Deze ochtend voelen de beentjes wat stram aan als we naar veerboot Jan Van Eyck stappen. Ben toch vastbesloten mijn wandelzesdaagse vol te maken. Euver ’t woater stappen we langs de prachtige landdijk recht naar Bazel en kassier Lucien die onze startkaarten heeft. Een service die we ieder jaar krijgen van De Lachende Klomp, waarvoor onze dank. Beginnen meteen met ‘den grote toer’ van 9,3 km. Door de donkere dreef naar het kasteel van Wissekerke en dan onderaf langs een gracht richting Temse. Pikken de Kleine Gaanweg op, prachtig opnieuw aangelegd met kasseitjes en een betonrand. Worden naar de overkant van de landdijk gestuurd en kunnen genieten in het groen. Anders dan anders pikken we een kronkelend graspad op aan de boord van een kreek. Prachtig stuk parkoers dit. Terug de dijk op dan tot in Rupelmonde. Keerpunt bij de getijdenmolen en dan langs een rivierboot op het droge en het enige hoge flatgebouw in het dorp. Een tarmacje loodst ons hoog rond die prachtige Rupelmondse kreek en dan gaan we kasseitjes lopen in het groen. Hier wandelen we echt graag, onbekend bij velen maar een prachtig gebied. Terug de brede dijk op en aan de overkant langs het zoveelste kasseitje terug naar rustpost Bazel. Net iets meer dan anderhalf uur onderweg.
Babbeltje met collega’s wandelaars en op pad voor een tweede lusje van 4,9 km. We gaan de Verkortingsdijk op tot de kasseitjes van de Lange Gaanweg. Prachtig uitzicht heb je hier, het overstromingsgebied van de Schelde met aan de overkant Umicore (Hoboken) en de watertorens van Hemiksem. Het is net zo warm als gisteren maar er staat een stevige, lauwe wind. Kan ik beter tegen. Bij een plas draaien we een ons onbekend graspad op. Weer eens een heerlijk, lommerrijk biotoopje. De kasseitjes van daarstraks in omgekeerde richting, trappekes op en af over de dijk. We zijn weer bij de rustpost Bazel.
Hebben 5,6 km voor de boeg tot Kruibeke. Stappen door het kasteelpark en langs de imposante kerk en zijn rondom liggende horecazaakjes. Opletten aan de overkant van de steenweg om het parkje niet voorbij te lopen. Door een wijk van recente signatuur en dan over het Knuffelpad, een eenmanspaadje aan de rand van de (maïs)polder. Wat villaatjes kijken en we steken de drukke baan over bij Kemphoek. Pas gegoten asfalt loodst ons door gerooide patattenvelden tot de bewoning van Kruibeke. We draaien nog even weg om de brede landdijk te bewandelen tot de Oude Veerweg en zijn meteen ter aankomst.
Nemen een pauze op de speelplaats, hebben nog 10,6 kilometer voor de boeg. Moeten de lange, rechte Nieuwe Kerkstraat door en vervolgens over tarmac langs metershoog maïs. Rechts ligt een mooi kasseitje en dat krijgen we onder de sloffen geschoven. Lopen met de transportbanden van de kleiwinning mee naar de steenweg. Aan de overkant een leuk paadje tussen het hoge riet en netels die zo groot zijn als ik, epo netels denk ik lachend. De parkoersmeester loodst ons langs een paar mooie plassen tussen domein van de broeders en de Schelde. Pauzeren doen we in een aftands zaaltje in het dorp.
Het zwerk wordt donker als we een laatste keer op pad gaan. Duiken meteen weer de polderpaden in. Stappen een tarmacje tussen de Schelde en de langgerekte Kruibeekse kreek. Ruilen voor kassei en betonrand van de Nieuwe Gaanweg, langs nog meer plassen en prachtige natuur. Nu de infrastructuurwerken bijna afgelopen zijn en de natuur terug terrein wint is dit een heus wandelparadijs waar steeds meer paadjes bij komen. Bij het kapelletje van Kemphoek naderen we de finish. Door de prachtige donkere dreef tot de school waar Lucien zijn geld zit te tellen. We zijn net op tijd binnen om aan een stevige plensbui te ontsnappen. Na regen komt zonneschijn en we raken droog tot bij de veerboot en thuis. De Lachende Klomp zorgde voor een schitterende afsluiter van mijn zesdaagse. Volgende week komt die andere grootmeester in actie … die lefgozer in Schelle !
Het is weekend en dus wordt er ten huize Minne gewandeld. De knie doet het nog steeds goed en dus ben ook ik paraat. Twee korte busreisjes en we zijn bij station Rumst. De Volksfeeststappers tekenen hun parkoers hoofdzakelijk via wandelknooppunten en dat vinden wij best. Rik (Bornem) tekent ook present en heeft de nieuwe busregeling in Mol bij. Vanaf 01/09 blijken alle wandeltochten in de omgeving bereikbaar met stadsbusjes, ook tijdens het weekend. De Lijn als wandelvriend dus. Samen met onze Klein-Brabander gaan we op pad voor een eerste korte etappe die langs de Nete en strookjes Oude Nete-Arm leidt tot tennischalet De Zwaluw (3,4 km).
We trekken alleen verder door de prachtige Kapellenlei naar de witte Lazaruskapel. De klassieke weg dus om tot bij de Oude Spoorberm te geraken. Heerlijk genieten is het weer eens in dit prachtige biotoopje. We mogen mee in het groen tot de hoeve in Waarloos. Nog een strookje bos, een greppeltje en we kunnen pauzeren in de kantine van RV Waarloos (9,1 km).
Hebben nu een etappe van 11 km voor de boeg. Onze parkoersmeester heeft er zin in en stuurt ons terug de Oude Spoorberm op. We weten dat deze strook wat technischer is maar alweer prachtig. De poeltjes en grachten liggen er nog steeds droog bij, het pad is op zijn best bewandelbaar. Einde spoor in Kontich, een achterafje met populieren zet ons af bij de Vierbunderhoeve. De Reepkenslei is een heerlijke lange kasseidreef die ons terugvoert naar de Waarloose Steenweg. Na de brug over de E19 duiken we de velden in voorbij bedrijvenzone Laerevelden. Tarmacjes lopen langs wilgen onderaf de E19. Lopen de lange Varenbroekstraat uit en door de Schanshoeveweg. Ik verteer de warmte moeizaam, er is dan ook geen zuchtje wind. Een fietspad door de weilanden zet ons af bij wijk Begijnenbossen en even verder wacht rustpost Gildenhuis in centrum Reet. We zijn er met een tiental wandelaars.
Een pintje drinken, we hebben nog 5 kilometer voor de boeg. Lopen langs kerk en kasteel richting watertoren op de baan naar Rumst. Dan de lange tarmac door de akkers van de Keelhoevestraat. Sluiten af met de bebouwing van Kromhout en Kerkhofstraat. Posteren ons met Lange Jan in het lommer met ons Duvelke. Kinderen krijgen een showtje opgevoerd door lokale entertainers. Het is tijd voor de bus terug naar huis. De eerste 15 à 20 km waren prachtig, maar toen was het uit. Typisch voor tochten die door Reet passeren.
Het is alweer de laatste dag, wat gaat de tijd toch snel! Vanaf Gent-Sint-Pieters breng ik de reistijd door in het gezelschap van twee wandelaarsters uit Lennik. Gezellig keuvelen over het wel en wee in de wandelwereld. Elkaar een goede tocht wensend nemen we afscheid bij station Ieper. Het is relatief rustig op de Grote Markt waar ik om 08:58 van wal steek. De 32 km gaat meteen zijn eigen weg langs het Minneplein tot een sluis op het nooit gebruikte kanaal Komen – Ieper. De zon is van de partij, het is heerlijk wandelweer. Pikken het jaagpad van kanaal Ieper – IJzer op een beetje voor de John McCrae site. Futen zijn druk doende op het water. Mijn eerste 5 km leg ik af in 55 minuutjes. Ben aan de sluis Boezinge-dorp en heb al heel wat wandelende ‘lijken’ opgeraapt. Voor sommigen lijkt het mij onzinnig nog gestart te zijn voor 32 km. Het landschap gaat van industrie en bebouwing via landbouw langzaam over in prachtig groen. Het is dus helemaal niet storend kilometerslang de waterloop te volgen tot een tweede sas. We draaien er weg van het nat, de weidse akkers in. De temperatuur gaat meteen sterk oplopen, gelukkig staat er een zacht verkoelend briesje. Het is nu echt beton lopen in de akkers met her en der een boerderij. Ik passeer Monique & Roger (Boortmeerbeek), ook vaste gasten hier. Doe slechts 51 minuten over de tweede 5 km, mmm loopt lekker.
Tweede bocht van de dag, we gaan het Ledwigepad op wat lijkt op een oude spoorweg of zate. Pikken even later de 24 km op en passeren met z’n allen oude stallingen met rond betonnen dak. De stank is er nauwelijks te harden ! Stappen langs het industriële complex van een melkerij en de Statiewijk Langemark een eerste keer binnen. De parkoersmeester laat ons een ommetje maken door het maïs en bij de dorpsschool is het pauze. Ben aan kilometer 15 en het is 11:40, heb dus ruim de tijd voor een boterhammetje. Tien minuutjes en ik ben weer op pad. Over het kasseitje rond de kerk en dan via een steenweg het dorp uit. Komen Linda & Patrick plots uit het niets tevoorschijn. Hebben een terrasje gedaan. Naar goede gewoonte neemt de gastvrouw het commando in handen en mogen de beide naamgenoten volgen. Waar is de tijd dat we dit samen in Wallonië deden, toen ik nog in Scherpenheuvel woonde! Is meer dan 10 jaar terug in de tijd. Het parkoers is niet zo denderend meer. Nogal wat beton met tussendoor onverharde paadjes. We passeren Yvan ‘le terrible’ en pikken later ook Jeroen op. Het tempo is stevig, met pieken van 6,4 zegt Patrick. Een paar keer rem ik Linda af wegens protest van de knie. Ze doet dat met plezier. Ik blijf ook nog wat hangen bij Willy & Mary, sluip terug naar mijn Halense maatjes. We passeren een paar kerkhoven waaronder het immense St Charles de Potyze. Rechttoe, rechtaan naar de Kattestad dan, nog even genieten van een proevertje Hoegaarden Radler. Zijn een half uur te vroeg bij de finish. Het gerucht doet de ronde dat er op het parkoers van de 32 km een gaslek of bom melding was. In elke geval, we liepen slechts 29 km. Ik kan een uurtje vroeger thuis zijn. Loop dus gelijk door naar en onder die imposante Menenpoort naar de Grote Markt. De eerste wachtenden voor het grote wandelaarsdefilé staan al op post.
Vlot reisje terug naar Hemiksem. Was de vierde dag de minste ik kijk met grote voldoening terug op deze Vierdaagse. De parkoersen zijn veel mooier dan vroeger. De sanitaire voorzieningen voor de dames een pluspunt t.o.v. het maïs vroeger. Dat je zelf voor je schoofzak moet zorgen deert mij allerminst, dat doen wij sowieso ieder weekend al. Afspraak volgend jaar als God en de bazen er mee instemmen, zeker weten !
De laatste twee dagen dien ik over te stappen in Sint-Niklaas. Kan dan rechtstreeks naar Bachten de Kuppe sporen. Het is druk op de trein, studenten tot Gent en de werkende mens tot Kortrijk en Ieper. Vandaag ook regen vanaf Kortrijk tot Ieper. De wandelaars zullen er gelukkig van gespaard blijven. Een 750 meter van station Poperinge tot de prachtige, gezellige Grote Markt. Ik steek om 09:07 van wal inbegrepen mijn dagelijkse babbel met Linda & Patrick (Halen). De 32 km mag er meteen alleen vandoor langs een parkje met poel. Ik sluit aan bij een groepje militairen uit Heverlee. We wandelen kilometers lang over een graspad langs een diepliggende gracht tussen maïs en hopvelden, weilanden ook. Doe 56 minuten over de eerste 5 km tot de Wippehoek. Laat Onze Jongens gaan en sluit aan bij een koppeltje Kreketrekkers. We halen herinneringen op aan onder meer de Heuvelland4daagse en stappen langs een hoeve de velden in. De Sint-Sixtusabdij van Westvleteren ligt bij de tiende kilometer, ik ben er 1:54 onderweg. Velen houden hier halt voor de befaamde trappist. Ik vind het nog te vroeg voor geestrijk nat en hou het zedig bij sinaas.
Een lange stoet trekt de weidse akkers in en stapt langs een bosrand tot Dozinghem Military Cemetery. De volgende bosstrookjes liggen er zowaar vettig bij. Modder tijdens deze vierdaagse, het komt niet elk jaar voor ! Het Jagershof is duidelijk ‘the place to be’, café en terras zitten tjokvol. Diane heeft alle moeite om hare Rudy niet kwijt te spelen. Ik stoom door, het volgende strookje Sixtusbos in. Moet moeite doen om in de modder een bataljon voor te blijven. Bij gehucht Canada duiken we domein De Lovie binnen. 16 en 32 kilometer stappers mogen uitgebreid genieten van het prachtige domein. Een bandje van patiënten zorgt voor vrolijke muziek, gezelligheid troef. 15 km in 2:55 ik ben naar de trage kant vandaag. Geniet uitgebreid van een graspad langs een slingerend beekje alvorens de weidse velden op te zoeken. Ben intussen stomverbaasd over de schoonheid van dit parkoers. De Gapaardstraat is een zachte helling slingerend tarmac. Het wordt stil in de meute, iedereen voelt wel iets deze derde dag. Er sluipt langzaam vermoeidheid in het gild. Genieten doen we toch opnieuw, met prachtige uitzichten op de Kats-, de Zwarte- en de Rodeberg. Bij de Watousteenweg geeft een doedelzakspeler het beste van zichzelf, heerlijk.
De 32 km maakt een ommetje tot een cafeetje bij Sint-Jan-ter-Biezen. Een jonge knaap van 9 jaar probeert aan te pikken. Hij geeft het snel op maar blijkt wel 4 x 32 km te stappen. Bewondering alom bij de wandelaars en terecht. Het zwerk wordt donker, dreigend maar toch zullen we het droog houden. De 20 km bereik ik vijf minuutjes eerder dan verwacht. De Fazantenheuvel stuurt ons hoog het landschap in. Bij het Helleketelbos pikken we opnieuw de 24 km stappers op. Mieke en Roland stomen voorbij, ik zal ze niet meer terugzien. Ik loop voorbij het cafeetje in het bos. Bij het uitkomen van het groen weer die fantastische uitzichten op de Katsberg en andere Vlaamse heuvels. Het weekt heel wat herinneringen bij los van toen ik aan het handje van parkoersmeester Gilbert deze heuvels kon bedwingen. Zachtjes dalen we af in het open land. Ben net geen 5 uur onderweg voor 25 km. Pik even aan bij Willy & Mary en duik dan naar de Boescheepseweg die we eindeloos lang lijken te volgen. Stappen voorbij het Lyssenthoek Military Cemetery, dwars door een pachthof ook en dan terug de weidse velden in. Ik voel de vermoeidheid als ik onderaf akkers een slingerend graspad volg langs de bomenrand. Ben een kleine zes uur aan het stappen bij kilometer dertig. Mogen nu met z’n allen de Vleterbeek volgen, met half droog staande vijvertjes. Stappen Poperinge binnen en worden langs achterafjes naar de Grote Markt geloodst. Kan Anita en Erik vertellen dat dit een schitterende tocht was, wat door alle wandelaars beaamd wordt.
Een groet aan Marie-Louise & Jo (Zoersel), treintje komt zo. Vlotte reis terug naar huis waar ik Linda vertel dat ik vandaag één van de mooiste tochten van het jaar wandelde. Kijk uit naar de finale morgen.
Ben een uurtje later dan gisteren ‘oep ’t Zuid’. Benen en knie voelen goed aan, de temperatuur is aangenamer dan gisteren, ik ben er weer helemaal klaar voor. Stap in Gent-Sint-Pieters over op de trein naar De Panne. Zit de ganse weg alleen in een spiegeltjescoupé, raar maar waar, nog geen Plopsaland gangertjes op dit vroege uur. Het is nauwelijks 300 meter lopen van station tot prachtige Grote Markt. Ik steek om 09:23 van wal. Wederom dient de brandweer iemand uit een woning te halen met behulp van de ladderwagen. Vrouwtje van 83 jaar zegt een omstaander. Wat is dat toch deze week !
De Woumenweg voert de meute de stad uit. Ik loop meteen in ‘het pak’ maar heb daar een trucje voor. Een koppeltje met Stafford daar pik ik bij aan. De kleinste baant zich moeiteloos, hijgend en blazend een weg door de menigte en ik ben mee. Blijf even hangen voor een babbel met Linda & Patrick en kan dan de weidse akkers in. Ons aller Herman tekent ook weer present, korte groet en ik stoom door. De Piettestraat slingert zich door het landschap en zijn landelijke geuren. Bij Esen gaan 24 en 32 km hun eigen weg, wordt het wat minder druk op het parkoers. We wandelen in de Koekuitstraat, tussen nogal wat groenteakkers, spruiten, courgettes en boontjes. Ik leg de eerste 5km af in 54 minuten, lekker in het ritme. Het sinaasdrankje smaakt en ik loop gelijk door. Waar de 24 km ons verlaat blijven zowat 1/3 van de deelnemers over. We duiken Jonkershove binnen, dorp dat uit nauwelijks meer dan één straat bestaat maar wel eentje met café. De uitbater haalt er op één dag een jaarrecette binnen zo te zien, het gild heeft dorst.
Heb 5 km afgelegd in 50 minuten, het bordje van de 10 kilometer kwam vroeger dan verwacht, is meegenomen. Lopen nu een heel eind steenweg. Kom er onder meer Peter de Zeeuw tegen die inpikt bij een groepje militairen in volle ornaat. Bij het volgende tarmacdreefje loop ik terug in de meute. Ontwaar in de verte Karine en Dirk, goed omringd door Grashoppers. Ik neem de tijd voor een babbel en verlaat hen pas bij de Vryboshoeve en een prachtige dreef van Rode Beuk. Blijk weer slechts 51 minuten te doen over 5 km, het gaat vlotjes. Met Mickey en ‘den Tast’ nu langs de bosrand en door open terrein over hobbelige paden tot het militair kerkhof en het munitiedepot van Houthulst. We duiken er het Vrybos in waar ik gezellig keuvelend met ‘viking’ Frans geniet van het groen. Bij een bedevaartsoord besluit ik even te stoppen, de innerlijke mens moet versterkt worden. Ben niet alleen met dat idee. Her en der zitten wandelaars stilletjes hun boterhammetjes op te peuzelen bij het zachte gezang van Marialiederen op de achtergrond. Ook Karine en Dirk houden even halt, kaarsje branden op een goede oude dag samen. Het vertedert mij.
Loop het bos uit en kom in centrum Houthulst aan waar de fanfare van jetje geeft. Ben 3:50 onderweg bij kilometer 20. We stappen met z’n allen een heuvel op en kunnen genieten van fantastische vergezichten. Ik loop tot een ast mee met drie Gruun Zipkes die verbaast kijken als ik Westmeerbeek blijk te weten liggen. Zing met de orgelman het refrein van Walters vlieger mee, lekker plat Gents, de muzikant lacht. Loop over de kim van de heuvel richting Klerken en moet dan file lopen langs de kant van de steenweg, de heuvel af. Bij Schapershoek krijgen we ons dagelijks wafeltje en dan gaan we kasseitjes dokkeren. Zet weer een tijd van 51 minuten neer over 5 km. Ik loop zo makkelijk vandaag, bij zonnig maar toch niet te warm weer. Hoogland noemt het hier en dat klopt, we lopen hoog door het landschap. Stilaan gaat de route weer richting Diksmuide. Deze morgen zag ik langs het spoor een bevoorradingspost van het leger en daar ben ik nu aangekomen. Drink mijn fantaatje op en gooi het blikje meteen in de vuilzak, er ligt al te veel rotzooi op het parkoers onderweg ! Vanaf Esenbroek zoeken we de waterkant op. Weer eens een prachtige strook parkoers langs begroeiing met zwart riet. Krijgen een lekker koele Hoegaarden Radler aangeboden en dan wacht de Boterdijk. Legde de laatste 5 km af in net één uur, beetje moe toch. Maak mij een beetje zorgen omdat we langs de waterkant ver weg lopen van een monumentale kerk, richting IJzertoren. Blijkt echter de kerk van Esen te zijn en niet die van Diksmuide. De parkoersmeester gunt ons nog een extraatje langs de diepliggende stadsgracht, de 34 km van dag twee zitten er op.
Ik bunker wat extra drank bij het lokale supermarktje en stap naar de trein. Reis de terugweg in het gezelschap van Jacqueline (Geel). Ben thuis omstreeks 19:15 om Linda te vertellen dat het parkoers mij wederom verbaasd heeft, dit was mooi. Kijk vol verwachting uit naar de twee volgende dagen.
18.08.2015 Vierdaagse van de Ijzer te Oostduinkerke
Lindake slaapt nog gelukzalig als ik om vijf uur stilletjes uit bed sluip. Moet ‘oep ’t Zuid’ de trein halen van 06:17 die zo’n anderhalf uur later in Oostende aankomt. Kan ik onderweg nog een stevige uil vangen. Het is koud aan ’t Zeitje, zo’n dertien graden, ik ben te licht gekleed, brrr. Probeer een andere route uit, geen kusttram maar bus 68/69 die naar Veurne rijdt. Blijkt een goeie gok te zijn. Een rustige rit van een klein uurtje door het achterland tot het Visserijmuseum in Oostduinkerke. We zijn met een tiental wandelaars. Bij Sunparks moet de chauffeur enkele honderden meter stapvoets rijden om de horde wandelaars voorbij te laten. Ik herken meerdere bekenden zoals Frans (van Jefke), Patje van Giesbaarge en Peter de Zeeuw. Het is 500 meter lopen tot de Witte Burg en de Sint-Nicolaaskerk. Wegens mijn laattijdige beslissing om de Vierdaagse te wandelen ben ik niet ingeschreven en sta ik zo’n halfuur in de file. Naamgenoten Linda & Patrick (Halen) zijn dus ruim voor mij op pad.
Om 9:45 kan ik me eindelijk op gang trekken. Heb gezellig staan keuvelen met twee goedlachse West-Vlaamse deernes die één dagje meelopen. De 32 km wordt meteen van de andere afstanden afgescheiden en dus loop ik vrijwel alleen langs de duinrand, door straten afgezoomd met wilgen. Passeer een jeugdkamp, het is er nog stil in de tenten, Sunparks, bungalowparken ik ken de route richting Ter Duinen haast uit het hoofd. Vele wandeltochten volgen deze weg. We maken een ommetje door het park van het CM verblijf en krijgen een sinaas drankje aangeboden. Een man met doedelzak speelt vrolijke deuntjes en daar hou ik van. Loop nog steeds rechtdoor over een oude spoorweg, nu fietspad achter kasten van villa’s. Doe netjes 49 minuten over de eerste 5 kilometer die mij afzetten centrum Nieuwpoort bij het Keunepark.
Uiteraard lopen we over de houten vloer langs de IJzer tot zijn monding bij de toren van het loodswezen. Het bekertje melk sla ik af, kan mijn maag niet goed tegen. Een eerste keer de dijk op langs flatgebouwen en even verder zowaar de duinen in. Deed deze organisatie vroeger bij mijn weten niet en is dus een ‘meepakker’. Het miezelt als ik terug op de dijk kom. Liep 57 minuten over de tweede vijf kilometer en dat komt natuurlijk door het zand baggeren. Stap langs een marktje en kies voor een portie koude kibbeling. Kan ik lekker al stappend opsmikkelen. Een jong koppeltje met Limburgse roots vraagt mij wat er aan de hand is. Kijken verbaast en verwondert als ik zeg dat we vier dagen lang telkens 32 km zullen wandelen. Ik ga een fietspad op net achter de eerste duinenrij en het strand. Herken de gebouwen van de ‘Pays de Charleroi’, herinnering aan mijn kindertijd en de ‘colonies de vacances’. De parkoersbouwer houdt van variatie. We lopen een strook op het strand, waar ik het natte zand opzoek, kwestie van wat tempo te maken. De duinen komen uitgebreid aan bod en bij Koksijde lopen we opnieuw op de dijk.
Ik zoek een cafeetje op en vraag wat er te drinken valt. De dienster verstaat geen Nederlands en zal een ‘garçon’ sturen ! Twijfel even om een ander terras op te zoeken maar blijf als brave Vlaming toch maar zitten. Opteer voor een Brugse Zot en een kwartiertje pauze. Door het spel van zon en wolken toont de zee een schitterend kleurenpallet. Een Seaking hangt boven het water, reddingsoperatie of oefening, ik heb geen idee. Stap gelaafd verder en kom aan kilometer 15 na 3:05. Krijg er het klassieke vissoepje aangeboden door de Oostduinkerkse Orde van de Paardenvissers. 60000 bekertjes schonken ze vandaag naar eigen zeggen. Even verder heeft een echte reddingsoperatie plaats uitgevoerd door de plaatselijke brandweer. Een man werd via een ladderwagen uit een appartementsgebouw gehaald. Het doet de omstaanders huiveren terwijl de ziekenwagen stilletjes wegrijd. De afstanden 16 en 24 km hebben mee van het soepje genoten en samen zoeken we de Koninklijke baan op. 24 en 32 km moeten opnieuw de dijk op, deze van De Panne nu tot het standbeeld van Albert I. Liep weer 58 minuten over de laatste 5 km, mijn tempo zakt blijkbaar een beetje. Ik had besloten weinig te stoppen maar wel naar mijn gehavende knie te luisteren en die vraagt een lager tempo.
We lopen nu met z’n allen langs villa’s en lage flatgebouwtjes door achterafjes en stille straten richting Calmeynbos. De parkoersbouwer heeft er zin in en laat ons heerlijk zwerven in het groen tot bij Moeder Lambic. Vriendelijke MP’s helpen ons de drukke baan over. Terug het groen in voor een weidse bocht rondom de Oosthoekduinen aan de rand van de polder. Het grijze zwerk laat z’n eerste druppels los. We lopen beschut door het groen en het stoort dus nauwelijks. Moeten nu toch de polder in, over een fietspad langs een drukke baan richting Adinkerke. Ben net vijf uur onderweg voor de eerste 25 km wat ik netjes vind. Bij cafeetje De Kloeffe gaan we met z’n allen een graspad op door het maïs. Deze ‘eigen weg’ loodst ons naar abdijhoeve Ten Duinen, fraaie gebouwen met museum en kerkje. Prachtig stukje wandelweg. Aan de overkant van weer een steenweg wacht het vliegveld van het ABL. De plaatselijke burgervliegclub heeft zijn nostalgische toestellen te kijk gezet. Velen houden pauze in de kleine kantine, ik loop gelijk door. Stappen een paar kilometer over het tarmac met uitzicht op enerzijds Veurne en anderzijds de kustdorpen. Trotseren daarbij hemels gedruppel bij nogal wat zuidwester. Wandelen door domein ’t Liefoord terug de bewoonde wereld binnen. Net achter een bocht … Ik kijk los in de ogen van Erik Fels die mij meteen herkent en met zijn natuurlijke charme ook met voornaam aanspreekt. Ook Anita is er ! Ik ben uit mijn lood geslagen door hun aanwezigheid, als hoffotografen nota bene, en de vrolijke knuffel waar zij een patent op hebben. De laatste paar kilometer langs Ter Yde, gewoon rechtdoor leg ik aan ijltempo af. Die kerel geeft mij nog altijd een boost ! Het binnenplein van het visserijmuseum zit afgeladen vol. Ik begroet er nog vele bekenden : Dirk (Zichem), Willy & Mary, Polleke Baestaens en nog veel meer.
Loop door naar de bushalte, hier een drankje bemachtigen is een onmogelijke opgave. Reis een halfuurtje vroeger dan gepland naar Oostende af. Wordt er getrakteerd op een stevige plensbui. Gelukkig staat de trein er al en kan ik mij installeren, voetjes op de bank. Ben om 20:15 terug thuis en kan Linda vertellen van een prachtig parkoers en de vele belevenissen van de dag. Morgen mag ik wat langer slapen.
