om 09:00 in Guuk, onder meer omdat er net een bus uit Boezinge aankomt. We gaan op pad. In tegenstelling tot gisteren is het behoorlijk fris en staat er een gure oostenwind. Meteen klimmen de weidse akkers tegemoet. Draaien om het mooie kasteel van Saffelberg en vervolgen onze weg langs menig onverhard achterafje tot de kerk van Lombeek. Volgen dan het Moeliebeekpad, gaan wat klimmen en dalen. Een schuin pad langs een weiland is niet echt mijn ding, ben niet zo’n technische stapper. Bereiken tenslotte de Ninoofse Steenweg. Netjes bij het groene licht oversteken en dan zakken langs de bewoning tot de merkwaardige kerk met groenige bol op de toren. Eerste pauze in Strijtem het is er behoorlijk druk. Annie & Chris hebben hun werk om de vele clubmaatjes te begroeten. Aan helpende handen heeft deze vereniging duidelijk geen tekort.
Terug op pad dan, zoals gezegd eigenwijs want meteen de 50 km 2de maal volgend. Langs het Koetshuis en door een bosje. Mottigen Bever haalt ons in en loopt uiteraard vrij snel door. We lopen hetzelfde fietspad als gisteren , langs het geboortebos tot de Ninoofse Steenweg. De drukke baan over naar links, gisteren was het naar rechts. Gaan klimmen, aanvankelijk tarmacsgewijs en vervolgens een keienpad tot de windmolen van Zeppos. Altijd leuk om dat jeugdsentiment weer te kunnen oprakelen. Zwerven door weidse akkers dan tot het Berchembos. Er zit een verraderlijke afzink in die ik absoluut niet graag loop. Spring dus van boom tot boom, tot jolijt van Chris. Daslook heeft nog geen bloem, bosanemonen en hyacinten komen al wel verspreid piepen. Lekker klimmetje dan over een smal pad tussen beukenhaag en mini beekje richting Neigembos. Paarswit is hier al nadrukkelijker aanwezig, zalig ! Vervolgens de trappen af, goed voor een niveauverschil van 24 meter weet Chris. Mijn links knie vindt het niet leuk en protesteert een poosje. Lopen verder langs een bosrand, het zonnetje boort zich stilaan door het grijze zwerk. Er wacht een stevige opdracht, de Woestijnstraat en zijn prachtige Woestijnkapel. Hé,hé dit is pittig. Chris kraakt, nog steeds een gevolg van zijn ladder incident. Ik stap verrassend vlot tot boven, verbaas mezelf. Door het open land gaat het nu naar Den Haas, een bloeiende afspanning met onder meer een uitgebreide bierkaart. Daar kunnen we niet aan weerstaan, het wordt Chimay Rouge voor Annie, natuurlijk Orval voor Chris en een Quadrupel La Trappe voor mij. Het is alsof er een engeltje op mijn tong plast. Intussen grappen met De Jef, hij kan het ook niet laten mij in de mangel te nemen.
De laatste loodjes dan. Lange rechte pad met heerlijke vergezichten. We zakken langzaam richting centrum Gooik. Net voor de finish worden we nog eens weggestuurd langs watertjes en weilanden. Lopen een strookje van een oude tramzate en passeren daarbij de extra controlepost om de ‘zeurzakken’ te betrappen. Een ideetje dat Chris helemaal niet vreemd is. Strookje vlak tarmac en dan gaat het langs de flank van de Kesterheide. Lekker op en neer door het groene land en dit is de makkelijkste kant. Over de boer zijn erf, een strookje bewoning en dan wacht er ons nog een heerlijk biotoopje, zalig. Dwars over een bolle akker met verdort wintergroen gaat de reis verder. Een laatste strookje vals plat en we duiken langs een plaveizenpad naar de finish. Op 200 meter van de meet haak ik achter zo’n steen en maak onzacht kennis met moeder aarde. Iedereen schrikt maar het is gelukkig zonder erg. Beetje geschaafde knie en verder niets, gelukkig maar. Nagenieten doen we uitgebreid in overvolle zalen. Naast mij zit een dametje uit Beerse met ijszak op de enkel, voet verzwikt maar ze kan er wel op staan. Lijkt wel een ziekenboeg het hoekje van de zaal waar wij zitten. Heidetochten mocht vandaag ruim 2.100 wandelaars begroeten en dit was dik verdient, zegt dat Patrick het gezegd heeft !
Door werken aan het spoor is Giesbaarge slecht bereikbaar deze ochtend en dus pikken mijn maatjes me op aan de achterkant van station Ninove. Zijn zodoende binnen het kwartier in Roosdaal op de Ledeberg. Een parkeerplaats zoeken duurt er even lang en ons opwarmertje is een kuitenbijter van een kilometer of zo. Hebben drie etappes van ongeveer zeven kilometer voor de boeg. Konijntje gaat er meteen vandoor vanuit een druk beklante zaal, de mannen volgen aan een gezapiger tempo. Dalen de heuvel af met uitzicht op de molen van Zeppos aan de overkant van de vallei. Lopen in U-vorm door de vallei, het eerste been een tarmac door de velden, het tweede been een fietspad langs een bosrand, geboortebos. Al beton zegt Chris een beetje misnoegd. De boer zorgt voor de welgekende landelijke geuren en vanaf de Ninoofse steenweg krijgen we eindelijk wat wilgenpaadjes aangeboden. Er volgen weer straten en een kasseibaantje tot de rustpost in het centrum van Roosdaal. Beetje een afknapper deze eerste etappe.
Na het drankje meteen een smal pad achterlangs de mooie kerk. Duiken een vallei in met weilanden en prachtige dorre rietkragen. Heerlijk flaneren door de natte Pamelse meersen, wat een contrast mat daarstraks ! Komen uit in Liedekerke en stappen vrijwel meteen weer de weilanden in. Opnieuw heerlijk wandelen in het groen van de Palitsebeekvallei. Blijkt dat de Heidetochten hier morgen ook hun ding doen maar dan in omgekeerde richting. Kwestie van bij de les te blijven met al die pijlen. Het is intussen wel heerlijk wandelen bij een heus zomers temperatuurtje, puur genieten dus. Wat achterafjes, opnieuw weiland en een paadje langs een beek. Afsluiten doen we met een stevige klim langs een kasseitje tot de overvolle startzaal. Een heuse parel deze tweede etappe.
Terrasje doen en wegwezen voor de afsluiter. Opnieuw de heuvel af en vrij snel wandelen langs akkers en ros gespoten grasland. De heuvel op dan en toch wat huisjes kijken in Borchtlombeek. We zijn verdacht snel opnieuw hoog in het landschap en kunnen genieten van prachtige vergezichten. François heeft nog wat in petto. Duikt een verdieping lager om ons door een bos terug potig op het hoogste niveau te brengen. De eindmeet is in zicht, het is al wat rustiger in de zaal. Was eigenlijk een leuke tocht met drie totaal van signatuur verschillende omlopen. In feite wel een goed idee, al lopen wij natuurlijk liever door de meersen dan de straten. Morgen wacht Guuk. Aperitieven doen we ‘oep den hof’ winderig is het er wel maar toch ook met het nog steeds weldadig zonnetje.
