Gisteren dagje rust genomen na een toch wel hete en pittige MESA, nagenieten dat ook, ben echt wel tevreden over mijn prestatie. Vandaag dan weer die andere wandelliefde Adeps à Bousval. Is een prachtige streek tussen Ottignies en Nivelles, vallonée et boisée. Heb geluk in station Ottignies, bus vertrekt één minuut na dat ik er aan kom. Heel toffe chauffeur trouwens die mij zowaar afzet voor de deur van de startschool ! Het is al heet om 09:00 maar er staat ook wat wind, zal wel lukken. Booke eten en op pad langs la Dyle Romane en dan middels een holle weg hoger in het landschap. Granen begrenst met schitterende rode papavers. Kom er twee Hanskes tegen, kan je overal verwachten dit koppel in de Walen. Fototoestel is nukkig, dan maar zonder. Wat tarmacjes lopen door het groen, de 20 km mag er even alleen vandoor. Riviertje La Falise volgen en dan zachtjes opwaarts door het hoge gras tot een eerste bosstrook. Nog hoger langs een bietenveld tot la Chapelle du Try de Chêne, kapel in the middle of nowhere. Kilometers lang over het warme landbouwers plateau nu, it is hot ! Les Kajoes, ja natuurlijk, parkoers voor Siske ! Ik laat de korte afstanden achter mij en sluip naar het bos. Heerlijk fris en mooie diepe holle weg die ik mag afdalen. De Dyle en een Ravel over en dan pittig klimmen naar een witte hoeve. Er rondom loopt een kasseitje duikend naar een doorsteek onder een drukke baan. Klimmen maar weer langs de Sentier de Laloux, tussen tarwe en patat in bloei, verderop letterlijk tussen de bieten. En het blijft zo maar op en neer gaan. Sentier de Draye zet ons af bij een bos en de 20 km gaat zijn eigen gang. Nog 9 kilometer te gaan.
Stap door een nat bos en mag nog eens klimmen. In de open ruimte oogt het zwerk donker. Is er onweer op komst ? Herken plots de omgeving van eerdere en andere Adeps tochten. Loop nu wel omgekeerd. Lange rechte strook langs een maïsrand en genieten van vele prachtige varens. Duik een bos in ,ook al in omgekeerde richting van vroegere tochten, puur genieten. Even zakken in het landschap en een mij onbekend beekje meepikken tot een vijver met natuurlijke overloop. Klimmen dan maar weer en mensen die hun honden uitlaten een paar keer kruisen. Ik puf als ik bij een grote hoeve uitkom en weer mag zakken langs een holle weg. Loop vervolgens op een richel hoog boven La Cala, beekje mij welbekend. Ik weet, nu wacht er een lange trage klim die overgaat van asfalt naar puur natuur. Dit parkoers is toch echt mijn ding wel ! Terug het plateau op en golvend naar de laatste kapel van de dag, ik ken het met mijn ogen ‘toe’. Langs een mooie holle weg zakken naar het dorp. Stemmig dorpskerkje met kassei en uitbollen tot de school. Bus is net weg dus genieten van twee Bousval Blonde.
Uurtje later weer op pad. Heb geluk in Ottignies ben net op tijd voor de trein naar Leuven. Alle deelgemeentes van Genappe, ze mogen in de agenda van de wandelaars niet ontbreken !
Was het aanvankelijk mijn bedoeling in Ollomont te blijven tot zondagochtend ik heb gisteren eens alles op een rijtje gezet. Vraag aan Siske of ik met hen vandaag terug naar Halle kan reizen. Heb toch wel veel te doen wegens verslagen van de MESA en BNLW. Hij is meteen akkoord en dat vind ik prachtig, heb hem en Linda leren waarderen als aangename mensen dezer dagen. Vertrek dus met de late shift vandaag maar kan in La Roche toch al om 07:15 op pad voor de laatste 32 km. Heel rustige start over een lommerrijk tarmacje langs de Ourthe en camping Benelux, het is zowaar frisjes ! Zachte klim dan om over technische paadjes terug naar het water te dalen. Een paar kilometer heerlijk flaneren stroomopwaarts een klaterend bergbeekje. Passeren daarbij een steengroeve in werking. Hé wat is dit makkelijk voor La Roche maar ook wonderlijk mooi. Twee keer moeten we letterlijk door de beek, springend van steen naar steen en dan volgt het echte werk. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen de Col de Hausire op tot het monument ter ere van Claudy Criquelion, 498 meter boven de zeespiegel. Ik heb het overleeft ! Wordt beloont met een ‘half maantje’ op het plateau. Jonge den, een zee van roze vingerhoedjes en een fantastisch uitzicht, dit is genieten. Stilaan zakken over een pad tussen jonge populieren en dan weer een klimmetje langs statige sparren. Maar de daling naar de Grote Halte wordt ingezet. Bij een waterpost pikken we de kortere afstanden op en stomen met z’n allen door het bos naar de rustpost in Maboge. Het is er berendruk. De militaire worst en een paar drankjes, ik sluit aan bij Siske die vandaag slechts 16 km loopt, hij moet straks nog een paar uur rijden. Kom er ook vroegere werkmaatjes Marina & Ronny tegen, altijd een leuk weerzien.
De laatste loodjes dan. De helling die ik vreesde valt best mee. Aan een klein percentage de heuvel op en de 32km krijgt een leuk smal paadje cadeau. Oppassen voor de vele boomwortels ! Weg nu van het roze, de varens en de bramen in bloei we zoeken het weidse warme landschap op. Heb vanmorgen een gratis petje kunnen bemachtigen en dat zet ik geen seconde af, voelt goed en koel aan. Het parkoers blijft golvend en loopt over tarmacjes langs stille dorpjes zoals Thimont en Roupage. We duiken nog eens een sparrenbos in en het wordt zowaar vlak. Ben ik al een paar keer over de ‘kajoes’ gestruikeld, deze keer ga ik op een neutraal lijkende plek echt plat. Medestanders zijn meteen bij mij, niks aan de hand beste vrienden, het was een ‘dérapage controlé’. Ben wel steeds voorzichtiger met de vele hindernissen onder onze voeten. Er zijn geen markeringen meer elke vijf kilometer en ik heb dus geen gevoel hoe ver ik nu eigenlijk wel ben. Stap de open ruimte in, daal een eindje door het hoge gras en het zoveelste sparrenbos. Mag nog steeds genieten van weidse vergezichten en spaarzame bebouwing. Door een dorpje en nog een pittige, zei het korte klim. Op naar Hives en zijn laatste waterpost. Nog 3 km zegt een meestappende militair. Aanvankelijk nog eens vlak bos en dan stilaan naar La Roche zakken. De echte afdaling is geen spek voor mijn bek. Hoog % en ‘des kajoes partoes’, ik vorder dan ook heel behoedzaam in het zweet mijns aanschijns en laat de vele militairen maar huzarenstukjes uitvoeren om recht te blijven. Oef, ben beneden, uitbollen nu door het stadje en zijn winkelstraat. Siske en zijn vrouwtjes doen een terrasje, wensen mij meteen proficiat. Samen met Hennie loop ik naar de finish, zij steekt mij een hartelijk hart onder de riem, merci meisje. Ik keer terug naar het terrasje, we pikken de militaire parade nog mee en gaan rijden. Linda & Siske zijn zo vriendelijk mij voor mijn deur in Leuven af te zetten. Ben echt blij met mijn prestatie, 128 km Ardennen in erg warme omstandigheden, ben toch gelukkig dat ik dit nog kan. Heb ook weer een paar echt toffe mensen leren kennen. L’Amitié par la marche is ook bij de Heidetochten geen ijdele uitspraak. Merci Linda & Siske, dit was echt wel een aangename kennismaking.
Ondanks de waarschuwingen van Anny ga ik er van uit dat dit de makkelijkste dag wordt. Starten doen we van op een weide buiten het dorp. Even een knikje naar de Ourthe en dan rustig klimmen naar het groen. Vanaf het hoogste punt in het bos loop ik een eindje met voorzitter Jef mee. Ze zijn een ietsje te snel voor mij en ik pik mijn eigen tempo op. Door weilanden en een keienpad naar de ‘scannage’ en de langere afstanden gaan er vandoor. De tweede helling van de dag is eigenlijk een makkie, meer vals plat dan wat anders. Het is wel opletten geblazen met de vele boomwortels die evenveel hindernissen vormen. Merkwaardig, ik loop hier zowat alleen. Heeft de hitte van de afgelopen twee dagen dan zoveel slachtoffers gemaakt ? Geniet van de vele varens en vooral het prachtige vingerhoedskruid dat massaal aanwezig is. Loop vervolgens opnieuw in de open ruimte met prachtige vergezichten. Stille dorpjes ook en de vele runderen met stoere stieren en nieuwsgierige kalfjes. Her en der merk ik aanduidingen van een Compostella route. Bij het kerkje van Moircy steek ik een baan over en mag nog eens stevig klimmen door de velden, genietend van de fraaie omgeving. Drankpost bij de top, ik had niet anders verwacht. Loop nu langs hooiland en de rand van het bos. Kom Thierry tegen die aan het foerageren is. Rustig parkoers nu overigens om stilaan het bos in te trekken. Waden door het hoge gras naar de volgende open strook en opnieuw het thema van deze vierdaagse ‘ des kajoes’. Toch wel vervelend die rollende dingen onder je voetzolen. Het is toch weer behoorlijk warm en de wind is op rantsoen. Wandel parallel een groene vallei naar het volgende dorp, Tillet. Daar hebben onze gastheren de centrale rust neergezet. Pauzeren bij Jef, genieten van een militaire worst en vrolijke vrienden begroeten waaronder Colette en Hugo. Anny & Chris hebben ook deze eerste lus gelopen maar gaan dan naar de 24 km.
Ik stoom dus opnieuw door richting 34 km want zo lang is onze tocht vandaag. In schuifjes de heuvel op, een pittige hoor ! Krijgen met z’n allen een prachtig vergezicht cadeau met moderne windmolens op de achtergrond. Gaan weg van de andere afstanden voor een grote rechthoek door het open landschap. Drie zijden lopen we, de twee lange en tussenin de korte in de omgeving van Magery. Zachtjes golvende paden met onder meer wat meidoorn in de berm. Het is er rustig wandelen. Plots een pittige korte klim om in Houmont te geraken. Hé, hé het frisse water onder de moderne kerktoren is meer dan welkom. Loop ik goed, echt super ben ik hier nog niet geweest. Ik hou het dus bij een rustig tempo en ga weer de velden en de weidse vergezichten tegemoet. Loop nu echt tussen de windmolens door. De zon brand, na zo’n 22km grijp ik naar mijn klassiek recept, cola en zijn snelle suikers. Passeer een merkwaardig monumentaal kruisbeeld en duik naar een dorp. Nog 8 km zeggen ‘onze jongens’ bij de waterpost. Hupsakee opnieuw een heuveltje op. Ik verslik mij even in de bepijling, eigen schuld dikke bult, herstel snel en duik via een graspad naar weer een ander dorpje aan de Ourthe. Korte klim en dra vervoegen wij de kortere afstanden. Met z’n allen via een maaipad zakken naar de vijver van Sprimont en de laatste waterpost.
Ik besef, de finish ligt halve hoogte de heuvel bij Sainte-Ode en dus zal er nog geklommen moeten worden. Beetje bij babbelen met Colette die op zoek is naar informatie over wandelen in Zeeland. Ik kan enkele tips meegeven. Rustig stappen nu over een maaipad en zelfs vlonders langs de Ourthe maar tenslotte in een paar schuifjes de heuvel op. Hé, hé wir haben es wieder geschaft ! Anny & Chris vangen mij op. Ik voel plots een branderig gevoel in de nek en ‘oep maane kletskop’. Ben op het randje van de zonneslag. Zal morgen moeten opletten, nu drie kwart van de tocht gelopen is mag het echt niet meer fout gaan.
We starten vandaag in gespreide slagorde. Anny, Chris en ik vertrekken erg vroeg. Linda & Siske een uurtje later zodat ze nog even kunnen samenzijn met hun dochters die ook een kleinere afstand meestappen. Ik vertrek dus alleen op de 32 km, mijn maatjes vinden het veel te warm. Houffalize dat is telkens weer een joekel van een klim om uit de bebouwing te geraken. Begin vrij snel te hijgen en pas mijn tempo aan. 1,2 km pittig klimmen tot een voetbalveld. Ik luister naar mijn lichaam en kom rustig ademend boven, mooi zo. Prachtige vergezichten, daar zal ik de komende uren kunnen van genieten. Het parkoers is trouwens rustig, golvend op en neer langs een kikkerpoeltje, over een maaipad of de vele keien, prachtige brem of gaspeldoorn in de bloei. Heelder kuddes runderen, jong en oud staren ons loom aan. We lopen door een paar stille dorpjes luisterend naar namen als Fagnoux. Ik heb een lekker gezapig tempo, voel mij goed. We krijgen een prachtige gele muur cadeau, brem, schitterend. Het parkoers blijft op en neer gaan, ik geniet van elke meter. Nu weer door het hoge gras richting Vellereux en dan een pittig tarmacje terug de heuvels in. Bereik het bordje van de 15 km, ik weet het nu zeker, wordt 32 km vandaag. Moet nog ruim 2 km tot de centrale rust in Bonnerue. Gezelschap van Linda (Sporton). Neem ruim de tijd voor een natje & een droogje. Anny & Chris lopen ver voor mij uit.
Terug op pad. De ‘scannage’ verloopt moeizaam, soms lukt het soms niet. Lange afdaling naar de Ourthe toe. Aanvankelijk tarmac vervolgens een nat keienpad, niet echt mijn ding. Militairen denderen mij voorbij. Kom bij de Moulin de Reniwez uit en mag de rivier volgen. Hoofdweg tussen La Roche en Houffalize oversteken en door het bos over een vlak pad. Maar het moet er eens van komen. Weg van het idyllische water en opwaarts. De lange klim valt eigenlijk best mee. Aanvankelijk pittig en vervolgens een lange strook vals plat. Het einde is weer potig en ik hap naar adem, bereik licht verzuurd de top. Open terrein nu en je kan de wandelaars honderden meters ver zien lopen. Ik heb merkwaardig genoeg geen enkel probleem met de hitte, doe gewoon mijn ding en geniet van elk moment. Bij wat lommerte een waterpost, is altijd welkom. Plots een puist in het parkoers, pittig tarmacje in de schaduw tot de 25 km. Ik parkeer, dringend snelle suikers opnemen mits een blikje cola. Het parkoers wordt opnieuw golvend. We duiken onder een drukke baan door en komen uit bij de weg naar Houffalize. Had ik gehoopt nu naar het stadje te duiken, mis poes ! Onze gastheren sturen het gild opnieuw weg over een smal pad parallel een groen valleitje, zachtjes klimmend. Aan dat zacht komt een einde met een pittig tarmacje in open terrein. Menigeen parkeert er. Vals plat langs enkele huizen en dan steil dalen langs de Rue Sainte-Anne naar het centrum van Houffalize. Hé, hé, even zitten en bekomen, ben een beetje duizelig. In de schaduw van een kloostertoren recupereren bij mijn maatjes. Katrien en haar ventje begroeten, zij hebben de trail gestapt. Tot mijn verbazing ook Hennie & Theo (de eerste zonder kast om mij op te jagen, wat uitzonderlijk is).
Halven dans en de maatjes van het werk vragen hoe het met mij gaat, een leuke attentie. Rustige terugrit naar ons logement en recupereren na een verkwikkende douche. Ben best tevreden met mijn fysiek tot nog toe.
Gisteren BNLW bijgewerkt in de voormiddag en dan via Liège-Guillemins afgereisd naar Melreux-Hotton. Mooi ritje van een uurtje het laatste stuk, spoorlijntje dat ik nog niet kende en langs de Ourthe. Anny & Chris komen mij ophalen en een halfuurtje later zitten wij op het terras Chez Nathalie in het centrum van La Roche En Ardennes. Krijgen er het gezelschap van Linda & Siske, twee Heidetochters die ik hier leer kennen. Op naar ons verblijf in Ollomont, halverwege de weg naar Houffalize. Hapje eten, A & C hebben aan de kookpotten gestaan, nog wat bijpraten en naar bed, het is morgen vroeg dag. We beslissen de officiële starturen te negeren en gaan om 7 uur al op pad, beducht voor de aangekondigde hitte. Nog meer Heidetochters overigens met voorzitter Jef op kop. Zoals het bij de MESA meestal het geval is klimmend het stadscentrum uit. Even pauze bij een hooiland en dan weer omhoog de bossen in met aardig wat vingerhoedskruid en hoge frisgroene varens, de toon is gezet. Erg zwijgzame Anny, Chris en ik, geen van de drie lijkt zijn tempo te vinden. Het parkoers wordt na een erg lange klim nochtans rustiger en golft zachtjes op en neer door een immens woud. 5 km in één uur, 10 km in twee uur, normaal tempo voor deze militaire kilometers. Ik zwerf rond mij maatjes heen, dan weer 20 meter voor hen met een beetje tempo, dan weer achterop wegens het maken van foto’s of een plaspauze. We lopen het grootste deel van de route alleen. Finaal volgt een afdaling naar de menselijke aanwezigheid. Ik krijg het moeilijk wegens ‘la fringale’ maar weet de redding nabij. Stappen door Blanche Fontaine naar Petit Thier en de Grote Rust waar het behoorlijk druk is want alle afstanden komen er samen. Wij liepen de eerste lus van de 24 – 32 km, ook 8 & 16 km zijn hier present. Het is heerlijk koel in de zaal en wij kikkeren echt wel op. Boterhammetje eten, wat vocht bijtanken, Anny beslist voor ons te starten met de boodschap dat ze afzakt naar 24 km. De mannen laten haar begaan. Atleten moet je niet tegenspreken.
Begroet een aantal bekenden waaronder clubmaatje Cecile en ook wij gaan weer op pad langs de stemmige dorpskerk. Mont-de-Soie lees ik op een naambord. Inderdaad we gaan aanvankelijk zachtjes klimmen maar daar komt gauw verandering in. In het zweet ons aanschijns door open veld pittig de heuvels in. Even pauze bij prachtige varens en hupsakee daar gaan we weer. Zoals de meesten onder ons regelmatig pauzeren om op adem te komen. Dit is verdomd stevige kost. Eenmaal boven gekomen een waterpost, onze gastheren zullen vier dagen lang steeds op strategische plaatsen voor de bevoorrading zorgen waarvoor onze dank. De 32 km gaat er opnieuw alleen vandoor. Lekker dwalen door de bossen in zachtjes dalende lijn. Soms over nattige paden want bronnetjes en meer zijn nooit ver weg. Waar mogelijk een fraaie uitkijk op de omgeving en onvermijdelijk …. Wat goes down must come up ! Het wordt een loodzware klim, achter elke bocht wacht er weer een pittige strook. Opnieuw trappen de meesten op hun adem en verzuren de benen. In het laatste potige strookje krijg ik zowaar de bibber, cola lost dat euvel op. Oef, eindelijk boven bij een waterpost en de andere afstanden.
Bijtanken en nog 50 meter op de tanden bijten, hebben maar enkele kilometer meer te gaan in dalende lijn. Chris lijkt een ietsje sterker dan ik en gaat mij voor. We eindigen met een heel steile bergaf vol keien, echt mijn ding niet, ik vorder dan ook langzaam. Straten loopje door het stadje en we bereiken de gezellige weide. Het is er behoorlijk druk en feestelijk, wandelaars babbelen honderduit en zijn blij elkaar weer te ontmoeten in dit feest. Helaas moeten sommigen afgevoerd worden, de hitte eist zijn tol. Wij wachten op onze chauffeur Siske die blijkbaar een uur na ons gestart is vanochtend. Hij komt binnen samen met Rita van de Singelwandelaars. Hé, hé was een stevige dag vandaag en vooral het tweede deel dan. Was ik niet echt in mijn goede doen ik voel tijdens de avond dat de recuperatie vlot verloopt. Mijn maatjes beslissen morgen maximaal 24 km te lopen, ik blijf voor de volle pot gaan ondanks de aangekondigde 33°C.
