Halfuurtje wachten in het station van Heist-op-den-Berg en ik ben rond 09:30 bij de gastheren van IVAS, de verwachtingen hooggespannen. Willy gaf mij vorige week een hint om minstens 33 km te lopen en daar ga ik dus voor. Een laatste training tot de MESA. Vanaf de dorpskerk met merkwaardige toren is het maar één straat lopen tot een eerste modderbad. Ik schaats mij door de Smisweg midden prachtig fris groen een eerste keer naar de Grote Nete. Geniet van de rust zo op mijn eentje en het prachtige gezang van onze gevederde vriendjes, zelfs de koekoek is nog paraat. Weg van het water en door halfopen landschap, wat frêle koolzaad in bloei en opschietend maïs. Doorsteekje naar een tweede stuk Nete, nog steeds stroomafwaarts en tot bij ’t Schipke, in renovatie. Een koele bries houdt het voor de wandelaar aangenaam. Door het hoge gras richting verspreidde huizen van de Molenhei. Ik loop langzaam Itegem centrum terug binnen na een parel van een etappe van iets minder dan 9 km. Stoom haast gelijk door over een graspad terug naar het thema van de dag De Grote Nete. Stroomopwaarts nu heerlijk mee slingeren met de meanders over dijken met een veelheid aan kleur en de klaproos dominant aanwezig. Slingerende bospad weg van het water en dan door Hallaartse straten tot mijn eerste pauze ruim 12 km ver. Druk beklant overigens en de wandelaars genieten van het ruime terras.
Babbeltje met Agnes en François en weer op pad. Zachtjes klimmen tussen villa’s richting Heist-on-the-Hill. Langs het voormalige klooster richting watertoren. Even een bosstrook en dan drie zijden van een rechthoek lopen langs villa’s. Dwars door het maïs vervolgens en langs het wijngaardje Berghoven. Privé terreintjes in het groen en tarmacjes lossen elkaar af. Een maaipad loopt van wei over akker naar bos, met een serieuze collectie metershoge berenklauw. Hup over een pallet een mini heuveltje op en daar is de Nete weer. Kilometerslang heerlijk flaneren ‘op mijn ukkie’ door het bloemrijke hoge gras vanaf de Looidijk, lijkt mij een nieuw bewandelde strook in deze omgeving. Kom een Ollandse Stroboer tegen. Zij is met de fiets aan het geocachen. Ik geniet van de vele kleuren in de berm, geel, paars, roze tot het witte van margrieten, je vindt het hier allemaal. Bij Penzelieke verlaat ik de rivier en loop door grasland en bosstroken terug richting Hallaar. Grappig ommetje als we langs twee kanten van een gracht dienen heen en weer te wandelen. Nog ruim 12 km te gaan bij de rustpost. Ik besluit door te lopen in functie van de uren van de bus.
Terug zachtjes de Heistse berg op middels een andere straat dan daarstraks en opnieuw naar het klooster dat nu een politiekantoor blijkt te zijn ! Willy houdt woord, trappekes op ! Wat de deugniet er niet bij vertelde is dat we 4 keer op en neer zullen gaan binnen één kilometer ! Startte ik vanochtend moeizaam wegens een lastige maag, gaandeweg kreeg ik ‘goede benen’ en dit pittige strookje deert mij dus niet vandaag. Krijg een parel van een uitzicht, met de kerk van Hallaar prominent op de voorgrond cadeau en ga dan wat straten lopen. Strookje privé graspad en het monument ter ere van de Lancaster die hier in 1944 neerstortte. Er volgt een lekkere bosstrook en een graspad tussen meidoorn hagen. Op de achtergrond de vrolijke klanken van een Latino muziekfestivalletje. Veel koperblazers en stemmige samenzang. Het stuwt een wandelaar vooruit tijdens deze zonnige namiddag. Door een nieuwbouwwijk tot Ter Kerselaere, de laatste rustpost. Ik zit netjes binnen de vooropgezette tijden, neem dus de ruimte voor een drankje. Martin valt binnen in het gezelschap van ‘zoon Heidetochten’. Korte babbel, sorry maatjes busje komt zo.
Stap vrijwel meteen wandelbos de Averegten binnen. Heb nog ‘jus’ in de benen en stap stevig door over grindpaden tussen de vele ‘toeristen’ die hier een zondagse zomerse neus komen halen. Toch ook wel een strook die in geen enkele tocht hier in de buurt mag ontbreken. We lopen deze keer langs de boerderij en menige uitgebloeide rododendron. Even een paar straten en dan de groene afsluiter : het bospark van domein La Garenne. Het ligt er opvallend ‘wild’ bij met veel gesneuvelde bomen en struiken. Ik ben een kwartier te vroeg voor de bus, opdracht volbracht dus. Merci beaucoup IVAS, misschien was de tocht wat minder avontuurlijk dan de vorige jaren maar ik vond de opbouw van de dag rond de Grote Nete PRACHTIG.
Het is drukkend als enkele wandelaars op de bus stappen bij station Leuven. Een bont allegaartje, Leuvenaars uiteraard maar ook stappers uit Antwerpen, Brussel en zelfs iemand van Wallonia Namur. Ruim 40 minuten straatjes rijden tot de kerk van Steenokkerzeel. Ik loop mee met Mark naar de startzaal, deze tocht is mij volledig onbekend. 28 km op het programma beginnend met een lokale lus van net geen 7 km. Ben gans alleen langs een groene muur en met zicht op de stilaan beruchte controletoren van Brussels Airport. Strookje gras mits nog wat hemels gedruppel en dan straten lopen, onder de landingsbaan door tot het al even befaamde asielcentrum. Fietspad op tussen de hekken van én de luchthaven én de gesloten zone, beklemmend gevoel. Stop even bij een ‘spotters’ zone waar grote grijze vogels net voet aan grond zetten, toch wel leuk om naar te kijken. Loop onderaf een bolle patattenveld en zal dat geweten hebben. De stevige buien van vorige nacht hebben modderstromen teweeg gebracht en mijn nieuwe schoenen worden gedoopt. Ver weg loopt een ooievaar behoedzaam te foerageren. Immer gerade aus langs de luchthaven tot een steenweg en dan genieten van een prachtige kleurrijke berm met klaproos in het middelpunt van de belangstelling. Vervolgen tussen bewoning en paardenweiden om terug in Steenokkerzeel centrum uit te komen. Was speciaal deze etappe.
Kom in de startzaal tot de vaststelling dat de bosrijke extra lus in Nederokkerzeel geannuleerd is wegens wateroverlast en ik dus slechts 19,5 km ga lopen vandaag. Het weze zo, ik heb toch geen super dag. Even bijpraten met Connie en daar ga ik weer, maak er een Adeps wandeling van. Langs een kasteel met vijver, wat villa’s ook. Dra de weidse en vlakke akkers in. Handig laveren rond de vele ruime plassen, het moet hier ’ruig’ gedaan hebben vannacht. Klaproos zorgt eens te meer voor kleur. Leeuwerikjes zingen hun hoogste lied en ook een kievit lokt mij weg van zijn broedplaats, vliegt cirkels boven mijn hoofd. Ik wandel helemaal alleen terwijl vele grijze vogels pardoes plots uit het donkere zwerk opduiken in hun vlucht naar de National. Sluit stilaan aan bij de kortere afstanden middels een prachtig veld van klaproos en korenbloem. Nog even door de Dr. Kloeckwegel en ik ben bij de rustpost van Nederokkerzeel.
Kom er Nestor tegen en tot mijn vreugde Gina & Krist. ‘Blondie’ blijkt last te hebben van een lopersknie en doet aan ‘self currency’ mits een injectie van eigen bloedplaatjes onder strikte medische begeleiding. Kan al weer 11 km aan. Na twee maanden ‘radiostilte’ ben ik maar wat blij hen terug te zien. Frans, je weet wel van Jefke zaliger, stapt met hen mee. Ik heb nog een uurtje te goed. Aanvankelijk een miezerige stratenloop, vervolgens weer de weidse akkers in. Rood voert de boventoon samen met stilaan kleurend koren. Beton lopen langs een bosrand doe ik met een koppeltje Euraudaxers. De grijze vogels zijn nooit ver weg. Het Humelgempad voert mij opnieuw naar de bewoning en een kasteel in wederopbouw, mijn tocht zit er op. Geniet na met een Duvelke tot de bus. Val er prompt in slaap en een medewandelaar maakt mij wakker bij Leuven station, merci kameraad. Morgen wacht Ivas, ben benieuwd.
