Linda heeft er zin in, we reizen af naar het Pajottenland. De ochtendlijke buschauffeur waarschuwt ons voor een wielerwedstrijd in Gooik maar daar hebben we tijdens de heenreis nog geen hinder van. Het is opvallend stil in de startzaal, wat ons verbaasd. Daar zal snel verandering in komen. Het is een heuse stoet wandelaars die parkoersmeester Jef volgt de weidse akkers in, zachtjes klimmend tussen het koren. Bij een kapel bouw ik een extraatje in van ruim 2 km. Eigenzinnig als altijd zal Jef later lachend opmerken. Toch vind ik het een goed idee van mezelf. We lopen wat hoger op de heuvel, netjes met de vallei mee over een oude trambedding. Het uitzicht in noordelijke richting is er prachtig. Net voor de kerk van Oetingen duiken we terug onderaf langs Turkeye. Een verweerd smal tarmacje loodst ons door het ontluikend maïs. Dan komt kassei uitgebreid aan bod. Wielertoeristen rijden ons hijgend tegemoet, wij mogen dalen tot een schooltje in Lieferinge, onze eerste gezellig drukke rustpost.

Voorbij de dorpskerk herken ik meteen een eerder gelopen Grote Routepad. Tegelbaantjes lopen langs zich vergapende runderen richting prachtige hoeve Vreckom. Net Bokrijk zegt een meestappende West-Vlaamse, het fototoestel in aanslag. En we lopen door, over vlakke landelijke wegen met ondermeer uitzicht op hoog gras in zaad. Steken bij Kleine Rij de baan die Ninove met Geraardsbergen verbindt over. Een paar straten en we lopen weer door de weidse akkers. Voorbij Peyenbeek offreert Jef ons een heerlijk rustig en haast vlak landelijk parkoers. Hier kan je perfect onthaasten van de drukke werkweken. Vanaf de voetbalkantine van Eendracht Winnik loodsen achterafjes ons tot de kerk van Denderwindeke. Hoog tijd voor een tweede pauze, gezeten in het zonnetje. Annie & Willy (Kessel) gaan ons de rest van het parkoers voor.

Jef stuurt ons door het hoge gras langs weilanden en wilgen de dorpskern rond. Het begrip ‘pad’ daar heeft hij soms zo zijn eigen invulling voor. Op grotere hoogte wandelen we over stoffige paden, randje Meerbeke door de bietenakkers. Kunnen we nogmaals genieten van die hemelse Pajotten uitzichten. Rotte kassei nu, we dokkeren richting bewoning en een kasteel in Neigem. Trappekes op om de beentjes even rust te gunnen bij soep en koffie. Er wacht een lus van ruime 8 km.

We zetten koers naar de kapel van Bevingen, landelijk. Dan gaan we zachtjes klimmen door een holle weg in het Neigembos. Daslook laat ons snuiven. Was Jef tot nog toe clement, nu ontbindt hij zijn duivels. Geen meter vlak krijgen we nog. Een technische afdaling, genietend van het uitzicht tot Ninove en verder. Een nat pad omhoog net achter een woning. Even pauzeren en dan een erg technische duik door het hoge gras langs tweekleurige dennen. Een heuse kuitenbreker. En nog is het niet gedaan. Berchembos dient zich aan en dan moeten we door de ‘put’, met de steilste kant als klim. Gelukkig ligt het hier droog. Puffend slepen we ons uit het groen. Vorderen voorzichtig over het kreupele pad langs geel kleurende weilanden, boterbloemen. De Neerstraat, hoog in de akkers zorgt even voor verpozing. We duiken opnieuw het Neigembos in waar de anemonen in het zaad staan. Trapperig naar beneden nu, door de holle weg tot een grintpad door de weilanden. Een stevige voetmassage tot de kapel van Bevingen en dan door de akkers ‘recht’ naar de rustpost. Kilometertje extra, zegt Willy over deze etappe.

We vertikken het de trap op te lopen, vinden twee stoelen op de binnenkoer beneden. Slokje drinken, even de beentjes strekken en hop … de klim van Prindaal. Langs de bosrand terug het landelijke tarmac opzoeken. De vorige etappe heeft mij pijn gedaan, ik vorder niet vlot meer. Ben verwondert dat we niet langs de Woestijnkapel liepen tot ik de eerstvolgende helling herken. Als door een wesp gestoken neem ik de hindernis met Linda  in mijn schaduw, niet begrijpend waar mijn energie plots vandaan komt. Jef heeft mij gekieteld met deze late beproeving. Terug naar af meteen om langs Ekelendries nog eens klimmen. Krijgen een prachtig zuidwaarts uitzicht tot Kester cadeau. In de volgende vallei pikken we de kortere afstanden op. Vorderen even traag over smalle kasseitjes met gras en maaisel overwoekert. Zijn blij terug weg te mogen van de meute. Jef heeft tussen de weilanden nog iets gevonden dat op een pad lijkt. Ook onze Waaslandse vriendin zal dit prachtig vinden. Door de patattenvelden naar de steenweg en dan linea recta naar het zonnige terras ter aankomst. Een mens zou er ver Duveld moe van worden. Met het lekkere glas gerstenat in de hand  kijken we toe hoe ene Marianne Vos dames fietsles geeft.

Helaas laat hierdoor ook de bus op zich wachten. Medewandelaar Gilbert weet raad bij de gemiste aansluiting in Leerbeek. We rijden mee tot station Halle. Kopen vliegensvlug een ‘enkel’ ticket tot Brussel. Halen er netjes dezelfde geplande trein !

Are we good ! Een woordje van dank aan Jef en Kornuiten voor weer eens een andere visie op het prachtige Pajottenland. Wij hebben nog een afspraak met jullie in Halle tijdens de nazomertocht !