Het is al erg druk als wij rond 08:00 in Pamel aankomen, de Heidetochten lijken er een succesnummer van te maken vandaag. Na weer een massa Nieuwjaarswensen gaan we op pad voor 34 kilometer, het mag al eens iets meer zijn ! Stappen in een omvangrijke groep over een landbouwplateau richting Ninove en Meerbeke. Voorbij een kasteeltje de eerste pauze in een bomvolle De Linde. Zijn een uurtje onderweg. Het duurt even voor we op de lokale lus de bebouwing uit zijn maar toch volgen dra golvende akkers met stilaan vergaande gele mosterd. Krijgen een mooi uitzicht over Ninove en verder cadeau al is de dag grijs en grauw, gelukkig droog. Tweede pauze in Meerbeke na ruim 11 km.
Gaan er nu vandoor langs kerkhof en Hemelrijk terug de akkers tegemoet. Onverhard en beton wisselen elkaar af als we langs de Varenberg richting Neigem wandelen. Een kasteel in twee verschillende stijlen ligt verscholen achter bomen en struiken aan de overkant van een beekje. De rustpost net voorbij de kerk is ons welbekend, trappekes op. Ook hier hebben we een lokale lus voor de boeg. Ze voert ons door een groene vallei en aan de overkant van een drukke steenweg opnieuw de golvende akkers in. Het stemmige kerk van Lieferinge, dat we bereiken lang een kasseitje, vormt ons keerpunt. Terug naar Neigem dus, haast linea recta over een smal tarmacje. Het begint stillekes te worden in de rustpost.
Het roze konijntje dartelt zoals altijd voor ons uit. Veldwegeltjes loodsen ons voorbij de kapel van Bevingen en dan begint het serieuze werk. Langs breed uitgemeten trappen stevig klimmen in het Neigembos. Ik loop naast het houtwerk want de lengte van de treden vloekt met mijn pas. Nog wat verder klimmen door het beukenbos en dan pittig dalen tot de eerste huizen van Meerbeke. Een kerkwegel brengt ons terug op de gewenste hoogte en een laatste maal De Linde. Hebben nog 7 kilometer voor de boeg.
Een paar kerkwegels en dan opnieuw de akkers in. Helaas ook een lange strook huisjes kijken tot de Postkoetsweg. Le moment suprême van deze tocht. Pittig stijgende holle weg met her en der wat vlonders. Op de top even naar adem happen en dan langs weilanden stilaan zakken langs de Ninofweg tot inderdaad … de Ninoofse Steenweg. Gewoon naar de finish nu, met toch nog een prachtig zicht op de molen van Zeppos. Heerlijk verbroederen in de drukke zaal met onder meer de Brugsche Globetrotters en zowaar Martin uit het verre De Pin. Tja zo kom je aan bijna 2200 deelnemers, een heus succes op de hoed van de Heidetochten. Eén persoon heb ik gemist vandaag en dat weet ie zelf wel. Volgende keer dan maar …
Mijn matekes dagen op in Leuven om kwart voor tien. De Madame van Garmin stuurde hen een compleet verkeerde richting uit. Is niet de eerste keer dat ik het verhaal hoor voor mijn thuisadres, er zit een fout van zeker 30 km in het programma ! Maar niet getreurd, we reizen af naar Herselt (Blauberg) voor onze eerste tocht van het weekend. Heb in een goed gevulde startzaal mijn werk met het uitwisselen van Nieuwjaarswensen. Na dat voor mij verschrikkelijke jaar 2018 zit ik terug goed in mijn wandelfamilie. Dat doet deugd.
We houden het vandaag rustig met 19,1 kilometer. De mannen volgen triepelend Rooskapje van op afstand richting bossen van Hertberg. Krijgen afwisselend bosgrond en tarmac onder de voeten geschoven. Lopen vervolgens een meer open strook met weilanden tot de bebouwing van Bergom. Pauze na ruim 7 kilometer onder de kerktoren naar goede gewoonte. Ook hier berendruk en aardig wat vrouwtjes ‘tegen mijn gilée trekken’. Drankje en weer op pad richting de Grote Neet en kasteel de Merode. Aan de overkant van de drukke steenweg duiken wij bij de brandweerkazerne de Kwarekken in. Heerlijke bospaden met opvallend veel rosse varens. Wandelen vervolgens door de Beeltjes-dreef richting immense kasteel dat volgens mij dienst doet als gemeentehuis voor Westerlo. Tunneltje onderdoor en koers zetten naar de Grote Markt. Steken de Nete over bij sluis Het Trammeke en koersen puur natuur langs onder meer de Hoge Dreef terug naar Bergom. Het is er al iets rustiger. Ik merk dat de IJsetrippers goed vertegenwoordigd zijn tot de Voorzitter en zijn Monster toe.
De laatste loodjes dan voor vandaag. Opnieuw de bossen in natuurlijk, nu wat verder van Mie Maan. Even een vettig strookje en vervolgens langs chalets oud en nieuw, typisch voor de streek. Wandelen langs Klein Hees opnieuw de akkers en weilanden tegemoet. De kerk van Blauberg verschijnt aan de einder, deze aangename opdracht zit er op. De terugkeer naar Geraardsbergen verloopt moeizaam. Het is één uur aanschuiven op de Brusselse ring nabij Jette wegens een kettingbotsing. We verliezen er ons humeur niet bij, morgen is weer wandeldag.
Tradities zijn er om in ere gehouden te worden. Neem dan ook al om 06:36 de trein van Leuven naar de Koekenstad. Halfuurtje wachten en dan hupsakee richting Roosendaal. Naar goede gewoonte is Patje Kloek mijn gezel tot in Essen. Handig, hoef ik geen woord te zeggen (hi,hi). Hij rent vanaf Belgische bodem naar Nispen, ik stap vanaf het Ollandse station een ruime 4 km tot het Thor Honk. Maar daarbij dezelfde fout als vorig jaar, ezel die ik ben. Will begroet mij als gewoonlijk en waarschuwt dat er wat meer beton in het parkoers zit als andere jaren. It be so !
Het eerste lusje is net geen 10 km. Begint aangenaam met een lange dreef door bosdomein Visdonk. Langs de rand van Roosendaal dan. Aan de linkerhand statige villa’s, rechts weilanden van melkvee bedrijven. Krampenloop noemt de gracht die we volgen. Draaien de akkers in langs schapen, paarden en een kippenboerderij. Fietspad of zandpad, de keuze is vrij. Maak mij zorgen, zie zeker één kilometer ver geen enkele aanwijzing meer. Iedereen loopt door en dus doe ik dat ook maar. Blijkt de juiste keuze te zijn. Kom in Rucphen uit bij camping Vreugdehof. De pijlen zijn schaars en ik ben plots alleen. Bij een vijfhoek weet ik het niet meer. Wacht op andere wandelaars en we kiezen voor verwijspunt 48 van RWB wat een correcte gok blijkt te zijn. Lange rechte wegen zijn ons deel, tarmac onder een miezerige tot natte hemel. Brr, voel mij niet in mijn sas. Eindigen doen we met een strookje bos. Opvallend hoeveel stormschade hier te bekijken valt. Een laatste betonpaadje, opnieuw die te schaarse bepijling. Ik haal verhaal bij Will, ben dit van Thor niet gewend.
Danyell uitwuiven en weer op pad voor 8,5 km. De andere kant uit langs de Nispense- en Visdonkseweg. Aanvankelijk weer veel tarmac en haast geen markeringen. Een bosstrookje en heerlijke zanderige dreven, zeer bekend terrein. Bij punt 09 markeringen in twee richtingen. Ik volg wat ik gewend ben, dreven tot een boerderij en dat is correct. Heerlijke bosstrook tot een ven dat nog steeds slechts voor 2/3 met water gevuld is. De nu toch wel ruime oever is ingepalmd door rode mossen. Gelig pijpenstrootje in de volgende bosstrook en dan laveren lang paardenweiden. Linea recta tarmac zal mij afzetten bij een natuur kerkhof, opschriften onder jonge boompjes. Bij de Hertendreef raak ik het spoor bijster, U weet intussen waarom. Heb terreinkennis en stap langs de volkstuintjes naar de finish.
Heb ruim de tijd voor een wandelaarsdrankje en wandel terug naar het station, de juiste weg volgend deze keer. De korte lus was mooier dan de lange. Zelf al jaren bepijler zijnde heb ik echter grote vraagtekens bij de route markeringen, ondanks de geschreven routebeschrijving. Zo ken ik Thor niet. Morgen begint een nieuwe episode in mijn leven. Krijg een vast contract bij Straumann NV na ongeveer één jaar interim. Ga 4/5 aan de slag, never on Monday. Eindelijk terug wat mentale en financiële stabiliteit na het debacle van de laatste jaren. Ben nog twee-en-een-half jaar van mijn pensioen.
