Op de bus ontbrand een discussie welk nu de juiste bushalte is dichts bij de startlocatie. Elkeen blijft bij zijn standpunt en finaal zal het verschil nauwelijks honderd meter zijn, verwaarloosbaar dus. Het is al warm als wij zo rond 09:00 op pad gaan door wat een kloostertuin lijkt te zijn. Het vervolg is landelijk tarmac tot de snelweg naar Turnhout. De langere afstanden gaan er hun eigen weg. Nog meer tarmac parallel koning auto tot grondgebied Halle (Kempen). Bij Flikkersteert (tja !) eindelijk bos. We gaan zwerven tussen sparren tot de kapel van Saint-Joseph in Klein Herentals. Lopen de Lemmekensbaan af met nog meer spar tot bij de eerste pauze in het Koetshuis. Goed gemeten deze 10 km !
Lijken opnieuw het bos in te lopen maar dat is maar voor even. De Kleine Wandelweg, dat is huisjes kijken. Kleine Medelaar stuurt ons dan weer wel de akkers en bossen in, de Schaepebemden. Na een uurtje stappen nemen we een pauze op een bankje in de zon. Runderen liggen loom op een lommerrijk plekje, zij weten wel beter ! Zandpaden nu opnieuw richting bos. De Middeldreef komt aan bod met zijn statige landhuizen, dit lijkt Brasschaat wel. De Monnikendreef is minder dicht bewoond, rododendrons vormen aan weerskanten de baan een muur van groen. Pauzeren doen we op een terras van tehuis Monnikenheide. Hebben nog zo’n 10 km voor de boeg.
Antwerpsedreef, ja daar voelen wij ons thuis hé. We duiken het natte bos in, laveren om de plassen heen. Komen opnieuw bij de snelweg uit die we meteen terug achter ons laten. Gaan een breed grindpad op tussen grasland, linea recta naar de bebouwing. Delen de straten rond Einhoven met twee karavanen oldtimers, altijd een leuk gezicht. Een goed verzorgde tentrust na een uurtje lopen vinden wij prima. Tot onze verbazing passeert Fernand uit het verre Ecaussines. De taaie tachtiger komt met deze 50 km tocht ‘uitbollen’ van de Sloeber gisteren ! Sommige mensen zijn onverslijtbaar.
Wij nemen een uitgebreide pauze en gaan op pad voor de laatste 4,5 km. Stappen langs veld en bos tot de autobaan. Lopen er een paar honderden meter langs en dan de brug over. Ons tempo stokt. Linda is niet echt fit, heeft weinig gegeten en de tank loopt dan ook langzaam leeg. Zodoende duurt de lange rechte lijn van Witte Hoeve en het afsluitende assepad tergend lang. Zijn blij finaal op een stoel te kunnen neerploffen. Het was erg warm vandaag en de opdracht werd volbracht ‘op slecht karakter’. Ach ja, kan al eens gebeuren. Volgend weekend zetten wij Olen en Hallaar op ons programma. Vooral naar de tweede tocht kijken we reikhalzend uit want IVAS is altijd avontuur.
Weekend en dus is Linda ook van de partij. Vlot reisje vandaag met de bussen 290 en 252 tot de kerk van Branst, kilometer 95 van de Doto. Wij houden het bij de Acht van Weert vandaag, goed voor 26 km wandelplezier. Kennen de tocht en omgeving haast uit het hoofd maar het blijft leuk wandelen.
Beginnen met een ommetje langs het lokale bedevaartsoord, een Mariakapel in een bosje. Dan wat straatjes lopen om bij de Scheldedijk te geraken. Kunnen kiezen, tarmac op de dijk en tussen de fietsers of zanderig onderaf. Onze keuze is gauw gemaakt natuurlijk. Lopen onderaf meerdere kuddes schapen die het gras van de dijken kort houden. Passeren ook wat vennetjes en later de bebouwing van De Weert. Rust op het terras van het plaatselijke cultuurcentrum en museum.
Terug op pad na een drankje want het is lekker warm. Een tarmacje slingert mee met de Oude Schelde tot het kasteel van Marnix. De langste afstand gaat er alleen vandoor over een pad met keien en bouwpuin langs het water. Lelies staan in bloei, we kijken vertedert naar een familie zwanen met vijf reeds uit de kluiten gewassen jonkies. De parkoersbouwer fantaseert een pad om bij ’t Sas in Temse te geraken. We lopen onder de Temsebrug door en gaan meteen weer weg van de Schelde onderaf de spoorbaan. Krijgen een heerlijk stuk wilde natuur cadeau langs Bareldam. Slingers tussen bomen door en het hoge riet, langs een gitzwarte gracht ook. Een wilgendreef zet ons finaal terug af in de bewoonde wereld. Aan het einde van de straat lig cafeetje St-Vadde, een begrip in Bornem en onze rustpost. We maken er een merkwaardig incident mee. Drie wandelaars bestellen drank bij cafébaas Swa. Onze maat tapt twee pintjes en een waterke. De wandelaars willen met bonnetjes van de organisatie betalen wat natuurlijk niet kan. Zij vertrekken meteen weer, de verbouwereerde tapper sprakeloos latend, de drankjes in zijn hand. Andere wandelaars, die wel savoir vivre hebben nemen de drankjes dan maar over. Onwaarschijnlijk !
Hoofdschuddend zetten wij na de pauze onze tocht verder langs een vijver met gele plomp. Een dametje speelt er Vivaldi op haar viool, prachtig ! Door maïsvelden trekken we naar … ’t Buitenland, zo noemt dit gehuchtje met een fraai Antwerps kasteel en een aantal statige herenhuizen. We wandelen terug naar de Schelde en Temsebrug, moeten vervolgens een fietspad op onderaf de stroom. We delen het tarmac met hordes wielertoeristen en -terroristen. Het verloopt hoffelijk en we komen heelhuids opnieuw in De Weert aan. Hoog tijd voor een Duvelke denken wij dan, de daad bij het woord voegend.
Hebben nog een klein uurtje lopen voor de boeg. Stappen meteen domein Appeldijk in. Jonge aanplant van bos, een stille gracht, een plas vol gele plomp, maar ook wat huisjes kijken. Duiken het reeën pad in, een leer pad voor kinderen. Even kasseitjes dokkeren, aan de overkant van een vijver ligt rustpost en jeugdcentrum Appeldijk. Wij stomen door voor de laatste paar kilometer. Opnieuw het kasseitje af, een strook fietspad en nog even door het domein van Marnix. Hebben bij een heerlijk zomers weertje lekker gewandeld, afwisselend beton en puur natuur.
09.06.2017 GR12 van Bergen-Op-Zoom tot Ossendrecht
Regen voor acht uren blijft niet duren. Ik vertrek dan ook na tienen midden de après-pluie die van de bomen drupt vanaf station Bergen-Op-Zoom. Loop dezelfde route van vorige week tot de Stay Okay. Kies dan resoluut voor anders, namelijk de GR12 i.p.v. de GR5, ook nu met het nieuwste boekje in de tas. De zanderige bospaden staan vol plassen, het zal voortdurend uitkijken zijn waar je loopt. Ik vorder moeizaam door het immense bos, zowel vanwege het vele voetwater als de vaak vervelend aangebrachte markeringen. Uren aan een stuk zal blijken dat de aanduidingen van de lokale Noord-Brabantse route (groen/geel) overduidelijk zijn maar de geschilderde rood/witte streepjes vaak verborgen zitten achter het gebladerte. Passeer onderweg plaatsen die bij vele wandelaars belletjes zullen doen rinkelen. Wie kent er rustpost Snepvangers niet of de fietspaden bij Zuidgeest ? Kom zodoende uit bij het militair domein van Woensdrecht en vorder huppelend van plas tot plas over een smal paadje langs de hoge omheining tot bij een duinengordel met landingslichten voor vliegtuigen. Ben ruim drie uur onderweg voor nauwelijks 11 kilometer en plof neer op een bankje aan de bosrand. Hoog tijd voor een bammetje of twee.
Duik opnieuw de bossen in, hier deels bewoond langs de Walsestraat. De paden worden breder en vooral ook droger. Ik stap over een fietspad aan de rand van Huijbergen. Halfopen nu terrein met nogal wat aspergevelden. Kom uit bij camping De Staartse Duinen. Vind er tot twee keer toe verweerde pijlen van de Wandelende Krabben. Is zowat een hobby van mij geworden, oude markeringen opruimen. Trek opnieuw dieper de bossen in en passeer een ruime open plek met heide en hoge gele grassen. Nauwelijks een paar honderden meter van een passage van de Krabbentocht vorige week. Kom uit bij de Kleine Meer, sparrenbossen en haast uitgebloeide rododendrons. Dwars de Putsesteenweg en de OLV Ter Duinenlaan. Open plekken in het bos zijn blijkbaar ooit bebouwd geweest met granen. Er resten nu alleen nog wat armzielige sprieten. Bij een vijver vind ik een vandaag zeldzaam bankje. Las een laatste pauze in, moet nog 2,7 km tot de bushalte.
Kom stilaan in meer open terrein. Uitzicht over de weidse vlakte richting Schelde en de stomende ketels van Doel. Rondom worden nogal wat groenten gekweekt van ajuin tot broccoli en andijvie. Wuivend koren geelt op. Bij de kerk van Ossendrecht wacht ik op de bus. Oerdegelijke bostocht gelopen vandaag maar ben meer vermoeid van het zoeken naar markeringen dan van het stappen zelf. De volgende etappe zal mij naar Putte en Kapellen voeren, denkelijk binnen een week of twee.
Met de nieuwe routebeschrijving in de rugzak pik ik vanaf station Heide de GR5 terug op. Is anderhalve kilometer wandelen tot de eerste markeringen bij cultuurcentrum Vroente. Kleuters krijgen er speels les over bijtjes, want het centrum herbergt een bijenmuseum. Ik stap een strookje bos vanaf een anti V1 tank uit WO II en kruis bij de Kijk Uitstraat mijn heenweg van een halfuurtje geleden. Begin dus met een halfopen acht want steek de spoorbaan over bij station Kijk Uit. Huisjes kijken tot centrum Kalmthout. Wandel achter de kerk door, het Kapellekespad op en verlaat stilaan de bewoonde wereld. Ook hier staan heel wat borden met uitleg over Den Dooden Draad uit WOI. Een fietspad loodst mij slingerend door hooiland. Een kortstondig buitje kan de pret niet drukken. Mijn mobieltje gaat rinkelend af. Blijkt een ex-collega te zijn die al twee jaar ziek is en zijn hart wil luchten. Ik gun het de brave man en las een kwartiertje pauze in.
Wandel dan verder door enkele straten van Achterbroek en vervolg met een kaarsrechte tarmac langs verspreidde hoeves, de Witgoorsebaan. In het volgende bos staan nogal wat chalets. Ik herken de omgeving van de Stroboerentocht met start in Wuustwezel. In tegenstelling tot die van Maarksem duikt de GR5 het Pastoorsbos in, een heerlijke wandelstrook. Pauzeer bij het eerstvolgende bankje in het groen om de schoofzak aan te spreken. Ruil het bos in voor halfopen terrein tot Sterbos, een deelgemeente van Wuustwezel. Mag genieten van een prachtige dreef rode beuk en vervolgens een lang recht pad langs jonge aanplant. Bij Moleneind opnieuw tarmac onder de zolen. Aanvankelijk landelijke bebouwing, vanaf Hagelkruisakker nieuwbouw op weg naar het centrum van Wuustwezel. Een warme stormachtige wind stuwt mij vooruit. Ik zoek opnieuw een bankje op in het gemeentelijke park.
Moet even zoeken naar markeringen want de route blijkt dwars door een bouwwerf te lopen. Bij de zusterhoeves Annie & Lilly ben ik weer bij de les. Loop de bebouwing uit langs een dreef die mij over de Kleine Beek loodst richting plas van het militair domein. Heerlijk slingerpaadje door gemengd bos met weelderige varens en vervolgens een brede zandweg op langs het water. Aan de overkant van een drukke steenweg volg ik linea recta de Schietveldweg langs de rand van domein Het Marum. Heb in de verte uitzicht op Loenhout. Dwars de Kleine AA en loop weg van Loenhout over lange rechte zandpaden tussen weides en stroken van boomkwekerijen. Lekker zonnig wandelweertje, heerlijk rustige en groene omgeving. Wat kan een wandelaar zich meer wensen. De kerk van Brecht komt in zicht. Als een schichtige haas moet ik over een oprit van een autobaan, zo lijkt het. Bizarre kronkel die de GR markeerder van dienst hier maakt ! Kom zodoende uit bij treinstation Noorderkempen. Help een 65plusser met de aankoop van zijn treinticket bij een nukkige automaat. Een ruim kwartier later sta ik alweer in Antwerpen-Centraal. De volgende etappe zal mij naar Zoersel voeren maar dat is pas voor over een paar weken.
Schendelbeke, afstaphalte voor de Gaverwandelaars, roept de treinbegeleider om. We zijn maar met z’n tweetjes en hij wuift ons vriendelijk uit. Ondanks de fratsen van De Lijn konden we vanochtend toch de trein van 07:40 naar Brussel halen en dus voor 10:00 bij de Padstappers starten. Sanne & Steven hebben dan al ruim 9 km in de kuiten. Wij lopen ons eigen ding vandaag, zullen eigengereid telkens eerst tweede maal volgen. Vanaf JPD zijnen ’t onzent langs kerkwegeltjes en een kasseitje naar de Dender. De gratis Mystic daar is het voor ons nog te vroeg voor. Toch staan de wandelaars al in de rij voor de traktatie. Wij stomen door voor een ommetje door domein De Gavers tot de startzaal in De Doos, spiksplinternieuwe betonnen bunker. Inschrijven en terrasje doen op de pelouse.
Net als we opnieuw willen vertrekken een trits bekenden, Willy & Marij, Kriske uit Waregem, we blijven wat staan babbelen. Ten langen leste op pad langs een steenweg in Grimminge. Sabine & Freddy komen aangereden, wuiven ons goede trip. Een eerste Kurtiaans pad, misschien wel zelf bedacht door puur natuur tot abdijhoeve Withof en zijn grachten. Dan linea recta Hoogvorst op, van tarmac naar graspad de heuvelzone tegemoet. Ja hoor, we mogen de Bosberg op, dwars door het bos heerlijk geurend naar verwelkende daslook. On top genieten van een schitterend vergezicht reikend tot Wallonië maar ook de Congoberg en woontorens aan de einder. Halle of Brussel, ik heb geen flauw idee. Speels op en neer nu op de zuiderflank van de berg, daar houdt Kurt wel van. We hebben dit deeltje al lange tijd niet meer bewandeld. Pauze in het cafeetje voorbij de rode mast in het gezelschap van wielertoeristen en Franske (Opwijk) met zijn wandelmaatje. Heel gezellig en we nemen er onze tijd voor.
Denderen vervolgens in het groen de heuvel af. Is heerlijk wandelen door de dreven van het Raspaillebos. Bijwijlen steekt er hevige wind op maar we blijven gespaard van hemels vocht. Bij het uitkomen van de bossen weer een prachtig vergezicht met het kerkje van Onkerzele prominent aanwezig. Verdieping lager langs een pad met bouwpuin. Populierendreef en dra het vlakke boerenland tot randje bewoning van Onkerzele. Het is berendruk in De Gavers, een mengelmoes van wandelaars en dagjestoeristen. Pauzeren weer op het gras voor gezellige babbel met clubmaatje Ghislaine. Haar wandeling zit er op, wij moeten nog terug naar Schendelbeke.
We stappen richting Dender waar twee Padstappers het overzetbootje bedienen. De spoorbaan over en dan zachtjes klimmen tussen patattenakkers. We wandelen door halfopen terrein richting Smeerebbe en het Moenebroek. Mogen heerlijk genieten van lommerrijke graspaden, stappen zelfs door een groen natuurlijk tunneltje. Voor ons onbekend terrein, een ontdekking. Krijgen een fraai uitzicht op de fameuze Muur en zijn kapel cadeau en stappen kerkwegels van de Ijsbroekstraat tot de binnenkoer van rustpost Schendelbeke. Het is er nog behoorlijk druk zo rond 16:00.
Tijd voor een Tongerlo Tripel, nog vijf kilometer te gaan. Is een mooie lus, zei Ghislaine ons eerder en inderdaad. Na een strookje huisjes kijken duiken we de Boelaremeersen in. Heerlijk slingerend graspad door het groen aan de rand van de Dender. Hoog opgeschoten netels langs de rand zorgen voor de nodige prikkels. Bij de kapel van Baronie verlaten we het groen. Een kasseitje zet ons af bij de spoorbaan en we keren op onze stappen terug langs akkers van patatten en graansoorten. Onze gastheren zijn druk in de weer met het opruimen van de rustpost terwijl wij mogen genieten van een laatste Prior. We nemen rond 18:00 als laatsten afscheid van Kurt en Kornuiten, het was weer eens heerlijk wandelen in Giesbaarge.
