Bruno en zijn team weten ons de laatste tijd te bekoren met mooie parkoersen en dus tekenen we vandaag ok weer present. Zijn net op tijd voor bus 600 oep de Roosevelt ploats en dus al omstreeks 08:00 in Brecht. Er vertrekken toch al heel wat wandelaars in het koele ochtendlijke donker, ook de startzaal is goed bezet. Hebben vandaag ruim 28 km voor de boeg.
Stille achterafjes loodsen ons de bewoonde wereld uit richting Molenhof. We lopen nogal wat landelijk tarmac langs onder meer een batterij kistkalveren. Vaartdijk noemt het hier en inderdaad, we pikken een vaart dijk op die ons tot de eerste rustpost voert, de hangar van Familie Van Looveren. Niet zo sterk, deze eerste 7 km.
Door een arduin verwerkend bedrijf nu en dan langs een ophangbrug de vaart over richting Klein Veerle. Aanvankelijk wat beton maar dan een prachtig zandpad langs de vijvers van natuurdomein Hoofsweer. Terug tarmac met de Westmallebaan, immer gerade aus door de weilanden. Opnieuw een strookje vaart met Chantal die vanaf de andere oever loopt te zwaaien, zij heeft een rondje voorsprong op ons. Brede omzwerving langs hoeves met grappige namen zoals In ’t Midden, wat heel juist was op onze weg. Privaat dan, door de boer zijn wei langs een diepliggende gracht. Vervolgens rechtdoor en stevig doorstappen tot rustpost twee in café Hoefijzer, bomvolle zaak.
Babbel met Jo en verder trekken met Annie & Willie. Opnieuw het landelijke in en langs de voornoemde vaart. Gezellig keuvelen over wat ons bezig houdt, de wereld van vandaag en onze vrienden wandelaars. Onverwacht een parel van een natuurgebied Kooldries genaamd. Waterpartijen, pittige natte paadjes, en pareltje van heel veel karaat. Genieten dus ! Nog een stukje vaart en terug bij de Familie Van Looveren.
W & A trekken door, wij nemen een laatste pauze met Jo. Dan een bepaald vettig paadje, een laatste keer onderaf de vaart en door het landelijke Molenheiken terug naar de Brechtse dorpskom. Langs het Kempisch museum en het stadspark richting Duvel en smoutebollen. Afsluiten helaas in mineur want clubmaatje Christine meent te weten dat ons aller Jantje Pijp zou getroffen zijn door een herseninfarct. Wij hopen stilletjes dat zij zulks verkeerd verstaan heeft …
Blauberg is onbereikbaar tijdens het weekend met het openbaar vervoer maar de website van de Grashoppers leert ons over rustpost Onder De Toren in Bergom en dat is een makkie via Geel. Bij het station passeren net de Zotte 50 van Gheel met de vraag of wij mee stappen. Dank U jongens maar wij reizen even verder.
Na 100 meter wandelen is het al van dat, parkoerswijziging wegens een dwarsliggende lokale bewoner. Meteen vakkundig opgelost door onze gastheren en we stappen het tarmacje tot voorbij het voormalige Dreefhuys en zijn eigenzinnige kok. Duiken de bossen in achter Mie Moan, ook wel Hertberg genoemd. Halfopen terrein bij gekapte sparrenbossen. Nogal wat asfaltbaantjes in het groen, het is dan ook een wintertocht. Nochtans valt het met het weer reuze mee de laatste dagen en weken, droog, soms helder en zeker niet koud. Uiteindelijk verlaten we het bos bij het Ploegpad. De kerk van Blauberg is meteen prominent aanwezig. Na een ruim uur wandelen belanden we in een de drukbeklante startzaal en bij ons HHHennietje. Horen dat Martin forfait heeft gegeven wegens te veel hinder van een pas geopereerde … hand.
We beslissen de 25 km te volgen richting Wolfsdonk. Zijn op het middaguur natuurlijk moederziel alleen, wandelend over zandpaden langs de bosrand ergens tussen Everbeur en Testelt in. Mooie dreven, open plekken met heide en vennen, klokkebesen langs de boord van ons wandelpad. Een fietspad voert ons naar de bewoonde wereld bij Nieuw Mechelen. We laten de huizen weer achter ons voor halfopen terrein richting Stokheide en de grens tussen Testelt en Wolfsdonk. Bij de OLV kapel weten we de rustpost nabij. Hebben intussen zowat 16 km in de kuiten en nemen een ruimere pauze in een lege zaal. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een lekker stukje appeltaart tot mij te nemen.
De volgende etappe van 9 km nu. Weg van dorp en kerk richting nattig strookje met beekje roestwater. We zijn in Varenwinkel en grondgebied Herselt. De Kapittelberg laten we even rechts liggen. De 25 km gaat alleen op pad langs groene binnendoortjes en een heuvel op met boven een fraai uitzicht over Herselt centrum. Voorbij de Klokkenkuil dan op de top van het beboste duin en naar de wijnboer van Kapittelberg. Aan de overkant van een drukke steenweg richting Drie Eiken. Wat tarmac lopen om de volgende bosstrook te bereiken. Waden door het bruine blad en volgen daarna een stil asfaltbaantje naar Grote Hees en zijn ranke sparren. Tarmac en zachte ondergrond wisselen voortdurend af. Een laatste dreef van fiere beuk, we zijn opnieuw in Bergom.
De meeste wandelaars hebben nog zo’n 7 km voor de boeg tot Blauberg, wij lopen het lokale lusje van ook 7 km. Gaan daarbij Sigrid en enkele andere late vogels achterna. Door de Hoge Dreef tot de Mariagrot en dan genietend van het natte, groene Varenbroek. Goorbeek is weer heel wat tarmac tussen boerderijen en hun landerijen door. De geur van vers gemaaid gras prikkelt onze reukorganen, begin december nota bene ! De parkachtige omgeving zet ons af bij de bruine Nete. We volgen de rivier stroomafwaarts voorbij Westerlo centrum en het kasteel de Merode. Onze tocht zit er op.
Duveltje drinken bij de Grashoppers samen met Guy en dan nog eentje in een lokaal café. Willen de helpers niet te lang voor de voeten lopen, hun dag was ook lang. Over Herselt en Herentals terug naar de Koekenstad. Deze klassieker zit ook weer in onze kuiten.
Al ben ik nog niet helemaal hersteld van mijn eerste seizoen griepje, moeder de vrouw zwaait op donderdag met de poetsdoeken en dus moet vader op stap. Rustig reisje via twee treintjes en een bus tot Lommel-Werkplaatsen. Merkwaardig genoeg geen andere Antwerpenaars aan boord. In de goed beklante zaal wel heel wat bekenden uiteraard, Hennie & Theo op kop.
Lommel lijkt er een gewoonte van te maken de midweken te tekenen vanuit één zaal. Vandaag twee boslussen van respectievelijk 9,5 en 7,9 km en een stratenlus van ongeveer 5 km. Ik opteer voor de eerste twee, loop al straten genoeg hierheen. Stap langs een zeer merkwaardige bidweg, elke statie lijkt een klein kasteeltje. Na de splitsing van parkoersen A & B (ik loop ze in omgekeerde volgorde) een graspad tussen jonge spar door. Gaat over in een fietspad en vervolgens loofaanplant. Hoog in de lucht oefenen ‘onze jongens’ hun Syrische opdrachten in. Het bulderen zal de ganse dag door gaan. Ik steek een spoorbaan over en vervolg langs nog jonge, lage boompjes. Na de verkorting ( 6 i.p.v. 10 km) volgt de 10 km een fietspad dat mij afzet bij het kanaal van Beverlo ter hoogte van Stevensvennen. Eventjes langs het water en opnieuw het bronsgroen eikenhout in. Een open vlakte oogt prachtig zachtgeel zo ver het oog reiken kan, hoge grassen als wuivend koren. Straatje en steenweg over naar het Waaltjes bos. Berk is prominent aanwezig. Langs de spoorbaan dan en naar zijn overkant het donkere sparrenbos in. Dubbelrij is de naam van mijn bushalte deze ochtend. Het eerste toertje zit er op. Pauze bij de Ollanders, Hennie, Theo en zowaar Peter Van der Meijs.
Op naar ronde twee. Opnieuw de merkwaardige bidweg en na de splitsing grijs zand, berk en spar. Het landschap oogt helemaal anders. Een prachtig perceel rustende heide en vervolgens grillig gevormde jonge berken, steeds drie rijen dik. Was de eerste lus volledig vlak, deze golft zachtjes op en neer. Oude dennen hebben de vreemdste vormen. We volgen een paar keer een expresweg maar gaan er ook telkens weer snel van weg. Een mooi perceel natuurlijk ontstane kerstbomen, nog een paar laantjes in het groen, de bidweg duikt weer op. Kilometertje te kort denkt de parkoersbouwer en hij stopt er nog een ommetje in.
Tijd voor de Duvel dan en de bus gaat volgens het boekje om 15:08. Drie minuutjes tot de eerste trein in Mol, een kwartiertje tot de tweede in Antwerpen-Berchem. Thuis gekomen ligt Linda in de sofa … met haar eerste griep symptomen …
